Ik durf het bijna niet neer te zetten. Maar ik snap claimende ouders nooit zo. Ik vind het altijd wel zielig als de wereld voor een kind klein word gehouden omdat mama en papa 24/7 bij de kinderen willen zijn. Oh en ouders die niet belonen (ook geen complimenten geven). Ik heb dat hier weleens gelezen en dat vind ik zo raar. En zielig.
Ik erger me vooral aan de "ik doe alles beter en ben perfect" moeders. Bovenstaande voorbeelden zijn leuk om te lezen. Even wat zelfreflectie, kijken of ik ook zoiets doe. Maar het valt nog mee. Muv van het drijven. Mijn dochter schiet meestal niet namelijk. Als ik niet drijf doen we een half uur over de terugweg dit in 5 minuten kan haha. En dan moet er nog gegeten worden en weer retour school gefietst worden... Maar ben me er nu wel meer van bewust. En oja. Wij kleden ook samen om in het omkleedhok, wist niet dat dat asociaal was
Al 2 pagina's vol gereageerd in minder dan 50 minuten, wow! Wat ik stom vind (irriteer met niet zo gauw aan iets) is als moeders (en vaders) over zich heen laten lopen en/of een zogenaamde grens stellen, om vervolgens na twee tellen toch toe te geven! Zijn ook altijd dezelfde typetjes gek genoeg
Niet iedereen heeft de luxe van de mogelijkheid op een tweede of zelfs een derde. Ik maak me met die ene van mij die ook altijd de enige zal blijven vaak wel druk inderdaad.
Moeders die hun kind niet corrigeren als ze zich misdragen vind ik irritant , die hebben dan commentaar als ik mijn kind wel manieren wil leren.
Oh en hier 1 specifieke moeder die haar zoon altijd op het nippertje/net te laat op school brengt, zowel smorgens als smiddag. Stap gewoon 5 minuten eerder de deur uit.
Moeders die de hele tijd op hun kind lopen te zeiken. Moeders die schelden of alleen maar aandacht hebben voor al het negatieve dat een kind doet. Moeders die slaan of een kind hard vastpakken. Moeders die meer oog hebben voor hun telefoon dan voor hun kind. Moeders die een kind uren in een vuile luier laten lopen. Doe mij dan maar zo eentje die extreem voorzichtig is of haar kind overstelpt met liefde en aandacht. Ik kan me aan fanatieke moeders niet ergeren, hoor. Ik vind het allang mooi dat ze hun best doen en zoveel liefde voelen.
Met stipt op 1: moeders die alleen maar lopen te klagen over hoe zwaar het moederschap wel niet is. Moeders die zo hysterisch met eten omgaan. Overbeschermende moeders. Moeders die denken dat het nooit aan hun kind ligt.
Volgens mij bestaan die stiekem helemaal niet Ik vind het eigenlijk vervelend als moeders denken dat hun manier van opvoeden de beste manier is voor alle kinderen. Niet alle kinderen zijn hetzelfde en bovendien zijn er veel kinderen met een stempel/rugzak ( of hoe zeg je dat op een niet vervelende manier) waarbij het vaak toch even anders werkt.
Ik doe van (bijna) alles wel een beetje eigenlijk. Ik heb veel geduld maar soms ben ik ook ongeduldig en gestressd. Roken doe ik nooit achter de kinderwagen maar een appje sturen of facebook checken soms wel. Ben smorgends echt weleens te laat op school maar sta soms ook weleens veel te lang te wachten tot de bel gaat. En vind het vaak ook moeilijk om "los te laten", dus ook weleens overbezorgd. Agh ja.. Echte moeders zijn niet perfect en perfecte moeders zijn niet echt.
Moeders die alles altijd maar weten te overtreffen.. Als jouw kind met 2.5 jaar de kleuren kent, lukt het haar om het met 2 jaar al te weten. Als je moppert omdat je kindje griep heeft dan is haar kind nog veel zieker. Zulk soort dingen. Kan er echt niet tegen een helaas is mijn schoonzusje er zo één. Moeders die jou wel even vertellen dat dit en dat jou ook nog staat te wachten met je kleine kindje terwijl je oudste een stuk ouder is dan die van haar. Wederom datzelfde schoonzusje. Heel veel filmpjes en foto's delen, kijk wat mijn kind kan en hoe geweldig hij/ zij wel niet is, ik snap heus dat je trots bent op bepaalde mijlpalen maar je hoeft niet net te doen of je kind geniaal is of de eerste ter wereld die dat kan. Weer datzelfde schoonzusje. Moeders die het altijd beter weten. Oh ja weer m'n schoonzusje. Jullie merken het vast al, ik kan me vreselijk irriteren aan mijn schoonzusje. Het engelengeduld dat sommige moeders lijken te hebben snap ik ook niet. Zijn hun kinderen dan zo zoet of ben ik gewoon sneller boos? Of waar alles altijd maar op rolletjes lijkt te lopen. Ouders die hun kinderen op 3-4 jarige leeftijd zonder toezicht buiten laten spelen en het dan gek vinden dat hun kindje niet meer in de speeltuin is. Ouders die zich bemoeien met jouw manier van opvoeden. Oh en zoveel meer. Ik vind het best bijzonder dat een andere moeder, of vader want het kunnen net zo goed ook de vaders zijn, altijd wel wat op te merken kan hebben over een andere moeder. Ik zal me er zelf ook heus schuldig aan maken. Vooral in dit stukje tekst.
Helicopter moeders inderdaad! Daarnaast van die moeders die denken dat hun kind een of ander engeltje is en dus nooit wat vervelends doet... Moeders die hun kind pas vanaf 8 jaar ofzo buiten laten spelen omdat ze overal alleen maar gevaar in zien en bang zijn dat hun kind de weg naar huis niet meer weet als hij om de hoek speelt... Hier spelen de meeste kinderen vanaf een jaar of 4 alleen buiten, is overigens wel een veilige en kindvriendelijke buurt. Moeders die zodra hun eerste kind geboren is geen eigen leven meer hebben... Dus haren kort knippen, geen make up meer of leuke kleding, niet meer sporten, niet meer stappen, niet meer gezellig uit eten, alleen nog sociale contacten in balorig etc onderhouden... dan vervolgens afgeven op moeders die nog wel lol hebben in hun leven, om vervolgens te zeuren dat nooit wat voor zichzelf doen?! Ik heb dus niet zoveel met zeurende mensen.
Aan moeders die zeuren over kort haar bij "nieuwe" moeders. Zooo lekker makkelijk een kort moeder kapsel. Ik deed juist niks met mijn lange haar. Borstel er door en het zal wel. Juist met kort haar vind ik het leuk om iets mee te doen. Zo ook met make up. Nooit wat mee gedaan tot ik kids kreeg. Al met al, irritatie over mensen die iedereen over 1 kam scheren.
Eens. In het verlengde hiervan wilde ik schrijven, moeders die hun kind op welke wijze ook emotioneel en/of fysiek schaden/ mishandelen en daardoor een gezonde ontwikkeling en gelukkige jeugd van hun kind belemmeren. Wat ouders verder met hun kind wel/niet doen zal mij aan mijn derrière oxideren aangezien het hun kind is en niet mijne. Zolang ze het (belang van) kind maar voorop stellen en niet als een accessoire zien en er dus verder niet naar omkijken of opvoeden. Helaas zie je dit nogal vaak in bepaalde Aziatische landen en kringen.
Ai, het meeste mezelf Als mensen weer eens zeggen dat ik zo rustig en geduldig ben, en ik dan eerlijk moet toegeven dat ik ook af en toe mn geduld flink kan verliezen. Als ik weer eens een slechte tijdsplanning heb en mijn kinderen dwing tot opschieten Als mijn zoon van 9 s ochtends bij mij komt en zegt; mam je moet uit bed; het is 7.00 uur Als ik te moe ben in de avond om nog uitgebreid te gaan voorlezen. Dat ik echt niet van knutselen hou en dit ook maar zeer zelden met ze doe En andere moeders...... Geen idee; ben al druk genoeg met mezelf (Heb daarbij heel wat knuffels en kusjes te geven aan mijn geweldig lieve kinderen om te laten zien dat ik, misschien niet de perfecte moeder ben, maar wel onwijs gek op ze ben❤❤❤❤)
Fijn zo'n heerlijk eerlijke reactie! Volgens mij doet iedere moeder haar best en bij een ander zie je altijd beter wat er misgaat. Als ik terug kijk zie ik ook zoveel dingen wat ik anders had moeten doen.. Maar 1 ding weet ik ik houd onwijs veel van ze! Ik vind dit topic een beetje jammer eerlijk gezegd. Beetje in het kader van kijk mij eens een betere moeder zijn.
Op dit moment vooral mezelf. Elke ochtend eigenlijk. Ik heb 2 kinderen in huis waarvan de mond opengaat zodra ze het bed uitstappen en pas weer dicht gaat als ze slapen. Voor 7en 's ochtends kan ik daar erg slecht tegen en hou het max 10 minuten vol. Na 2 keer vriendelijk vragen of ze 'nu heel even wat voor zichzelf willen doen, want mama is nog niet helemaal wakker', wordt het de 3e keer een stuk directer en raak ik geïrriteerd. Verder ben ik heus een lieve moeder hoor