De voorbeelden die jij noemt stimuleren alleen de ontwikkeling als je daar zelf ook voor open staat. Als je iemand dwingt dat soort zaken te doen, dan kan het juist averechts uitpakken.
Klopt zie ook reactie van @suus1983 Het is mooi als het vanuit jezelf komt. Als het wordt opgelegd, terwijl je er zelf niet aan toe bent, dan resulteert het vooral in stress. Hoewel er ook mensen zijn die af en toe een klein duwtje nodig hebben om te ontdekken dat ze tot veel meer in staat zijn dan ze dachten (en daar ook echt plezier aan kunnen beleven)
Het kan averechts werken, maar soms is het wel goed als iemand anders je dwingt omdat je anders uiteindelijk jezelf te kort blijft doen. Ik heb mijn oudste gedwongen om op kamp te gaan. Ik wist zeker dat hij het fantastisch zou vinden, ik wist dat hij het heel erg nodig had om andere contacten op te doen, maar hij vond het doodeng en wilde echt niet. Als ik dat had laten gaan, zou hij een fantastische ervaring hebben gemist. Tegelijkertijd dwing ik mijn kinderen niet zomaar om hun haren te wassen. Ze hebben allemaal een periode dat ze het gruwelijk eng vinden en daar houd ik rekening mee. Het heeft geen meerwaarde voor hen om ze daarin te dwingen, ze groeien er vanzelf overheen. En dat is het lastige verschil tussen buiten je comfortzone of over je grenzen. Waar sta je, wat kan je, hoe oud ben je, welke ervaringen heb je, hoe is je verdere situatie? Die aspecten bepalen of het over de grens of buiten je comfortzone is. En dat ligt voor iedereen anders. Maar ik ben het ermee eens dat het te pas en te onpas wordt gebruikt om een besluit er gewoon doorheen te duwen.
Ik ben echt blij dat ik een vaste werkplek en eigen kantoortje heb hoor. Mijn bureau is echt een soort tweede woonkamer. Dus die ligt vol met allerlei persoonlijke frutsels, mn eigen soort thee en koffie en snacks en weet ik wat allemaal.
Grappig je voorbeeld. Mijn oudste durfde ook niet op kamp, maar ik dacht echt dat hij het leuk zou vinden. Na 3 dagen belde hij compleet overstuur op, ik moest hem ophalen. Hij was wel trots dat hij het tenminste had geprobeerd Edit: doe je jezelf echt tekort als je tevreden bent?
Als je echt tevreden bent mogelijk niet, maar mogelijk ook wel. Soms moet je het ook ervaren om te weten. Mijn zoon vond het kamp fantastisch. Hij wilde er niet naartoe, maar uiteindelijk ook niet meer weg. Hij was trots op wat hij gedaan had en was ontzettend blij met de contacten met andere jongens. Ik was ook pas weggegaan toen ik zag dat hij helemaal niet meer naar me omkeek. Maar dat was al binnen een half uur. Ik ben heel blij dat ik heb doorgezet en ben al aan het sparen voor het volgende kamp. Helaas zat hij de volgende dag alweer te huilen omdat hij naar school moest. Het effect was helaas minder lang dan ik had gehoopt, dus verdere hulpverlening is nog steeds nodig, maar dit helpt hem wel wat zaken in perspectief plaatsen.
Wat doe je dan thuis verkeerd? Sorry ik begrijp het niet. Ik vind vakantie ook heerlijk. Lekker in een ander land met een andere omgeving en eten, waar ik nieuwe dingen kan ontdekken en geen enkele verplichting heb. Of mijn grote favoriet; wintersport! De hele dag buiten sporten met prachtige vergezichten. Alles aan vakantie vind ik geweldig. Ik snap alleen niet dat dit betekent dat je thuis wat verkeerd doet als je heel erg geniet van vakantie. Ik begrijp echt even de logica niet. Ik ben wel benieuwd naar je uitleg .
Is dat niet heel erg kort door de bocht? Ik ben ook echt dol op vakanties en reizen, maar ik garandeer je dat ik thuis echt niet iets verkeerd doe. Sterkter nog, thuis zijn vind ik heerlijk, ik ben ook heel erg huiselijk ingesteld. Beiden kunnen toch parallel lopen, het een sluit het ander toch niet uit?
Wat is er vervelend dan? ( Buiten dat het altijd te kort is en de zomer te snel voorbij) En wat doe ik verkeerd thuis?
Knap hoor dat je dat kunt! Ik 'moet' op de 1 of andere manier papier hebben om op bij te schrijven enzo
En toch kan iemand dwingen ook bevrijdend werken. Op mijn eerste job heeft mijn toenmalige baas me verplicht een presentatie te geven, terwijl ik doodsbang was van spreken voor groepen. Heel veel stress inderdaad, maar wel een toppresentatie en dankzij zijn vertrouwen in mij ben ik voorgoed verlost van die stress. En dat heeft mij in mijn verdere carrière erg goed geholpen.
Ik werk in de zorg en heb niet eens een bureau. De woonkamer op mn werk is mn 2e woonkamer. Heb wel mijn eigen thee in mijn tas zitten. Het bureau dat er op kantoor staat wordt doormodderen gebruikt, maar met 2 computers en 2 tablets grijpt er nooit iemand mis. En dat bureau is gezellig rommelig met allerlei papiertjes, kaartjes van collega's ed.