Ja boeien als dat beter is voor je kindje heb je niets te willen. En sommige mensen eisen altijd teveel die neem je dan op den duur niet meer serieus (iets over brand roepen en dan werkelijk brand krijgen gevalletje dus)
haha gelukkig kent ze je en houd ze toch wel van je Mijn moeder was er bij de eerste bij maar die begreep mij compleet en heb amper gemerkt dat ze er was en op precies de juiste momenten was ze er magisch Ik zou aan de ene kant nu graag thuis willen bevallen maar als ik denk aan eerdere complicaties vond ik het erg fijn om in het ziekenhuis te zijn (en het is nu geen 30 min rijden meer maar 5 minuten vergeleken bij ons vorige huis)
Daar zeg je het al ALS. Maar dat is dus niet zo in mijn specifieke geval Het veroorzaakt juist meer stress en onnodige risico's.
Ik heb een pittige 1ste bevalling gehad. Vervolgens een heel pittig jaar waarin ik ben geopereerd aan mijn rug. Dat is niet goed gegaan en heb 10 weken in het zh gelegen. Daarna heel lang moeten revalideren. Mijn grootste angst is nu, om niet serieus genomen te worden. Wat toendertijd wel is gebeurd. Ik heb daarom een cursus hypnobirthing gevolgd. Soms best zweverig maar het gaat om het accepteren van de pijn. Ik heb een geboorte plan waarin eigenlijk alleen maar staat: coach mij door de bevalling heen. Ik wilde thuis bevallen, maar zit op het randje van verhoogd BMI. Aangezien de kleine ook groot wordt geschat, wil mijn verloskundige liever geen risico lopen. Prima, ik vind dat dus ook dus beval in het zh. Wel wil ik privacy. Dat eis ik gewoon. Tenzij het niet anders kan uiteraard.
Idd. Al snap ik het wel weer als je graag wensen hebt zoals, papa neemt de baby aan. Of mama knipt de navelstreng door enz. Maar die dingen kun je ook gewoon aangeven zonder een heel plan op te schrijven.
Nee dat is ook. Heb weleens geboorteplannen gelezen waar mijn oren van gingen klapperen. 10 kantjes!!!! Alsof een verloskundige of een gyaecoloog dat allemaal gaat zitten lezen. Gewoon 1 A4 tje moet kunnen toch.
Dat heb ik tijdens de bevallingen niet gemaakt. Wel mijn wensen bij verschillende gyn kenbaar gemaakt en de eerste bevalling verteld waarom ik de wens had om toch eerst natuurlijk te kunnen bevallen. Maar ben wel altijd uit gegaan van hun kennis. Ze hebben me ingeleid ik moest bevallen omdat ik 40+ liep en zwangerschapssuiker had. Met 40+5 is ze geboren. Denk als je rustig bent en blijft dat er meer mogelijk is tijdens je bevalling maar soms moet je toch vertrouwen op de kennis van een gyn. Had ook wel willen wachten tot de weeën van zelf begonnen maar dat deed het niet. En dan ga je toch doen wat je moet doen uit eindelijk. Je kind op de wereld zetten. Ondanks je bang bent. Want dat was ik. Daarom startte ik ook mede dit topic bij bevallen is er een topic over ks over hoe dat allemaal ging en daar uit begon ik weer te denken aan mijn twee bevallingen.
De grens ligt hier ook bij gezondheid van kleine en mij. 1e bevalling was hels. Van alles is gegaan zoals ik het niet wilde. Oa Stagiares en onnodige pottenkijkers erbij. Ondanks dat sommige zeggen dst dit er tijdens bevallen niets meer toe doet, bij mij dus echt wel. Ik was alleen maar gefocust op die vreemden die er bij stonden te gluren, kleine die onnodig snel bij me weg gehaald werd enz. Ik heb me daardoor echt niet kunnen concentreren en de dagen in het ZH waren een hel voor me. Heb toen echt niet kunnen genieten van mn kleine. Hier dus een bevalplan. Geen strakke dingen en gezondheid gaat voor. Wat niet kan dst ksn niet. En ja, bepaalde dingen kan je ook gewoon zonder plan aangeven maar dat werkt hier dus niet. Mn moeder wist bijv mijn "wensen" maar was zo zenuwachtig en overrompeld door alles dat ze dit niet kenbaar maakte. Bij mij precies hetzelfde. En op dat moment let je er niet op en doet het je niks. Later wel. En dan krijg je het :"had ik het maar gezegd" gevoel. Dan ben je dus te laat. Thuis bevallen, alleen met vlos en mn moeder. Kraam pas op het laatste moment erbij, geen stagiares. Kleine zeer lang bij me gehad enz. Was super relaxted. heb alles bewust mee gemaakt en doordat ik zo relaxted was ging het allemaal supersnel en zonder problemen.
Ik heb geen harde eisen. Wel een aantal wensen. Maar die wensen staan verder niets in de weg van wat er eventueel zou moeten gebeuren. Die punten wil ik vooraf bespreken met verloskundige en mijn man. En vastleggen. Mochten we in het ziekenhuis terechtkomen met een ons niet bekende gyn, dan zijn zij erbij om mijn wensen in de gaten te houden. Als het gaat wil ik graag thuis bevallen. Zo niet... dan niet. Veiligheid van mij en mijn kind staan voorop. Zo zou ik graag willen dat de mensen om me heen (liefst alleen mijn man en verloskundige, maar in geval van ziekenhuisnoodzaak zullen dat er meer zijn) de rust bewaren en mij zoveel mogelijk mijn gang laten gaan. Stel dat er geknipt zou moeten worden, dan moeten ze doen wat moet. maar.... ZEG HET ME NIET! Bij de eerste hebben ze een spiegel geplaatst vanaf het moment dat het hoofdje zichtbaar was. Dat was ontzettend motiverend en heel gaaf om te kunnen zien hoe mijn zoon werd geboren. Ten aanzien van pijnbestrijding. Bij de eerste had ik het niet (ook geen moment aan gedacht erom te vragen. Ik was veel te druk bezig met bevallen). Ik wil vooraf weten wat er eventueel beschikbaar is, mocht ik er behoefte aan hebben. Maar niemand begint erover tot ik erom vraag (en dan moet het ook snel te regelen zijn)
Nog nooit een bevallingsplan gehad, alles over me heen laten komen! Alleen van te voren bedacht of ik thuis of in het zkh wilde bevallen; 2 x thuis willen bevallen en met volledige ontsluiting naar zkh gebracht ivm sterrenkijkers die na lang persen niet wilde zakken, laatste keer vanwege deze ervaringen in het zkh willen bevallen en in 3 uur tijd thuis bevallen Ik heb alles over me heen laten komen alle 3 de keren en ben blij dat ik dat ook kon. Mi kun je zulke dingen toch nooit plannen, je weet nooit hoe het loopt.
Ik had een mooi bevallingsplan gemaakt. En volgens mij lopen bevallingen altijd zoals je het niet verwacht. Ik lag vrij snel na het inleiden al op de OK omdat de hartslag van onze dochter te flink daalde. Het enige wat ik nog heb gevraagd of ik narcose mocht, bewuste keuze ivm tijdwinst. Ik had hier geen keus in, had ik dit niet gewild had ik hier mijn verhaal niet kunnen typen want waren beide kantje boord en had onze dochter er ook niet geweest. Bij een tweede, die er niet gaat komen, zal ik waarschijnlijk ook geen keus hebben. Dat zal ook een keizersnede worden. Ingeleid mag ik in ieder geval nooit meer worden.
Als of ik mezelf hoor praten haha. Mijn gym zij ook toen ik voor de laatste keer bij hem was of ik bang was voor de bevalling waarop ik antwoordde dat het niet zo leuk zo worden als toen het er in ging maar dat ik alles gewoon over me heen zou laten komen en geen angst had. Hij zij dat de meeste vrouwen die met dienstwoning binnen komen makkelijker bevallen als mensen die al bijna hyperventileren bij het woord bevalling. Uiteraard zij hij ook dat complicaties altijd op kunnen treden. Alleen dat er bij relaxte brouwen minder vaak een pomp tang knip of whatever nodig is.
Ik heb geen plan niks gehad. Had voor mezelf wel gezegd als de pijn niet te doen is wil ik een ruggeprik. Na 12 uur rugweeen had ik dat punt bereikt, en mevrouw de zuster bleef maar doordrammen over een pethedine prik. NEE DIE WIL IK NIET IK WIL EEN RUGGEPRIK! Omdat het zondag was en er maar 1 anesthesist aanwezig was die natuurlijk met een spoed operatie bezig was waardoor het nog wel een tijd kon duren voordat ik een ruggeprik zou krijgen bleef ze weer doordrammen over die pethedineprik.. Heb uiteindelijk uit wanhoop maar ja gezegd. Nou nooit meer, ik liep te lallen als een dronkelap volgens m'n moeder en kwa pijn deed het niks. Gelukkig zag de gynaecoloog dat ook, heeft hij gelijk na de OK gebeld om te vragen of ze aub een ruggeprik konden zetten. Half uur later zat die ruggeprik erin Nadeel aan bevallen vond ik, dat je van de pijn wanhopig wordt en maar ja zegt op dingen die je eigenlijk niet wilt. Normaal ben ik wel een volhouder maar de combinatie van de zeurende zuster en de pijn deed mij iets anders zeggen als dat ik wilde.
Nou ze hebben hier zowat zitten smeken of ik een ruggeprik wilde want dat was eigenlijk wel normaal in mn situatie maar ik been veel te eigenwijs haha no painkillers schrijf ik volgende keer op mn hoofd haha
Ach, het moet eruit, en ik ga er van uit dat de vk en of arts deskundig genoeg is om een beslissing te nemen indien het niet helemaal gaat zoals het zou moeten. Ik heb ook geen plan ofzo. Ik zie het wel. Al vind ik het nu veel spannender dan de eerste 2 keer. Gewoon, omdat ik hoop dat alles goed gaat en alles goed gaat met de baby en mijzelf.
Zolang het verantwoord is voor moeder en kind om het op jou manier te doen is het prima (binnen mogelijkheden van de plek waar je bevalt). Zodra jij of je kleine het moeilijk krijgen gaat mijn vertrouwen helemaal over naar de vk/gyn/arts. Dan telt niet wat ik wil maar dat ik en de kleine elkaar in goede gezondheid mogen leren kennen..
Ik heb WEL aan mijn bevalling gedacht. En heb wel mijn wensen doorgegeven na een eerste traumatische bevalling! Krijg nu een geplande ks en iedereen is op de hoogte dat dit zo natuurlijk mogelijk moet zijn Heb er lang voor gevochten en eindelijk zal ik dan een 'natuurlijke ks' krijgen. Een echte bevalling zat er bij mij sowieso niet meer in.
Ik heb niks meer te eisen of te wensen als de gezondheid van mijn kind of die van mezelf in gevaar is, dan is het klaar en moet er gebeuren wat er gebeuren moet. Daarvoor had ik wel wat wensen ja en daar is heel goed mee om gegaan. Ik ben daar ontzettend blij om want het zorgde er voor dat ik relaxed was omdat er geen personeel in opleiding bij me aan bed stond en dat mijn man de meest overweldigende ervaring ooit heeft mogen meemaken: het aanpakken van dochter.
In de eerste plaats is het natuurlijk het belangrijkste om rekening te houden met de gezondheid en veiligheid van moeder en kind. Zodra dat in het gedrang komt, geldt geen enkele andere eis of wens meer wat mij betreft. Maar: ik vind niet dat je kunt zeggen "Het is alleen maar belangrijk dat het kindje er gezond uit komt." Natuurlijk is dat het voornaamste. Gelukkig is dat bij de meeste bevallingen ook zo. En dat betekent dat je bij die bevallingen die gewoon 'goed' verlopen, best nog wat aanvullende wensen kunt hebben. Voor mij waren die wensen vooral gericht op een rustige start en de meest ideale omstandigheden maken voor een baby die nog maar net geboren is. Dus gelijk bij mama liggen en gewoon laten liggen. Niet al na tien minuten gaan beginnen met poetsen, wegen, aankleden en weet ik wat nog meer. Of zoals heel vroeger (en nu in sommige landen nog) recht uit de buik in een wiegje gelegd worden. En ook bij een bevalling waarbij wel moeilijke omstandigheden zijn geweest, kun je best nog wat wensen overhouden. Natuurlijk: eerst de baby eruit. Maar mijn man en ik hebben het er bijvoorbeeld wel over gehad waar HIJ is, op het moment dat het een spannende bevalling is geweest. Ik wil heel graag dat hij dan bij de baby blijft. En dat als de baby niet bij mij kan liggen, dat die dan zo snel als mogelijk bij hem mag liggen. Voor mij zijn dat ook belangrijke dingen. Overigens is een bevalplan absoluut geen draaiboek, zoals sommige mensen lijken te denken. Het is niet eens een 'plan', want een bevalling valt niet te plannen.
Ik heb bij de VK aangegeven dat er niemand aan mn benen mag komen tijdens de uitdrijving, ivm heftige BI... Verder heb ik besloten het liefst thuis te willen blijven, en hebben mijn man en ik het gehad over het doorknippen van de navelstreng. Verder ga ik niet, hihi! Natuurlijk wil ik liever geen k-snede, maar wat ik het allerliefst wil, is een gezond meisje in mn armen! Overigens heb ik wel bij mijn eigen yoga docent een "puf-cursus" zoals het hier vaak genoemd wordt, gevolgd. Niet omdat ik zo graag met een groep andere vrouwen wilde hijgen en puffen, maar omdat ik graag een houvast wilde Iedereen kan om je heen rennen, je bevalling kan je helemaal uit handen worden genomen, maar je ademhaling, daar blijf jij de baas over! Ik heb in het verleden nog wel eens last van paniek en angstaanvallen gehad, en heb toen ook via ademhalingstechnieken weer controle gekregen. Nu hoop ik dus weer een stukje ontspanning en "controle" te kunnen krijgen daardoor.