Ik heb gestemd op 30-35 jaar maar dat is MIJN maximum. In het algemeen vind ik tussen de 40-45 jaar echt het maximale. Boven de 45 zou je, vind ik, niet meer moeten proberen zwanger te worden. Ongeacht de reden.... Liefs, Kweenie
Hallo lieve vrouwen ( en enkele bekenden ) Wat een overweldigende reacties al. Mooi om te zien hoe iedereen op zijn eigen manier met de kinderwens omgaat en in de meeste gevallen respect heeft voor de keuzes en zienswijzen van anderen. Ik herken het steeds opschuiven van de leeftijdsgrens: Toen ik in de 20 was en mijn eerste relatie kreeg, vond ik 30 wel erggg oud en had ik graag rond mijn 23e begonnen. Mijn eerste partner wilde geen kinderen met mij en die relatie liep stuk omdat hij verliefd werd op een ander. Ik was 27. Mijn tweede was jonger dus die heb ik wel meteen verteld, dat ik toch echt kinderen wilde proberen te krijgen. Hij gaf aan nog even tijd nodig te hebben ( hij was toen 21). Mijn grens schoof toen op naar 35-36. Toen hij op mijn 30e mij ten huwelijk vroeg, dacht ik dat ie er voor zichzelf uit was. Nou..dat was ie wel...3 maanden nadat we waren getrouwd vertelde hij me doodleuk dat ie toch maar afzag van het ouderschap. Die relatie liep stuk toen ik 37 was. Niet alleen daardoor, hoor, maar het woog wel zwaar mee. Datzelfde jaar liep ik tegen een waanzinnig lieve man aan, hij was ruim 40 en had ook een onvervulde kinderwens. Mijn grens schoof toen verder op, naar liefst-zo-snel-mogelijk-voor-de-40. Mijn cyclus was toen een rommeltje en dat heb ik toen maar eens laten uitzoeken. We woonden nog niet samen, maar wilden dat wel graag en dan ook beginnen aan de kinderwens. Ik kreeg toen het verpletterende nieuws, dat ik geen eisprongen had en dus niet zwanger kon worden. In ons verdriet hebben we dus ook de anticonceptie weggegooid. Prompt had ik éénmaal een ei en kwam er dus een kindje, 1 maand voor mijn 38e. En tja..nu zie ik de 40e verjaardag in beeld komen en overweeg ik toch nog wat verder te schuiven, juist omdat de wens zó groot is. We wonen alleen nog steeds niet samen ( ik kreeg mijn huis lange tijd niet verkocht en geen van ons beiden lukte het om bij de ander in de buurt een baan te vinden). We wonen 150 km uit elkaar. Ik heb heel forse BI gehad tijdens de eerste zwangerschap ( heeft puur met mijn hypermobiliteit te maken en niet met de leeftijd) dus dat is voor mij de grootste drempel....vandaar dus de moeilijke overweging: toch nu, even wachten, of misschien wel helemaal geen 2e meer..... En ik blijf erbij dat ik héél verdrietig wordt als ons meisje alleen bleef, ook al ben ik wél waaanzinnig dankbaar en blij dat we dat geluk mochten meemaken! Dus tot zover nog even een stukje delen van mijn denkproces
precies dat zei ik ook altijd,alleen ik ben al 40 en wil nog graag een 2e kindje van mijn man en mij samen. ik heb gezegd ik probeer nog een half jaar dan stop ik,maar moet eerlijk bekennen dat ik de grens alweer verlegd heb naar 41
Als je net 20 bent lijken mensen van 40 oud. Ik denk dat je het alleen kunt beoordelen wat de maximum leeftijd is op het moment zelf, dat je zo oud bent. Voor mij is die grens nu 40/42 jaar. Nu ben ik 36. Maar als ik 46 jaar zou zijn en ik raak onverwacht zwanger is de max. grens voor mij alweer weg en is het kleintje van harte welkom.
Wij willen ook graag een tweede. Maar als ik 30 ben en nog steeds niet zwanger dan stop ik er wel mee. (ik ben nu 26) Ik/wij willen gewoon graag "jonge" ouders zijn Maar ik vind dat iedereen het voor zichzelf moet weten wat de maximum leeftijd is om nog een kindje te willen. Je voelt zelf aan je lichaam of je het aan zou kunnen, buiten de eventuele risico's bij een zwangerschap op een latere leeftijd.
Tja.. ik heb op tussen 35-40 gestemd maar ik zou wat ouder ook nog acceptabel vinden. Je hebt het niet altijd voor het zeggen. Zeker niet als ik jouw verhaal lees ( van ts-er ) Ik heb altijd gezegd dat ik voor mijn 30e uitgebroed wilde zijn.. als we het bij 2 laten gaat dat wel lukken maar we willen misschien ook een 3e dus ja... schuiven dan maar
Het blijft een lastig wikken en wegen. Wachten is nu dus echt aan de orde, alleen zwangerzijn gaat me niet nog een keer lukken. Hat gaat er dus vanaf hangen wanneer mijn Lief hier bij ons kan zijn en of we het dán nog aandurven. Ik hoop heeeel hard dat het toch nog mag lukken!
Hoi Hellen, Toen ik 12 was, had ik een ideaalbeeld.. want als je 18 bent, ben je volwassen.. toen ik 18 was, had ik een ander ideaalbeeld.. nu hoorde ik erbij, bij de volwassenen.. jong moeder worden, klinkt leuk toch, jong zijn en een leven voor je met je kinderen, waarbij je nog jong bent als ze het hius uit gaan.. toen ik 25 was, had ik weer een ander ideaalbeeld.. zwanger worden, misschien als ik 30 ben, moest ik wel eerst een parner hebben.. toen ik 30 was, dacht ik ooooit misschien... maar nu eerst even genieten met mijn partner en aan mijn carriere en zelfontwikkeling denken.. toen ik 32 was, ging het wel heel snel.. zwanger en getrouwd.. en nu 34.. het liefst gisteren zwanger, maar toch ook nog even niet.. ik denk dat het zo voor iedereen verschillend is, en vooral te maken heeft met hoe en waar je je begeeft in je leven.. stel je voor in het ergste geval komt mijn partner te overlijden of gaat hij bij me weg? en ik word verliefd op mijn 40e en onze wens is een kind van onszelf? ik denk dat de oudere "mama's" er niet allemaal voor gekozen hebben om zo laat mama te worden.. van te voren ziet je leven er heel anders uit.. vind het dus moeilijk om je poll in te vullen en zou je op het hart drukken om naar je gevoel te luisteren.. denk niet dat het ideaalbeeld van iemand is als ze 21 is dat ze met 40 nog een kind krijgt.. dus zal ze dat zeker ook niet invullen.. *knuf*
Wat lief om dat zo te zeggen Elegance. De reacties van jonge en oudere mama's lezende, denk ik inderdaad dat het zo in elkaar steekt.
Ik heb 30 -35 gestemd. Niet eigenlijk vanwege de leeftijd maar meer voor mijn gezondheid. Als alles goed gaat krijg ik de 2e voor mijn 30ste en dan is het klaar.
Hellen@ Meis manlief nog niet bij je? baha wat erg dit! en het huis nog niet verkocht? rot huizenmarkt ook grr. Ik hoop zo dat heel gauw jullie samen kunnen genieten van roos, in 1 huis dikke knuf. Die groeit als kool in tussen denk ik.
@Marnat: huis is gelukkig wel verkocht en Roosje die groeit als kool en wordt met de dag nóg leuker en eigenwijzer
Hellen@ Fijn dat huis verkocht is , leuk een eigenwijs meisje dat worden ze allemaal toch de meisjes dan he!