Ik vind inderdaad dat er gewoon excuses moet worden aangeboden, ik ben er van overtuigd dat hij het dan wel meent. Het heeft genoeg waarde, want ik denk dat als een kind iets uitspookt, zonder verdere consequenties of excuses, de kans op herhaling veel groter zal zijn omdat het toch 'mag' in de ogen van het kind. En dat ik mijn kind straf, betekend niet dat ik niet uitleg wáárom ik hem straf. Neem het voorbeeld van de deur. Ik zal 3 x zeggen dat hij dat niet mag doen omdat de deur dan kapot gaat. Doet hij het na de 3e keer nog, dan zal ik hem op de trap zetten met de mededing dat ik nu 3 keer heb gezegd dat de deur kapot gaat als hij er mee slaat en omdat hij niet naar mij luistert, hij even op de trap moet zitten. Tsjah mijn kind luistert ook erg goed, en is respectvol en lief. Beide opvoed methodes zullen gewoon werken ben ik van mening, alleen de aanpak is anders. Waar ik mij aan stoor zijn kinderen ( en ouders ) waar alleen maar tegen gewaarschuwd wordt ( niet doehooeeeeen, dat mag nieehieeet ) en het daarbij laten. En die zie ik veel!
Weet je waar ik dan over na zou gaan denken, zodra het kind groter en slimmer wordt, dan veranderd er wel wat. Als jij dan altijd zo met hem bent om gegaan, komt er een dag dat hij dat precies weet en dus manieren gaat bedenken om je te slim af te zijn. Dat gaat heel makkelijk als je opvoed met conditioneren. Dan zegt dat kind toch gewoon 'sorry' met een schuldig gezicht en denkt daarna ''. Tenminste, het lijkt me gewoon dat je dat eerder krijgt op zo'n manier, dan wanneer een 'sorry' vanuit het kind zelf komt. Ik weet van het dochtertje van 3 van mijn vriendin, die het net zo als jij aan pakt, dat ze de hele tijd sorry loopt te zeggen. Dus dan is ze aan het spelen en zegt haar moeder iets, zegt het kind sorry mama. Dat kind is erdoor van de wap af, ze snapt wel dat mama boos is op zo'n moment en kijkt dan natuurlijk ook schuldig na zo'n strafmoment. Maar dat sorry kan ze volgens mij niet omvatten. En ik vind toevallig dat dit kind slecht luisterd naar haar moeder, ondanks het strafstoeltje en het sorry zeggen. In dit geval zie ik dat het kind iedere keer te veel ruimte en keuze krijgt van haar moeder, ongeacht de situatie. Kind vliegt erdoor tegen het plafon en schreeuwt er dan bijna letterlijk om dat haar moeder haar begrenst. Ik vind het zielig in zo'n geval voor het kind. Kinderen die grenzen niet kennen, hebben vaak wél ouders die ze niet overbrengen. Maar goed, dan kan je het nog oneens zijn over hoe je zo'n grens aanleert.
Er is inderdaad geen of verdienen of afdwingen. Respect kan je alleen maar verdienen, dat is de betekenis van het woord. Wikipedia: Respect betekent aanzien, eerbied of waardering, die men heeft voor (of ontvangt van) iemand vanwege zijn kwaliteiten, prestaties of vaardigheden. Je zult dan dus eerst prestaties, kwaliteiten of vaardigheden moeten laten zien en dat kan iemand die je nog niet ontmoet hebt nog niet gedaan hebben. Hooguit uit verhalen, maar dan moet diegene het nog wel waarmaken. Zoals jij het woord gebruikt, heb je het naar mening gewoon over goede manieren, waarden en normen. En daar kan je inderdaad een stukje autoriteit bij gebruiken, bij respect niet. Dus als je je kind een tik geeft, is de kans juist groter dat het geen respect voor je heeft, maar omdat het wel goede manieren geleerd heeft en waarden en normen, zich toch gedraagt zoals je wilt. Het is alleen niet hetzelfde.
Dan neem ik aan dat die van 2010 zeker nog geen tik krijgt en waarschijnlijk die van 2009 ook nog niet. Die kunnen jou namelijk helemaal niet vertellen of het wel of geen pijn doet...
Jullie hebben het volgens mij over het verschil tussen respect hebben voor iemand, (dat verkrijg je idd vanwege je gedrag), en beleefd zijn... Dat laatste moet naar iedereen wat mij betreft
Dacht ik al Ik ben trouwens ook niet zo van het sorry zeggen. Ik vraag de kids hier gewoon naar hoe zij denken dat het voor een ander is, en pas als ze daar een passend antwoord op kunnen geveb, mogen ze hun excuses aanbieden, (en dan niet met een simpel 'sorry' want dat is mij een woordje dat veel te snel een gemakkelijk automatisme wordt).
Ik merk ook aan mijn dochter dat ze snel sorry zegt. Dat heeft ze niet van ons, maar er zijn natuurlijk meer plekken waar ze dat kan oppikken. Wij zeggen dan altijd: "het is goed dat je sorry zegt, maar eigenlijk moet je het gewoon niet doen! Dat hebben we liever dan dat je steeds sorry moet zeggen" En we merken nu dat dit gaat werken, ze zegt nu steeds vaker alleen sorry als ze het echt echt echt meent.
Ik heb weleens een tik gegeven, toen zoonlief met een autootje op zijn zusjes hoofd ramde. Die tik was overigens niet eens een weloverwogen strafmaatregel, ik gaf 'm gewoon in een opwelling. Overigens kreeg ik vroeger ook weleens een tik of een letterlijke draai om mijn oren, en ik heb er geen trauma aan over gehouden. Sterker nog, ik kan me een keer herinneren dat ik zelf ook wel wist dat het heel erg verdiend was, ik zei nl. kutwijf tegen mijn moeder. Ik floepte het eruit en dacht gelijk "oeps, daar gaat mijn oor.."
ben er blijf erbij , ben er tegen , zeg niet meteen dat dat kinder mishandeling is maar het is nergens voor nodig er zijn andere manieren om iets af te leren of te bestraffen.
Een kind leren om iets niet te doen door een tik te geven is voor mij altijd iets geks geweest. Ooit zat ik in een restaurant....vader, moeder en een dochtertje van denk ik een jaartje of 2/3, hadden niets voor het kind meegenomen, ze moest het doen met de 5 kleurtjes en kleurplaat van het restaurant, nou prima, niets mis mee denk je dan maar vader en moeder waren stevig verwikkeld in een gesprek en niet zo gediend van inbreng kind, dus werd het genegeerd of gemaand om stil te zijn omdat papa en mama aan het praten waren, haast met bestellen was er ook niet en zo ging er dus 30 minuten voorbij toen het meisje ietwat vervelend werd en moeders geirriteerd, weer 20 minuten later werd het meisje echt wel vervelend en ging ze haar vader slaan?! wat doet moeder, die slaat het kind kind slaat vader nog een keer, moeders geeft meisje nog een flinke tik Je kind slaan/tik om iets af te leren werkt niet vind ik. Mijn dochter heeft nog nooit een tik gehad maar ze luistert wel gewoon, er zijn andere straffen dan tikken.
Slaan is een teken van onmacht, maar ik heb haar weleens een tik gegeven op de hand of voet. Ze probeert mij af en toe ECHT uit de kast te lokken door mij te slaan, krabben of te schoppen. Ik heb op dat soort momenten weleens een tik gegeven. Ik kreeg vroeger gerust echte klappen thuis. Dat zou ik nooit doen, zo denigrerend. Zelfs bij een tikje voel ik me al schuldig.
Oké, maar nu heb je het over slaan én het geven van een tik? Sloegen ze het kind? Of kreeg ze een tikje op de hand? Vind ik namelijk een groot verschil (mijn mening).
Wat maakt dat nu uit? Dat meisje slaat haar vader, mag absoluut niet! Moeder geeft meisje klap op haar hand en zegt je mag niet slaan Meisje slaat vader vervolgens nog keer wat nog steeds niet mag. Moeder geeft meisje weer klap maar nu in het gezicht en zegt weer, je mag niet slaan
Ik heb mijn dochter 1x een mep gegeven, uit schrik.. Ze beet keihard in mijn been en als reactie ofzo mepte ik van me af. Ik schrok me dood. Zij ook. Heeft het overigens nooit weer gedaan Als ik mijn dochter nu wel eens wat hardhandig bij haar arm pak als ze iets doet wat echt niet mag dan krijg ik als reactie heel boos: 'mama! Jij mag mij niet zeer doen, ik mag jou ook niet zeer doen!' En dan moet ik lachen Ze heeft uiteraard wel gelijk. Maar soms he.. oeee. Ze kunnen echt het bloed onder je nagels vandaan halen. En maar rustig blijven..
Ik heb voor de eerste gekozen .. Ik heb het soms heel zwaar met 2 van die boefjes maar geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om mijn kind(eren) een tik te geven. Sign of weakness.. er zijn betere manieren om je kinderen iets bij te brengen!