Belonen is hetzelfde als straffen. Ik vind jou reactie juist heel erg kort door de bocht over komen. Het komt op mij niet over alsof je je echt verdiept hebt in het één en ander. Meestal zijn dat namelijk reacties die rustig onderbouwd zijn. Dit komt heel anders op me over.
Belonen is hetzelfde als straffen? Het zijn twee kanten van dezelfde medaille, dat kan ik snappen. Maar ik ga hier van uit: ik beloon het gedrag dat ik goed vind en wil stimuleren, en probeer het gedrag dat ik negatief vind zo veel mogelijk te negeren (behalve als het gevaarlijk is of mijn normen al te erg overschrijdt). Ik beloon dus wel, maar straf in principe niet. Of je zou 'geen aandacht geven' als straf moeten zien, waar ook iets voor te zeggen is. Ik moet er misschien wel bij zeggen dat m'n oudste pas 3 is, ik kan me voorstellen dat straf op latere leeftijd een andere lading en betekenis krijgt. Sowieso denk ik dat straf zonder uitleg zinloos is, daar leert een kind niet zo veel van.
@Suzannes. Nog een vraagje. Je zegt dat een pedagogische tik bij pubers niet aan de orde is. Waarom eigenlijk niet? Op welke leeftijd stopt dat dan?
Ik vind het verschrikkelijk. Waarom zou je een tik geven je kunt het toch ook op een andere manier oplossen, ik zou mijn dochter en mijn stiefzoontje nooit! Een tik geven. Mijn stiefzoontje moet als hij iets doet wat niet mag even op de trap zitten om even na te denken over wat hij heeft gedaan en mag weer binnen komen als hij weet wat hij heeft gedaan, en waarom dat niet mag. Dit werkt voor ons prima, ik zeg express voor ons maar mn stiefzoontje is behoorlijk wijs voor zn leeftijd, ik snap dat bij anderen er misschien anders aan toe gaat, maar dat is nog steeds geen reden om een tik te geven vind ik.
@ Bri, ik had je vraag best willen beantwoorden, maar besloten me verder afzijdig te houden in dit topic, ik heb wel genoeg gezegd en heb geen zin om mij weer te moeten verdedigen ( niet naar jou gericht hoor) en dat vind ik zonde van mijn tijd, vandaar. Ieder zijn eigen mening natuurlijk, maar vind sommige mensen hier zo kortzichtig en vol oordelen reageren, dan word een discussie voeren niet leuk meer namelijk. Dus CIAO!
Jammer, maar ik snap het wel. Ik ben ook wel eens opgestapt uit een discussie die naar mijn gevoel vastliep tussen voor- en tegenstanders.
Zoals gezegd zal ik ook mijn eigen mening geven. Vind het super dat ik nu adhv de poll een beetje een idee heb wat het gemiddelde denkgedrag is over de vraag. Ik heb zelf niet zo veel moeite met de corrigerende tik, zolang het niet behoort tot een standaard strafmaatregel. Een corrigerende tik gebruiken wij als de normale straf niet werkt(voor straf zitten). Gelukkig komt dit eigenlijk nooit voor en krijgen onze belhameltjes dan zelden een tik (voor de broek/ over de vingers) In het gezicht vind ik echt not-done! In mijn ogen mag een tik ook niet plaatsvinden omdat je zelf zo gefrustreerd bent, maar juist om een schrikreactie te krijgen. Nou das ff beknopt mijn visie Oja ik heb gestemd op de 2 mogelijkheid
Dat is een manier om met gedrag om te gaan, maar het valt wel onder conditioneren. Het idee achter niet belonen en niet straffen is dat je 'goed' gedrag vanuit een innerlijke motivatie van het kind laat komen. Op langer termijn 'voorkom' (of minimaliseer) je dan dat een kind bevestiging van buitenaf nodig heeft om zich goed te gedragen. Ik heb er een stukje over geschreven in het topic "stafplek en dan vooral blijven zitten". Kan je daar meer over lezen, zou wel hier verder discusseren als je dat wil. Ook op natuurlijkouderschap.org kan je hier veel over lezen. De gevolgen van straf, altenatieven voor straf, het nut van straffen ect. Zelf heb ik een boekje aangeschaft "opgroeien in vertrouwen" van Justine Mol. Leest makkelijk weg. Vond het nooit weg om te leren.
Maar iedereen vind het toch leuk om een compliment te krijgen. Ik vind het zo neutraal/vlak overkomen
Het is niet zozeer dat je nooit een complimentje geeft, maar dat je er bewust mee omgaat. Een voorbeeld is dat als je je kind "te veel " complimenteert met bijvoorbeeld een tekening die hij gemaakt heeft, je kindje zich alleen maar gaat richten op de complimentjes die hij krijgt. En niet op hoe leuk hij het vindt om te tekenen.
Mmmm nee niet mijn ding geloof ik. Als ik vraag wat heb je gemaakt, dan krijg ik als antwoord dat zie je toch? ( ja tuurlijk zie ik dat) Waarom, omdat ik dat leuk vind Nee het is niet mijn ding. maar ieder zijn ding
Ik ben op dit moment bezig in het boek Opgroeien in vertrouwen van Justine Mol. Ik weet nog niet helemaal wat ik er precies van vind, ik kan mij in dingen vinden maar er zijn ook dingen waar ik nog vraagtekens bij heb. Bijvoorbeeld of belonen en complimenteren hetzelfde is en dus beide niet goed is? Ik lees hier bijvoorbeeld dat dit als hetzelfde wordt gezien en in het boek heb ik ook nog geen antwoord op mijn vraag heb gelezen. Voor mijn gevoel zit hier toch wel een klein verschil tussen. Ik zie als beloning bijvoorbeeld "Als je nu even stil bent, mag je straks een ijsje" dan zie ik het ijsje dus als beloning voor het gewenste gedrag. Maar als je zegt "Ik vind het lief dat je net even stil bent geweest" dan geef je een compliment zonder dat er echt iets tegenover staat? Maar ook dat is dus "verkeerd"? Ik leg het misschien een beetje gek uit, maar hoop dat iemand mij begrijpt haha.
Ik snap je wel Ik zou dus zelf voor de laatste kiezen. Maar dat mag dan dus niet meer, want het is een compliment. En er mag niet gecomplimenteerd worden. Nee vind het een beetje te ingewikkeld, moet dan bij elk compliment wat ik wil gaan geven nadenken hoe ik iets moet zeggen.
Ja wat is een corrigerende tik?? bij sommige wordt het gezien als een beste pak slaag, terwijl de ander zegt.. nee een tik op de kont is een not done. Ik heb wel eens een tik voor mijn kont gehad als wij echt niet luisterde.. en ben der zelf niet minder om geworden.. ( dan hadden wij ook echt wat uitgevreten he..) en ja ook wel eens een tik op de vingers.. Tot nu toe heb ik dominique geen tik op de vingers of dergelijke hoeven te geven.. Meestal gaat mijn wijsvinger omhoog ( rare tik.. doe ik ook bij onze hond) en dan zeg ik, dominique, denkt er om! en dan doet ze der handjes al op de rug..
Ik vind het niet nodig, dus heb voor anders gestemd. Ik vind het niet per definitie kindermishandeling, hoewel de stap naar echt slaan uit onderzoek makkelijker blijkt wanneer een corrigerende tik al in het programma zat. Ik heb nog niet het gevoel gehad dat een tik op welk moment dan ook meerwaarde zou hebben op mijn andere opvoedpraktijken. Ook niet bij mijn stiefzoon van bijna elf trouwens. Ik ben geen voorstander van straffen, maar soms is een time-out echt even nodig om mijn kinderen uit hun driftbui te halen. Dus even afkoelen op de gang. Het leuke is dat mijn zoontje zichzelf soms terugtrekt op de gang, gewoon omdat hij zichzelf weer even moet vinden. De eerste keer moesten we er om lachen, nu vinden we het waardevol dat hij dus de boodschap al kan geven dat hij even vijf minuten boos wil zijn en af wil koelen. Daarna knuffelen we elkaar uitgebreid. Wij maken van veel dingen een grapje, tenzij het iets betreft wat echt niet kan zoals de weg oprennen of op de muur tekenen ofzo. Dan hebben we een gespeelde verbazing in onze stem (moeilijk uit te leggen op papier haha) waarna meestal vanuit mijn kinderen sorry volgt. Bij mijn dochtertje denk ik dat het puur gedrag kopieren van mijn zoontje is, maar mijn zoontje zegt met oprechte spijt sorry mama. Iets wat wij nooit hebben verplicht trouwens, hij heeft dat gewoon geleerd van de sorry's tussen papa en mama of van de sorry's als we per ongeluk iets omstoten oid. Kinderen leren veel van ons eigen gedrag, daar maak ik graag gebruik van. Ik heb dus niet echt een mening over een corrigerende tik, ik zie er voor mijzelf het nut niet van in.
Dat is dus niet zo, het is alleen dat je er wat bewuster mee omgaat. Edit: als mijn dochter een mooie tekening heeft gemaakt dan zeg ik heus wel dat ik hem mooi vind maar ik vraag ook of ze het leuk vond om de tekening te maken bijvoorbeeld. Dan leg je de nadruk wat minder op het compliment en wat meer op het plezier in tekenen.
Ik heb het boek laatst ook gelezen hoor, en begrijp werkelijk waar niet waarom zoveel mensen ermee weglopen. Ten eerste werkt het hele principe niet de eerste, pakweg 5-6 jaar, want daarvóór bestaat innerlijke motivatie niet. En dan jarenlang een klein kindje zonder waardering voor zijn prestaties te doen opgroeien, vind ik ronduit heel afstandelijk. En ik weet dat veel mensen dan met begrippen strooien als 'onvoorwaardelijke liefde' enz. Alsof een compliment voor iets dat een dreumes heeft gedaan een 'voorwaarde' is voor de liefde van de ouder? Kom op zeg! En wat hiervoor al gezegd is: in deze boeken wordt belonen en waarderen (complimenteren) constant over dezelfde lijn getrokken, terwijl daartussen een wereld van verschil zit. Dat al vind ik zo'n wezenlijke misser...
Goed gezegt. Een kind geen complimenten geven klinkt ook zo raar. Mijn zoon groeit als ik dat doe! En doe dat dagelijks even van goed gedaan en ben trots op je. Ik laat liever zien dat ik van ze hou dagelijks en met complimenten.