Maar ik mag aannemen dat je er toch bij uitlegt waarom het niet mag? Dat doe ik wel hoor. Ik ga op mijn knieen zitten zodat ik op haar niveau ben en dan praat ik met haar. Naja,met.........tegen haar.
Van een kind van nog geen 2 kan je niet verwachten dat ze dat ook begrijpen Natuurlijk zeggen wij ook waarom het niet mag, maar dat snappen ze echt niet hoor. Dat duurt nog wel even.
Zou je dat 'leren dat je niets van tafel mag pakken' niet liever doen met spullen die niet levensgevaarlijk zijn? Vergis je niet in hoe giftig sigaretten zijn als je ze eet, en helemaal als je klein bent. Of stopt ze niets in haar mond? Dat je corrigerend optreedt bij gedrag dat je onwenselijk vindt (dingen van eettafel pakken) en wat je bovendien hebt uitgelegd, snap ik wel. Hoe die correctie eruit ziet, daarover kunnen we van inzicht verschillen.
hihi, nee dat snap ik. En heb ik inmiddels ook ruimschoots begrepen. Het is de bedoeling dat ze dat uiteindelijk gaat snappen.
Wij zijn bij onze zoon begonnen met time outs (strafplekje) toen hij 1,5 was. In het begin begreep hij daar niets van. Maar door consequent te zijn in de toepassing leert hij het. Overigens is hij nu soms ook heel dwars hoor, en blijft hij niet op dat plekje zitten. Als hij écht niet wil luisteren, dan zet ik hem daar neer en hou hem vast, tot hij rustig wordt en blijft zitten. Dit is bijna nooit nodig, hij weet best wat de bedoeling is. Dochterlief is nu 14 maanden. Zij heeft pas voor het eerst op de strafplek gezeten omdat ze haar broer sloeg. Ik denk niet dat zij de bedoeling al snapt (al heeft ze het vaak genoeg gezien), maar het is ook als signaal aan de oudste, dat hij merkt dat zijn zusje ook niet zomaar alles mag. We gaan dit bij haar nu ook consequent doen. Ze is iets jonger dan haar broer was, maar ik geloof dat het wel kan.
Oeh, ik wil even duidelijk maken dat ze nog nooit aan mijn sigaretten heeft gezeten en ik bijv. hete dranken nooit onbeheerd achter laat. Als ze op tafel liggen, dan ben ik er gewoon bij. En anders neem ik ze mee.
Het is inderdaad de bedoeling dat ze het uiteindelijk gaan snappen. Echt snappen, niet dat ze het niet doen, omdat ze bang zijn een tik te krijgen
Bij sommige kinderen is dat nu eenmaal nodig. Let wel: een corrigerende tik, waar verbale waarschuwingen en 'time-out' aan vooraf gegaan zijn. Er is een wereld van verschil tussen slaan uit woede, onmacht, etc. En eerst een duidelijke waarschuwing geven, en als daar niet naar geluisterd wordt, een tik op de blote billen (waarbij je duidelijk aangeeft waarom die gegeven wordt).
Duidelijk. Ik geloof ook dat de oorspronkelijke post over het geven van een tik als ze iets gevaarlijks doen, niet van jou kwam. Persoonlijk snapte ik die ook niet - als je kind in een gevaarlijke situatie zit (wél echt sigaretten pakken, proberen pannen van het fornuis te pakken, dat soort dingen), zou je volgens mij iets aan die gevaarlijke situatie moeten doen, en je kind op iets anders laten oefenen met luisteren. Zodat het niet zo kritiek kan worden.
Ik weet eerlijk gezegd niet wat 'erger' is (voor een klein kind op het moment van straffen): een tik op de vingers (en dus niet SLAAN) of zonder pardon het kind op de gang of in eigen kamer te zetten. Ik vind echt dat een dreumes/ peuter het tweede erger vindt, hij voelt zich afgewezen door de moeder, en die afwijzing duurt langer dan die tik. (en nu heb ik het niet over de 'tikken' die zo'n pijn doen dat het kindje moet huilen, maar over het op de vingers tikken als de handjes naar iets gevaarlijks grijpen)
Ieder kind is op te voeden zonder ooit een tik gehad te hebben. Er zijn heel wat kinderen die 5x9 uur op een kinderdagverblijf zijn. Daar krijgen ze ook nooit een tik hoor. En ook daar horen ze gewoon te luisteren en doen ze dat uiteindelijk ook. (is maar even om een voorbeeld te geven hè) Er zijn altijd alternatieven. Voor ieder kind.
Sorry, maar ik geloof daar niet in, dat dit nodig kan zijn. Natuurlijk is er een groot verschil tussen slaan uit woede, of slaan als een weloverwogen soort van straf (zo interpreteer ik de tik die jij beschrijft). Maar er zit zo'n enorm groot grijs gebied tussen, dat er bijna geen grens te trekken is. En ik snap ook niet waarom die billen bloot moeten zijn. En ja, ik weet het, er zijn dingen die je als ouder kunt doen die véél erger zijn dan een tik geven (opsluiten, geen eten geven, psychische mishandeling). Maar dat maakt het in mijn ogen niet oké om een kind te slaan.
Bedankt voor je reactie. Ik weet wel dat het een kwestie van doorzetten is. Vasthouden tot ze rustig is, is misschien een goede. Dat had ik nog niet geprobeerd. Nu gooit ze d'r hoofdje naar achteren en overstrekt zich helemaal (wel handig om ff doorkomende tandjes te checken, maar verder niet hihi) Dan negeerde ik dat maar even.
haha, dat doe ik ook altijd bij m'n dochter. ze laat mij nooit zomaar in haar mond kijken, maar als ze flink schreeuwt krijg ik wel de gelegenheid om uitgebreid te kijken of er al weer wat doorkomt ik moet zeggen dat ik de time out bij die hele kleintjes een beetje symboolpolitiek vind, het werkt volgens mij dan nog niet. Toen ze nog heel klein waren, deden we het zo: kamer is zo goed mogelijk veilig gemaakt en is helemaal 'toegestaan terrein'. er zijn nog een paar dingen die ze echt niet mogen, bijvoorbeeld de planten. Iedere keer dat ze daar toch naar toe gaan en ze pakken, zeg ik: nee, dat is niet voor jou. En ik haal hun handje daar weg. Natuurlijk doen ze het dan nog 100x. Op een gegeven moment wordt het zelfs een spelletje: ernaartoe lopen, handje uitsteken en dan naar je kijken, liefst al nee schuddend. Wachten tot je het weer zegt. En natuurlijk doe je dat, Nee, dat is niet voor jou, handje weghalen. Als ze het blijven doen, til ik ze op en zet ze ergens anders neer. Het kost veel doorzettingsvermogen, maar uiteindelijk leren ze het en heb je daar geen omkijken meer naar, dan hebben ze het geleerd.
Zie nu dit stukje pas staan. Een tik op blote billen is zeker geen corrigerende tik, dat is een strafmaatregel. Het idee van een corrigerende tik is dat je die meteen geeft op het moment dat er iets gebeurd wat niet mag. Als je eerst de billen gaat ontbloten ben je dat moment allang voorbij. En heeft dus al helemaal geen nut. Kind kan die link dan al niet meer leggen, of het moet al zo oud zijn dat het alles begrijpt wat je zegt, en dan zijn ze de leeftijd van een corrigerende tik ook al voorbij.
Zo heb ik iig al kunnen constateren dan haar opkomende eczeem en haar drammerigheid mede veroorzaakt werd door 4 doorkomende hoektanden. (Gelukkig is het gebit nu bijna compleet) Ennieweejs, ik lees de rest van je bericht en constateer dat ik het niet anders doe en mijn dochter geen uitzondering is. Vooral dat naar je kijken en toch doen= heel herkenbaar