babytijd van daniel vond ik heel makkelijk. Vind het de laatste weken veel moeilijker, al dat grenzen opzoeken, drama maken van het slapen. Lydia is als baby "moeilijker' doordat ze heel vaak krampen heeft.
ik vind ook beide best pittig,, mijn dochter sliep als babytje heel slecht heeelll veel gebroken nachten! daar in tegen was ze verder wel weer een tevreden baby overdags weinig huilen! nu is ze 2 jaar,.. maar nu vind ik het toch ook errugg pittig.. ze heeft iedere dag wel een driftbuitje,.. als haar iets niet meteen lukt word ze ontzettend boos en gooit ze dat speeltje ook kei hard weg! dan moet ik haar echt afleiden met iets anders want anders blijft ze door gaan.. als ik even niet op let zit ze aan dingen wat niet mag.. en alles is op het moment nee nee en nog eens nee,.. als we buiten zijn of we willen haar jasje aan doen,, dan loopt ze vrolijk de andere kant op.. dus niet na ons toe komen als we haar roepen.. het aan en uitkleden is momenteel ook een drama.. en ze heeft het slaan ook uitgvonden.. dus ben er eigenlijk momenteel heel druk mee bezig om haar steeds te corrigeren, en dat is best vermoeiend, maar ze heeft ook zekerrrr haar lieve kant.. ze kan zich zelf goed vermaken,.. ze komt regelmatig even een kusje en een knuffel uit zich zelf geven, en komt lekker bij je zitten een uur. ik denk dat elke fase wel zijn voor en nadelen heeft! een kindje opvoeden is toch best pittig, dat had ik van te voren nooit gedacht.. maar wel leuk en gezellig in huis zo'n klein pittig damentje!
trouwens wel fijn om te lezen dat meerdere kindjes errugg vervelend kunnen zijn.. of ja fijn is het niet.. maar ik denk af en toe wel eens pff is dat wel normaal dat me meisje zooo driftig kan zijn... dus nu ik hier de verhaaltjes lees is ze echt niet de enige.. en dat is wel fijn haha
Haha, dat verbaast me echt van een andere tweelingmama! Ik vond de babytijd juist heel moeilijk de eerste 3 tot 6 maanden. Ik was en ben heel erg van het niet laten huilen, maar hier gingen ze toch vaak makkelijk huilen als ik ze even weg legde om de ander te voeden of verschonen. Heb me vaak erg hulpeloos daardoor gevoeld, om dat handen tekort te hebben en dus noodgedwongen een te moeten laten huilen. Zeker als ik ook nog eens wist dat de reden pijn was door bijvoorbeeld krampjes. Nee, geef mij nu maar de bijdehante guppies die ik nu heb. Met twee af en toe dwarse drammers kan ik beter omgaan dan met twee baby's die het zelf zwaar hebben
Zonder twijfel babytijd.. Alles kost veel meer moeite en energie.. Ik geniet veel meer van de peutertijd die mn dochter nu heeft
Moet er wel aan toevoegen dat mn dochter best een engeltje is, op een paar deugnietige dingen die ze op een dag doet na... Ik ben wel best streng en redelijk consequent en dat werpt zeker z'n vruchten af. Ik ga niet echt in discussie over eten, slapen, aankleden etc...
babytijd zeker weten al is onze dochter nog steeds wel een pittig ding. Als baby huilde ze vrij veel. Zeker de 1e 3 maanden. Veel krampjes en kwamen er wat te laat achter dat ze verborgen reflux had. Ze sliep wel vrij snel door en slaapt nog steeds supergoed dus daar hebben we wel geluk mee. Ze heeft alleen wel een pittig karakter. Heel sterk eigen willetje. Best lastig soms Hoop stiekem dat de 2e wat makkelijker zal zijn (A)
Ik vond het tussen 1 en 1,5 het zwaarst, nog niet kunnen lopen, 1x slapen...soms wat driftig, overal aanzitten
ìk denk dat je eerste kindje zowieso zwaarder is je ervaart alles voor t eerst mijn oudste dochter heeft als baby veel gehuild ivm reflux en snel overprikkeld en nu is ze echt heel erg aan het peuter puberen... de tweeling is echt best makkelijk maar vond de eerste weken met nachtvoedingen enzo ook wel pittig...ben benieuwd hoe het zal gaan als hun een jaartje of 2 zijn!! elke fase heeft wel iets denk ik
Voor nu zeg ik de baby tijd... stiekem zal ik best wel blij zijn als mijn dochtertje (nu 11 weken) wat groter is! Mijn zoontje is nu net 2 en ok, ik geef het toe, een erg makkelijk kind Luistert best goed, heeft maar weinig driftbuien (ben me er van bewust dat dit zomaar ineens kan veranderen) en ik vind het heerlijk hoe hij de hele dag loopt te kletsen, grapjes maakt en gewoon gezellig aanwezig is. Hij snapt dingen als je iets tegen hem zegt, je trekt hem een jas aan en hop, je bent weg... Nu met mijn dochtertje vind ik het wel pittig (alhoewel het me 100% meevalt, had 2 kinderen veel en veel zwaarder verwacht). Maar gewoon haar gehuil (of nou ja, gekrijs) bij het naar bed gaan, het uitzoeken wat voor haar werkt, rekening houden dat ze een fles moet, je moet van alles meeslepen etc. etc. etc. Ik geniet er ook van hoor, begrijp me niet verkeerd, ik vind het heerlijk als ze bij me ligt of in de box ligt te kraaien en ik ben stapelgek op haar, maar ik zeg wel regelmatig tegen mijn man dat ik blij zal zijn als we een maand of 2-3 verder zijn... Ik ben niet echt een babymoeder denk ik (en toch hopen we dat er in de toekomst nog een derde bijkomt )
Ik vind het nu zwaarder dan toen ze nog baby was. Bente is heel druk en actief en doet alleen maar alles wat niet mag, dus als zij uit bed is, zijn we er continu mee bezig. We willen haar wel alle ruimte geven om de wereld te ontdekken, maar dat betekent dus wel dat je er continu bij moet blijven. Ik geniet er met volle teugen van, maar ben 's avons wel geslóópt!