Wat vinden de mannen er eigenlijk van?

Hihi mijn vent wil al een kleintje sinds we bij elkaar zijn... Alleen ik wilde niet. Nu ik wel wil is hij helemaal happy en hij is (tot nu dan) veeel enthousiaster geweest dan ik.

Als het aan hem lag, liever vorige week dan nu echt beginnen!

 

Hoi allemaal,
Sinds mijn vriend ook graag een kleintje wil, is hij er best wel mee bezig. De laatste tijd praten we er veel over en lijkt hij het cyclus gedoe beter te gaan begrijpen. Wel wordt hij er een beetje onzeker van dat het niet gaat lukken. Hij denkt dat het aan hem ligt en dat iedereen om hem heen wel gelijk zwanger wordt. Daardoor reageert hij weleens wat negatief. Ik vertel hem ook weleens wat ik voel en dat het vaak zo tegenstrijdig is en dat kan hij zich wel voorstellen. Ik ben er wel blij mee dat hij er betrokken bij is. Nu maar hopen dat het gauw raak is! liefs Olga

 

Mijn man zei laatst tegen mij: Ik ben er wel blij mee hoor, ik praat er alleen niet over.

Daar was ik dus best wel blij mee

 

Mijn mannetje had toen ik hem leerde kennen al een kinder wens ooit,
toen we getrouwd waren was ik de pil een keer vergeten, en zei hij geef toch niet, dan krijgen we toch een kindje.
Daarna ( na 1,5 jaar) kwam het zo eens ter sprake dat is heel grappig, je hebt het er over en lacht een beetje raar tegen elkaar,
en toen zijn we begonnen.Ik werd de 1e 3 maand niet ongesteld, en toen ik het werd was ik super blij, m'n man ook, was al bang dat ik niet normaal was.En die keren daarna als ik ongesteld werd, was ik teleur gesteld en m'n man zei dan, het komt vanzelf wel.
Toen ik zwanger was vond hij het erg leuk en een wonder.
Tijdens m'n zwangerschap was hij heel bezorgt om mij, en nu is hij super trots dat ik ons kereltje 9 maand heb gedragen.
En nu kan hij ook van hem genieten.
Hij vind het een groot wonder.

 

Hi allemaal,

heel herkenbaar, mijn hubbie wilde eerst eigenlijk helemaal geen kinderen, maar ja door een beetje pushen van mij werd hij met 40 papa , maar sinds ons zoontje er is werd het toch een heel ander verhaal, helemaal gek is ie en spijt dat we er niet eerder waren begonnen.
Nu met de tweede zwangerschap was hij dan ook helemaal blij en happy en meelevend, de klap van miskraam kwam dan ook ontzettend hard aan, leek wel of hij het soms moeilijker had dan ik
Nu de derde hopelijk gauw, zijn al van die laatbloeiers

liefs

 

Ja hier ook, hij wil het heel graag dat geeft ie ook duidelijk aan, maar als ik dan bevoorbeeld zeg, wanneer vertellen we het de ouders enzo enzo,
dan is hij vrij laconiek, maar misschien is dat ook maar goed ook, tegenover mijn, ik kan wel eens doordraven

 

Bij ons is mijn man degene geweest die altijd al een kinderwens had. Van het begin van onze relatie was het duidelijk: ooit wil hij graag kinderen. Voor mij is die wens altijd minder sterk geweest, maar ik heb ook nooit het gevoel gehad dat ik kinderloos zou willen blijven. Om vorig jaar te stoppen met de pil, is dan ook mijn idee geweest. Mijn lief is het hele jaar betrokken geweest, zonder te pushen (hij vond bijvoorbeeld eigenlijk dat ik al wat eerder naar de huisarts had kunnen gaan, maar wilde het helemaal mijn keuze laten, maar is maar wat blij dat ik nu dan toch geweest ben)...

Chrizzzy

 

Bij mij ben ik degene waarvan de kinderwens groter is dan mijn manneke. Net als Velobabe wilde hij zich nog jong voelen. In december vorig jaar zei ik ook, we kunnen wachten tot we een ons wegen maar ja, het duurt soms een jaar voordat het uberhaubt raak is dan ben ik alweer 29 en ik heb altijd gezegd dat ik met 30 zwanger wil zijn of een kindje wil hebben.
Toen ging hij idd erover nadenken, een collega van hem had ook onlangs een kindje gekregen en mijn vriend vond het toch allemaal wel heel erg leuk.
Verder is hij er wel nuchter onder, hij was er wel voor me met me MK en trooste me ook als ik weer ongi werd. Nu door de drukte op zijn werk heeft ie deze ronde niet zo'n zin om om de dag te klussen maar goed, ik heb tegen hem gezegd dat we alleen deze maand nog extra ons moeten doen en daarna proberen we een pauze in te lassen.
Maar nu ik weer last heb van mijn onderbuik is hij er toch wel weer mee bezig..."wat voel je dan?" "Tis wel een beetje opgezet he?"
Aan de ene kant ben ik blij dat hij zo nuchter is (zo blijf ik ook met beide benen op de grond) maar aan de andere kant vind ik het toch ook wel weer errug leuk als ik merk dat hij er stiekum toch mee bezig is....

 

Mijn man was apetrots op mijn dikke buik destijds en nu trotser op onze dochter. De wens voor een volgend kindje was dus erg sterk. Hoewel hij zich ook meer bewust was wat kinderen hebben inhoudt en hij het dus ook spannender vond. Zijn verdriet om de miskraam was net zo groot of misschien zelfs groter dan mijn verdriet.
Je kan dus wel stellen dat mijn man zwanger zijn en kinderen krijgen erg belangrijk vindt

Ik moet ook zeggen dat hij de liefste en meest betrokken papa is die ik ken. Hij doet de helft van het huishouden en ook de verzorging van onze dochter gaat 50/50. Ik ken geen andere vaders die zoveel en zo vaak bij hun kind zijn, ondanks een 40-urige, onregelmatige werkweek.

 

hoi hoi,

mijn mannetje praat er weinig over omdat we in het ziekenhuis lopen... op de dagen dat hij meegaat praten we erover, want ook hij is teleurgesteld als we weer het ziekenhuis in moeten.. Verder ziet hij het helemaal zitten met een babytjuh

ben ook erg benieuwd wat van soort vader hij ooit zal worden!



*5de IUI poging
*pendel:sonja: maart 2007

 

Sinds we de beslissing hebben genomen om de pil de deur uit te doen (vanavond dus de laatste!) is hij er ook wel mee bezig. Wanneer we in de stad zijn valt zijn oog ook op de zwangere vrouwen die er lopen. We denken samen na over namen en dat de vakantie wel heel anders zou zijn wanneer het dit jaar raak zou zijn

 

Nou zolang ik het onderwerp niet ter sprake bracht en gewoon lekker met hem wilde vrijen was er geen vuiltje aan de lucht, maar hij had zelfs na 10 maanden nog zoiets van, het komt van zelf wel (hij kreeg gelijk).

Hij dacht ook dat ik nu 6 maanden van de pil was, maar het waren er echt al 10. Zo was hij er mee bezig.

En nu, ach nu is het zijn alles. Loopt al namen te bedenken en zo... de schat.

 

Mijn vriend lijkt bij ons steeds de belangrijke beslissingen te nemen. Niet omdat hij vindt dat het moet, maar is daar dan mee bezig en brengt het naar voren zodra hij denkt het goed overdacht te hebben.

Ook deze keer begon hij erover. Ik denk dat hij is aangestoken door een hele trotse papa op zijn werk. Daar had hij het wel vaker over. Dan had zijn collega weer iets moois gemaakt voor zijn zoon. Hij vertelde daar dan uitgebreid over op het werk. Misschien aanstekelijk geweest.

Nu we bezig zijn( nog maar 1 maand, en nog niet helemaal echt, ivm ontpillen) luistert hij naar mijn verhalen, maar hij praat er verder niet over. We maken wel veel grapjes over namen etc....

 

@demi26

Nou die sites zijn er voor vaders ook hoor www.vaderschap.org bijvoorbeeld. Lachen zo'n forum waar mannen het hebben over klussen en zo

 

Hallo,


Mijn vriend is 3 jaar jonger dan mij, ik heb dus bewust nog niet het "eitje" toen opgegooid.
ik wilde zelf eigenlijk ook nog geen kinderen maar ik wilde het er wel over hebben. beetje fantaseren. hoe zullen we dit , hoe zullen we dat.
nou volgens mijn was ik alleen aan het fantaseren en hij antwoordde met "Ok best".
ineens wilde ik echt gaan stoppen met de pil . NOu het zweet brak hem uit en hij vond zich te jong bla bla
ok ik heb het laten zitten. totdat hij op een gegeven moment zei: Anders stop je alvast en dan doen we het veilig tot we eraan toe zijn.
zo gezegd zo gedaan.
maarja mijn vriend heeft een hekel aan condooms, dus die werden al steeds minder gebruikt . uiteindelijk zijn we er ook mee gestopt.
ik denk dat we er zo naar toe zij gegroeid.

hij luistert wel naar mijn kwalen maar ik heb het er maar niet zo vaak over. ik kan soms doorslaan op dat gebied.
ik heb mijn heil daarom hier gezocht omdat ik het er echt met iemand over wil hebben.

ik vraag me af of ik door dit het er niet meer over ga hebben?
maar ik heb het er zo moeilijk mee om het geheim te houden, wat moet als ik echt zwanger ben ooit.


kan het wel van de daken schreeuwen
ieeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee

 

'Ik word vader' Sinds er twee streepjes zijn verschenen in de zwangerschapstest, blinkt deze gedachte minstens één keer per dag in verlichte koeienletters in je hoofd op. Fantastisch, mooi en heel erg eng tegelijk. Er komt een klein mensje, de kroon op jullie liefde en JIJ bent er verantwoordelijk voor. Dit prachtige wezentje steunt volledig op jou en dat is best even slikken. Terwijl de hormonen door het lijf van je vriendin gieren en alles wat er met baby's te maken heeft haar aangrijpt, moet jij nog een beetje wennen aan het babygeweld. Je weet niet precies wat je met de situatie aan moet, want wat kan jij nou eigenlijk doen? Jouw buik groeit niet en soms begrijp je er werkelijk niet van.


Zo zien mannen ons als we zwanger zijn, is het niet schattig

 

Dat weet ik wel zeker Loeki, zo zien onze mannetjes ons ja hihi.
ps als ik je puzzel raad, wat win ik dan?