Hier ook zoiets... Maar dan een baan van 2 dagen per week. Ik hoop zo dat ik mijn studie af kan ronden in juni!
Mijn uitdaging: met endometriose (en dus de bijbehorende pijn en vermoeidheid) en overgevoeligheid voor alles (geluid, drukte, gedoe; alles wat dus normaal is voor de rest van de wereld) toch een leuke moeder en vrouw zijn voor resp. kind en man, zonder daar zelf onder te hoeven lijden. Het lukt steeds een beetje beter, maar ben er helaas nog niet...
Off topic: Respect voor alle dames met kinderen, baan en huishouden die een studie volgen! Ik zit er zelf nu ook aan te denken om te gaan studeren, maar wil eigenlijk na de zomer ook voor een 2e kindje gaan. Het is pittig, maar als ik dit zo lees, niet onmogelijk! Chapeau!!!
Om toch iedere dag de positieve dingen in het leven te blijven zien aangezien de afgelopen jaren ons hebben laten zien dat niets vanzelfsprekend is. Je hoort wel eens dat mensen door verlies makkelijker in het leven komen te staan en beter kunnen relativeren nou bij mij is dat dus niet zo. Ben zo enorm angstig geworden om kwijt te raken wat me nu gelukkig maakt dat het me iedere dag weer moeite kost om datgene echt te blijven zien.......dus om een lang verhaal kort te maken, voor mij is het iedere dag een uitdaging om mijn glaasje halfvol te laten zijn.....