Hallo allemaal, We zijn er maar druk mee, een naam verzinnen voor onze knul. Nog enkele weken te gaan maar we zijn er nog steeds niet uit. Daarom mijn vraag aan jullie. Hoe wist je dat de naam die je je kindje gegeven hebt DE naam was? Of bleef er altijd wel iets van twijfel bestaan? Wij hebben inmiddels Charlie, Max en James op de lijst staan, maar mijn man en ik hebben beide een andere voorkeur... Gaan we verder zoeken of zou DE naam er wel al tussen staan maar weet ik het gewoon nog niet.
Zo lang je niks beters vind is het de naam Tenminste zo was dat bij ons. Ik ben nogal een twijfelkont en we hadden de naam op zich al best vroeg. Toch wilde dit nog niet helemaal definitief maken dus heb de opties open gehouden. Uiteindelijk nooit meer een betere naam gevonden
Bij de eerste kregen we één naam uiteindelijk niet meer uit ons hoofd. Voor ons was ze een echte M. Ook geen behoefte meer om verder te kijken. Het 'klopte' gewoon. Helaas nu bij de 2e ook niet HET gevoel. Blijf naar doorzoeken. Maar niks komt in de buurt van onze top 3. Waarschijnlijk zal daar de naam dan wel bij zitten !?¿¡
Ik wist dat de naam van onze zoon DE naam was omdat hij aan alle criteria voldeed. Klassieke, tijdloze naam, niet te populair, in het buitenland goed uit te spreken, en natuurlijk gewoon mooi. Toch hebben we nog even getwijfeld omdat de naam dezelfde letters heeft als de naam van mijn man (door elkaar gehusseld). Dit hadden we in eerste instantie niet eens door en vroegen ons af of mensen dat niet stom zouden vinden. Maar het was echt de naam voor ons dus besloten we ons niks van anderen aan te trekken. En wij vonden die indirecte vernoeming wel iets hebben. Mensen reageren nu vooral positief, als ze het al doorhebben, maar het kan ook zijn dat de mensen die het stom vinden gewoon niks zeggen. Maar als je dus besluit om je niks van anderen aan te trekken omdat je de naam zo mooi vindt, dan is het DE naam.
Omdat ik echt wilde dat t meisje dat ik vast zou houden zo ging heten. Dat was onze dochter, 100%. Geen enkele naam kan eraan tippen, nog steeds niet dus dat wordt wat bij een broertje of zusje
Ik maak lijstjes met namen, en dan laat ik vriendlief de namen verwijderen die hij echt niks vind. Wij hadden lange tijd een favoriet voor een meisje, maar daar zijn we toch van teruggekomen. Ik noemde onze zoon tijdens mijn zwangerschap al Owen, dus het was al een Owen voordat hij geboren was haha.
Gewoon het gevoel dat het dé naam was. Kan het moeilijk omschrijven haha. Geen betere naam kunnen vinden en constant die naam in je hoofd.
Onze naam voldeed aan al onze eisen: klassiek, tijdloos, vlot, ook de mogelijke afkortingen zijn prima, past goed bij de achternaam. Wat wil een mens nog meer. En toch ging ik de week voor mijn uitgerekende datum weer twijfelen...
Tja, het is dan gewoon de naam! Andere namen zijn het echt niet en die wel. Zou zo ie zo willen dat we dat beide hebben en dat het niet een compromis wordt. Hier hebben we nooit hele lijsten met namen gehad. Heel veel viel al af. Dan kom je een meisjesnaam en jongensnaam tegen waarbij je allebij denkt, ja dat is het en toen was het rond. Gelukkig ging het bij ons zo makkelijk en hoeven we dus niet tot laatste moment te twijfelen.
Omdat ik deze naam al heel lang in mijn hoofd had. Al ver voor mijn zwangerschapswens. Dat mijn man ok direct verkocht was, is voor mij het teken dat dit DE naam is
Bij mijn eerste droomde ik rond de periode van conceptie over een klein meisje wat tegen me zei "hoi ik ben ......., mag ik bij jou komen?" Heb die naam gehouden. Bij de 2e is de naam echt gegroeid tot echt een wauw-gevoel.
Ik hoorde onze meisjesnaam en ik wist dat die het moest worden. ML vond dat gekukkig ook. Dat was in week 16 en ook nooit meer verder gezocht, forums of meningen geraadpleegd. We wisten gewoon "dit is het" Nu zijn we met lijstjes in de weer, google me suf, open topics omdat de wauw naam nog niet voorbij gekomen is. In het begin baalde ik dat we niet zo'n naam konden vinden. Nu sta ik er anders in. We kiezen gewoon een naam die we beide mooi vinden en die nu leuk is en over 60 jaar nog steeds. Dan zit je altijd goed. Succes!
Voor ons was het de naam omdat niks mooier was. En daarom is het deze keer ook zo lastig, want voor ons gevoel heeft zoon al de mooiste naam. En de namen die we de vorige keer hadden voor een meisje passen nu ook niet meer. Maar we hebben dezelfde smaak en zodra we weten of het een jongen of meisje is kan je ook al wat gerichter kiezen. Dan voelt het vanzelf een keer goed en passend.
Wij vonden het eerst heel lastig, voor een jongen wisten we het meteen al maar we kregen een meid! Alle namen die we in het begin op ons lijstje hadden zijn het niet geworden, met 24 weken hadden we de naam; Lente! En ze maakt elke dag haar naam waar
Hier was het een gevoel. Bij de oudste liep ik al een hele tijd met het idee dat er een naam De Naam was, maar kon er heel lang niet op komen en opeens schoot de naam me te binnen en die naam voelde dan als De Naam. Bij de jongste ging het min of meer net zo, al kwam de naam toen wat eerder. Helaas kon mijn man er niet aan wennen en heeft ze uiteindelijk een andere naam gekregen.
De naam van m'n zoon had ik al in gedachte toen ik 12 was.. Als ik ooit een zoon zou krijgen, zou hij zo gaan heten. Tijdens de zwangerschap van m'n zoon vond ik ook een prachtige meisjesnaam, maar die heb ik toen dus niet hoeven gebruiken. Sindsdien wist ik dus dat, als ik ooit een dochter zou krijgen, ze zo zou gaan heten, haha. Ruim 5 jaar later kon ik die meisjesnaam gebruiken. Toen hadden we overigens ook weer een jongensnaam (ver voor de zwangerschap al), dus mochten we ooit nog een kindje krijgen en het is een jongetje, dan is ook die naam al bekend. En omdat ik de afgelopen tijd zo heb getwijfeld over het wel of niet proberen om een derde kindje te krijgen, is ook de meisjesnaam al bedacht, haha. Ik heb dus eigenlijk nooit pas over een naam nagedacht tijdens m'n zwangerschap. Voor mij was altijd ver daarvoor al duidelijk dat dat dé namen waren die ik ooit aan m'n kinderen wilde geven.
Gewoon een gevoel. Ik had heel veel jongensnamen op mijn lijstje die ik allemaal mooi vond. Maar alleen deze naam voelde juist voor de baby in mijn buik.
Hier samen met man enkele namen doorgenomen totdat hij een naam zei waarvan ik zoiets had dat is hem en zo heet ons dochtertje. Nu ik opnieuw zwanger ben van een jongen hetzelfde gehad. Nagedacht en gespart over een naam. Tot mijn man weer met een naam op de proppen kwam en ik zoiets had ja dat is het. Ook geen behoefte om verder te zoeken.