mij werd altijd verteld dat we allemaal kinderen van God zijn.. of die God nu Allah of God of nog anders heet.. Ik zou zelf mijn kind wel meesturen, maar wij voeden haar niet gelovig op, maar ik zou er niet om staan te springen als ze mijn dochter proberen te bekeren... maar als er over (een) God wordt gesproken of over leefregels dan zou ik daar geen problemen mee hebben.. misschien zou je om wat meer info kunnen vragen en aan de hand daarvan beoordelen of je het geschikt vindt voor je zoon.. ik begrijp je wel hoor... overigens, ik heb alleen de OP gelezen!
Dit heb ik van heel dichtbij meegemaakt.. Wat vaak volgt is dat een persoon wordt verbannen omdat hij/zij het geloof de rug heeft toegekeerd. Ik zou mijn kind overigens mee laten gaan. Ik probeer sowieso in de opvoeding van mijn kinderen alles open te houden. Zodat hen zelf later iets kunnen kiezen waar hen achter staan in plaats van dat ik hen iets opleg waar ik in geloof. ( of niet ) Ik zal in welke keus dan ook, achter mijn kind staan.
Ik vermoed dat als een kind door de ouders heel streng gelovig is opgevoed (lees: geïndoctrineerd/gehersenspoeld), de meeste van deze ouders het nooit zullen accepteren. Aan de andere kant gebeurt dit naar mijn weten ook niet vaak, juist omdat deze kinderen zo gehersenspoeld zijn met alleen hun eigen geloof dat ze ook echt denken dat hun geloof 'de enige juiste' is. Daarom wil ik mijn kinderen leren dat er vele religies zijn en óf ze er één willen kiezen en welke laat ik hen helemaal vrij in. Onze overtuiging hoeft niet die van hun te zijn!
Ik denk dat je dat als ouder heel erg vind en dat het je veel verdriet doet, maar ik kan me niet voorstellen dat iemand zijn of haar kind erom zal verstoten ofzo. Zulke verhalen hoor je wel eens, maar ik kan me dat niet voorstellen. Het is en blijft je kind, waar je hoe dan ook van houd. Maargoed, we dwalen af. Je moet gewoon zelf kijken wat je doet ts.
Klopt, maar als ik het vanuit mezelf en de liefde voor me kind bekijk kan ik het me niet voorstellen.
Het omgekeerde kan ook. Ik ben absoluut anti-religieus opgevoed. Mijn ouders hebben helemaal niks met welke religie dan ook. Prima natuurlijk, maar ze hebben mij wel erg geprobeerd af te houden van kennismaking met religies. En daar kwam ik als puber tegen in opstand, het ging de andere kant op. Nu ben ik die fase zelf voorbij, maar waren ze iets ontspannener omgegaan met religie en gelovige mensen en hun mening daarover, had ik ook niet zo opstandig hoeven worden.
Dat kan natuurlijk ook nog ja. Mijn ouders geloven zelf niks..van huis uit wel katholiek en hebben ons bewust op een protestantse school gedaan (wat een verschil haha van niks naar een protestantse school) en ben zooo ontzettend blij dat ik die ervaring heb. Nu zit onze dochter op een openbare school, en hoewel ik heel blij ben met de keuze...voor ons de beste school in omgeving vind ik het toch ergens jammer.
Wat zou er moeten gebeuren? Gezien je toon die je aanslaat in je bericht ga je er vanuit dat er grote ruzie komt en het uiteindelijk eindigt in een familiedrama ofzo? Maar in veel families (kan net zo goed een niet gelovige familie zijn waarbij een kind gelovig wordt) zal het niet meteen geaccepteerd worden. Ouders zullen bang zijn (logisch ook, je kind maakt een hele andere keus dan verwacht), misschien verbaasd of zelfs boos en ze zullen willen weten waarom en hoe. Dat lijkt me allemaal heel logisch. En er zullen emotionele momenten komen, ouders zouden zelfs verdrietig kunnen zijn. Net zoals het kind verdrietig zou kunnen worden. Maar uiteindelijk zou en familie en kind elkaar moeten leren respecteren en beslissen hoe ze om zullen gaan met elkaars keuzes. Echt, ik vind het idee van 'je houdt van je kind dus je mag nooit teleurgesteld zijn in je kind. Je moet je kind altijd steunen en altijd bijstaan etc etc' Dat is toch niet reëel? Er kunnen dingen gebeuren in het leven van je kind die je liever anders gezien had, dat mag toch als ouder? Ik zou het heel jammer vinden en zou oprecht verdrietig zijn als mijn kind anders zou geloven dan ik zou doen. Maar dat zou niet betekenen dat ik minder van m'n kind zou houden en dat hij/zij minder welkom zou zijn. Maar ik neem aan dat ik als ouder het recht zou hebben om een manier te vinden om er mee om te gaan. Echt, op fora wordt er altijd zo makkelijk over gesproken. Maar het komt zo vaak voor dat ouders het moeilijk vinden. Hoe open-minded ze ook zijn, of ze nou wel of niet geloven, maakt niet uit. Veel ouders vinden het moeilijk. Want, stel je voor dat je dochter moslim wordt? Opeens wil ze niet meer meedoen met kerst, gaat Arabisch leren of nog erger; een hoofddoek dragen... Misschien wil ze opeens geen handjes meer schudden. En ook de hond mag niet meer mee naar haar huisje. Of omgekeerd, stel je voor je kind besluit niet te geloven. Dus geen kerk/moskee bezoeken meer. Geen gedoop/besnijdenis van je kleinkinderen en trouwen, dat is ouderwets en achterhaald. Bidden is stom en struisvogeltje spelen. Geloven zorgen voor oorlog. Nou lieve mensen, ik kan met al mijn ervaringen zeggen dat dit voor heel veel ouders moeilijk is. Hoe open-minded ze ook zijn. Maar des te mooier is het al ouders en kind een manier vinden om er allebei op een respectvolle manier mee om te kunnen gaan. Want het klinkt wel heel makkelijk maar in de werkelijkheid is het vaak moeilijker dan gedacht.
Lastige kwestie vind ik, alleen dan hier vanaf de andere kant (protestant christelijk) Ik weet niet goed wat ik zou doen. Had er ook nog nooit over nagedacht, dorp waar ik vandaan kom wonen geen moslims, zou zelfs niet weten waar de dichtsbijzijnde wonen Persoonlijk zou ik het fijn vinden als een evt. moslimvriendje (of vriendinnetje natuurlijk) mee zou mogen als onze kerk iets zou organiseren maar kan goed snappen dat ouders er bezwaar/moeite mee hebben. Heb nu beetje de volgende punten waar ik tegen aan loop: - Wat voor activiteit is het? in hoeverre speelt het geloof een rol? Een sportdag is veel neutraler dan een bijbel/koran studie of een club waar de helft van de tijd het geloof centraal staat - Welke leeftijd heeft het kind en hoe is zijn basis? Op de leeftijd de mn oudste (4jaar) nu heeft zullen er nog geen moeilijke vragen aan hem gesteld worden maar hij zal ook nog niet kunnen uitleggen waar hij in gelooft of waarom iets is/gebeurd. Wel vind ik dat ze moeten leren dat er andere geloven zijn. En later of er stromingen/richtingen binnen een bepaald geloof zijn. Het verschilt nl nogal of je protestant, katholiek of evangelisch bent, terwijl het wel allemaal onder christelijk valt. Als ik naar mezelf kijk, ik kwam als 17jarig meisje bij een moslim-gezin terecht tijdens een kraamstage. En tòèn moest ik pas gaan nadenken over het hoe en waarom etc omdat hun vragen stelde. Overigens kon ik ook vragen stellen en heb er veel geleerd, maar niet waar ik voor kwam Ik hoop dat mijn kinderen eerder (willen) gaan nadenken over zowel ons geloof als andere geloven. om op de openingsvraag terug te komen: ik zou willen weten wat er allemaal gaat gebeuren en aan de hand daarvan een keus maken, al zal dat moeilijk zijn. En "ja" of "nee" zeggen heeft in mijn ogen dan niks met respect te maken. Je kan ook respect voor hun geloof hebben zonder dat je er zelf achter staat. Als ze wel vriendjes mogen zijn, bij elkaar over de vloer komen en mogen eten enzo laat je toch ook zien dat je er wel respect voor heb?
Tsja als mijn kind besluit toch in een bepaald geloof te gaan geloven is dat zijn keus. En nee ik zal daar niet boos over zijn of het moeilijk vinden. Vind dat echt onzin dat ouders daar boos om worden of teleurgesteld over zullen zijn. Kinderen gaan ooit hun eigen keuzes maken dat weet je zodra je een kind op de wereld zet. ( en gelukkig maar ik zou geen kopie van mezelf willen hebben namelijk)
hihi volgens mij is dat gewoon een leuke activiteit wat weinig met het geloof te maken heeft hoor. Wij hebben met onze kerk vroeger ook wel eens zulke activiteiten gedaan. Het enige is dat ze aan het begin van de dag gaan bidden (een zegen vragen over de dag), daarna de activiteit doen (survival toch?) en daarna waarschijnlijk de dag sluiten met dankgebed. Ze gaan echt niet je kind lopen ompraten om voor hun geloof te kiezen tenzij het een sekte is, maar volgens mij doen die niet zulke activiteiten.
nou nou de toon in mijn bericht, mijn bericht heeft geen toon. Ik vind dat sommigen het hier nogal stevig stellen: ik wil niet dat mijn kind daarmee in aanraking komt, of ons geloof is het enige goede oid. Ik vrqag mij serieus af hoe men reageert wanneer die kinderen toch besluiten een ander geloof aan te gaan hangen of helemaal niet meer willen geloven.
Haha dan heb ik er nog 1: wat als kind homo/lesbisch is? want dat mag vaak toch ook niet als je echt streng de bijbel/koran aanhangt. maar dat is geheel offtopic
Tsja ik vind het sowieso niks om je kind al een geloof op te leggen... Zolang het niet bewezen waar is mag je geloven wat je wil maar vind ik persoonlijk dat he het niemand anders op moet willen leggen, zelfs je eigen kind niet!
Ik heb niet de discussie gelezen en reageer daarom met een quote op de begin post van ts. Ik denk dat hier respect begint voor elkaars religie. Ik zou hem dan ook gewoon laten gaan. Hij leert misschien iets over een ander geloof op een leuke manier doormiddel van een activiteit en misschien ook niet. En misschien kan dat vriendje eens mee met iets van jullie. Laat hem mee doen met het Suikerfeest bijvoorbeeld? Ik roep maar wat zo leren ze wat over elkaar religie en voor de kinderen is het alleen maar leuk.
Helemaal met je eens. Gelukkig waren mijn ouders zo wijs en open-minded om de keus geheel aan mij als volwassene over te laten, ook al waren ze zelf behoorlijk streng katholiek. Maar ze hebben nooit uitgedragen dat hun geloof de enige juiste was, ze zeiden dat het hún geloof was maar meer ook niet. Om die reden hebben ze mij gelukkig ook nooit laten dopen, ze wilden mij niet al een bepaalde godsdienst opleggen waar ik zelf niet voor gekozen had. Daar kan ik alleen maar ontzettend veel respect voor opbrengen en ben ik mijn ouders erg dankbaar voor!!!