Ik vind dit een hele moeilijke situatie maar voel me er steeds ongemakkelijker onder. Bij mijn kindjes in de groep zit op de dinsdag een meisje van bijna 2, en die is echt vreselijk eenkennig en aanhankelijk. Al die 9 maanden dat mijn kinderen op de groep zitten loopt dat meisje elk minuut dat ze niet vastgehouden wordt, kei hard te gillen. Het is dus niet een fase, en het maakt niet uit op welk tijdstip ik daar kom, het kind zit of op schoot, of hangt gillend aan de broek van de leidster. Ik heb daar echt heel veel begrip voor, en vind het ook altijd zielig om een kindje te horen huilen. Maar inmiddels begin ik steeds meer moeite te hebben dat alle andere 9 kinderen op de groep het met 1 leidster moeten doen omdat de andere leidster geen stap kan verzetten door 1 kindje op de groep. Ik heb er zelf bijgestaan toen de leidster een baby heel snel moest verschonen en zsm terugdumpen in de box omdat dit meisje uit haar volle borst stond te gillen naast de deur van de verschoningsruimte. Het klinkt alsof ze afgeslacht wordt, dus laten gillen werkt ook niet heb ik het gevoel. Hierdoor kunnen alle andere ouders 's ochtends amper overdracht geven, en ons kind oppakken om te laten zwaaien kan de leidster ook niet, want dat begint het gegil aan haar been opnieuw. Vanochtend weer: toen wij binnenkwamen heeft de leidster haar neergezet om mij te begroeten en overdracht te doen. Binnen 2 tellen begon het. Dus de leidster mijn zoontje neerzetten, dat meisje oppakken, uitleggen dat ze heel even moest wachten, weer neerzetten, weer gillen. Meisje aan tafel zetten met speelgoed, alle speelgoed vloog door de zaal, weer gillen. Dit ging zo 5-10min door, dus kon de leidster helemaal geen aandacht geven aan mij of mijn kinderen (ik betaal tenminste ook 3x de volle tarief voor de zorg voor mijn kinderen), vervolgens kwam nog een ouder met een baby binnen, hetzelfde verhaal. Ik merkte aan die leidster ook dat ze het heel moeilijk vond, maar ze bleef aardig naar ons en lief naar het meisje toe. Tenslotte liepen die andere moeder en ik naar buiten en werden uitgezwaaid door dat meisje ipv door onze eigen kinderen, omdat zij niet van de arm af kan. Tja, wat moet je ermee? Maar ik krijg van andere ouders ook signalen dat het op gegeven moment niet leuk meer is. Alle begrip ervoor, en het zal voor de moeder nog moeilijker zijn om te weten dat het kind de hele dag loopt te huilen, maar op deze manier komen alle andere kinderen op de groep flink aandacht tekort, en dat is volgens mij ook niet de bedoeling. Ik vind persoonlijk dit meisje meer geschikt voor een gastouder met constant 1 op 1 aandacht, maar tja, daar ga ik niet over. Wel vond ik vervelend dat op het verjaardagsfeestje van mijn kindjes dit meisje de hele boel op stelten heeft gezet omdat de juf haar niet op schoot hield tijdens het feestje en omdat zij niet het verjaardagshoedje van mijn dochter op had gekregen. Uiteindelijk heeft de leidster van de andere babygroep haar opgehaald om daar te zijn tijdens het feestje. Ik begreep ook dat dit vaker voorkomt...
Wat een vervelende situatie! Ik zou dit toch eens aankaarten bij de leidsters en vragen of het misschien zou helpen als jullie een keer een klacht indienen bij het hoofdbureau. Niet over de leidsters natuurlijk. Zoals jij al aangeeft kunnen zij er niks aan doen. Uit jouw berichtje begrijp ik zelf dat ze het zelfs heel goed doen, naar omstandigheden. Dat compliment zou ik hun ook zeker meegeven, trouwens. Het lijkt me namelijk voor hun ook niet leuk werken op deze manier! Waarschijnlijk zullen de leidsters dit probleem ook al wel eens aangekaart hebben bij hun bazen, maar vaak maakt het toch meer indruk als de ouders (betalende klanten!) iets van zich laten horen.
Eens met tupp! Ik begrijp je gevoel hierin heel goed en dat je dit dus geen fijne situatie vindt. Persoonlijk denk ik dat de ouders beter iets anders kunnen proberen en bijvoorbeeld op zoek moeten naar een gastouder. Dit is zo te horen echt geen doen voor dat meisje! En de andere kinderen zijn daar inderdaad de dupe van.
hoihoi ik werk zelf ook op het kdv en een groep naast mij had ook zo'n soort situatie ik vind dat als het ten koste van de andere ouders en kindjes gaat, het gewoon echt niet kan, en dat is bij jullie wel echt zo het geval. ik zou zelf als leidster dan een gesprek aankaarten met de ouders van dat kindje, om te vragen hoe ze hier zelf thuis mee om gaan, of dat dit thuis nooit voor komt? en dan zou ik dus ook Eerst in overleg met mijn collega's en bazig, haar w.s. ook gastouderopvang aanraden omdat dit niet kan ivm de andere kindjes. en als die moeder dat pertinent niet wilt, dan zou ik vragen of wij haar mogen filmen zodat die moeder kan zien hoe het kindje zich gedraagd, daar zal ze dan w.s. denk ik wel van schrikken. maargoed hier heb jij natuurlijk nog steeds niets aan! ik zou het zowiso overleggen met de leidsters, en ik zou echt laten weten dat je vind dat dit eigenlijk niet kan zo, en dat het tenkoste van de andere kinderen gaat, wat dit is nou eenmaal zo. en of ze hier iets mee kunnen doen, gewoon heel duidelijk zijn, want anders blijft het denk ik maar aanmodderen. het is natuurlijk ook voor de leidsters vervelend, en ook om b.v. zo'n gesprek dan te moeten aan gaan met de ouders van dat huilende aandachtvragende kindje, maarja die dingen horen er nou eenmaal bij, wat je zei, jij betaald ook niet voor niets gewoon voor je opvang toch!? en owja, als ik dat meisje op de groep had, zou ik ook eens een x flink boos worden denk ik, dat maakt ook nogal eens indruk. haha. naja khoop dat je er wat aan hebt groetjes en suc6
Sowieso aankaarten bij de leidsters, maak een afspraak voor een gesprek zodat je ff rustig kunt zitten. Geef het aan vanuit jouw perspectief: geen rustige overdracht doen, niet uitzwaaien zijn dingen die je heel concreet ziet. Daarnaast kun je je zorgen uiten: hoe doen ze dat als 1 van de 2 leidsters niet beschikbaar is voor de andere kindjes? Hoe meer signalen ze op het kdv krijgen, hoe duidelijker het is. Anders krijg je toch frustraties/irritaties onder ouders en wordt het probleem groter. Ze zullen naar het meisje haar ouders aan moeten geven dat ze niet kan wennen, heel veel aandacht vraagt en dat een grote groep op een kdv dus niet geschikt is voor haar....? Succes!
Ik zou in gesprek gaan met de manager. Dan moeten ze maar een extra leidster inhuren of de moeder adviseren om gastouder/oppas te nemen of wat dan ook. Dat kan toch niet zo.
Bedankt voor jullie reacties dames! Wat fijn om te lezen dat jullie het ook een vervelende situatie vinden. Ik had ook wel reacties verwacht over hoe erg het wel niet moet zijn voor het meisje zelf, en dat begrijp ik echt heus wel, ik vind het hartstikke zielig voor dat arme kind. Maar ja, die van mij gaan echt wel vóór voor mij natuurlijk Oh, in mijn tekst staat een fout, mijn kindjes zitten 4 maanden in die groep (zaten voorheen in een andere groep), maar dit meisje zit 9 maanden in de groep, en sinds de eerste dag schijnt het zo te gaan. Ik heb overigens geen idee hoe de betreffende ouders hier tegenover staan. Ik heb de moeder een keer ontmoet bij het brengen, en de kleine stond ook helemaal vastgeklampt aan de moeder. Tot overmaat van de ramp was de vaste leidster op vakantie en moest het meisje het redden met een andere leidster. Heel veel tranen. Maar de moeder zei toen letterlijk: 'Schatje, juf A is op vakantie, jij kunt vandaag lekker met juf B knuffelen'. Dus misschien vindt de moeder het normaal dat haar dochter een hele leidster voor zichzelf krijgt, geen idee. Ik zal het volgende week proberen om het subtiel aan te kaarten bij de leidster, vragen hoe het eigenlijk overdag gaat, krijgen alle kindjes evenveel aandacht? En ik weet niet of het nog lang duurt voordat dit meisje overgaat naar een peutergroep, misschien moeten we nog even geduld hebben. Maar nu klink ik wel heel erg ego
het meeste is al gezegd... maar waarom zou je het subtiel aankaarten? Ik zou het gewoon zeggen zoals je het hier zegt. Het komt niet rot over op mij maar wel heel duidelijk!
Ik zou het ook gewoon zeggen, hoor! En niks subtiel: gewoon ronduit. Hallo! Het gaat om je kinderen - daar moet gewoon goed voor gezorgd worden en in deze situatie heb jij niet het gevoel dat dat kan. Dan sta je toch volledig in je recht als je dat ter sprake brengt? Overigens raar dat zo'n moeder dat dan niet zou weten, want als mijn zoon 1 dag een beetje huilerig/hangerig/claimerig is dan krijg ik dat al te horen als ik hem ophaal en als dat standaard zo zou zijn, dan hadden ze me allang een keer apart genomen om te bespreken of dit nou wel de beste oplossing voor hem is... Volkomen terecht, overigens, want een kind moet zich wel fijn voelen op een plek waar hij/zij toch een flink aantal uren op een dag doorbrengt, ongeacht of dat 1 of 5 dagen per week is.
Adi, t is soms best goed om een beetje 'ego' te zijn. Je maakt je toch gewoon zorgen? Je hoeft het niet subtiel te vragen, je kunt gewoon aangeven dat je een gesprek wilt? De leidster zal alleen niet gaan zeggen dat niet alle kids evenveel aandacht krijgen lijkt me. Misschien kun je dus gewoon aangeven dat je het idee hebt dat dit meisje veel aandacht opeist van 1 van de 2 leidsters. Wat het meisje betreft, tuurlijk is dat heel rot voor haar! En t lijkt me ook dat de leidsters hier niet blij mee zijn en zich afvragen hoe het komt dat dit meisje zo reageert. Maar, dat is een zaak voor ouders/leidsters. Ik vind dat je echt wel mag laten merken dat dit zo niet door kan gaan. T gaat niet om een of 2 weekjes of zo, of om 2 situaties die je eens hebt gezien... Kom voor je kids op, dat kunnen ze zelf namelijk niet! En t lijkt me geen overbodige luxe dat het kdv eens gaat nadenken hoe ze dit verder gaan aanpakken met het meisje en de ouders. Maar nogmaals, dat is hun verantwoordelijkheid! Succes!
Je hebt volkomen gelijk hoor. Ik bedoelde meer dat ik het niet als een klacht wil brengen, want het is geen schuld van de leidster, ik vind het geweldig hoe die ermee omgaat. Ik ga gewoon vertellen dat ik het moeilijk hoe het nu gaat, en of zij zelf aan een alternatieve oplossing hebben gedacht, want voor hun kan dit ook nooit makkelijk zijn. Oh, en als blijkt dat dit meisje over 2 maanden gaat overstappen zien we het wel weer. Hoewel ik denk dat die overstap alleen meer ellende zal veroorzaken bij het arme kind.
het is ontzettend lastig, wij hebben ook een jongetje gehad wat met 6 maanden kwam en toen hij 15 maanden was, ging het nog zo. Meerdere gesprekken gehad, maar verder lieten wij de andere kids er niet onder lijden, dan heeft hij gewoon pech eventjes. Maar als antwoord op jouw vraag, zeker aankaarten. Ik ken alleen het personeel of de manager daar niet, dus aan jou om in te schatten of je het ronduit moet zeggen of een beetje subtiel. Als voorbeeld kun je het verjaardagsvoorbeeld geven, omdat ze anders steeds komen met: ja dat is maar een momentopname (das nl een populaire term in de kinderopvang)
Niks subtiel, opkomen voor jezelf en je kids. En daarom ook naar de manager stappen en niet bij de leidsters, die kunnen er niks aan veranderen. De manager moet er een oplossing voor vinden. Je kan zelfs officieel een klacht indienen bij de organisatie. Ik zou ook de oudercommissie inlichten. Je hebt het lang genoeg aangezien hoor.
Ik snap dat dit voor zowel de andere kinderen en ouders als voor de leidsters heel erg moeilijk is en eerlijk gezegt zou ik als ik leidster zou zijn het kind niet oppakken want dit is toegeven aan de angsten en aan de eisen van het kind. Niet dat dit kind niet opgepakt mag worden maar niet de hele tijd en word het niet minder na een verloop van tijd zou ik toch zeker wel goede gesprekken gaan voeren met de ouders van dit kind en persoonlijk zou ik dan eerder zo'n kind door sturen naar bijv. gastouders waar er minder kinderen zijn dan in de groep waardoor er meer interactie tussen de gastouder en kind mogelijk is en het kidn zelf waarschijnlijk ook minder gestresst is als dit idd door eenkennigheid komt. Zo krijg jhe het kind misschien wat meer uit hun schulp. Als ouder zou ik me hier erg aan ergeren en ik zou het aangeven bij de leidsters want het gaat immers niet alleen om de zorg van dat kind maar ook om de 8 a 9 andeere die in die groep zitten,als dat kind hun aandacht continu opvraagt gaat er in mijn ogen geheid een keer wat mis en is er sprake van een voorkeurs instelling/behandeling naar dat specifieke kind toe als dit al langere tijd speelt. Ik snap ook niet dat de ouders er verder niks aan doen en ze hun kind in zo'n situatie dumpen even kort door de bocht gezegt zonder een voorgrond e.d. te weten,dat weet ik maar als ouder zijnde zou ik toch mezelf wel even een paar keer bedenken of dit nu niet klopt of wel want er zijn natuurlijk ook andere oplossingen zonder dat de kinderen van een andere qua kdv zorg erobnder hoeven te leiden en de situatie voor het kind zelf verbeterd kan worden
Wij weten hier natuurlijk niet welke gesprekken er misschien al zijn geweest tussen kdv en de betreffende ouder(s). En als de leidsters en managers een beetje professioneel zijn, zullen ze daar ook niet het meeste over zeggen tegen andere ouders. Dat is namelijk gewoon privé. Maar dat neemt niet weg dat het goed kan zijn als jij dit duidelijk bespreekt. Mogelijk doen meer ouders dit. Dan kan dit net een beetje extra druk op de manager opleveren om een oplossing te zoeken.
Nee, dat klopt, maar als het al 9 maanden zo is dan is de tijd van praten wel voorbij maar moet er echt actie komen. Dit kan echt niet hoor!
Hoi Adi, Heb even een deel van je bericht gequote, want ik denk dat wanneer je dit zou zeggen tegen de leidsters, op de manier waar op je het hier schrijft, je het heel netjes zegt en het niet zou overkomen als klacht. Wanneer het na even aankijken nadat je het hebt aangekaart, nog steeds niet gaat, zou ik dan pas naar het locatiehoofd/ manager gaan. Je moet er in ieder geval wel iets mee doen hoor!! Uiteindelijk gaat het erom dat jij je kinderen met een gerust hart achterlaat en ik proef hier een beetje uit dat je dat niet helemaal doet... (Het staat hier weer een beetje krom, maar hoop dat je snapt wat ik bedoel)
Ik zou het wel aankaarten idd! Kijk, dat een kindje eenkennig is (na 2 jaar?) okee, maar die fases stoppen ook op een gegeven moment. Mijn zoon heeft ook wat af gehuild als de leidsters even wegliepen, of ouders kwamen binnen of gingen weg, dan huilde hij ook. Maar dit proces heeft bij hem een maand geduurd. 9 Maanden lijkt mij persoonlijk erg lang, zeker voor een kindje van 2? Ik weet niet, vind oordelen zo lastig, maar lijkt mij dat t om aandacht gaat.