Hallo, Mijn zoontje is bijna 6 maanden oud. We hebben nooit problemen gehad met het slapen gaan, zowel overdag als savonds niet. Nu wil hij sinds ongeveer 2 weken echt niet meer zelf in slaap vallen. Het begint met wat jammeren maar gaat uiteindelijk over in krijsen. We hebben ons zoontje nooit laten huilen omdat we vinden dat dit niet nodig is bij een baby. ( wel gewoon wat jengelen) Maar nu wil hij ineens echt niet meer in slaap komen, eerst lukte het ons nog af en toe maar nu is het steeds erger aan het worden. Wie heeft er goede tips om dit te doorbreken??? Weet het echt niet meer. Ik vind het niet erg om rondjes met hem te lopen totdat hij in slaap valt maar om dit nu altijd te gaan doen zie ik niet zitten. Weet ook niet waar het ineens vandaan komt. Misschien is het wel gewoon een fase?? Of is hij eraan gewend??? Toen dit begon bleef ik bij hem, aaide over zijn bolletje en zong hem in slaap. Hier is hij het nu niet meer mee eens en gaat echt zo hard huilen dat ik hem er toch uit pak, kan het niet aanzien als hij zo verdrietig is... het maakt dan ook niet uit of ik naast hem sta, steeds terug kom om zijn speentje te geven... als ik hem maar pak. Eerst was het ook meteen goed als we hem dan pakte maar nu is hij dan zo overstuur dat hij nog een heel tijdje overstuur bij ons in de armen huilt... zo zielig! Tips zijn meer dan welkom, bedankt alvast!
dit is mijn 2e maar mijn eerste heeft het nooit gedaan ja toen die een jaar was moest ik bij hem blijven maar mijn 2e zoontje slaapt alleen in de kinderwagen die we heen en weer rijden.
Ik zie dat onze zoontjes precies even oud zijn, dat is toevallig! Heeft verder niemand tips of die dit ook herkennen?? Zou het te maken kunnen hebben met tandjes die gaan komen?
Soms klinkt het als een dooddoener, maar toch.... ik denk dat hij last heeft van zijn 26 weken sprongetje. Hier kunnen ze last van krijgen (o.a.huilerig,hangerig van worden en slecht gaan slapen) vanaf 23 weken. Dit heet het sprongetjes van relaties, hij gaat dus ook beseffen dat jij de afstand tussen hem en jou groter kan maken (door naar een andere kamer te gaan enz) en hij hier nog geen invloed op kan uitoefenen omdat ie bijv. nog niet kan kruipen. Maar misschien ken je het oei ik groei boek wel?
Ja dat heb ik inderdaad gelezen... Hij is ook wat huileriger als normaal. Maar als ik hem nu steeds in slaap ga wiegen ben ik bang dat hij eraan wend, of kan dat geen kwaad omdat het een fase is? Vind het zo lastig...
Haha ja dat vind ik ook altijd zo moeilijk. Laten huilen wil ik niet, maar ben ook altijd bang dat we dan in een patroon belanden en het een gewoonte wordt. Wel weet ik dat ze die extra aandacht en veiligheid gewoon nodig hebben op sommige momenten en ze huilen ook niet voor niks. Je legt ook nu de basis voor hun gevoel van veiligheid. Dus ik zou er gewoon aan toen geven, totdat de sprong genomen is met week 26. Het kan zijn dat het straks van zelf overgaat (tot nu zie ik dat steeds gebeuren, elke keer dat ik bij iets denk; goh zal dit nog veranderen, dan veranderd het ook weer, niks lijkt blijvend bij die kleintjes). Dit is iig wat ik tot nu toe doe. Er zijn voor mijn dochter en na een tijdje wanneer ik denk dat het meer een gewoonte is geworden en het niet veranderd, dan ga ik het zelf weer doorbreken. Dit vaak dmv dan weer 10 min. laten huilen enz. en dan is het ook zo weer doorbroken eigenlijk.
Ik zou ook gewoon aan je kindje zijn behoefte tegemoet komen. Zélfs al zou hij eraan gewend raken: ik heb liever dat mijn zoontje went aan mijn hulp bij het in slaap vallen dan dat hij went aan het zich alléén in slaap huilen.
Ja ik heb tot nu toe ook naar hem geluisterd wat hij nodig had en na het sprongetje was het dan inderdaad ook gewoon weer over. Maar omdat ze zeggen dat ze vanaf 6 maanden dingen gaan onthouden en er een gewoonte van gaan maken wist ik nu niet zo goed wat te doen... Ik ga nu inderdaad gewoon verder met naar hem te luisteren wat hij nodig heeft, ik ben ook totaal niet voor het laten huilen want dat doen ze inderdaad niet voor niets. Bedankt voor jullie advies! Nu ben ik weer gerust gesteld, kan je soms wel wat onzeker maken op zulke momenten...