Als er serieus wordt omgegaan met het ouderschap doen een hoop tienermoeders het misschien nog wel beter dan "oudere" moeders. Een goede moeder zijn zit hem niet in je leeftijd. Ik hoop dat er gauw een broertjes of zusje onderweg zal zijn, als jullie de knoop doorgehakt hebben. Elmo
Hoe vaak ze aan mij, tijdens m'n zwangerschap, niet hebben gevraagd 'waarom ik het niet weg liet halen' Dat vráág je toch niet? Ik vind ook niet dat ik iets in heb moeten leveren. Misschien als ik een type was geweest dat elke vrijdag en zaterdag uit ging, maar dat was ik niet. Ik ging regelmatig naar concerten, dat is nu een stuk minder, maar het is niet zo dat ik dat nou heel erg mis. Als ik nu weg wil regel ik oppas voor een avondje, en aan het eind van de avond ben ik weer hartstikke blij als ik thuis ben! In vergelijking met wat ik er voor terug heb gekregen, stelt dat 'iets minder weggaan' echt helemaal niets voor!
Hier ook het grote *nu lever je al je vrije tijd in* gevoel niet hoor. Onze kinderen zijn een verrijking van ons leven.
Ik was ook 20 toen ik zwanger raakte en toen Tygho geboren werd. Heb zelf geen negatieve reacties gehad, mijn ouders hoorden soms wel mensen vragen of het niet schrikken was. Maar wij hadden er bewust voor gekozen. En af en toe hebben we wel zoiets als vrienden heel last minute vragen van joh gaan jullie mee dit of dat doen, dat we dan balen omdat het niet kan...Maarja met een beetje planning als je dingen ruim vantevoren weet kun je nog best met regelmaat leuke dingen doen. Zo gaan wij beide zo'n 2x per maand naar de kroeg, wel appart van elkaar. Vriendlief voetbalt 3x per week en ik doe 1x per week Zumba en 2 vrijdagavonden per maand naar een dansavond bij de dansschool. Als we een avondje samen weg willen dan gaat dat met agenda erbij, in weken dat het verder rustig is. Dan regelen we oppas. Het enige wat je in moet leveren naar mijn mening is het spontaan besluiten om er ff uit te gaan. Dat kan niet meer. Maar dat weegt bij lange na niet op tegen al het mooie dat een kindje je geeft!
Nou ik moet zeggen ondanks dat ik nog vaak op stap ga of wat leuks ga doen met vriendinnen (maar dat komt omdat mijn vriend dan gewoon thuis is) verlang ik toch nog weleens naar die tijd dat mijn zoontje er niet was. Gewoon weggaan wanneer ik wil, waar ik wil en nergens rekening mee te houden!
Hier ook een 'tienermoeder', maar ik voel mezelf al 40 Tja, ik had wel een eisenpakket voor we aan kinderen begonnen (ik wilde mijn rijbewijs, een koophuis en een eigen auto) en toen ik dat voor elkaar had hebben we besloten voor een kindje (en een tweede) te gaan. Inleveren, tja dat gevoel heb ik nog steeds niet, wij kunnen nog geregeld dingen ondernemen omdat we nog relatief jonge ouders hebben die maar al te graag willen oppassen. Ik vind jonge moeders soms zelfs betere ouders dan oudere ouders. Ik zou echt geen kinderen willen op mijn 40ste (ik snap het wel ergens als t leven zo zou lopen, maar ik moet er niet aan denken). Vaak zijn de opa's en oma's dan ook al 'te' oud om actieve dingen met ze te ondernemen en je bent zelf ook minder flexibel denk ik. Ik ren en speel vaak mee in de speeltuin of thuis, ik zie dat veel oudere ouders niet doen (bijv. in Ballorig meespelen).
Ik was 19 toen ik zwanger raakte, nu 20 en trotse mama van een heerlijk ventje. Helaas had ik het op het moment dat ik zwanger raakte allemaal niet zo goed voor elkaar en is de relatie tussen mij en de vader van mijn zoontje verbroken. Ik had het allemaal dolgraag anders gezien, maar desondanks dat vind ik dat ik het helemaal niet slecht doe. Ik heb nu een mooi huisje, diploma en ga in september studeren aan de universiteit. Ik geniet ontzettend ontzettend van mijn zoontje en juist omdat ik hem niet het voorbeeld gezin kan geven met een papa en een mama etc, doe ik nog meer mijn best om te zorgen dat hij niks te kort komt. Er wordt vaak meteen negatief gedacht over jonge moeders, maar ik denk dat heel veel het er prima vanaf brengen en misschien soms nog wel beter dan bepaalde oudere moeders.
ik was 18 toen ik zwanger raakte van mijn eerste. Was ook nog bezig met mijn opleiding. Ik leerde me vriend kennen toen ik 15 was en de relatie was al serieus. Ik had net mijn rijbewijs gehaald en we waren al samen op zoek naar een woning. Toen kreeg ik te horen dat ik zwanger was. Mensen vragen wel eens van goh zo jong..mis je dan niets..? Uh nee? ik vind dit juist heerlijk dit leven met mijn kleintjes. Toen ik 20 werd gingen we voor de tweede. We hebben een heerlijk huisje 2 prachtige kindjes allebei een eigen auto heerlijk toch? En nou ben ik ook nooit een stapper geweest en meer een huismus dus ik mis niks hoor! Ennuhhh als mijn dochter het ook zo snel gaat doen ben ik op mijn 39e oma
Ach ja, als je alles voor elkaar hebt en er goed over na hebt gedacht, prima. Als mijn dochter ofzo ongepland zwanger zou zijn op die leeftijd, zou ik haar ook zeker steunen (al zal ik wel even moeten slikken). Ik denk dat er genoeg jonge ouders zijn die het prima voor elkaar hebben. Zelf zou ik er niet aan moeten denken, ben erg blij dat ik lekker over de wereld heb gezworven, allerlei banen gehad die ik met kinderen niet echt had kunnen combineren etc. Ik had daar namelijk wel behoefte aan. Soms zie je dat bij mensen die zich vroeg hebben gebonden en kinderen hebben gekregen dat ze echt rond hun veertigste een soort tweede jeugd over willen doen, tja, dat vind ik altijd een beetje sneu. Maar goed, dat verschilt per persoon, niet iedereen heeft daar behoefte aan.
op zich ben ik wel met je eens dat de ene vroeger "klaar" is voor kinderen dan de ander maar met 16/17 ben je nooit echt "klaar" voor kinderen, natuurlijk kan je er het beste van maken (en diep respect voor de mensen die er volledig voor gaan en met heel hun hart en ziel ervoor gaan) MAAR iemand van 16/17 is nog niet volwassen, hun hersens zijn nog geeneens volgroeid en hebben dus de hulp van een volwassene nodig vaak om echt goede keuzes te kunnen maken (en de consequenties hier van inzien, het is bewezen dat je met de onvolgroeide hersens dat vaak nog niet kan) Als onze dochter van 16/17 zwanger zou raken, dan zou ik ergens gefaald hebben in het informeren van mijn dochter maar ook met de normen en waarden (je moet jezelf waardig genoeg vinden om er alles aan te doen om goed voor je lijf te zorgen, dus geen onbeschermde seks) op je 16/17 hoor je een pil EN condoom te gebruiken is mijn mening, je bent nog te jong om te beslissen of iemand we of geen wisselende contact is of je huidige partner daar hetzelfde over denkt! MAAR stel dat het dan nog gebeurd zal ik haar steunen in elke keuze die zij wil maken, ik ben zelf niet pro abortus (ik zou het niet kunnen) maar als zij dit zou willen zou ik hier achter staan, ook als ze besluit ze houden dan zou ik willen helpen maar met een belofte dat ze wel wat van haar leven wil/gaat maken, dus opleiding afronden om een voorbeeld te noemen, als ze zou willen stappen zou ik daar ruimte voor bieden, een kind mag een kind zijn ook al maakt ze een "fout" (niet dat het kind een fout is maar ze had natuurlijk beter voor zichzelf kunnen zorgen) Ik zou graag hebben dat ze bij ons bleef wonen (evt met partner) zodat we haar kunnen helpen met de kleine, zodat het niet naar een KDV hoeft ofzo en ze toch opleidingen kunnen afmaken (ja ook de papa zouden we voor zorgen als dit nodig zou zijn) Wij zijn van mening dat je er voor elkaar hoort te zijn en voor elkaar hoort te zorgen, dit zouden mijn ouders gedaan hebben.. Ik ben er zeker van dat onze dochter een goede moeder zal zijn hoe oud ze ook is omdat we haar bepaalde dingen meegeven in het leven zodat ze vol zelfverzekerdheid in het leven zal staan en ja niemand is perfect het gaat erom hoe je omgaat met verrassende wendingen in je leven!
Ik ben trouwens heel blij dat ik niet een tienermoeder ben geworden, ik ben nu een ander persoon, meer gegroeid, ontwikkeld, meer rust zeg maar, ik heb geen behoefte meer aan stappen, drinken, wilde/gekke dingen doen, die tijd heb ik gehad, heb er van genoten en dan is het weer tijd voor de volgende generatie. Sommige mensen willen ook blijven stappen als zijn ze mijn leeftijd (29 ben ik) dan denk ik jemig "grow up" toen ik 16 was en die mensen stonden aan de bar zaten we echt niet te wachten op die ouwe vellen LOL (lees een beetje met knipoog) voor alles zijn tijd denk ik zo, je kan niet eeuwig 16 blijven (THANK GOD!!)
Respect voor alle (jonge) moeders die de touwtjes aan elkaar kunnen knopen. Leeftijd maakt mijn inziens weinig uit, het belangrijkste vind ik dat je je kindje met liefde en respect kan opvoeden. Isademi, ben het niet helemaal met je eens (met het meeste wel hoor!) dat je al ouder gefaald heb als je dochter van 17 zwanger raakt. Natuurlijk is goede voorlichting van groot belang, de basis ligt in de opvoeding. Maar als je dochter door de pil heen zwanger raakt, kan ze er weinig aan doen. En zowel de pil als condoom, als het om een vaste relatie gaat, lijkt me een beetje overdreven. Verder denk ik dat er weinig meiden van 16 of 17 zijn die bewust denken, ik stop met de pil en ik wil zwanger worden. In de meeste gevallen 'overkomt' ze dit. Als het mijn dochter zou zijn, zou ik meer moeite hebben met een abortus dan met de geboorte van een kindje. Ik moedig het echt niet aan mar als ze zwanger is zou ik d'r op alle mogelijke manieren steunen. Gr. Cybi
Wat vind ik er van, nou, niks eigenlijk. Ik heb er geen mening over. Je zorgt goed voor je kind, of niet. Mensen die er niet goed voor zorgen daar heb ik wel een mening over, maar over het algemeen heeft dat niets met je leeftijd te maken.
Een vaste relatie met 16/17 heb je nog niet, niet vast genoeg in elk geval, dat is wat mijn ouders hebben meegegeven, ik heb pas bij mijn eerste vriendje na 4 jaar en een test bij de dokter de condooms weggelaten, iedere zelf respecterende jonge meid zou dat moeten doen (scheelt heel wat ziektes en ongelukjes) Pas later in mijn leven ben ik hiermee sneller geworden (alhoewel bij wisselende contacten, zeg maar onder de 6 maanden relatie) nog niet, behalve bij mij man maar we hadden ons wel alle twee getest en we wilden alle twee graag kids dus dat is een andere omstandigheid denk ik..
@ Isademi: Als je ze goed opvoed, en je ze allemaal goede dingen bijbrengt wil dat niet zeggen dat ze ook alles precies zo doen zoals jij dat wilt. Dan heb je nog niet meteen een fout in de opvoeding gemaakt.
Goed! Mijn moeder was 20 toen ze me kreeg en ik ben er blij mee. Ik ben zelf wel wat ouder. 26 en heb nu mijn eerste kindje. Dat is niet jong, maar had het wel gewild. We zijn lang bezig geweest.
Isademi, ik ben het wel met danip eens. Je kunt een kind nog zo goed opvoeden, in de puberteit word een merendeel van de kids harstikke rebels en gaat zich afzetten tegen de ouders. Wij hebben NU makkelijk praten, we hebben zelf ook kinderen en denken na over hun toekomst. Maar dat doen ze zelf niet zo als wij doen. Ik denk nu ook met regelmaat van goh daar hadden mn ouders wel gelijk in. Plus dat ook een condoom voor geslachtsziektes niet altijd veilig is. Ik was aan de pil en gebruikte ALTIJD een condoom, maar heb toch een geslachtsziekte gehad...omdat het condoom was geknapt. Domme pech, maar het is gebeurt ondanks dat mijn ouders me dit goed geleerd hadden.
Ikzelf ben ook een jonge moeder,over een maand 23. Ik was 21 toen ik onverwachts zwanger werd ondanks het gebruik van anticonceptie. Op dat moment studeerde ik verder en zat ik al in mijn laatste jaar, mijn vriend werkte al. Gelukkig is het voor ons allemaal goed gekomen. Ondertussen ben ik afgestudeerd, heb ik werk, wonen we alleen en verhuizen we volgende maand naar ons verbouwd huisje. Toch heb ik nogal vaak het gevoel dat ik mij moet verantwoorden naar andere mensen. Ik zie er blijkbaar nogal jong uit en krijg daar vaak opmerkingen over als ze horen dat ik al moeder ben. Op één of andere manier probeer ik dit zoveel mogelijk te compenseren door ervoor te zorgen dat mijn dochter er altijd piekfijn uitziet en alle heeft dat ze nodig heeft. Alleen dat laatste feit ervaar ik nogal als zwaar. Mensen hebben altijd vlug hun mening klaar liggen en zeggen dit dit dan ook zonder pardon. Blijkbaar verwachten ze van je dat je niet gaat werken en dat je leeft van vadertje staat. Als je dan vertelt dat dit niet zo is, kijken ze nogal raar op. Nuja je heb altijd wel zo'n mensen en gelukkig is niet iedereen zo.