@ female ; je heb helemaal geleik wat die moeders betreft, mijn schoonmoeder zij toendertijd ook tegen der zoon; beloof aan me dat je bij der weg gaat. ze verpest je leven etc etc. edit ; bij mij hebben ze ook nog de expres-zwanger-geworden optie op tafel gegooid, met een statement: anno 2009 kan je niet meer ongepland zwanger raken.. en nu heeft ze een fantastische kleindochter waar ze wel trots op is en een argwaanende schoondochter waarbij ze heeeeel veel goed heeft te maken...
nou mijn ex schoonouders hoeven niet te denken dat ze mijn dochter ooit nog gaan zien hoor! heb ze via me ex gewaarschuwd 1 stap in mijn richting en ze gaan met gebroken knieschijven naar huis
Sabina, ja dat soort mensen kan ik dus echt niet begrijpen he!! Hoe kun je nou WILLEN dat het contact met je eigen kleinkind wordt verbroken?! Het is toch je eigen vlees en bloed? Al had mn zoon de Koningin van engeland zwanger gemaakt D) dan zou ik het kindje nog willen zien!!
ik ook niet maar de mensen die mij kennen weten hoe ik over die ouwe tang denk! liefst zou ik haar naakt voor de hema aan een lantaarnpaal hangen
Ik wil er tegenover zetten dat het helemaal niet alleen maar makkelijker is voor een 'oudere' moeder. Ik was 31 toen mijn eerste werd geboren. Ik had een heel studentenleven achter me, een leuke carrière en was gewoon gewend aan een bepaalde standaard. Daar moet je ineens best veel op inleveren, want je krijgt de verantwoordelijkheid voor zo'n prachtige hummel. Privé lever je veel dingen in, op je werk moet je stappen terug doen en je leven krijgt gewoon een heel ander ritme. Als dertiger moest ik daar enorm aan wennen, en nu nog, nu mijn tweede er is. Als ik jonger kinderen had gekregen was ik misschien soepeler omgegaan met al die veranderingen. Je weet nooit hoe het loopt, maar ieder scenario heeft z'n voors en tegens. Ik vind het belachelijk als ouders van jonge vaders hem niet wijzen op zijn verantwoordelijkheid. Iedere jongere van tegenwoordig weet welke gevolgen er kunnen komen van het hebben van sex. En daar moet je dan ook mee dealen. Dat je jong bent, maakt je echt geen slechtere ouder, en dat je ouder bent, maakt je geen betere.
Ik ben ook vrij jong.... Was 21 toen ik zwanger werd (overigens wel gepland) en net 22 toen ik bevallen was... (als ik geen miskraam had gekregen was ik op mijn 21ste al moeder geworden) Ik zelf heb er weinig problemen mee maar ik zie soms weleens mensen kijken van "zo die is jong" vooral als ik alleen loop.... Als mijn vriend (29) erbij loopt dan valt het wel mee... Soms wordt ik wel een beetje gek van het geroddel, in mijn geboorteplaats (mijn ouders wonen daar nog steeds) wordt namelijk nog al veel geroddelt en weet iedereen zowat al dat ik zwanger was en dan nu dat ik bevallen ben... Mensen vragen zich dan ook soms af of het wel gepland was! Ik denk dan echt: waar bemoei je je mee??? Ik moet toch zelf weten dat ik op een "jonge" leeftijd moeder wordt? Wel zit er natuurlijk een groot verschil in jong en jong De ene 18 jarige is b.v volwassener dan de ander!
Same here ja... Ons tweede kindje was gepland, en toen vroeg s-ma of mijn vriend het er ook wel echt mee eens was, of dat het niet toch een verrassing voor hem is geweest.
vind moeilijk te zeggen, wat je van moet vinden vooral al je ver van iemand afstaat. de 1e kan wel en de andere niet. ik kijk wel eens tienermoeders het programma op sbs6 en dan zie je ook dat de 1e 13 is en de andere 18 maar dat er veel verschil tussen zit de ene aan kan en de andere niet weet wat in houd. maar als je er klaar voor bent en je vaste dingen heb oke ga er voor. maar wel et besef dat geen huisdier is dat je even heb en weg doet als niet meer intresand is. maar als je nu al een zoon heb van 5 jaar en je wilt graag een 2e zeker doen je weet waar je over praat je al een kind heb. of ik blij zou zijn me dochter 17e zwanger zou zijn weet ik niet. zelf was ook zwanger dit werd een abortus waar nog steeds last van heb, maar als achter staat en 100% aan kan is dat al ander verhaal al ik wel het idee heb geniet zolang kan van kind zijn en leven ouder word je van zelf en de dingen die er bij horen. ben nu 26 en heb een dochter van 4 jaar nu dus was ook best jong moeder maar licht aan met wat je vergelijkt.
humor! Mijn schoonmoeder is er ook zo eentje en haar zoon is toch 37 inmiddels. Toen ik zwanger werd vroeg ze hem of hij al een echo had gezien (kortom was ik wel echt zwanger) toen mocht ik niet bij hun thuis komen, ik heb heel de zwangerschap niets gehoord van haar, en toen opeens kwam de bevalling dichtbij en moest ze opeens op de hoogte gehouden worden, ik kon haar wel wurgen!! Onze zoon is om 23.34 uur geboren en na het hechten (totaal ruptuur) en naar de kinderafdeling (hij had koorts en zijn glucose was niet goed) waren we denk ik rond 2 uur snachts pas op de kamer en toen moest mijn man naar huis (helemaal kapot want we waren al om 7 uur die dag weggegaan) was ze boos dat ie niet had gebeld die nacht!! maar sochtends om 8 uur pas.. (heeft ie me gelukkig niet meteen verteld pas later want ik had met hechtingen en al nog erheen kunnen gaan en haar iets aandoen.. En daarna de zogenaamde perfecte oma spelen.. Weet je nu is het een tijd geleden en ik heb de keuze gemaakt om onze kids beide oma's te laten leren kennen en het gaat soms wel (ja ik MAG inmiddels daar komen ) maar nog als ze iets zegt of doet gaan mijn haren zo snel overeind staan.. inmiddels weet ik ook meer over het verleden van mijn man en word/ben ik eigenlijk alleen maar bozer op haar.. wat haar betreft hadden onze kids nooit geboren geweest, de eerste niet omdat ik niet goed genoeg was en de tweede niet omdat 1 toch meer als genoeg was en nu zegt ze; je gaat toch niet weer zwanger worden he (en dan op zo'n toon alsof ik dat buiten mijn man zijn weten omdoe :x ) want je hebt maar twee soorten (jongen en meisje) echt zo'n achterlijk wijf! Gelukkig bestaat er KARMA voor haar!!!
@Juud ; ja precies wat je zegt, bij een heleboel dingen denk ik.. ik heb hier ook wel last van (geen 'vrijheid' meer oid.) maar iemand van 30 heeft dat natuurlijk ook. en voor elke vrouw is dat denkik wel zo, het feit dat je zelf niet meer op nr 1 staat maar dat je dingen moet inleveren. het enige verschil is denkik wel dat veel mensen (je vriendinnen e.d) dit ook mee maken en dat bind wel, ik heb bijna geen contact meer met vriendinnen want die zijn met iets heel anders bezig. en oudere mensen (nouja oud.. 30 ofzohaha hier heb je het al ) vind ik dan weer wat moeilijker aansluiting bij. maar daarom respect voor alle moeders hoor! want veel van de dingen die ik lastig vind hebben vrouwen van 30 netzogoed.. (verandering in je realatie bijvoorbeeld)
Ik lees nog veel dat jonge moeders (en vaders) nog niet de beslissing kunnen nemen of ze er klaar voor zijn. Er klaar voor zijn is een sterk gevoel! Bij de één komt dat vroeg naar boven en bij de ander later. Maar het heeft weinig te maken met financiën, banen, huizen en relaties. Tuurlijk, een stabiele situatie maakt veel dingen makkelijker, maar zoals ik in mijn eerdere post laat weten: jong of ouder: je levert veel in en je kunt daar wel of niet goed mee overweg. Dat heeft niets met leeftijd te maken, maar met je eigen persoonlijkheid. Als de liefde voor je kind overheerst, ga je die worstelingen aan. Ik ken ook oudere ouderparen die er de brui aan geven, omdat het ze tegenvalt.
@Sabinu: jij gaat er dus van uit dat ik om me heen alleen maar vriendinnen heb die in dezelfde fase zitten en dat is dus niet zo. Ik ben zo ongeveer de laatste en ik merk gewoon dat mijn vriendinnen nu bouwen aan een carrière, terwijl hun kindjes al op school zitten. Ze hebben iets eerder moeten inleveren op uitgaan en zo, maar zijn nu juist weer een stap verder dan ik. Ik heb ook vriendinnen die nog geen kinderen hebben, en die het jammer vinden dat ik niet meer mee ga stappen... Wat dat betreft zie ik alle voorbeelden om me heen. En zo lang de liefde voor het kindje er is, ga je alle hobbels op je pad aan.
nee ik bedoelde het eigenlijk niet personelijk maar in het algemeen heb je dan meer mensen om je heen die in dezelfde levensperiode zitten. tuurlijk heb je altijd uitzonderingen.. en ik ga dat straks ook hebben, als mijn kleintje straks wat groter is en op school en ik heb wat meer tijd voor mezelf, dan beginnen mijn vriendinnen waarschijnlijk aan kinderen en dan mis ik weer de boot. maargoed we moeten er maar mee dealen
ik vindt dat ze het (gezien haar jonge leeftijd) harstikke goed heeft gedaan. ze was 17 toen ze zwanger raakte en in die tijd tot en met nu heeft ze alles goed voor elkaar. huisje werk mannetje en haar zoontje natuurlijk. blijkt dus dat deze meid er wel degelijk klaar voor is aangezien ze en haar gezin zo goed terecht zijn gekomen om het zo maar even te zeggen. daarbij zijn ze beiden zo verstandig om eerst goed erover na te denken alvorens ze aan een tweede beginnen. ik zie niet in waarom je niet voor een tweede zou gaan jullie hebben alles goed voor mekaar. dus ik hoop dat je gauw een positieve test in je handen mag hebben.
en wat ik zou doen als mn dochter op dr 17e zwanger raakte: overal in steunen. het is natuurlijk aan haar of dat ze het kindje ter wereld wilt brengen maar ik zou haar met alles helpen. Het zou mischien een foutje van haar zijn geweest (of niet) maar dat maakt me dan niet uit, zou wel een beetje boos zijn. en bij mn zoon (want ik heb nog geen dochter) zou ik hem op het hart drukken dat hij zijn verantwoordelijkheden moet nemen. vaak zie je toch dat als een jonge vent een meisje zwanger heeft gemaakt en zij besluit het kindje te houden, de jongen niks meer met haar te maken wilt hebben. dat gaat hier niet gebeuren
Ik vind van jonge ouders hetzelfde als van oude ouders en alles er tussen in. Zo lang je maar echt goed voor je kind zorgt is het allemaal prima.
@Veronique Als jullie klaar zijn voor een tweede kindje, zijn jullie er klaar voor. Jone moeders in het algemeen. Zoals al gezegd zit er veel verschil tussen een jonge moeder van 17 en een van begin 20, en tussen verschillende vrouwen. De ene vrouw is er eerder aan toe dan de andere. Toch denk ik niet dat er veel meisjes van 17 echt klaar zijn voor het moederschap. Dit betekent niet dat je dan per se een slechte moeder bent. Maar een optimale leeftijd is het mijns inziens niet. Als Kyra zwanger zou worden op haar 17e zou ik best schrikken. En meteen naar de apotheek rennen voor het sterkste kalmeringsmiddel voor mijn man. Ik zou haar verder ondersteunen in de keuze die zij maakt. Als ik een zoon van 17 zou hebben zou ik ervoor zorgen dat hij zijn verantwoordelijkheid neemt. Niet dat zij per se een samen zouden moeten blijven als de relatie echt niet lekker loopt (ook niet bij mijn dochter overigens). Want ik geloof dat dat voor alle drie een verkeerde beslissing is. Maar om je verantwoordelijkheid als vader te nemen hoef je niet per se bij de moeder te zijn, ook al is dit wel natuurlijk het beste.
ik ben ook een jonge mama... al ben ik nu vrij gemiddeld vind ik. Ben bijna 25 maar bij de eerste was ik net 20. Was wel heel bewust en gewenst. Ik zie het niet echt dat ik dingen heb moeten inleveren. Mn leven is idd verandert maar het veranderde ook toen ik op kamers ging, naar de andere kant van het land verhuisde, ging samenwonen. Het is niet dat ik stil ben komen te staan op het moment dat ik moeder werd. Tuurlijk veranderen mn prioriteiten maar ik heb nog nooit verlangend naar leeftijdsgenootjes gekeken zonder kinderen. Straks als de 3de er is ben ik 25 en dan zijn we denk ik klaar. Heeft ook z'n voordelen denk ik. Mijn moeder was stuk ouder toen ze uberhaupt aan kids begon en ik vond het niet echt vervelend maar ikzelf heb het liever anders. Inmiddels heb ik oa dankzij zsp ook een jonge moeder vlakbij me leren kennen en dat is helemaal leuk. Maar ook met wat oudere moeders kan ik wel overweg hoor...ze zijn dan misschien ouder maar op het gebied van kids en opvoeding heb ik inmiddels ook behoorlijk wat ervaring. In de praktijk heb je het toch vaak over de kids en niet over hoe hun het leven zagen toen ze 20 waren.
hoi hoi als jij nog een 2de kindje wilt en je werkt allebij en alles waarom zou je het niet doen? wat andere mensen ervan vinden moeten zij toch weten