Als ik eerlijk ben moet ik er echt niet aan denken dat mijn kind op 17 jarige leeftijd of eerder een kind krijgt! Ik heb dan wel geen dochter maar 3 zoons en ik hoop zo dat ze verstandig zullen zijn als ze later sex hebben en niet komen op hun 17e he mama ik wordt papa. Nee echt niet hoor,ik vind dat je op jonge leeftijd gewoon niet voldoende levens ervaring hebt. Maar goed jou situatie vind ik trouwens wel toppie hoor! Alles in orde petje af! Er zullen denk ik maar weinig meiden zijn die dat kunnen zeggen!
ik heb ook iemand in de familie die is 40 jaar. Wilde nooit kinderen en werd onverwacht zwanger. Drinkt tijdens de zwangerschap en rookt 2 pakjes sigaretten per dag en bedenkt zich hoe ze de uitkering nog langer kan trekken. Het kindje is geboren en word zowat verwaarloosd. En verteld ook nog eens trots dat ze 27.000 schuld heeft. Dan vraag ik me echt af waar ben je aan begonnen? Je had die schuld al voordat je zwanger was. En hoe wil je je moeder noemen als je zuipt en rookt als de tyfes waar je kind bij is. Heb toen ook advies gevraagd aan het consultatie buro wat ik eraan kon doen want ik vond het zo zielig voor het kindje. Ik heb daar ook nu geen contact meer mee. Ze zijn nu wel alin behandeling bij jeugdzorg gelukkig. Ze wist b.v ook niet hoe ze de voeding moest verdelen over de dag! de kleine kreeg bijna alles in een keer. Fruithapje en avondhap en fles in 1 keer en dan afvragen waarom het kindje spuugt! Ik was zo kwaad!
Dit klopt helemaal wat je zegt de kant van mijn vader wonen allemaal in 1 wijk,hebben wel 8 kinderen per gezin en fokken maar door. Maar ja oma en opa zijn er toch om ze te helpen.
ja bij mijn oma hadden ze 10 kinderen:S dat had ik laatst toen ik in de rij stond in de supermarkt..kwam een oudje vrouwtje achter me staan en zegt: zo je hebt er 3! ik had er 8. Veel leuker zei ze! ik zeg ja maar wel veel werk en je moet ook financieel goed staan met zoveel kinderen. Nee zegt ze jullie zijn tegenwoordig gewoon niks gewend. Ik denk jij hebt makkelijk praten de tijden zijn enorm veranderd
ik ben zelf bewust zwanger geworden toen ik 19 was, manlief (toen 26 ) en ik zijn 3 weken voor mijn 19e verjaardag getrouwd, die dag ook besloten dat we graag een kindje willen en de bescherming weg laten, we woonden toen 2 jaar samen in een 1 gezinswoning, beiden een vast salaris ( ik heb een wajong) stabiele relatie ( in onze ogen) nu ben ik bijna 21 en de 2e komt over ongeveer 15 weken, (ook bewust) nu moet ik erbij zeggen dat we om medische redenen vroeg begonnen zijn, als ik had gewerkt of nog naar school ging weet ik niet of we er bewust voor gekozen zouden hebben , ik ben chronische ziek, en de kans op zwanger worden zou klein zijn, en anders zou ik waarschijnlijk vaak een mk krijgen, de arst zei toen ik net 18 was al : als je kinderen wil, en jullie denken er klaar voor te zijn, zou ik het maar een overwegen, toen vonden we het nog te snel, na ruim een half jaar begon het toch te kriebelen, en hebben we er toch voor gekozen en wij hadden het geluk dat ik in 1 keer zwanger heb mogen worden mijn zusje is onverwachts zwanger geworden van haar turkse ex, zij heeft alles helemaal alleen moeten doen, en doet het nu nog steeds alleen, ( met hulp van mijn ouders ) ze woont ook nog bij mijn ouders.... en ik vind absoluut niet dat dat haar een "slechtere" moeder maakt als mij, ik denk juist dat het haar sterker maakt dan dat ik ben, ik ben super trots op haar hoe ze het doet met haar dochter, en dat zonder partner.... ik heb mijn partner waar ik op terug kan vallen, als ik moe ben... en hij komt thuis, kan ik even lekker naar bed, of ik kan lekker uitslapen, want manlief gaat er altijd op zijn vrije dagen uit voor zoonlief zodat ik kan blijven liggen, ze gaat ook nog naar school, ze heeft bijna haar diploma, ze doet het allemaal geweldig, ik ken moeders die ouder zijn, en het slechter voor elkaar hebben als mijn zusje
Haha! Geloof je dat echt? Het was een enorm groot taboe als je toen op je 16e zwanger werd! Je moest of trouwen of in een instelling wachten tot je bevallen was, waarna je je kind gelijk ter adoptie kon aanbieden. Heel vaak werden meisjes in die tijd gewoon genegeerd. Ik vind het echt onzin wat je nu loopt te verkopen.
nee als je veel kinderen had of met je 18 moeder was ze fokkte er vroeger echt op los dat ze soms 10 kinderen had en de hele familie hielp dan mee dat bedoelde ik met 16 kwam je idd in een soort klooster en soms moest je dan zelfs afstand van het kind doen omdat het anders een schande voor de familie was
dat is altijd zo shit aan forums dat soms dingen anders over komen. Vaak typ ik iets en dan lees ik het terug en dan denk ik van: dat staat er best aanvallend of totaal verkeerd uitgelegd
Mijn moeder was 17 toen ze haar eerste kind kreeg en 19 met haar tweede. Ze was er absoluut niet klaar voor. Mijn vader was toendertijd 45, en had al een dochter van 12. Ook mijn vader is niet in de wieg gelegd voor het ouderschap (kan amper voor zichzelf zorgen) Nu 22 jaar en 4 kinderen later (van mijn moeder) kan ze gelukkig geen kinderen meer krijgen. Alhoewel ze wel wou. Ik heb het haar afgeraden met ietwat sterke bewoordingen (ze wouden een kindje adopteren) Ik heb haar gezegd: Al je kinderen zijn weggelopen, of uit huis geplaatst. Je kan er dus duidelijk totaal niet voor zorgen. Denk je nou serieus dat je ook maar kans maakt? Mijn moeder is heel egoistisch ingesteld. Nu is dat niet helemaal haar schuld, qua verleden en dergelijke, maar ze heeft haar kinderen er wel heel erg in meegesleept. We zijn allemaal verschillend terechtgekomen. De jongste is nu 13. Mijn moeder had op haar 17e en 25e de dingen absoluut niet voor elkaar en dat hebben haar kinderen mogen merken. Ik was eind 20 bij mijn eerste dochter en nu wil ik niet zeggen dat ik heel erg volwassen ben, maar ik heb het wel beter voor elkaar dan m'n moeder indertijd. Ik heb nu eindelijk knopen doorgehakt. Ik heb geen opleiding, kan er wel aan beginnen. Maar ik heb gezegd dat ik geen zin meer heb in 4 jaar leren en dat ik mijn kans heb gehad. Nu is t aan mijn kinderen. Ik heb nog gesolliciteerd voor een verkorte opleiding tot kraamverzorgster, en als dat hem niet wordt ga ik werken. Onze dochter is gepland, maar we hebben er indertijd niet veel nadenken aan besteed. Gelukkig kunnen we haar alles bieden. Als mijn dochter op haar 17e zwanger zou raken, zou ik haar steunen welke keuze ze ook zou maken. Wat zouden jullie doen als ze op haar 13e zwanger zou raken? Mijn man riep toen keihard, we laten het kindje weghalen en ik riep: Geen denken aan! Maar ergens snap ik hem wel. Een 13 a 15-jarig meisje zwanger vind ik een moeilijker kwestie dan als ze ouder zou zijn.