Loze woorden. Hij krijgt bewust een kind met een ander, die voelt geen schuld hoor. Hij is gewoon bang voor de reactie van zijn vrouw en omgeving. De slapjanus. Wel stoer genoeg om een affaire te beginnen en een liefdesbaby te maken, maar niet stoer genoeg om zijn vrouw te vertellen dat hij wil scheiden. Ja ja. Weet zijn vrouw überhaupt van jouw bestaan af? En weet ze dat jullie een kind verwachten? Mijn gok.. ik denk het niet. Ook over de reden dat zijn vrouw de scheiding wil rekken. Is dat wat hij je vertelt? Het klinkt allemaal ontzettend smoezenboek*-achtig hoor! * smoezenboek : Op Viva hadden ze ooit een smoezenboek samengesteld met daarin alle smoezen die mannen hun minnares vertellen over waarom ze nog niet samen (en openbaar) kunnen zijn. Ik durf bijna geld te zetten op dat veel van wat jouw vriend jou vertelt in het smoezenboek staat. ‘ik voel me schuldig’ ‘het gaat zo snel allemaal, ik heb tijd nodig’ ‘mijn vrouw is ziek/zwak/zielig, nu is niet de tijd’ ‘we slapen al jaren niet meer samen’ ‘we hebben al jaren geen seks meer’ ‘zij wil niet scheiden want dat is financieel niet aantrekkelijk voor haar’ ‘we zijn alleen nog bij elkaar voor de kinderen’ ‘nu is niet de tijd want jubileum/ziek familielid/begrafenis/dure woningmarkt/druk op werk/eerst meer sparen’. Alles is vanwege de vrouw. Niets ligt aan hem. Hij was altijd een hele goede partner. Te goed! Want zijn vrouw wist dat heeft misbruikte dat! Boehoehoe.. maar jij bent zo goed voor hem. Zo goed dat je wel begrijpt dat het allemaal lang duurt en moeilijk gaat. Vrijwel nooit dat die beloofde happily ever after gebeurde trouwens. Ik zou er niet vanuit gaan dat hij na de scheiding (waarvan ik niet verbaasd zal zijn als hij die niet in gang zet maar zij, omdat ze erachter komt dat hij een kind krijgt met een ander) dat hij bij jou in zal trekken en jullie een happy family zullen zijn. Hou je eigen huis, regel je eigen ding. En ik zou zelfs zeggen; laat hem niet bij je intrekken. Eerst stabiliteit, eerst vertrouwen. Ook voor je kinderen. (If they do it with you, they will do it to you) ik zal eens kijken of ik dat smoezenboek kan vinden. Veel sterkte! Ik vind het echt wel kut voor je!
Ik moet hier wel om lachen, wat verwacht Je dan van een getrouwde man die vreemd gaat, dat hij heel nobel is en trouw en zich aan zijn woord houdt? En dan als minnares gaan zitten klagen en je slachtoffer voelen. En de getrouwde vrouw is nu het probleem
Ik denk dat dit soort mannen heel goed zijn met woorden. Ze kunnen zichzelf slachtoffer maken van de situatie , alsof ze er geen invloed op hebben. Ze konden bijv allang samen zijn als die vrouw hem nou gewoon dit wel/niet doet! Als je een gedeelde vijand hebt in die zin dan is het makkelijker om je keuzes te gerechtvaardigen (is dat een woord? ) Als minnares krijg je ook alleen maar de negatieve verhalen te horen over haar en alles aan jou is geweldig! Jij bent alles wat zij niet is! Dat hij haar net zo goed uit liefde gekozen heeft en niet gedwongen wordt om te blijven, en hij degene is die bewust de boel belazerd, niet eerlijk is, liegt, bedriegt, voor de gek houdt, zijn vrouw vernederd door een affaire met hebben, enz. Wordt voor het gemak even vergeten. ‘Hij is niet echt zo, hij is slachtoffer van de situatie. Zij, de vrouw, ja zij is wel echt zo zoals hij zegt dat ze is’.
Smoezenboek kan ik niet meer vinden helaas. Was wel echt een goede. Opgesteld en telkens aangevuld door vrouwen die 2e vrouw waren. Ik denk dat er op het internet wel lijstjes te vinden zijn met beloftes van getrouwde mannen. Mijn doel hiermee is trouwens zodat je je kan wapenen tegen zijn verhalen. Je verdient namelijk duidelijkheid en stabiliteit. Je doel van dit topic: Wat is stabiliteit? Misschien kan je hierdoor voor jezelf een iets duidelijker plaatje maken. (ik bedoel het niet gemeen!) nogmaals sterkte en een knuffel!
Ach genoeg van die “smoezen” heb ik ook gehoord en toch zijn we inmiddels jaren gelukkig samen. Mensen die nooit een affaire hebben gehad weten niet hoe het echt is. Ikzelf dacht er voor mijn affaire net zo over als KleineLai. Mijn vriend en ik waren beiden nog getrouwd toen we iets met elkaar kregen en toch heb ik hem nooit gewantrouwd sinds we samen zijn. Want ikzelf ben ook geen notoire vreemdganger en als onze affaire iets over hem zou zeggen, zou het ook wat over mij zeggen. Onze affaire heeft ons juist geleerd wat we moeten doen en moeten voorkomen in onze relatie. Om te zorgen dat de liefde en waardering er naar elkaar blijft
Ik zal me vast weleens schuldig hebben gemaakt aan één van die smoezen die op die lijst staan. Ik scrolde erdoorheen en zag er al meer dan 300 dus ben gestopt met lezen. Ik herken wat je zegt. C en ik waren ook geen vreemdgangers voordat we een affaire begonnen en beiden getrouwd zoals je weet maar omdat we beiden weten hoe het ‘moet’, zouden we dat ook bij de ander herkennen denk ik als het speelde? We hebben er weleens grapjes over gemaakt. En als er (hier) over vreemdgaan gepraat wordt, denk ik ook meteen aan zo’n lijst hoor maar ik herken ons er niet in. Het is niet allemaal één pot nat.
Ik heb ook wel wat smoezen van de lijst gehoord destijds maar ben toch echt al 21 jaar samen met die smoezenvent hoor. Aan kinderen beginnen als scheidingen nog niet rond zijn of als er nog heel wat onduidelijkheid is, is voor mij nog wel wat anders.
Dat zeg je mooi. Ik zeg altijd dat ik 2x de liefde van mijn leven ben tegengekomen. Ik heb het geluk gehad 2x een grote liefde te mogen meemaken. Zo zie ik het echt.
Haha ik niet hoor. Mijn smoezenvent was een druiloor van de bovenste plank. Ben getrouwd met de schouder waarop ik mocht uithuilen
Inderdaad. Ik zal bij mezelf ook eerder herkennen als ik niet lekker in mijn relatie zou zitten en het sneller bespreken als ik me niet gezien of gehoord voel. Maar ik zal dit ook eerder herkennen bij mijn vriend. ik heb juist heel veel geleerd tijdens onze affaire. We hebben veel gesprekken gehad en verdriet gedeeld over het falen van onze huwelijken. Mogelijkheden gezocht om het geluk weer te vinden bij onze huwelijkspartners. Zij waren niet slecht voor ons, maar we pasten gewoon niet meer bij elkaar en waren vanuit de automatische piloot in een vicieuze cirkel terecht gekomen. Ik zorg er nu voor dat ik mijn relatie niet voor lief neem een zorg dat ik, zonder aan mezelf voorbij te gaan, de beste versie van mezelf geef aan mijn vriend. Geen automatische piloot, I don’t take anything for granted. Zodat mocht ons kapot gaan, ik voor mezelf weet dat ik gaf wat ik kon geven en dat als dat niet genoeg was, dan dan ligt het niet aan een van ons, maar aan de combinatie . Zo voelt dit ook echt voor mij! En dat heeft zoveel tranen opgeleverd! Het liedje “Mezelf niet of nooit geweest” van Acda en de Munnik begreep ik ineens heel anders dan daarvoor
Het is ook maar de manier waarop er gehandeld wordt vind ik.. Ik heb de andere kant van dichtbij meegemaakt en hoe het iemand zijn leven kan verwoesten. Dusja ik heb er best wat moeite mee. Maar begrijp ook zeker dat alle verhalen 2 kanten hebben, dus het is ook niet mijn plaats om te oordelen. En achteraf gezien kun je ook wel eens denken 'ja eigenlijk passen zij veel beter bij elkaar'. Aan kinderen beginnen in zo'n situatie kan ik zelf niet zo begrijpen, maar het is ook niet mijn leven dus hoef het verder ook niet te begrijpen. Hoop voor ts dat alles uiteindelijk goedkomt.
Wat je zegt klopt dat het uitmaakt op welke manier iets afgehandeld wordt en het wordt gezien als slap excuus dat “het zomaar ineens gebeurde” maar voor mij voelde het wel echt zo. Terwijl ik zelf vroeger dacht: “als mijn vader mijn moeder belazerd, hoef ik mijn vader nooit meer te zien en als mijn moeder mijn vader belazerd hoef ik mijn moeder niet meer te zien, je kan verliefd worden op een ander, maar of je er iets mee doet is je eigen keuze” en uiteindelijk was ik degene die mijn man belazerde. Voor mijn huidige vriend kreeg ik een kriebeltje en hij zette uiteindelijk de stap om mij daadwerkelijk te zoenen. En ik kon er echt geen weerstand aan bieden. Dopamine (wat vrij komt bij kicks, zoals verliefdheid) kan er echt voor zorgen dat je niet meer kan nadenken. Ik kon niks anders meer dan verlangen naar hem. Ging voorbij aan zo veel grenzen die ik had. Op het roekeloze af, ik de controle freak, die mezelf altijd onder controle had, mezelf altijd op een tweede plek zette. Moet ook zeggen dat ik mezelf helemaal kwijt raakte, want alles waar ik voor dacht te staan, deed ik nu anders. Ik vond het ook na die tijd lastig om mezelf te bewegen in een groep mensen, want ik wist niet meer goed wie ik was en waar ik voor stond. Ik voelde mezelf een vreemde eend in de bijt, alsof ik buiten de groep stond/in een bubbel Ondanks dat mijn omgeving echt begripvol was. Mijn mening was eigenlijk nogsteeds hetzelfde, alleen handelde ik dus anders. Ik heb mezelf echt terug moeten vinden. De manier van handelen had ik dus echt niet onder controle.
Poeh wat een situatie... Even een andere vraag, je geeft aan dat je zelf ook nog niet officieel gescheiden bent en je weet dat dit juridische gevolgen heeft. Klopt het dat je ex partner dan juridisch als vader wordt gezien, omdat jullie op papier nog getrouwd zijn? Ook al is hij niet de biologische vader? Ik zou dat heel goed uitzoeken voor de kleine geboren wordt. Als antwoord op je oorspronkelijke vraag; ja ik duidelijkheid en stabiliteit belangrijk in een relatie, zeker wanneer er kinderen zijn.
Ja hij zal dan automatisch de juridische vader zijn. Met gaat er (redelijk terecht) vanuit dat als twee mensen getrouwd zijn de kinderen die binnen dat huwelijk ook van die partners is.
Hoi ik zie je berichtje nu pas, lief. Een dag gaat het beter dan een andere dag. Vandaag is het niet zn goede dag eigenlijk. Ik heb veel verdriet van de situatie. Mijn vriend heeft ondertussen wel aangegeven om voor de kleine te willen gaan maar hij wil tegelijkertijd financieel niks met mij te maken hebben. Niet dat ik het nodig heb of zo, ik red het prima zonder hem, maar vind het gewoon raar. En zo zijn er meer van die tegenstrijdige dingen waar ik verdrietig van word. Diep van binnen weet ik dat ik het beste zonder hem verder kan gaan maar ik kan het ook niet maken om hem zijn kind te ontnemen. Het voelt als een onmogelijke keuze.