afgelopen vrijdag was ik jarig, nu loop ik al eenb jaar thuis door ernstige bekkeninstabiliteit krijg nu revalidatie het is pittig. nu had ik niets te klagen verwend door mijn mannetjes en toen ik op tehrapie kwam gingen ze zingen hartstikke leuk. sávonds toch gevierd was pittig maar geen spijt je wordt maar 1 keer 25 toch? nu heb ik jarenlang bij mensen geholpen met de paarden om precies te zijn ruim 15 jaar kwam er als heel jong meisje al. ik woonde daar ook altijd om de hoek. na het overlijdne van mijn vader moesten we verhuizen en voor mij was het wat lastiger om vaak langs te gaan, maar iedere zaterdag was ik van de partij. en als er gebeld werd doordeweeks ook en dat was naast mijn 40 urige werkweek enz. toen kreeg ik een realtie en een hogere functie met meer verantwoordelijkheid en heb helaas moeten zeggen dit lukt niet meer elke zaterdag. ik kwam er nog zo vaak. had er ook een goede vriendin die er ook al jarenlang kwam. toen gingen we trouwen hebben we verteld werd er heel raar opgereageerd van nou ja als je zelf voelt dat het goed is danm moet je het doen. later zwanger hadden ze eerder gehoord dan ik het kon vertellen kreeg netjes een kaartje. op de bruiloft vond ik het moeilijk maar hjet kontakt was zo verwaterd terwijl ik vroeger 1 van de bijkinderen werd genoemd en ik kon ze gewoon niet voor de hele dag uitnodigen. dus alleen voor de avond. mijn vriendin die echt een goede vriendin is was heel de dag uitgenodigd en die zei 2 dagen tevoren dat ze alleen in de avond kwam want ze was vergeten vrij te vragen. nou ja alles goed. leuke dag gehad. toen werd ons jochie geboren en heb ik een kaartje gehad mijn vriendin is geweest , later ben ik meerder malen met mijn zoontje bij hun geweest kreeg daar geld in mijn handen dan hoefden ze niet meer op kraambezoek te komen. maar mijn gezondheid liet te wensen over en ik was afhankelijk van een ander om er te komen. dit ging dan ook niet vaak. na een tijdje kreeg ik te horen dat zij ook wel eens pijn had en dat ik de knop om moest zetten. dan ging het beter. nu was ik van de week jarig en heb helemaal niets gehoord, nu weet ik ik heb ze zelf ook niet uitgenodigd ook doordat ik ieder jaar op de avond zelf werd gebeld dat ze het te druk hadden en niet konden komen. mijn vriendin was wel uitgenodigd. nu vierde ik het pas vanaf half 9 9 uur zij moest eerst werken. bij mij vlabij. van beiden heb ik helemaal niets gehoord tot vandaag. ik was teleurgesteld zeker toen ik op de hyves zag dat ze vrijdag vroeg klaar was en naar de kroeg is geweest, en nu mij een bericht stuurt dat het uitgelopen was op haar werk en dat ze pas laat thuis was. wees dan eerlijk. die andere mensen bellen net ook staan op mijn voicemail, als ik niet meer boos ben of ik dan wil opnemen, ik lag te slapen heb vandaag therapie gehad en was kapot, maar ook daar hoor je ze niet over. sorry voor het verwarrende verhaal, maar ik moest even mijn ei kwijt. ben niet zozeer boos ben verdrietig over dit alles. ook heb ik al een keer een brief geschreven om uit te leggen hier hebben ze toen op gereageerd 1000 maal excuses, maar ik weet het niet meer. liefs marilouise
Loslaten en denk aan jezelf, ze is je vriendschap niet waard. Het is geven en nemen, in goede en slechte tijden!!! Is wel moeilijk te behappen zoiets, maar door alle gebeurtenissen ben ik er heel hard in geworden. Een vriendschap is geen weegschaal maar er moet wel van beide partijen geinvesteerd worden. Geloof me ik heb een handje vol vrienden maar dan ook ECHTE vrienden..... Confronteer madam ermee wat je gelezen hebt op hyves en zeg hoe je hieronder voelt en laat de stap bij haar!! Als je dit eventueel niet persoonlijk of per telefoon kan doe het dan evt per mail!
Mensen die liegen om onder een afspraak uit te komen zijn je vriendschap echt niet waard meis! Het is keihard en klote, maar ze zijn je inderdaad niet waard!
Inderdaad loslaten... Echte vrienden zijn er voor je, hoe dan ook! Heb het zelf ook meegemaakt tijdens een revalidatieperiode. De vrienden waarmee ik goed om ging, bleken geen echte vrienden te zijn. En de mensen waar ik het helemaal niet van had verwacht, bleven voor me klaar staan. Richt je op de contacten die je op dit moment hebt, op de mensen die je accepteren zoals je bent, dus ook met de problemen die jij lichamelijk hebt. Dat soort mensen kun je op bouwen. Het is zonde van alle jaren die jij er in hebt gestopt, maar het moet van 2 kanten komen. Als je je er zo druk om blijft maken zoals ik in je post lees, dan vreet het je kostbare energie. Besteed die energie aan jezelf en je revalidatie! *dikke knuffel*
Inderdaad, hoe hard ook, maar het lijkt erop dat je enige optie is om je neer te leggen bij een gebrek aan interesse van hun kant. Pijnlijk, maar het kan maar duidelijk zijn. Ik zou het ze dan ook gewoon ronduit zeggen; dat je het prima vind als de vriendschap over is, maar dat je het dan wel graag zou weten. Dan kun jij ook verder. Kl*te voor je, meis, maar denk aan jezelf en laat ze los. Het is zonde van je energie om hiermee te blijven zitten.... (en echt, ik weet helaas maar al te goed hoe het voelt. De laatste tijd zijn hier 3 -op het oog hechte- vriendschappen op net zo'n manier geeindigd)
Weet je ik ga nu zitten malen en zitten denken. Dat is wel het laatste waar ik me druk om kan en moet maken nu. hoeveel pijn het ook duurt maar mijn man zei net al letterlijk hoe vaak wil je de deksle nog op je neus krijgen je gaat keer op keer op je bek. en iedere keer is het veel verdriet om mensen die je niet waard zijn. ze doen ook niets voor ons. dat klopt ook wel. moet me er maar bij neer leggen denk ik
Ik zou er ook niet meer zoveel energie in steken als ik jou was. Het kost jou veel moeite, en verdriet. Dat is ze duidelijk niet waard.
Ik denk dat je man hier dan helemaal gelijk heeft, maar dat maakt het voor jou niet minder verdrietig... Ik hoop dat het loslaten je een beetje wil lukken! Steek je energie lekker in je relatie, je kindje en de mensen die het wel waard zijn! Liefs!