Hoi dames, Ik zit met een dilemma wat ik maar niet van me af kan zetten. Het blijft maar spoken door m'n hoofd en ik heb even jullie mening / advies nodig! Momenteel heb ik een erg leuke baan met een vast contract, echter ben ik onlangs benaderd voor een andere baan en ben ik op sollicitatie geweest. Dit werk is vergelijkbaar, maar biedt mij ruime groeikansen en ik zou daar met een veel hoger salaris starten. Dit is natuurlijk super interessant, niet alleen qua ontwikkeling voor mezelf, maar ook op financieel gebied. Momenteel wordt ik namelijk onderbetaald en parttime gaan werken als er een kindje zou komen wordt pittig qua financiën. Die nieuwe baan zou dus echt een goeie move zijn voor de toekomst! Waar ik nu dus mee zit is dat ik sinds november 2013 ben gestopt met de pil, omdat we in augustus/september van dit jaar voor een eerste kindje willen gaan. En ik merk dat hoe langer we al aan het wachten zijn, hoe sterker het gevoel wordt dat we graag een kindje willen. Het idee, dat als ik de baan zou aannemen, we minimaal nog 1 jaar moeten wachten knaagt aan me. En daarbij, dan zou ik zwanger zijn in een tijdelijk contract..... Wat ik dus ook beangstigend vindt. Wat zouden jullie doen in mijn situatie (ik ben trouwens 28 jaar)? Ik weet het namelijk echt even niet meer. X Steffie
Alles op zijn beloop laten gaan! Dus en de baan en het kindje 😊 Je weet niet hoe lang het duurt voor je überhaupt zwanger bent enz.. Wil niet negatief overkomen, of je bang maken maar ik heb genoeg mensen inclusief mijzelf dat zwanger worden en gezonde kindjes niet van zelfsprekend zijn. En werk is leuk, maar je eigen kindje is de wereld.
Ik heb eerst een jaar werkloos thuisgezeten, toen tijdelijk werk voor 3 maanden en nu een 0 urencontract voor een half jaar. We wilde dus al anderhalf jaar beginnen met een baby maken, maar er kwam telkens weer wat tussen. Een paar maanden geleden was ik het zat, ik dacht er is elke keer wel wat om het uit te stellen en misschien duurt het nog heel lang voordat ik zwanger ben. Gelukkig was ik bij ronde 2 al zwanger. In deze tijd is het allemaal onzeker. Succes met beslissen.
Tja, ik wist in november al dat waarschijnlijk mijn contract per 1 juli niet verlengd zou worden omdat ons bedrijf aan het reorganiseren is en ik een vast contract zou moeten krijgen. Maar in december wilden wij er toch echt voor gaan en ik had zoiets van: ik kan wel eerst een nieuwe baan gaan zoeken maar stel dat ik daar een jaar werk en dan geen vast contract krijg (want dat is ook steeds zeldzamer tegenwoordig...) en dan weer een jaar krijg? En dan weer? en dan weer wordt weg gereorganiseerd? Of als het niet eens lukt zwanger raken? of of of of? en toen zei mijn man: als we daar allemaal rekening mee gaan houden ben je zo begin 40. En daar had hij gelijk in. Ik was in ronde 1 zwanger en in september ben ik uitgerekend. Inderdaad per 1 juli werkloos dus dat wordt een maand ww en dan met verlof (ik solliciteer wel maar dat gaat niet echt goed nu ik 25 weken zwanger ben ik krijg overal te horen: kom in december maar terug) dus dat is het plan: per december een leuke nieuwe baan scoren (ik ben 29 jaar) en nu genieten van mijn zwangerschap. Weet je, je weet het nooit. Gewoon die baan aannemen en in september voor een kindje gaan.
Hoi. Ik heb hetzelfde gehad. Ik heb een prima baan, maar kon ergens anders meer verdienen. Ik had toen ook echter een kinderwens en ben dus gebleven. Ik dacht dat ik nadat ik een kindje had, ergens anders zou accepteren. Wij kwamen echter in de mmm, waardoor we 2,5 jaar bezig zijn geweest. Ik had dus achteraf gezien makkelijk ergens anders al een vast contract binnen kunnen slepen. Toch, ben ik blij dat ik ben gebleven. Ik had nu in ieder geval geen extra stress. De mmm was voor mij genoeg stress. Bovendien is mijn man destijds gekort in uren vanwege een reorganisatie. Allemaal dingen die je niet in de hand hebt. Als ik straks bevallen ben, wil ik wel snel solliciteren. Dit omdat de markt vanwege wijzigingen extra gunstig is op dat moment. Kort samengevat, ik ben gebleven en ben er achteraf ook blij mee. Ik ben nu 29 overigens. Als je verder goed zit, dan zou ik blijven voorlopig. Sterkte met je keuze, ik vond het ook een moeilijke keuze.
Ik zou sowieso voor de financiele verbetering gaan, zeker als je zegt nu onderbetaald te worden en dus veel beter kan .. en je weet nooit hoelang het duurt voordat je uberhaupt zwanger raakt, want dat zal je altijd zien; zet je alles op een laag pitje duurt het nog 2 jaar... Ook zou ik helemaal niet uitgaan van een vast contract ...die worden toch niet meer zo snel gegeven zwanger of niet .... En stel dat je bij de nieuwe baan een tijd werkt, zwanger wordt en contract niet wordt verlengt.... Dan kan je na de zwangerschapsuitkering, een hogere ww verwachten, dan dat je zou hebben als je bij je oude baan blijft... En een zwangerschap mag officeel geen reden zijn om iemands contract niet te verlengen, al werkt dat in de praktijk niet magoed Succes met je beslissing
Ik zou gaan voor de andere baan. Je noemt allemaal voordelen. Je weet niet hoelang het nog duurt voordat je zwanger bent. Dus ga voor beide en zie maar hoe het loopt.
Krijg je daar ook weer een vaste aanstelling? Voor mij zou het ook van belang zijn om te kijken naar de baan van mijn vriend. Als je vriend ook vastigheid heeft, zou ik wel de stap nemen.
klinkt mij erg bekend, wij zijn ok beizg voor kindje, en ik heb nu vast contract, maar vorige week een super leuke vacature gezien + opleiding die ik erbij krijg voor een specialisatie van 15 maand. Ook wij zijn bezig voor een kindje, maar i heb wel gesolliciteerd. geen idee hoelang het nog duurt voordat ik zwanger ben o.i.d. Ben alleen erg bang als ik wel op sollicitatie mag komen, dat ze dan vragen gaan stellen over kinderwens (ookal mogen ze dat niet vragen) maar als ik dat dan tegen hun zeg denken ze misschien wel dat ik er wel mee bezig ben etc.. Maar ik zou het gewoon doen !!
Thanks ladies voor jullie reacties! Voor nu wacht ik eerst maar even het laatste gesprek af volgende week bij de evt. nieuwe werkgever. Als ik dan (weer) een goed gevoel heb dan denk ik dat ik in ieder geval voor die nieuwe baan ga. Dat is sowieso goed denk ik. En als je nooit een risico neemt kom je ook niet verder hè . Ik ben stiekem toch geneigd om helaas even te wachten om voor een eerste kindje te gaan als ik de baan zou krijgen/aannemen. Ik ga er niet vanuit dat het meteen raak is (al zul je dat dan juist nét zien!), maar het idee dat ik in het 1e contract zwanger zou zijn lijkt me echt niet tactisch. Je mag dan wel niet iemand vanwege een zwangerschap geen contractverlenging weigeren / ontslaan, maar het gebeurt helaas maar al te vaak. Mijn vriend heeft overigens een jaarcontract, maar ik verwacht wel dat dit gewoon verlengd wordt. Volgende week weet ik in ieder geval meer! Spannend! Is t stom dat ik ergens hoop dat ik een slecht gevoel heb bij die nieuwe baan / of dat ze me alsnog niet aannemen, zodat de keuze voor mij gemaakt wordt en we gewoon voor een kindje kunnen gaan?! X Steffie
Nee hoor steffie dat is geen rare gedachte, maar als jij zo denkt zou ik denken dat de kinderwense hoger is dan de andere baan Maar het zou idd fijn zijn als de keuze word gemaak voor je scheelt een hele hoop
Ik zou ook voor de andere baan gaan en dan zien wat er gebeurt. Wordt je zwanger en is echt je droombaan en ziet je leidinggevende dit dan hoef je er echt niet per s'e uit te vliegen hoor. Ik heb zelf onlangs een hoogzwangere aangenomen, gewoon omdat ze super geschikt is voor de functie en perfect bij onze afdeling past. Nadat ze straks terug is van haar verlof weet ik zeker dat ze wel zal laten zien wat ze waard is. Hopelijk denken ze er bij jouw bedrijf net zo over. Succes!
Nee hoor, helemaal niet stom of raar Ik heb echt precies hetzelfde... ongeveer zelfde leeftijd, nu ook vaste leuke baan maar niet echt groeimogelijkheden terwijl ik wel die capaciteiten heb. Vooralsnog is het plan om begin 2015 te stoppen met voorbehoedsmiddelen (niet hormonaal). Kwam echter een leuke vacature tegen, toch maar gesolliciteerd. Maar zat toch in dubio; wat als ik dat zou krijgen, zou ik dan nog een jaar langer moeten wachten voor we ervoor konden gaan? Dus toen ik niet verder kwam in de sollicitatie, was ik toch wel wat opgelucht Zul je inderdaad net zien dat je dan wél meteen zwanger bent en je contract niet verlengd wordt. Manlief maakt zich er trouwens totaal niet druk om en zou best nog een jaar langer wachten voor meer zekerheid (typisch mannen natuurlijk). Maar ik maak me dan toch druk of het niet te laat wordt...
Haha, nee die van mij maakt zich ook helemaal niet druk. Maar ik dus toch wel een beetje omdat ik al 28 ben en ik in het verleden positief getest ben op PCOS (al wordt ik nu thank god wel gewoon ongesteld, weliswaar met een langere cyclus). Overigens is het sollicitatiegesprek verplaats naar de volgende week, dus dan weet ik hopelijk meer. Wordt gek van dat wachten haha!
Zekerheid heb je nergens meer, als ze willen kunnen ze je er met vaste aanstelling ook uitzetten.. Ik heb sinds half maart een nieuwe baan, en ik zou dan volgend jaar een verlenging krijgen met weer een jaar.. dus ik had geen zin om te wachten,, zekerheid heb je nooit en voor het zelfde geldt ben je niet meteen zwanger.. Ik ben nu 7 weken zwanger en ik ben ergens wel benieuwd hoe ze op mijn werk zullen reageren!
Zekerheid heb je nergens! Ik heb 3 contracten aan tijd verspeeld bij m'n vorige werkgever onder het mom van vast contract. Puntje bij paaltje, toen ik in vast dienstverband moest ging de hele rije failliet. Nu bij m'n nieuwe werkgever er wel voor gegaan, zwanger. En ik moet het nog vertellen. Ik heb geen vast contract momenteel. En dat duurt sowieso nog 2 jaar. Dus ik zie het wel. Ik laat m'n leven niet meer afhangen van een baan en werkgever. Andersom houden ze nml ook geen rekening met je!
Ik was bijna 18 weken toen ik begon aan mijn nieuwe baan met een jaarcontract. Gelukkig waren ze er niet mee, maar ze hebben me na een jaar toch een vastcontract gegeven, ondanks dat ik 4 maanden had gemist. Het kan dus ook goed gaan... Het hangt misschien ook af van hoe gemakkelijk het in jouw sector is om iets anders te vinden. Je zei dat je benaderd was, dat klinkt heel goed...
Dit dus. Heel herkenbaar! "'gelukkig'' komt het bij mij nu zo uit dat ik 4 weken thuis zit en dan mijn verlof ingaat dus lekker daarna op zoek naar een nieuwe uitdaging!