Natuurlijk is ieder kind anders en luistert niet ieder kind even goed, en dan kost je dat extra energie, geduld en tijd. Ik heb 2 meiden van bijna 2, ook allebei heel verschillend, maar wel allebei in dezelfde leeftijdsfase. Als ik alleen met ze op pad ben, dan moet ik op beide letten en geloof me, dat is echt niet makkelijk. Maar inmiddels heeft mijn geduld en doorzettingsvermogen, zijn vruchten afgeworpen want luisteren doen ze! Ik kan gewoon met goed fatsoen ergens op visite gaan, zonder te hoeven vragen of dingen aan de kant worden gezet. Dus je kunt het ze wel aanleren, het is maar net hoeveel energie je er als ouder zijnde in wilt steken. En ik vind inderdaad dat een kind van bijna 2, echt al wel moet gaan leren luisteren en door de fase van "alles willen aanraken" heen moet zijn. Je moet toch met goed fatsoen ergens langs kunnen zonder dat iedere keer alles maar weggezet moet worden?!
Hier sluit ik mij bij aan. Alleen zou ik niemand mijn kind een harde tik laten geven, maar misschien dat ze dat ook niet zo cru heeft bedoeld als dat het er staat?
Ik vind het echt heel raar van je zus. Die uitspraak over die tik... is ze wel lekker? En als jouw zus geen kinderen gewend is, dan is het volgens mij niet heel vreemd dat je verteld dat je dochtertje grijpgrage handjes heeft die overal aankomen, maar de keuze of ze zich daarop voorbereid ligt natuurlijk bij haar. Ik zou gewoon gaan, kijken hoe het loopt, maar zou ook rustig mijn spullen pakken als het niet wil, denk ik.
Tja en ik vind het dan weer een soort excuus dat iemand verzint. Ik herken het namelijk heel erg. Mijn oudste heeft noooooit ergens aan gezeten of stoute dingen uitgehaald. Mijn jongste is wat dat betreft de duivel zelf alles schreeuwt naar hem pak mij op...zit aan mij. Maar dat is geen enkele reden voor mij om dan maar te zeggen: tja elk kind is anders. Vind dat veel te makkelijk...ze zijn idd totaaaaal anders maar de regels zijn voor beiden hetzelfde. Het verschil voor mij is alleen dat het voor de oudste genoeg was om het 1 keer te zeggen en het voor de jongste keer op keer herhaalt moet worden en ik zelf heeeel goed op moet letten. Het kost mij gewoon meer energie. En een hoop ouders zijn gewoon lekker makkelijk en halen alles weg. Tja bij mij hebben ze pech dan want ik haal niks weg. Mijn oppaskindjes kunnen hier ook feilloos luisteren terwijl ze thuis alles overhoop trekken...en ik ben heel lief voor ze hoor.
Dit dus. Het is vaak een stuk gemakzucht, maar dat heeft dan nog maar heel weinig met opvoeden te maken...
Nou, ik heb mijn neefje (toen 5) wel is een tikkie gegeven. Ik had hem drie keer gewaarschuwd (mijn zus zat om de hoek, kon wel alles meekrijgen, maar negeerde het gewoon) en neefje bleef doorgaan en me uitdagend aankijken, alsof ik toch niet zou uitvoeren wat ik zei. Tja, helaas, hij kreeg een tikkie op de vingers.... Hij brullen (want mijn zus waarschuwd 100 keer en doet dan nog niks) en mijn zus helemaal over de zeik. Ik moest met mijn vingers van haar kind afblijven. Mijn reactie dat ze dan haar kind maar in de gaten moet houden en dat ik de volgende keer wel de pan met kokende lasagne op hem zou laten stuiteren. (Daar was hij echt mee aan het spelen). Mijn zus was toen wel stil en begreep dat ik totaal niet verantwoordelijk ben voor HAAR kind, maar dat ik ook niet wil dat hij moet worden afgevoerd naar Beverwijk met brandwonden. Ik bemoeide me eigenlijk nooit met hem, dus als ik het dan al een keer doe, heeft dat zeker zijn redenen. Verder heb ik een vriendin met een zoon die ook overal aanzat en dat heeft geduurd tot zijn 7e. Hij snapt het nu gelukkig wel. Maar ik heb haar zien worstelen met die kleine. Hij bleef maar doorgaan, dus ik kan heel goed begrijpen dat er van te voren gevraagd wordt van te voren of er spullen kunnen worden weggehaald.
Hier ben ik het mee eens. Als je iets hebt geleerd van je kindje, dan is dat wel dat dingen niet te plannen zijn en niet lopen zoals je van tevoren bedacht had, toch? Je hebt haar gewaarschuwd wat betreft haar spulletjes. Het is haar huis en als zij niets aan de kant wil zetten hoeft dat ook niet. Je dochter moet ook leren dat ze er niet aan mag komen en ze kan dat alleen leren door het te doen en dan er op aangesproken te worden. Aanspreken ja, want een tik doe je natuurlijk niet en jouw zus al helemaal niet. Als er iets kapot gaat is dat vervelend, maar je hebt haar gewaarschuwd. Wat het slapen betreft, misschien is je kleine meid zo moe van de indrukken dat ze lekker gaat slapen. Zo niet, neem je haar weer mee naar beneden en blijft ze er lekker bij. Mag dat niet? Dan gaan jullie toch weer? Je komt voor de gezelligheid en als het niet gezellig is probeer je het een andere keer opnieuw. Misschien denk ik er te simpel over hoor, maar dingen lopen nu eenmaal vaak anders op deze leeftijd dan jij in gedachten had. Je moet er open ingaan en handelen op het moment dat het gebeurt. Je zus zal sommige dingen niet snappen, maar dat is te verwachten omdat ze zelf deze fase nog niet heeft gehad.
Heel eerlijk gezegd zou ik in dit geval de opmerking van het consultatiebureau even links laten liggen. Het is een feit dat een kind vanaf een jaar of 2-3 sneller kan luisteren, maar met een kind leren luisteren kun je niet vroeg genoeg beginnen. Hoe vroeger je er mee begint hoe meer en sneller je er de vruchten van plukt. Maar misschien ben ik wel een hele aparte moeder...
Misschien zijn we wel te laks geweest met afleren, maar ja dit is voor mij de eerste, weet ik veel ik doe dit ook voor het eerst We zullen er in ieder geval beter op gaan letten en haar gaan corrigeren. Maar dat heeft voor morgen nog weinig nut. Want dan gaan we naar mijn zus. Ik heb het in ieder geval gezegd dat onze dochter graag alles wil vastpakken en wat ze wegzet is nu aan haar. We kijken wel hoe het gaat en anders zijn we zo weer thuis. Er wordt in ieder geval geen tik uitgedeeld :x
Investeren in een band met je zus houdt ook in dat je met haar praat als je je niet lekker in je vel voelt, dat je dan aangeeft waar je mee zit. Dat je aandacht hebt voor elkaars gevoelens, naar elkaar luistert. Niet communiceren wekt inderdaad alleen frustratie en verwijt op. Wat het hele circusverhaal betreft, dat hoort er nou eenmaal bij als je een kind hebt en op visite gaat, dat je van alles moet meepakken. Kwestie van goed voorbereiden. Je kind is belangrijk voor je ja, maar ze is niet het middelpunt waarbij iedereen maar voor moet wijken. Ze is allang de babytijd gepasseerd, dus je kan niet meer van mensen verlangen dat ze zich volledig naar jouw prinsesje haar behoeften gaan schikken en alleen bij jullie op bezoek komen. Dat is inderdaad een recept voor vervreemding van je zus en andere naasten in je omgeving die geen kinderen hebben. Net zo min kan je verlangen van mensen dat ze hun huis helemaal kindproof maken. Daar is je aansprakelijkheidsverzekering voor, en daar ligt jouw taak in opvoeden, je kind in het oog houden en corrigeren waar nodig.
Yup, elk kind is anders. Echter, zolang je kind-die-het-niet-begrijpt geen een of andere officiële diagnose heeft of bepaalde vermoedens van een deskundige, houdt dit in dat je simpelweg consequent moet zijn. Elke keer weer je kind erop wijzen. Kost veel tijd, moeite en zelfbeheersing, en dat hoort er nou eenmaal bij. Ik spreek uit ervaring, en ik heb niks weg gezet en niks afgedekt.
Mijn meisje is ook mijn eerste en enige. Ik heb altijd gezegd, ik haal niks weg voor mijn kind. Daar heb ik me aan gehouden. Ze weet dat als er drinken op tafel staat en het zit niet in haar beker, dat ze ervan af moet blijven. Kerstboom? blijft ze ook vanaf, vorig jaar idem. En dan ben ik ook nog eens alleen. Maar ze luistert prima, ook bij anderen. Ik zou ook voor niemand spullen weghalen. Is mijn huis. Wat je zus zegt over tikken vind ik wel heel raar! Neem lekker kleurboekje mee en potloodjes, dan vermaakt ze dr vast. En voor de rest zie je het wel.
Ik zou ook niet meer gaan eerlijk gezegd. Ik heb erg veel moeite met de reacties van veel mensen hier, ons zoontje was ook niet te corrigeren, en ja, hij heeft nu dan wel die diagnose, maar niet toen hij 1 was. Hij is nu 6 en komt nog steeds overal aan, en ook al is hij nu dan wel te corrigeren, de drang om er even later weer aan te komen is toch groter. Hiermee zeg ik overigens helemaal niet dat er iets zou zijn met de dochter van ts, maar ik vind wel dat je niet vanuit je eigen situatie zomaar kunt oordelen over iemands anders kind. Ts geeft toch aan dat ze momenteel in een fase zit dat ze moeilijk te corrigeren is, dit hebben alle kinderen toch wel. Gezien de moeizame relatie met haar zus, snap ik eigenlijk ook best wel dat ze haar zus wilde waarschuwen vantevoren, en ik begrijp ook heel goed dat de opmerking van haar zus verkeerd is gevallen, dat zou bij mij ook zo zijn. Het lijkt mij dat het nu te laat is om af te zeggen, maar ik zou vantevoren goed afspreken met je man/vriend hoe te reageren als het niet lekker loopt, mijn ervaring is dat dat veel rust geeft. Wij doen dat nog steeds, aangezien het bij ons zoontje niet echt te voorspellen is hoe iets gaat lopen (heel andere reden natuurlijk). Met mooi weer gaat soms mijn man een rondje lopen met zoon om zo het bezoekje te rekken, op sommige verjaardagsfeestjes worden we vroeger uitgenodigd zodat er verder niemand is, etc.
Gatverdarrie zeg wat praat jij op een betweterige vervelende manier, je doet je voor als 1 of andere moeder Theresa die het allemaal wel even komt vertellen, terwijl je bijna niets over ts weet en hoe zij zich in het algemeen opstelt of haar kind opvoed. Vooral die zin over dat niet iedereen kan wijken voor haar prinsesje, bah! Wie zegt dat ts dat zo ziet. Ts, neem alles mee wat je nodig hebt, bedje, speelgoed enz. Gaat je kindje bepaalde dingen pakken wat niet mag, haal ze inderdaad gewoon weg, zorg dat ze er dan niet meer bij kan. En als ze serieus jou kind een tik op haar vinger geeft, dan zou ik echt ontploffen denk ik... En als het niet gaat, ga je gewoon weer naar huis. Hoop dat je gewoon een gezellige dag met je zus hebt.
Whooh, over zulke dingen denk ik echt niet na. Gaan met die banaan! Heb drie kinderen, en heb nog nooit gevraagd of iemand iets wilde wegzetten en er zeker niet vooraf over gebeld. Ze is 21 maand, slaapt ze wel, dan wel, slaapt ze niet, dan niet. Ben het wel met sommige lezers eens, consequent zijn is de basis, diagnose of niet. En dan kun je je aangesproken voelen (andere lezers) en kwaad maken ect., maar elk kind gaat 'goed' op duidelijke grenzen. De een schopt er alleen iets harder tegenaan dan een ander, dat zal ik niet ontkennen.
Sorry vergeten te beantwoorden We wilden eigenlijk ook dat ze hier naartoe kwam maar dat wilde ze zelf niet. Ze was al een paar keer hier geweest de laatste tijd dus was het tijd dat we een keer naar haar toe kwamen. Nu valt het volgens mij erg mee maar goed, zij is dan volhardend. Ik heb uitgelegd dat het handiger was als zij naar ons toe kwamen omdat het rond onze dochters slaaptijd is, maar daar had ze geen boodschap aan.
Ik heb ook niet geschreven dat het niet goed is om duidelijke grenzen aan te geven, natuurlijk is dat goed. En sommige kinderen schoppen er tegenaan, en sommige kinderen begrijpen of horen die grenzen nog helemaal niet. In het laatste geval moet je ze natuurlijk nog steeds corrigeren, maar het maakt een bezoek voor alle partijen een stuk fijner als er wel rekening meegehouden wordt. Ik weet niet of de opmerking voor mij bedoeld was, maar ik voelde me overigens niet aangesproken (iedereen die ons kent, begrijpt dat het bij ons zoontje heel anders ligt), ik voelde mee met ts en gebruikte onze situatie om aan te geven dat mensen niet zo snel moeten oordelen.