Daar heb je gelijk in, maar ik bedoel het ook niet zo zwart/wit als ik het zeg. Ik denk wel dat ze bepaalde dingen zelf moeten ondervinden en daar juist lering uit kunnen trekken. Met een tuigje beperk je ze m.i. in een stukje zelfontwikkeling.
Ik heb het hier korte tijd gebruikt. Naar volle tevredenheid, tot het spelletje ontstond voor de jongens om er in te gaan hangen en het als een soort hangschommel te gaan gebruiken. Dat werd me snel te zwaar, en mijn zoontjes over de grond achter me aan slepen doe ik liever niet . Nu maak ik op gevaarlijke punten vaak gebruik van de muts of kraag van de boys, als ze wat dwars zijn met de handjes geven. Dat vind ik er niet leuk uit zien, maar voor de veiligheid met bijvoorbeeld twee losse jongetjes en een vrolijk wilde hond is het echt soms nodig. Ik vind het eigenlijk grappig om te lezen dat velen het er zielig uit vinden zien. Mijn associatie is helemaal anders. Een kind aan een lijntje mag zich (bijna helemaal) vrij bewegen en zich lichamelijk verder ontwikkelen op dat moment. Maar wel in veiligheid. Terwijl een kind in de wagen zit vastgebonden op één plek. Dat vind ik als ik er over nadenk eigenlijk minder goed . Het is maar waar ouder en kind zich goed en veilig bij voelen. Ik vind een tuigje of polsbandje in ieder geval helemaal prima en in de tijd dat ik het gebruikte voor mijn twee boys, kreeg ik juist alleen maar positieve reacties, en één keer een grapje van een kindje van tien over dat mijn dreumes(en) net als een hondje aan de lijn zaten.
Maar dat doe je als je ze in een kinderwagen zet toch eigenlijk nog veel meer? Ik neem aan dat iedereen die wel eens een tuigje gebruikt, dat niet altijd doet zodra hun kind buiten komt.
Ik bedoel ook eigenlijk meer als ze oud genoeg zijn om zelf te lopen. Inderdaad niet als alternatief in een buggy of iets.
Ik vraag me eigenlijk wel af, wat de psychologen er tegen aan kijken. Ik denk dat er geen enkel kind er last van krijgt. Ik denk wel, dat elke situatie anders is. Je kan het nooit met elkaar vergelijken. Gezinnen met een kind, heb ik de neiging van : ja, is dat nodig? Aan de andere kant, ik vind het niet verkeerd. Beter dan ontvoering, of kwijt en onder een auto. Het verkeer hier is al niet zo veilig, met een busroute en een parkeerplaats voor een supermarkt.
Ik heb ook een tuigje en in sommige situaties is het gewoon veel handiger! Als ik zwanger ben en dan een peuter van 2,5 heb, die ineens wegrent: joh, levensgevaarlijk! En in een drukke dierentuin wil ik echt niet de dubbele wandelwagen gebruiken, dan sta je ook iedereen in de weg. Bovendien moet ik de peuter dan echt in de riemen doen in de wandelwagen, anders springt hij er alsnog uit. Dan zit ie helemaal in een 'harnas', dus waarom is daar dan geen commentaar op?? Met het tuigje kan hij tenminste uit de voeten. Nee hoor, ik vind die dingen helemaal ok!
Haha, ik was vroeger zelf een zelfstandig ondernemend weglopertje en in die tijd was een tuigje heel gewoon, dus mijn ouders hadden ten einde raad ook een tuigje aangeschaft... een dag heeft dat geduurd: ik heb heel de weg geblaft als een hondje, mijn moeder was er snel klaar mee . Was trouwens wel de eerste en de laatste keer dat ik heel braaf aan het lijntje liep Ik sta zelf zeker positief tegen over het gebruik van een tuigje of polsband, vooral in situaties waar je snel je kind kwijt kan raken (om wat voor een reden dan ook; niet luisteren, eigenwijs, mensenmassa, etc.) Het mag er dan 'zielig' uit zien, maar niets is zo zielig als een klein hummeltje dat zijn ouders kwijt is, ontreddert opzoek moet naar een paar bekende knieeen en aangesproken worden door allemaal vreemde gezichten... Vooral als je ook nog niet eens goed kan uitleggen wie je bent en wat je wilt. Ik ben ervan overtuigd dat die traumatische ervaring vele malen erger is dat 'ego-schade' door het tuigje of polsbandje. Daarnaast lijkt het mij voor beide partijen prettiger als je als ouder een stukje zekerheid hebt dat je je kind niet snel kwijt zult raken. @TS: gewoon doen dat tuigje (super ding trouwens, ik heb hem even opgeslagen). Laat die 'beste stuurlui' maar hun commentaar leveren. Wat je doet kan altijd beter in de ogen van een ander, en geloof me: de meningen over een ouder die een kind kwijt raken zijn al helemaal niet mild. Jij bent verantwoordelijk voor jouw kleintje, niemand anders.
Ik vind het er niet uitzien...net hondjes. Maar goed misschien zijn ze wel ideaal. Ik weet nog niet of ik hem nodig zal hebben of niet maar ik hoop van niet haha.
Ik liep vroeger met zo'n ding rond! In de buggy was het alleen maar janken, en zelf lopen dan was ik altijd meteen verdwenen. Op deze manier was ik tevreden en had mijn moeder niet de hele tijd een huilend kind in de wagen! Mensen deden er vaak raar over maar daar trok mijn moeder zich niets van aan. En ik heb er geen trauma aan over gehouden
Ja wat is veilig? Als je toch met twee ouders één kind onder je hoede hebt, dan mag ik er toch vanuit gaan dat dat lukt. En dan heb ik hier dus thuis echt een wegloper! Ik geniet er op zulke dagen van om lekker samen met Finn vanalles te doen en hem juist zijn eigen gang te zien gaan. Nou moet ik wel zeggen dat wij nog nooit op een heel drukke dag in een pretpark of iets geweest zijn hoor. Maar ik vind dus, zolang er meer ouders zijn dan kinderen, moet het toch lukken. Ik zeg ook niet dat ik het een straf vind hoor. Maar ik wil hem op die dagen juist helemaal uit zn dak laten gaan en dan mag hij best een stukje rennen of zelf vooraan staan bij de aapjes terwijl ik een meter achter hem sta.
Nou met dat ding wat wij van mn schoonmoeder hadden kon Finn alleen maar braaf naast ons lopen (of verstijfd stilstaan in zijn geval) Dat was echt 1,5 meter. Finn zit ook niet in een buggy in de dierentuin, die gaat lekker zijn gang. En ben jij met twee kids in je eentje, tuurlijk kan je dan zo'n extra hulpje gebruiken. Prima toch! Ik ben er niet tegen hoor. Maar in bepaalde situaties zou ik zelf gewoon beter oppassen. Als ik bijv. de hond uitlaat heb ik alleen de hond aangelijnd, en niet ook Finn. Hij moet dat gewoon leren. En tuurlijk geeft hij een handje met oversteken, maar aan de overkant mag hij weer lekker 'los'.
mijn broertje was vroeger echt een weglopertje. Toen hij de etalage van de hunkemoller in was gekropen en mijn vader met zijn 1,90 op zatermiddag er achter aan moest tussen de bh's en onderbroekjes terwijl half amstelveen toekeek was en mijn moeder maar even gedaan heeft of ze er niet bijhoorde was ze snel overtuigd van het nut van een tuigje en zat hij vast aan de kinderwagen van zijn kleine broertje. toen ik hoogzwanger van de jongste was ook af en toe de oudste in een tuigje, ik liep met krukken dus echt snel was ik niet meer. Kortom als het nodig is doen!!
Gewoon doen wat jij wil.... als je het een veilig idee vindt dan gewoon gebruiken en niet kijken naar de mening van een ander.... het is niet hun kind!
Tuurlijk, met twee volwassen en 1 kind is het wel makkelijker om er snel bij te zijn. Maar dan nog in een druk winkelcentrum of een drukke dierentuin: die ukkies schieten zo tussen alle benen door en als volwassene gaat dat gewoon niet. Als ben je met z'n 10-en, dan is ie nog weg!
Ik vind het verstandig. Eerste wat ik zelf ook aanschaf als het zover is en mijn kruimeltje loopt. Ik vind er niets belachelijks aan. Wat ik belachelijk vind is mensen die op hun achterste benen gaan staan en dan gebeurt er iets en dan jammeren ze de wereld bij elkaar. Dat heb ik van dichtbij meegemaakt. Mijn moeder heeft voor zowel mij en mijn broertje ook zo'n ding gehad. Vooral voor mij was het nodig, ik was nogal een snelle Jelle. En om dan moeders gemakzuchtig te noemen is natuurlijk de grootst mogelijke nonsens die je kunt bedenken. Je kan niet elke seconde van de dag super alert zijn. Zeker niet in drukke omgevingen. Iedereen let goed op hun kind, maar dat wil niet zeggen dat het je toch niet even kan ontglippen.
Met alle respect maar dat vind ik echt onzin. Dat is ten eerste al niet eens wetenschappelijk bewezen. Ten tweede, dan kun je meteen ook de buggy's, tuinhekken, schuttingen overboord gooien. Dat zou dan namelijk allemaal beperken in ontwikkeling. Respect voor je mening natuurlijk maar dat is gewoon niet zo. Ben ik overigens meteen wel benieuwd in welk opzicht ik dan niet ontwikkeld ben.
Ik heb het bij mijn zoon 1x gebruikt tijdens. Het reizen. Ik ging toen alleen naar Sudan en nam geen kinderwagen mee ivm alle zand daar. En aangezien hij een echte jongen was die er van hield weg te rennen was dit de ideale oplossing. En dan met name tijdens het reizen!