Pff ja hou op, die eerste bevalling idd.. Flinke knip ook idd 70 min geperst.. ik dacht dat hij er nooit uitkwam.. Bij de tweede dacht ik hetzelfde als jij.. Hup eruit jij, nou dat heb ik geweten.. Helemaal naar boven uitgescheurd, hel, echt het hechten was nog erger dan de hele bevalling.. En bij nummer drie schrok ik ook dat het zo snel ging, ik dacht auw dat zal wel weer flinke schade zijn.. Helemaal NIKS, heerlijk haha
Ontsluitingsweeen tot 8cm als een lichte menstruatie Ontsluitingsweeen na 8cm in een weeenstorm voelt wel als een heftige verkramping van je buik. De pijn is scherp en niet (meer) te controleren. Persweeen voelde als een wee met een oerkracht erbij die je lichaam automatisch al laat persen.
Ben je bekend met menstruatie krampen? Zo ja, dat gevoel maar dan 100x erger. (pijnlijker) zowel in je buik als in je rug. Als je het geluk hebt ook nog beenweeën tw migen ervaren dan is dit hetzelfde kramperige gevoel maar dan in je bovenbenen. Verder komt het in eem golfbeweging wat betreft intensiteit van pijn dus niet van beneden naar boven (tenminste bij mij).
Niet echt bekend met menstruatiekrampen... Wel eens in het halfjaar een flinke steek waarbij ik echt naar adem moet happen, maar dat is het. Hoop niet dat het dat gevoel x100 is....
Ik heb een ruggenprik gehad, maar de weeen kwamen er steeds doorheen. Heeft vanaf ruggenprik, vliezen doorprikken, dus 3cm erna nog 15u geduurd tot ze er was. Als de prik niet werkte, vond ik de weeen vooral vermoeiend en vervelend. Het persen vond ik een verademing. Ga het nu zonder doen. We gaan meemaken of de prik nog enigszins invloed heeft gehad, al deed deze niet geheel zijn werk.
Dat is ook echt niet bij iedere vrouw zo. Als de weeën normaal opbouwen kan je het echt goed hebben. Ik vond de pijn inderdaad te vergelijken met menstruatiepijn. Je voelt hem opkomen en de pijn wordt erger en erger tot op een piek en zwakt dan weer af. Dat gaat vrij snel allemaal. Dus als je op die piek zit en denkt "gvd dat doet pijn" dan issie alweer bijna over. Tot een cm of 8 vond ik het echt niet vreselijk pijn doen. Daarna moest ik wel gaan puffen. Maarja...dan ben je er bijna. Rustig blijven vooral. Ik vond het vooral heel wonderlijk om mijn lichaam zo te zien reageren, hoe de natuur dat doet. Ik voelde bij mijn dochter dat hoofdje steeds lager gaan tijdens de laatste centimeters. Echt zo mooi. Besef je tijdens zulke uren dat je met iets geweldigs bezig bent!
Wat fijn om dit allemaal te lezen dames. Heb nog 7 weekjes te gaan en zie er niet tegenop. Veel verhalen hier geven mij de bevestiging dat ik dit gewoon kan en dat ik het ga kunnen handelen. Wil het zeker niet onderschatten, maar ik heb er wel vertrouwen ik geen helse bevalling ga krijgen. Heel fijn om veel positieve en nuchtere ervaringen te lezen (en ja misschien lees ik een beetje selectief, maar dat begrijpen jullie vast wel, Haha )
Hier de eerste 7 cm redelijk kunnen doorstaan. Daarna was het vreselijk kon ze niet weg zuchten raakte daardoor in paniek. Mocht niet van het bed af dus toen gevraagd om een pijnpompje. Wat een verademing! Na het pompje zat ik binnen 2 uur op 10 cm alleen mocht niet persen. Heb in totaal nog 3 uur lang met 10 cm gelegen, maar totaal niks gemerkt. Toeh ik mocht persen aan de opwekkers kreeg geen persweeen en zelfs met de opwekkers niet. Dus dat heb ik op eigen kracht gedaan. Gelukkig maar 30 min geperst.
Bij waren het idd golfbewegingen. In ongeveer 10 sec steeg de pijn naar een piek (voelde ook echt de baarmoeder aanspannen), die dan een minuutje of zo duurde en daarna zakte pijn weer weg (en voelde ik de baarmoeder ontspannen). De piek werd steeds hoger naarmate de bevalling vorderde en duurde ook langer. Vanaf ongeveer 8 cm kreeg ik er persdrang bij, maar ik mocht (uiteraard) nog niet persen. Dat vond ik het zwaarste eigenlijk, die drang moeten weerstaan. Bij de derde heb ik een weeenstorm gehad en tja, toen was het piek op piek met vrijwel geen ontspanning tussendoor (max 10 sec of zo) en dat was heel heftig en de pijnlijkste ervaring uit mijn leven. Hels. Persweeën zelf deden geen pijn, de pijn verplaatste zich toen naar mijn onderkant . Bij eerste een vreselijk brandende pijn (= oprekken van bekkenbodem en huid), bij de tweede het gevoel dat ik van boven tot onder helemaal kapot scheurde (was niet het geval overigens ) en de binnenkant van mijn bekken met een mes bewerkt werd. Gelukkig was dat maar een paar minuten en toen floepte baby er al uit. Bij de derde dacht ik alleen maar: eruit, eruit, eruit! Zo snel mogelijk want dan is die helse pijn ook weg!
De eerste 6-7 cm vond ik wel te doen en heb ze voorovergebogen en hurkend opgevangen tijdens een warme douch. Naar mijn gevoel te vergelijken met heftigere menstruatiekrampen. De laatste 3cm vond ik inderdaad veel heftiger en voor zover ik me kan herinneren sloot de rest van de wereld om me heen, ik hoorde vriendlief niet eens meer mee puffen haha. Naar mijn gevoel was de weeënstorm elke keer een golf van een zware, diepe en drukkende pijn dat weer langzaam wegebt. Persgevoel het meest vervelende vooral wanneer je nog niet mee mag doen maar voor mij wel weer een duwtje in de rug dat het bijna zover was . Persoonlijke ervaring..proberen zo rustig mogelijk te blijven, een vrouwenlichaam is hiervoor gemaakt dus het komt vast helemaal goed .
Het voelt zo dat ik bij de 2 de voor een keizersnede ga! Nooit maar dan ook nooit meer. Moet zeggen dat ik normaal een hoge pijngrens heb. Maar na 13 uur weeenstorm zonder dat ze wegzakken werd ik helemaal gek. En mijn insluiting was nog geen 4 cm na al die uren.