Dit is mijn 2e zwangerschap. Eerste zwangerschap eindigde met 33 weken in een onverwachte bevalling. Voordat ik het wist had ik volledige ontsluiting en was mijn dochter er. Alles in zo'n 40 min. Ik heb het gevoel dat ik een stukje gemist heb en het overviel ons nogal. Omdat het prematuur was, heb ik het kindje ook niet gezien na de geboorte, want het moest direct onderzocht worden. De navelstreng is ook door de zuster doorgeknipt. Mocht het allemaal goed gaan, zou ik nu graag mijn kindje zelf willen opvangen/vasthouden en dat mijn man de navelstreng doorknipt. Iemand ervaring? Ik heb een boek gelezen dat je op de hurken kan bevallen en zo je kindje zelf makkelijk kan opvangen.
Ik wilde dat de vorige keer ook graag en had het ook tegen de verloskundige gezegd. Toen het zover was zei ze: "Geef je handen maar, dan help ik je" , maar ik durfde niet meer. Was bang om te hard te knijpen. Ik lag trouwens gewoon op bed en het had echt best gekund. Deze keer ga ik het weer proberen. Lijkt me trouwens dat je op bed liggend makkelijker erbij kunt dan hurkend, omdat je je niet in evenwicht hoeft te houden of zo.
Ik heb het half half gedaan. Ik lag op bed en ben liggend bevallen. Ik heb 40 minuten moeten persen omdat het hoofdje van mijn dochter vast zat. Nadat ze de knip hadden gezet moest ik nog maar 2 keer persen voor ze eruit kwam. Ze was er nog maar net met haar schoudertjes uit, maar ik was zo blij denk ik, dat ik toen zelf naar voren ben gebukt om haar te pakken en haar verder eruit te halen. Ik "sleurde" haar meteen naar mijn buik. Ik besefte me pas achteraf dat ik dit zo had gedaan... het ging als in een reflex...
Ik wou het doen, maar toen riep de vk opeens: stop met persen! Zat de navelstreng drie keer om zijn nek... Dus ook de volgende keer ga ik 'm niet pakken, straks zit ie weer om het nekje en doe ik meer kwaad dan goed. Maar als het kan, lijkt het me wel een mooie ervaring.
Mijn VK zei inderdaad ook 'geef je handen' en zij zette ze op de juiste plek en zo heb ik mijn Jeroen er vanaf zijn schouders zelf uitgetrokken en naar mijn borst toe getrokken. Heerlijk gevoel soort oerkracht op dat moment. Alles gaat vanzelf.
Bij mn eerste zei de vk het zelf tegen me "Pak je kindje maar aan". Maar ik durfde niet! De tweede kwam er zelf uit gekropen, zonder dat ik perste en ze rolde zo op bed. Ik zou niet weten hoe t dadelijk loopt allemaal, maar denk niet dat ik t zou durven haha
de vlos zei: kijk maar, je kunt dr aanpakken.. En ik"mooi niet" en deed mn ogen dicht, haha.. Toen werd ze op mn buik gelegd
Ik heb dylarius ook zelf ópgevangen"liggend op bed en ik heb de navelstreng ook zelf doorgeknipt. echt een super ervaring!
Lijkt me heel mooi als je je kindje zelf kan aanpakken. Eva is er met een hoop gepers, geduw en getrek uiteindelijk uitgekomen, niemand en zeker ik niet die er aan dachten om haar zelf op te vangen. Ik was zo blij dat ze uiteindelijk er helemaal uitglibberde .
Ik ben staand bevallen (leunend/steunend tegen het bed aan). Op bed liggen was voor mij geen optie dat voelde niet prettig en toen ben ik maar weer gaan staan. De verloskundige zat op haar hurken achter mij en toen Kyan geboren werd kon ik hem zo tussen mijn benen door pakken. Was echt wel heel gaaf om mee te mogen maken! Dus als je de mogelijkheid hebt, doen !
Bij onze 2e heb ik het wel gedaan. ik lag gewoon op bed en toen eenmaal dr hoofdje en schouders uit me waren heb ik haar aan mogen pakken. Heel bijzonder was dat.... dacht altijd dat ik zoiets niet zou doen, maar toen de vk zei dat ik dr uit me mocht halen twijfelde ik geen seconde. Bij beide bevallingen heeft mijn vriend de navelstreng doorgeknipt. En mocht er ooit een derde komen dan hebben we wel al gezegd dat dan me vriend de kleine uit mij haalt. Dat is ook een mogelijkheid bij de vk praktijk. Dan zorgen zij dat het hoofdje en schoudertjes er goed uit zijn en dan mag pappa het laatste stukje doen