mijn verhaal

hoi

ik ben nieuw hier maar ik denk dat jullie mij misschien kunnen bergijpen, en praten tegen een vreemde is altijd makkelijker als tegen naasten.

24 sept ben ik gaan testen naar het uitblijven van mijn menstruatie en ik bleek toen zwanger te zijn.
door medicijnen werkte mij pil niet meer.
toen begon er een hele vreemde tijd, mijn vriend wilde in het begin absoluut een abortus.
Deze had ik gepland maar ik voelde me er zo verdrietig bij 3 dagen ervoor kwam het woord hij wilde het toch!
over gelukkig dat ik was, het was mijn eerste zwangerschap en bij 8 weken vertelde ik het iedereen.
ik werd over laden met kadotjes en bijna mijn gehele uiset van de bekende lijst had ik al bij elkaar.
ik ging naar de verloskundige en die vertelde mij dat ik wel vanaf de 12 weken naar de gynecoloog moest ivm met achtergrond.
ze wilde dat ik de eerste echo en bloedtest bij hun liet doen.
6 november zou ik de echo krijgen in een echocentrum ik leefde er letterlijk naartoe om het hartje te horen.
maar 4 november in de avond gebeurde het ik begon te bloeden, eerste een klein beetje rose en daarna steeds meer en meer.
ik belde overstuur de huisartsenpost en die gaven me het advies om maar lekker te gaan slapen.
SLAPEN terwijl ik bloede en dan nog helder ook...de nacht duurde voor mij zolang dat ik de secondes bijna zat mee te tellen.
om 9uur kon ik de verloskundige bellen en ik kon gelijk met spoed naar het echocentrum.
daar zag ik een leegvruchtzakje ik zou al 11weken zijn maar aan het meten van het zakje konden ze zien dat het niet ouder is geworden als 8 weken.
Het vruchtje was er al uit ik voelde me intens verdrietig ik kon niet meer stoppen met huilen en ik me eigen alleen het woordje waarom door me hoofd laten gaan.
naar 4 dagen was ik rustiger en had nog steeds niets van de verloskundige gehoord terwijl die gelijk de gegevens zouden krijgen, ben ik maar naar mijn huisarts gegaan.
hij vertelde dat het vruchtzakje vanzelf zou komen.
10 november in de avond begon ik steeds meer bloed te verliezen ik schrok in het begin niet want ik wist dat het wat heviger kon zijn als een menstruatie.
maar naar een uur kon ik niet meer van de wc af en een ultra maandverband kon het niet houden.
het stroomde eruit naar 1 uur te hebben gezeten heeft mijn vriend de huisartspost gebeld de assistente nam het niet zo serieus en zou wel vragen aan de dokter of hij kon bellen als hij tijd had.
3 kwartier later terwijl ik nog steeds op de wc zat en alles stroomde eruit belde hij terug.
hij vroeg of ik misschien even naar het ziekenhuis wilde of dat ik nog wilde wachten tot de volgende ochtend
ik stroomde leeg en dan vraagt iemand zoiets, meneer moet ik het u even laten horen ik lijk wel een kraan die vol open is gezet.
in het ziekenhuis aangekomen kreeg ik gelijk een supergroot maandverband en een inwendig onderzoek, bloedprikken ect.
ik was nog steeds niet leeg, ik werd met spoed opgenomen om de volgende dag een curretage te krijgen.
dit is gelukkig goed gelukt, tenminste ik krijg geen nacontrole dus het zal wel dan?

naar 5 weken heb ik afgelopen maandag mijn menstruatie weer gehad, ik had eerst nog een test vorige week met een licht streepje.

op naar ronde 2

liefs