hallo, Een tijdje geleden kwam ik tijdens een speurtocht op internet naar ervaringen dit forum tegen. Ik ben Mars, 34 jaar, 3 kinderen (1997m-1999j-2002m). Zoals je ziet zijn ze al wat 'groter'. De eerste vier jaar na de jongste wou ik beslist geen kinderen meer. Ik wist zeker dat ik 'klaar' was. Sinds vorig jaar ben ik gaan twijfelen. Ja, lach maar! Sinds ik een neefje heb, nu een jaar, vind ik het allemaal weer zo leuk. Maar ja, voors en tegens hè? Voor elke 'tegen' weet ik ook een 'voor'. Iemand die dit herkent? Ik bedoel voornamelijk het leeftijdsverschil. Voordat deze baby er zou zijn, zijn ze 13,10 en 7. Waar begin ik weer aan denk ik dan. Maar ja, ik hoef niet meer zo op deze drie te letten. Kan zo naar AH als ik dat wil bijvoorbeeld. Maar dan denk ik ook meteen: die van 13 en/ of 10 kan best even 15 minuutjes opletten, toch? En zo ga ik dus al dagen door.... (vakanties, auto, meubeltjes, werk, etc) En ik heb het er nog niet eens met mijn man over gehad. Hoewel ik bijna al zeker weet dat hij het niet ziet zitten. Maar ja, eerst zelf alles op een rijtje krijgen. Iemand die hier ervaring mee heeft? Of wat vinden jullie zelf? Maar ook, vier kinderen is natuurlijk heel gezellig, maar hoe doe je het praktisch? Auto bijvoorbeeld... Ik hoop graag wat tips en meningen te krijgen. Mars
Gewoon er voor gaan meis! Anders krijg je misschien wel spijt in de toekomst. 34 jaar dus kan nog goed hoor!! Succes!!
Geen ervaringen meis, maar zo te lezen heb je voor jezelf alles al prima op een rijtje, ik denk dat elke vrouw die zwanger wil worden of zwanger is wel voors en tegens heeft. En waarom zou het niet kunnen dat de oudste even een oogje in het zeil houdt terwijl jij boodschappen doet? Ik paste ook op mijn jongere broertje van 2 maanden toen was ik 13. Succes met een knoop doorhakken
geen ervaring mee. lastig hoor. Kan m je gevoel helemaal voorstellen. Als het financieel kan zou ik gewoon eens een balletje bij je man opgooien... Kijken wat hij ervan zegt. Gewoon eerlijk zeggen dat je twijfelt. Suc6 ermee
Nou, weet je, mijn leeftijd is het niet. En wat anderen (negatief) zeggen ook niet. Kreeg, en krijg nog steeds, commentaar als ik zeg dat ik op mijn 22e mijn eerste kind kreeg. Dus dat sterkt me nu ook weer. Kan mij het schelen wat anderen zeggen. Maar voor mezelf twijfel ik nog vaak. Het zijn ook stomme dingen hoor. Bijvoorbeeld: douchen. Nu kan ik zo lang als ik wil douchen. Met een kleintje ga je toch korter. Maar ja, nu heb ik drie grote kids die ook even kunnen kijken als 'het' huilt. Snapje? Zo kan ik uren in bed omhoog liggen kijken en hele discussies in mezelf voeren :XD: En spijt? Dat is waar ik het meest mee zit. Van een kind krijg je toch geen spijt? Wel als je het niet doet. Mijn moeder wou ook altijd graag nog een derde. Het is er nooit van gekomen omdat mijn vader het niet zag zitten. Mijn moeder vindt het nog steeds jammer..... Ik geloof dat ik gauw mijn man moet ompraten hahaha! PS: ik kan geen smileys vinden....
Overal is een mouw voor aan te passen, en betreft het douchen dan zet je van mij part de babyfoon in de badkamer neer kun je alles horen... En negatieve reacties, die zijn er altijd. Helaas. Niets van aantrekken...al is dat makkelijker gezegd dan gedaan...sommige mensen moeten nu eenmaal zeuren. Meis idd volg je gevoel en praten met je man
Ik heb zelf geen ervaring maar ik heb wel een zusje die 7 jaar jonger is als ik en wil die ervaring even met je delen. Ik heb heel bewuist meegemaakt dat zei bij ons gezin kwam en vond het prachtig! Ik heb nu zelf een zoontje en ik ben altijd heel erg met mijn zusje samen geweest en we hebben ook een echt goede band. Soms moeder ik te veel over haar maar daar is ze me wel dankbaar voor hoor als ik het met haar bespreek. Ik wil je dus even laten zien dat een leeftijdsverschil tussen kinderen naar mijn mening helemaal niet zo erg is als er vaak beweert word en we wel degelijk wat aan elkaar hebben.
Mars, juist als je het voor jezelf nog niet op een rijtje hebt, lijkt het me handig om dit met je lief te bespreken. Want de 'tegens' die jij beschrijft zijn misschien ook makkelijk met/door je man op te lossen. En die paar 'tegens' die jij beschrijft zijn minimaal in mijn ogen. Zoals Mizzy schrijft: overal is een mouw aan te passen.
Dus jullie zien geen 'problemen' in het leeftijdsverschil? Of het feit dat je weer helemaal bij het begin begint? Ik vind het zelf niet zo erg hoor, alleen soms denk ik dan: waar begin je weer aan? Je bent nu zo vrij snap je. Maar ja, dat dilemma heb je natuurlijk bij elk kind . Zie je, daar ga ik weer . Volgend weekend is er bij mijn in de buurt een paranormale beurs. Ik denk dat ik daar heen ga en eens rondkijk of ik iemand tref die me wat kan vertellen. Dat lijkt me wel geinig. Weet je wat ook wel grappig is om te vertellen? Ken je die truc met je (trouw)ring aan een touwtje boven je hand? Rondjes draaien is een meisje en heen en weer een jongen. Bij mij gaat ie dus eerst rond, dan heen en weer en dan weer rond. Na een hele lange tijd gaat ie dan weer heen en weer..... Nu manlief nog overtuigen....