ik vond beide niet erg, ik zou moeilijk zwanger kunnen worden ivm chronische ziekte, ik gebruik dagelijks prednison, die in de zwangerschappen alleen maar hoger werden, ik was ssa antistof positief tijdens de zwangerschap wat weer inhoud dat de baby in de buik een hartblokkade kan krijgen, daarbij had ik heel erg last van slapeloosheid waarbij ik extra hoge dosis slaapmedicatie voor kreeg die ik steeds maar 2 weken mocht gebruiken omdat de baby daar suf van word. en ik had er nog cholestase overheen de laatste 10 weken. ben bij beide kinderen een maand te vroeg bevallen... maar ik vond zowel zwangerschap als bevallen niet erg, ik heb er van genoten... elk schopje, elke echo, elke ctg-scan, de buik die dikker en dikker werd. de bevalling... tja het doet natuurlijk pijn, maar ik zou het zo weer doen.... nee ik vond eigenlijk beide even leuk, spannend en een geweldige ervaring.
Ik kies voor zwanger zijn, dat is voor mij best pittig. Bevallen voelde als een bevrijding met de mooiste beloning die te krijgen is op de wereld.
Ik vond het allebei even prachtig... Kan nu al niet wachten om weer zwanger te zijn, weer te mogen bevallen enz. En ons meisje is nog geen anderhalve maand oud Toch nog maar even wachten hoor!
Jéétje wat leuk al die reacties. Vind het erg interessant om te zien hoe iedereen daar anders naar kijkt. Het relativeert ook wel wat zo. Maar ook opluchting dat er genoeg dames het met mij eens zijn
Ik vond de 12 weken dat ze in het ziekenhuis lag het ergste! Zwangerschap vond ik heel bijzonder en mooi voor zolang het duurde en de bevalling vond ik ook reuze meevallen. Hoorde altijd van die horror-verhalen maar dat hoeft helemaal niet. En ja, mijn kindje was klein maar goed ik heb toch ook echt 10 cm ontsluiting gehad etc dus dat is geen excuus
Zwanger zijn vind ik dus echt helemaal niks ben de eerste vier maanden van de eerste zo erg misselijk geweesd dat ik twee keer ben opgenomen. nu ben ik ook al weer een keer opgenomen. ik heb mijn kindje nauwelijks voelen schoppen en als ik het wel voelde deed het me pijn. tis dat het moet anders zou ik het zo overslaan. bevaling tja ik zeg heel vaak ben niet bevallen ik werd wakker smorgens vroeg en een half uur later had ik een kind op mijn buik.
ik keek ff raar naar de titel, erger? zwanger zijn of bevallen? maar begrijp dat er natuurlijk ook mensen heel erg ziek zijn geweest en zich hebben gevoeld de gehele zwangerschap. voor mij is het met stipt op nr 1, bevallen ..verschrikkelijk vond/vind ik het zeg...ik kon er maar moeilijk mee omgaan. zwanger zijn vond ik heerlijk
Ik heb me mijn zwangerschap echt 39+5 helemaal super top gevoeld en vond het geweldig. De bevalling was een eitje al vond ik het wel moeilijk persen zonder goede weeen en dus eigenlijk geen idee wat ik aan het doen was. Dus als ik moet kiezen dan de bevalling het ergste al was dat alleen de 1.40 persen die ik "erg" vond
Ik vond bevallen erger dan zwanger zijn. Van mijn zwangerschap heb ik tot het uiterste genoten. Het bevallen vond ik maar niks, gelukkig was ik er snel vanaf.. Brr... Als ik eraan denk alleen al.
Ik wil zeggen allebei... maar dan ben ik ook weer zo'n zeiksnor, dus ik ga voor bevallen! 21 uur durende verschrikking, na tig uur gelukkig wel met pijnbestrijding, maar toch. Niet dat ik zo'n toffe zwangerschap heb gehad hoor... ten eerste vond ik het echt LANG duren. Ik heb me zo vaak afgevraagd wie er in vredesnaam heeft bedacht dat het 9 maanden moet duren, why? De helft was ook goed geweest... Dat ik nog voor de 20 weken volledig thuis kwam te zitten met bekkeninstabiliteit vind ik het ergste. Alles wat daarbij kwam kijken, de pijn, de verveling, het onbegrip... ik kan er nog verdrietig van worden.
ik vond het zwanger zijn geweldig.en ja de bevalling deed pijn,maar ook niet vervelend.de eerst binnen 8 uur bevallen en de de binnen 4 uur.en allebei lekker thuis. en nu ben ik 15 weken zwanger van de derde en ik geniet met volle teuge.en we zien wel hoe deze bevalling verloopt zie er in iedergeval niet tegen op