mijn hechtingen!!! wat heb ik daar pijn aan gehad...kon niet lopen, zitten, liggen helemaal niets... bv ging heel moeilijk, behoorlijk pijn gehad aan mijn tepels, hikte iedereen keer tegen de voeding op, tot vk eindelijk tepelhoedjes aanraadde (wat een uitkomst) en geruzie van mijn moeder en schoonmoeder, stel je voor dat de 1 vaker op bezoek mag dan de ander... toen hij net geboren was, had mijn vriend een tijdschema gemaakt ieder een half uur, om dat er 3 paar opa en omas langs moesten komen... en anders wel heel druk werd.. eerst mijn ouders, was toen net voor het eerst bv aan het geven, dus hebben ze 10 min niet hun kleinkind zijn gezicht gezien en vervolgens sliep hij alleen maar (gek he, na net 3 uur oud en een eerste voeding) dus dat het niet eerlijk was... zucht ... lekker je roze wolk zo verstoren.... en oh ja ook jaloers zijn omdat mijn beste vriendin ook langs kwam (wou ik heel graag) Want die hoorde toch niet bij de familie... en idd visite die er moeite mee hadden om op de afgesproken tijd te komen, dus 3 uur is 3 uur en niet kwart voor 3... wel heeeeeel veel herkenning, verder wel een super lieve kraamzorg gehad, erg jong ( 22!!!) maar zoooo fijn heel de week de zelfde en liet ons/mij in mijn waarde... om half 9 kwam ze en bleef gewoon voor de deur staan (beetje overdreven) als ze te vroeg was... wou ons niet wakker maken....:d wel anders dan sommige verhalen hier
Het vervelendst was dat wij nog anderhalf maand op en neer moesten naar het ziekenhuis om ons kleintje te kunnen zien!
Het valt een beetje in het niet bij alle ouders van wie hun kindje na de bevalling in het ziekenhuis heeft gelegen, maar ik vond de stuwing echt heel erg naar. Het deed zo'n pijn, kon er niet van slapen. Mijn borsten knalden bijna uit elkaar! Moest bijna rechtop zittend 'slapen', echt verschrikkelijk. Het duurde ook erg lang, had overproductie! Daarom zie ik er nu ook weer erg tegenop!
Ziekenhuis opname van me ventje toen hij 9 dagen oud was. Moest geopereerd worden omdat hij een vernauwde aorta had. Iets wat ik hopelijk nooit meer hoef mee te maken.
Ik heb echt twee hele fijne kraamhulpen gehad die me heel erg geholpen hebben, want in het ziekenhuis kwam al die hulp niet... Kreeg op mijn kop omdat ik om 2 uur snachts met mijn baby in mijn armen zat op de rand van het bed. Logisch achteraf gezien, want ik was net bevallen en ok, ik had een ruggeprik gehad en ja ik had niet lekker kunnen worden. Maar om dan binnen te komen en mij af te snauwen en een doodscenario te schetsen wb mijn kind...ik zat met tranen in mijn ogen te trillen en gezegd dat ik dat toch ook niet wist. Ben in het ziekenhuis naar een kamer gelegen en tsja...er was gewoon geen begeleiding, ik voelde me vreselijk alleen, ik wist niet hoe ik moest voeden en omdat ze onderbezet waren bestond mijn uitleg uit: hier is het tepelhoedje, zo leg je je baby aan, even wat knijpen en weg waren ze....en mijn baby dronk maar niet. Uiteindelijk heb ik gezegd dat ze haar bij moesten voeren, ik was als de dood dat ze straks uitgehongerd en ziek zou zijn, er kwam gewoon geen uitleg en feedback en dat was echt heel erg eng. De kraamtranen....8 maanden lang ellende en niet huilen, me rustig houden ondanks alles. Vanaf het moment dat Tara geboren is heb ik hele jankmomenten, ik mis mijn hond, mijn kat, mijn opa en mijn oma en voel me soms vreselijk leeg, behalve dan als ik de kleine beet heb maar als ze ligt te slapen zoals nu voel ik me alleen, alles wat van mij was is weg, tenminste zo voelt het. Maar ik wist van te voren dat ik me zo zou gaan voelen na de geboorte, omdat ik voor mijn gevoel tijdens de zwangerschap mijn emoties niet kwijt kon.
Ik vond de begeleiding in het ziekenhuis ook niet altijd even prettig. Allemaal verschillende verpleegkundigen en ze deden alles op hun eigen manier. Op een gegeven moment wist ik niet meer hoeveel voeding ik Sven moest geven. Ik was de totale controle hierover kwijt. Vond het erg onprettig en midden in de nacht heb ik dat eruit gegooid toen voor mijn gevoel de zoveelste verpleegkundige weer iets anders zei. Maar ook dit valt in het niet met de mamma's die hun kindjes hebben moeten achterlaten in het ziekenhuis. Wat verschrikkelijk lijkt me dat.
Dat lijkt me inderdaad het ergste Romy, je baby achter moeten laten. Zondag morgen mocht ik naar huis en een uurtje daarvoor kreeg ik nog even een verpleegster die zei dat ze Tara wel erg druk vond en erg licht en dat ze betwijfelde of ze wel mee naar huis kon en mocht. Weer een heel ander verhaal dan ik daarvoor mee gekregen had van de verpleegsters, door wie ze juist omschreven werd als klein maar pittig. Ik zat al in zak en as omdat ze het zei, laat staan als het echt gebeurd was, lijkt me het ergste wat er kan gebeuren, je baby achter moeten laten, doe me dan maar een paar extra hechtingen
de infectie in mijn keizersnede wond die pas na 3 maanden gevonden werd :x. Dat ik 6 dagen in het ziekenhuis lag, 5 dagen alleen op de kraamafdeling en K. op de afdeling Neonatologie en dat er geen #)$)*@ aan kraamzorg werd verleend.
Het vervelendste in mijn kraamtijd was, dat mijn kraamhulp wegging haha...meer niet..Heb een top kraamweek gehad! Ben benieuwd met deze..
Oooooh, vreselijk zeg! Die had ik echt kunnen schieten! Ik kan er sowieso al niet tegen als iemand mijn was of strijk doet... Ik vond het balen dat ik maar 3 uur per dag kraamzorg had gekregen. En mijn vriend moest na een paar dagen alweer werken. Zat ik daar alleen met een baby... Kon ik nog het huishouden gaan doen ook.
het vervelendste van de kraamweek vond ik bij allebij de keren dat ik elke keer weer bij elk bezoek het zelfde verhaal moest opratelen iedereen wil weten of de bevalling goed is gegaan, ja natuurlijk daar is mijn baby en hier ben ik als het niet goed was gegaan dan hadden we hier niet gezeten! Pff maar dat kun je natuurlijk niet zeggen haha dus uit beleeftheid ratelde je het hele verhaal weer op. En dat iedereen maar steeds vraagt wat zou je graag willen hebben dan vertel je je wens en komen ze toch met iets aan waar je er al of 10 van hebt of wat je helemaal niet wil zoals knuffels ofzo. Állebij de kinderen hebben denk ik wel 15knuffels gekregen in grote formaten pff wat moet je ermee maar goed uit beleeftheid zeg je er niets van natuurlijk. Nu zetten we de wensen op het kaartje van het kraamfeest.
....... (wat ben ik een dankbaar mens) Mijn kraamweek (en de weken daarna) waren een roze wolk. De aanloop naar de zwangerschap is heel lang en heftig geweest, dus had me voorbereid op een soortgelijke kraamtijd (uit zelfbehoud denk ik). Ondanks dat het een spoedkeizersnee is geworden, is de week na mijn bevalling echt de mooiste week uit mijn leven geweest. Nu maar hopen dat dat bij deze zwangerschap ook weer zo gaat zijn, maar na het lezen van dit topic sta ik weer met beide beentjes op de grond en realiseer ik dat het lang niet overal zo'n fijne tijd hoeft te zijn. Respect voor de dames met te vroeg geboren kindjes overigens!!!!!
Als ik alle verhalen hierboven lees van ziekenhuisopnames, te vroeg geboren kindjes, keizersnedes en operaties etc. vallen mijn ergernissen in het niet. Achteraf gezien vind ik het vervelendste van mijn kraamtijd: -Dat mijn zoontje de eerste 4 dagen/nachten niet bij mij op de kamer lag maar vanwege opstartproblemen op de couveuseafdeling/babykamer. -De stuwing ... die vond ik vreselijk. -Mijn schoonmoeder die alleen maar zat te zeuren dat al haar plannetjes rondom de geboorte (versieringen, champagne e.d.) in het water vielen omdat we 5 dagen in het ziekenhuis moesten blijven. En ik had er veel meer van moeten genieten!
jeetje wat een vervelende verhalen allemaal! Niets van dat alles bij ons. Ik vond het vervelendst van de kraamweek, de hormonen, het gevoel hebben niet jezelf te zijn, afwezig, op een andere planeet, 3 x opnieuw iets moeten vragen omdat ik alles steeds vergat,borstvoeding wat voor geen meter liep, de onzekerheid.
Het vervelendste vond ik - 't kraambezoek van de schoonfamilie(eigen ouders is toch anders) want die is nogal groot(schoonmoeder is voor de derde keer getrouwd). Stonden zowat elke dag op de stoep. Hadden daardoor zo weinig tijd om er samen van te genieten. - De kraamhulp. Ze drong zo de bv aan dat ik elke avond overstuur was. Het ging volgens haar hardstikke goed, maar ik voelde dat heel anders. Toen ze de deur uit was hebben we de vk gebeld en besloten op kv over te gaan. Dat was een grote last van mijn schouders. Bij een volgende bel ik gelijk om vervanging.
Ik heb een geweldige kraamverzorgster gehad, dus daar heb ik niets negatiefs over te zeggen. Maar ik vond het wel vervelend dat ik veel familie en vrienden alsnog zelf kon gaan bellen of ze nog langs kwamen?! En iedereen zei hetzelfde:"we wilden jullie nog ff rust gunnen en eerst van elkaar laten genieten"... Ja dat snap ik, maar er komt niemand ! terwijl het juist lekker is als er visite komt terwijl de kraamhulp er nog is.. Als ik niet zelf had gebeld, dan was er bijna niemand gekomen die eerste week!
Ik heb een hele fijne kraamtijd gehad, maar er zijn een paar dingetjes die ik wel vervelend vond. * kraamhulp was een schat, maar ze kletste de oren van mijn hoofd * Bezoek wat te lang bleef. We hebben mensen echt moeten vragen om weg te gaan. * schoonmoeder die maar bleef zeggen dat mijn buik nog zo groot was. (nu al een heeeeel stuk minder maar ze maakt er nog elke keer een opmerking over):x
oja bezoek wat veelste lang bleef vreselijk vooral de eerste dag toen ik net bevallen was net thuis zat heel het huis vol met familie en ik lag boven op bed ik wou zo graag genieten van de kleine en ook lekker uit rusten