Ik had ook oplos hechtingen maar die zaten na een paar daagjes iets te strak en heeft de verloskundige ze eruit gehaald. ik merkte er niks van ook niet van dat ze te strak zaten maar de verloskundige vond het beter dus waarom niet? Alles is oed genezen dus ben blij dat ik er geen last van had enzo.
wat vond ik nou het vervelendste...... ummmmmm dat ie 5 weken te vroeg was. totaal niet verwacht, 1e kindje dus geen idee wat me overkwam (spugen, diarree en dat soort fijne dingen, potverdorie de hele zwangerschap nergens last van en en dan ineens...) maar verder in drie uur tijd bevallen moet het eigenlijk nog eens doen :-k
marit80 mijn dochtertje is ook met schouderdystocie geboren. Mijn dochtertje was 8 pond dus valt wel mee maar ik ben niet zo groot en erg smal dus het kwam er niet doorheen. Maar 4600 gram is zeker wel veel!
ze hadden me wel verdoofd bij het hechten maar die inwendige hechtigen voelde ik er dwars doorheen....
wat ik het vervelendst vond bij nr 1 was zowieso bevallen in ziekenhuis.. met steeds een ander mens dat tussen mijn benen aan het loeren was... het ontbreken van opbouwende weeen maar direct forse ontsluitingsweeen om de 2 minuten.... en het grootste drama vond ik het hechten... de VK had me verdoofd, maar die pakte niet.. dus toen ze begon te hechten zat ik bovenaan in het bed.. zaten te strak, heb een week niet kunnen zitten. bij nr2 ging het hechten stukken beter, ben ik thuis bevallen.. ondanks dat de weeen ook dit keer direct snel en heftig achter elkaar kwamen vond ik het stuk minder traumatiserend..
Ik vond de overgang van ontsluitingsweeen naar persweeen het vervelendste... Ik had echt van het ene op het andere moment beenweeen... En daar kun je helemaal niks mee... Gelukkig heeft dat maar een paar weeen geduurd en mocht ik snel persen... Al heb ik eerlijk gezegd nooit dat oergevoel van moeten persen gehad... Ik heb echt het idee dat ik Jelle er op eigen kracht uitgeduwd heb. Het heeft ook een uur geduurd... O ja, en het hechten... Ik was verdoofd voor de knip, maar tegen de tijd dat ze ging hechten was de verdoving bijna uitgewerkt... Als ik er nu aan terugdenk voel ik nog die venijnige pikjes van die naald... brrrrr.
Tja iedere bevalling is anders. Bij mij was het ergste dat de ontsluiting van 8 tot 8,5 cm meer als 14 uur geduurd (jeeeh toch iets meer ontsluiting !?) heeft en vanaf dat punt er niets meer bij is gekomen.
Ondanks dat ik 2 uur heb geperst, ben ingeknipt, gescheurd en de vacuum heb gehad vond ik de ontsluitingsween het ergst omdat ik rugweeen had. In 1 woord, vreselijk!
2 uur persen zonder persweeën was lastig en vroeg veel van concentratie en doorzettingsvermogen maar dat was wel het vervelendste dus al met al viel het me reuze mee! Een voorspoedige bevalling zo gezegd.. moet het inderdaad nog maar een keertje doen (2011 ofzo)
Ik ben ingeleid en dat vond ik het meest vervelende. Het is een onnatuurlijk proces. Elke keer als de verpleging binnenkwam gingen ze het infuus ophogen en dat vond ik echt heel rot!
De ontsluitingsweeen, verschrikkelijk! Zijn opgewekt met inleiden, 8 uur lang om de minuut ontsluitingsweeen gehad... niet leuk!
de ontsluitingsweeën denk ik dan toch.. het duurde zo lang en ik was zo moe.. viel me echt wel tegen.. vooral toen mijn vliezen waren gebroken..
Ieek ja daar ben ik het écht mee eens! Verder was ik onwijs blij dat ik een ruggeprik kreeg, maar vond ik het onwijs klote dat deze na 1 uur al uitgewerkt was