het weg puffen van persweeen. Ahh als ik er nu nog aan denk! VERSCHRIKKELIJK.. Van je lichaam MOET je gewoon persen en je mag het dan niet, dat was echt zwaar en vermoeiend en pijnlijk! De rest van de bevalling viel me ontzettend mee hoor, kan wel zeggen dat ik een fijne bevalling heb gehad. Ook de knip heb ik niet gevoeld, alleen de dagen erna was het een beetje gevoelig.
Ik moest tijdens het persen met persweeen naar het ziekenhuis. Eigenlijk best raar, alsof mijn lichaam zich ervoor afsloot, heb ik geen weeen gehad tijdens het autoritje. Raar eigenlijk... (uhh moest ik gewoon even zeggen hihi)
Het vervelendste vond ik...het infuus inbrengen.(moest ivm ruggeprik) Klinkt heel raar, maar ik heb hele 'moeilijke' aders, en ze zijn er zeker een halfuur mee bezig geweest, onder het commentaar 'nou, dit heb ik nog nooit meegemaakt'.Fijn... Wat ik ook erg pijnlijk vond, ondanks de ruggeprik, is dat Alyna bij elke wee met haar hoofdje op mijn blaas duwde...auw! De KS zelf (spoedks) vond ik goed te doen, maar toen ik uit bed moest de volgende dag...man oh man.
Hier ook spoedks, maar volgende dag deed ik alles zelf alweer. plassen, wassen, aankleden enz. ook herstel was een eitje
Mijn spoedks is ook goed verlopen.. het herstel ook, met 3 dagen was ik thuis.. de dag na de ks al zelf naar het toilet dag daarna douchen etc.
De keizersnede vond ik wel een flinke tegenvaller maarmag blij zijn dat hij is gezet anders had ik nu geen kindje. Bij Roos dat het gewoon niet opschoot eerste weken aan de weeen remmers en dan ben je ervan af en dan komt het gewoon niet. Het heeft dagen geduurt voordat ze er eindelijk was. maar de persweeen ik ben gescheurd en het hechten heb ik geen vervelende dingen aan overgehouden.
t lastigste van de bevalling.. dat ik niet tegen wee opwekkers kon.. na 24 uur wee'en en niets wat opschoot kreeg ik opwekkers en ik moest daar de andere 3 uur van spugen voor ik mocht gaan persen (1 uurtje pers). bij elke wee overgeven, nou en de wee'en kwamen in n storm aanzetten.. dus dat was geen pretje.. oja en alle bedrading die aan me geplakt werd.. ik was al 42 weken zwanger en ze wouden alles in de gaten houden.. en ook op de baby moesten ze plakken en dan in mn Jeweetwel en via mn been met tape vast geplakt waardoor ik tijdens mn wee;en geen houding kon aan nemen om ze op te vangen maar alleen maar recht kon liggen in 1 houding. Verder heb ik eigenlijk niets te klagen. er kwam n 9 ponder uit zonder scheuren of inknippen dus ik mag trots zijn.. t duurde alleen ff 28 uur
pf mijn hele bevalling! ben ingeleid en heb een rugween storm moeten doorstaan van een paar uur. Niks lopen of zitten mocht alleen maar plat blijven liggen vast aan snoeren en slangen...
Whaha... ik had ook nog een behulpzame man. Het regende de dag van de geboorte van onze dochter. Stappen de auto uit en ik leun ertegen om een wee weg te puffen. Zegt ie " loop nou ff door joh, het regent"
het ergste van de bevalling vond ik dat als het hoofdje staat dat je dan effe moet puffen anders scheur je blijkbaar helemaal in ofzo. Nou ik zeg het je, dat deed PIJN. dusss dat vond ik het ergste.
Dat doe ik je echt niet na! Ik kon de volgende dag alleen maar zelf plassen, wassen enz had ik nog hulp voor nodig. Maar het herstel op zich viel me ook heel goed mee.
Ik was ook bij mijn spoedks. al de dag erna op de been.. douchen, wc, de kleine mee in bad doen, verschonen etc.
De weeenopwekkers, mijn hemel wat waren die weeen sterk zeg. Al lag ze wel na 3,5 uur op mijn buik. - Het navelstrengetje zat om haar nek al was ik te verdoofd om het echt door te hebben denk ik, leefde echt in een roes door die beenprik. Nu als ik terugkijk vind ik het echt een super eng idee. - Sylvie had maar 2 aders door haar navelstreng lopen i.p.v 3 , wat dus voor verschillende complicaties kunnen zorgen. Hadden ze dus op geen enkele echo gezien ook Kinderartsen erbij geroepen, en gelukkig was er niets om zorgen over te maken. Pfieuww dat luchtte wel ontzettend op zeg.
Ik ben te bijna 4 weken te vroeg bevallen van onze zoon. Dat was in eerste instantie behoorlijk schrikken, maar de vk vertelde dat, als hij een goed gewicht had hij snel mee naar huis mocht. Ik ben ingeleid, omdat ik al langdurig gebroken vliezen had. Ben in 3 uur bevallen, waar een weeenstorm in zat. Persen heb ik 45 minuten overgedaan. Op zich vond ik dit allemaal "best" meevallen.....vergeleken met wat er ons nog te wachten zou staan.... Meneer werd geboren en zag behoorlijk paars, maar huilde wel. Later ging dit over op kreunen en ons mannetje werd bij mij weg gehaald en naar de reanimatiekamer gebracht, waar een kinderarts op hem stond te wachten. Met mij ging het blijkbaar ook niet goed (heb ik zelf zeer weinig van mee gekregen, wat achteraf ook niet gek was... ). Ik begon ontzettend veel bloed te verliezen, op de verloskamer ben ik 2 liter verloren (viel zelf steeds weg.....had echt zoiets van mensen laat me nou maar met rust, IK WIL SLAAAAAPEN!). Er werd constant op mijn buik/baarmoeder gedrukt, wat ik echt verschrikkelijk vond. Ik heb volgens mij bijna die lieve verpleegster een klap gegeven, omdat er echt mee op moest houden. Een half uur later lag ik op de OK, onder narcose, waar ik nog een liter bloed verloren ben. Mijn HB was gezakt naar 3.6....... Ik moest dus ook nog eens de hele nacht op de intensive care liggen en ik kon alleen maar denken aan mijn zoontje, want de laatste keer dat ik hem gezien had, was direct na de bevalling. Later blijkt ons mannetje het nog niet goed te doen en moesten we beide worden overgeplaatst naar een academisch ziekenhuis. Onze zoon komt op het NICU (neonatologie intensive care unit) te liggen, aan allerlei slangen en aan de beademing ( ik kan jullie vertellen dan valt een hele storm bevalling met veel pijn in het niet, als je je kindje zo ziet liggen!). Zijn longentjes blijken nog niet rijp genoeg, vandaar dat hij dus zo slecht kon ademen. Hiervoor heeft hij medicijnen gehad en naar een paar uur ging het al zo veel beter met hem! Na 5 dagen mocht hij weer terug naar het ziekenhuis waar die is geboren en vandaag....een week en 5 dagen later mag hij EINDELIJK naar huis! Jammer genoeg moet ik nog even wachten op mijn vriend, want die kon echt een vrij meer krijgen en dan gaan we om half 1 naar het ziekenhuis ons lieve sterke ventje ophalen!
Na een moeilijke bevalling (wee opwekkers, vacuum, knip) vond ik het ergste dat ik mn kleintje niet gelijk bij me kon houden. Hij moest eerst voor onderzoek naar de reanimatiekamer. Lig je daar, zonder dat iemand iets zegt.... Brrrr Gelukkig is alles goed gekomen en lag hij binnen 10 minuten alsnog even bij me.