Idd was en is niet fijn. Maar mijn vriend is hierin de boosdoener. Hij heeft ervoor gezorgd dat ik hem toch kreeg. En kreeg hem dus ineens in mn been toen ik gewoon even lekker gaan liggen (voor zover je met weeen lekker kan liggen) om even proberen te gaan slapen. Maar oke, na mijn antwoord vanmorgen hier dikke tranen en eerst kontact gezocht met iemand die me bij dit soort dingen helpt. En hij zegt, gaan praten met Leander en hem laten beloven dat het niet meer gebeurd! Het is jouw lichaam en het is jouw beslissing het niet te willen dus gebeurd het niet! Dus moeten we daar binnenkort echt even over gaan praten omdat de bevalling er hier weer bijna aan zit te komen! Sorry voor het off-topic gaan!
Nou hoop dat je man en jij eruit komen ,maar dat zal vast wel en ik hoop voor je dat je aankomende bevalling niet op zo'n manier in je geheugen komt te staan1 On-topic
Idd maar nu nog niet toe om erover te praten met hem! Nu weer iets te hoog tranen gehalte ! En dan ga ik weer boos worden om hem enzo en dat moet niet! Maar erover praten gaan we zeker! En komt vast goed! Want ik ben de baas! PUNT! ! En tja voor mij is dit niet fijn, maar ik lees nog veel ergere dingen hier, bijvoorbeeld ook wat jij scheef! Hoop dat ik dat niet mee hoef te maken ! Vreselijk lijkt me dat! En dan nu idd on-topic !
Ik had een hel van een bevalling. Maar het aller-vervelendste vond ik dat ik het gevoel had dat niemand naar me luisterde. Alsof ik me aanstelde ofzo, of dat ik het allemaal verkeerd deed. Daarom ben ik ook mega in paniek geraakt tijdens het persen en heb onwijs gescholden...
hoewel mijn bevalling vreselijk was té lang gewoon en vervelende weeënstorm enzo blijft me vooral bij dat ze me een catheter gaven jeezus wat vond ik dat vervelend. Ik maar blijven zeggen dat ik echt wel zelf kon plassen en dat het zoo naar voelde daar beneden haha. En dat ze tijdens mijn weeënstorm van een uur of 3 die niet voor ontsluiting zorgde vroegen of ik een ruggeprik wilde en toen ik zei ja zeiden ze dat ik zo naar beneden mocht voor de ok en ze elk kwartier zeiden dat ik echt zo naar beneden mocht maar dat uiteindelijk 2 uur nog heeft geduurd grrrr en toen ik er eindelijk was de anesthesist nog niet klaar was ...
Ohja, dat was bij mij ook heel vervelend, er zat een knik in, zodat mijn urine niet goed weg liep en ik dus de hele dag het gevoel had dat ik moest plassen... De volgende dag (hij zat er nog in ivm keizersnede) kwamen ze er achter dat mijn urine niet goed wegliep! Hun maar zeggen dat ik echt niet het gevoel kon hebben van moeten plassen... Stom was ik helemaal vergeten, maar nu ik dat las over de catheter weer opgehelderd!
brr dat gevoel he en ik had ook juist het gevoel te moeten plassen met dat ding in.. achteraf maar goed dat ik hem had want toen ik na de bevalling eindelijk mocht douchen viel ik 2x flauw
de machteloosheid... je wordt overvallen door een gruwelijke onvoorstelbare niet te bevatten pijn....en je kan er niks mee, niet voor wegrennen, niet bewegen, geen pilletje tegen nemen..je moét erdoorheen. dat idee vond ik zó vreselijk! Knip: niet gehad spuiten: Niks van gemerkt hechten: alles was al zó beurs en pijnlijk dat ik dat niet meer voelde weeen:.....vre-se-lijk OW én toucheren..my god wat was dat vervelend..ik zei op gegeven moment zeer gebiedend tegen de vlos: marion, je moet NU je hand daar weghalen! .. deed ze niet trouwens..
Bij de eerste bleef mijn placenta vastzitten. Ik weet niet hoeveel mensen op mijn buik hebben lopen drukken, de VK, in het ziekenhuis nog een verpleegkundige en een arts. Uiteindelijk toch besloten dat hij operatief verwijderd moest worden, ging de gyn in de operatiekamer toch ook nog maar een keertje proberen of hij het dan wel kon (de eikel!).....toen ging ik in shock (beetje veel bloed verloren). Bij de 2e twee dingen: eerst kwam de gyn toen ik weeën had vragen of ze nog even thuis kon gaan slapen voordat we aan de keizersnede zouden gaan beginnen (hij lag dwars). Ik moest nog maar even gaan slapen...grrr. En twee was nadat mijn zoontje geboren was en ze me aan het hechten waren (zoontje, man en moeder met z'n 3tjes naar de couveuseafdeling) en ik lag daar maar in mijn eentje en het OK team maar over van alles praten, net of ik er niet bij lag...Hallo! Ik lig hier ook nog!
Nog 1 keer offtopic Tranen , lang leve de hormonen En net wat je zegt ,jou lichaam dus jij bent de baas! Wat betreft mijn bevalling, datr wens ik ook niemand toe. Ik heb er een behoorlijk klap aan overgehouden ,maar ik hou moed en hoop dat een eventuele volgende bevalling heel anders gaat off topic uit ( eigenlijk zijn we niet eens geheel off-topic ,want we praten over het vervelendst van de bevalling )
Ik viel ook constant flauw net na de bevalling maar daar had ik tijdens de bevalling echt geen last van hoor. Terwijl ik echt een tijdje uit bed was. Ik vond de weeen het ergste. Ik kon ze echt af en toe niet opvangen, vreselijk! Wat een pijn deden ze zeg! Pffff! Gelukkig had ik een onwijs lieve verpleegster die heel wat weeen samen met mij heeft weggepuft, dat hielp wel. En de vk en gynaecoloog die mij hielpen waren ook allebei onwijs aardig. Het OLVG is echt een top ziekenhuis (in ieder geval met een top vk-kraamafdeling). Het hechten was ook vrij onaangenaam af en toe (ben ook inwendig gehecht bij mijn schaamlippen dat is niet zo makkelijk te verdoven). Toen moest er bij mij ook een catheter in, wat een kutdingen zeg!
Mijn bevalling vond ik ook vreselijk, was echt hel, maar waarschijnlijk door de angst. Ik was pas 29.4 weken en was bang dat ons ventje het niet ging redden. de ontsluitingsweeën (laatste 2 cm) waren verschrikkelijk (heb om iets tegen de pijn gevraagd, maar dat kon niet meer) En ook het toucheren vond ik zeer pijnlijk. Het verschrikkelijkste van de hele bevalling vond ik de angst (ben een paar keer in paniek geraakt) en dat ik na de bevalling mijn zoontje niet gezien heb (pas na 5 uur).
Jaaa, inderdaad! Al dat gepruts aan en in je lichaam! Catheter er in enzo, toucheren. Er moest ook nog een of ander sensor geplakt worden op het hoofdje van mijn dochter, die bleef maar niet zitten. Hups, gingen die handen weer. En een soort van weeenmeter inwendig, omdat de registratie om mijn buik het niet deed. Dat ding zat pas na tien keer. Telkens weer die handen in je buik terwijl je al zo;n pijn hebt. Vre-se-lijk!
ik begon direct met flinke rugweeen, niet gaaf! heb eigenlijk geen andere ontsluitingsweeen gehad. af en toe moest er echt iemand met mij meepuffen om de concentratie weer terug te krijgen. toen ik eindelijk mocht gaan persen vond ik het heerlijk, totdat er na 2 persen nog geen kindje was. Toen was ik er toch wel echt helemaal klaar mee, florian bleek een sterrenkijkertje te zijn. na een flinke knip en de vacuumpomp was hij eindelijk daar. het hechten daarna vond ik weer minder erg omdat hij er eindelijk was en het me allemaal niet meer zoveel kon schelen. katheter vond ik weer minder prettig.
hmm ik heb wel wat aangehaald met mijn topic Het handmatig nog ff proberen recht te leggen van de baby in een weeenstorm...was toch wel mijn naarste ervaring. Verder toch de rugweeen (storm) vond het niet te doen en kon amper ademen! x
de weeen hier ook wel ja. gevoel dat ik uit mekaar getrokken werd. Maar t is een gedeelde eerste plaats, het erin frotten van de vacuum vond ik ook echt afschuwelijk. Blaaah, vond bevallen echt stom.
ja, bevallen is ook echt stom. waarom kunnen de mannen dat niet van ons overnemen? hahaha het ergste van de bevalling vondt ik de rugweeen. pffff, die waren niet te doen.