Door al die verhalen wil ik ook bevallen. Ja ik WIL! Ben gewoon zo benieuwd naar hoe mijn ervaring zal zijn.
Dat de verloskundige tegen me ging praten terwijl ik me aan het concentreren was tijdens een wee. Dat de VK aan de arts vroeg of ze de steriele handschoenen moest pakken of de andere.... ik had echt iets van: WAT DENK JE ZELF
Het ergste vond ik: persweeen tegenhouden bij de laatste cm ontsluiting en omdat mijn man er nog niet was (t ging allemaal nogal snel!)
Het allerergste en pijnlijkst van de bevalling vond ik het hechten (had dubbele verdoving en voelde nog alles) en de dagen daarna!
Het ergste vond ik, toen ik volledige ontsluiting had en mocht persen, de kleine er niet uit kwam. Ik dacht dat ik alles achter de rug had en alleen nog maar 'even' te hoeven persen, maar dat viel helaas tegen. Uiteindelijk iets meer dan een uur geperst en naar het ziekenhuis gereden (niet zelf uiteraard ) Daar was het met de pomp zo gebeurd gelukkig.
Het ergste vond ik het persen en de tang die er uiteindelijk bij gehaald werd. Ik kreeg tijdens mijn zwangerschap altijd te horen dat het persen minder erg zou zijn dan de ontsluitingsweeën, 'omdat je dan eindelijk zelf iets mag doen'. Maar mijn persweeën waren niet sterk genoeg, waardoor ik anderhalf uur op eigen kracht heb liggen persen. Vanuit mijn tenen kwam het...ik heb alles gegeven wat ik geven kon, en was aan het eind totaal gesloopt. En wat een pijn...ik vond het vreselijk. Maar de allerergste pijn was toen de gyn met de tang bezig was om mijn kind eruit te trekken...dat ging echt door merg en been. Maar het duurde gelukkig maar kort, en toen ik mijn ogen open deed (voor het eerst in uren) zag ik hoe mijn kind geboren werd...zo mooi....
Wat ik trouwens ook een vreselijk iets vond, was dat ik gepoept heb tijdens de bevalling het bleef ook maar doorgaan...bij elke perswee kwam er weer wat Ik was compleet van de wereld, maar toch schaamde ik me kapot daarvoor...