ik ben erg benieuwd hoe jullie je voelden de dagen/weken voor de bevalling!? konden jullie merken dat het niet lang meer duurde? voelden jullie je anders dan anders of juist helemaal niet? Ben heel erg benieuwd
ik had gewoon meer last van harde buiken. verder voelde ik me hetzelfde als anders. wel sneller uitgeput maar dat heb je denk ik op het laatst toch wel.
Ik voelde me niet veel anders dan anders , behalve dan dat ik het griepje dat mijn vriend had heb over genomen en dus de 2 dagen voor mijn bevalling niet zo lekker was . Maar naar mijn idee was er verder niks speciaals te merken. De avond voor mijn bevalling voelde ik me eigenlijk weer goed en ben toen lekker gaan slapen . s'morgens werd ik wakker omdat ik moest plassen en toen merkte ik dat ik weeen had.
Ik voelde me niet zo lekker, had last van krampen. Dacht eigenlijk dat ik wat opgelopen had. Zag ook witjes.
Voelde me heel normaal, had nergens last van, behalve een buik die ontzettend in de weg zat. Zomaar opeens begonnen de weeen 3 dagen overtijd. Bij de eerste was ik rond 19u ineens wat moe, een uur later braken de vliezen. Dus het kan best gewoon 'ineens' gebeuren, zonder voortekens.
nergens last van gehad behalve moe van 30 kilo extra meezeulen..... mijn zoontje is 10 dagen later geboren dan de uitgerekende datum en ik heb tot op de ochtend dat ik wakker werd met menstruatieachtige krampen nix anders gemerkt/gevoeld
Ik voelde me heel normaal. Wel erg moe van de extra kilo's en pijn in het bekken. Wilden naar de Ikea gaan, totdat mijn vliezen braken met 36+3 dagen. Dag erna ben in ingeleid, dus ik kan het eigenlijk niet zeggen hoe je je voelt als je op de natuurlijke weg weeen krijgt.
de eerste hondsberoerd en benauwd de dag ervoor. aan het einde van de nacht naar het ziekenhuis gegaan minescule pilletje gekregen en de benauwdheid verdween. de weeen knepen ipv van mijn barmoeder me longen dicht. daarna zijn de weeen verder opgewekt en de vliezen gebroken halverwege de middag was ze er. de tweede bezorgt over mijn zieke dochtertje en verder niks aan het handje. ik stap in bed om 2 uur snachts en 10 minuten later braken de vliezen. 4 en half uur later was hij er. op de derde moeten we nog even wachten. ik ben benieuwd!
Hier niks bijzonders gemerkt. Mijn moeder zei de dag voor de bevalling nog dat het nog wel even zou duren, want ik zag er nog niet bevallingsklaar uit of zo. Ik heb tot het einde toe gewerkt. De avond voordat ik uiteindelijk beviel (met 38 weken) heb ik nog de lijst voor de geboortekaartjes zitten maken. Dat was het laatste dat ik nog moest doen. Daarna was ik heel relaxed en verheugde ik me op 2 weekjes ontspannen en uitrusten. Niet dus, volgende ochtend werd de baby geboren. Achteraf denk ik dat dat misschien wel kwam, doordat ik juist zo ontspannen was.
Ik heb een paar dagen voor de bevalling een heel klein beetje buikpijn gehad. Ik ben op woensdag middag samen met mijn zus en nichtje naar een dierentuin geweest en hier hebben we nog uren rondgelopen (was 38 wkn.+ 4 dagen zwanger). Eind van de middag ben ik bij mijn zus de slijmprop verloren en s'nachts braken mijn vliezen. Oja, ik begon een paar dagen van te voren wel met allerlei dingen te bakken. Hieraan had mijn schoonmoeder gemerkt dat er iets aan zat te komen. Dus je kan wel zeggen dat ik me echt toppie voelde voor de bevalling en na de bevalling ook trouwens. Tis me allemaal verschrikkelijk meegevallen.
De dag voor de bevalling voelde ik me erg goed, had heel veel energie! Heb de hele stad doorgebanjerd, kerstboom versierd en naar de verjaardag van oma geweest. En toch voelde ik dat het niet lang meer ging duren, heel apart.
vol verwachting. Ben 2 weken overtijd gegaan, heb geen harde buiken of voorweën of wat dan ook gehad. Heb dus echt zitten wachten totdat ik ingeleid werd.
geen pijl op te trekken dus! Ik ben al een week niet lekker. harde buiken beginnen ook pijnlijker te worden straalt helemaal door naar mn rug. veel misselijk en ongelofelijk veel kramp. en slapen gaat ook niet meer kom totaal niet uitgerust van bed... ben benieuwd hoelang dit nog gaat duren maar ik hou dit echt niet vol tot 40 weken!
Ik had helemaal nergens last van, dus ik zag het ook echt totaal niet aankomen. 5,5 uur voordat Milan geboren werd stond ik nog in de kroeg ('t was kermis, niet dat ik er elke week kom ofzo hoor ).
Voelde mw prima niet andersdan anders. Maar had opeens wel het idee dat het niet lang meer ging duren. Twee dagen ervoor begon ik de slijmprop te verliezen en de nacht voor het echt begon werd ik wakker met buikkramp. Achteraf waren dat de eerste weeen.
Ik was moe, en emotioneel gezien zat ik er doorheen. Kon alleen maar huilen en werd gek van iedereen die belde om te vragen of er al schot in zat. Nadat ik met 40+6 een buikfoto had gemaakt, kreeg ik erna een ongigevoel. Daarna verloor ik een stuk slijmprop en kreeg ik krampen wat later op de avond oversloeg naar weeen. De volgende dag ruim 24 uur later was Joey er.
Ik lag in het ziekenhuis en het personeel bleef maar zeggen dat ik zo'n rode kleur had in mn gezicht. Ook was ik erg onrustig. S'nachts begon het toen...