De ontsluitingsweeen opvangen was goed te doen. De persweeen wegpuffen (bijna 1,5 uur) vond ik heel zwaar..niet pijnlijk maar wel zwaar. Weg masseren van het laatste randje vond ik wel pijnlijk (was gelukkig zo gebeurt). Het staan van het hoofdje brandde wel, maar ook niet echt pijnlijk. Bij de eerste bevalling heb ik een knip gehad en is de vacuum gebruikt, maar van beide heb ik helemaal niks gevoeld. Tja wat heet pijn? Iedereen ervaart pijn anders. Laat je niet gek maken door horrorverhalen van anderen. Laat het gewoon over je heen komen, dan komt het vanzelf wel goed
Bij me 1e bevalling de persweeën ophouden en toen het hoofdje stond. Bij me 2e bevalling de weeënstorm van persweeën waar ik in kwam nadat ze me vliezen hadden gebroken. De 2e bevalling ervaarde ik verder niet echt als pijnlijk omdat ik juist daardoor wist hoe ver ik met bevallen was
- ontsluitingsweeen opvangen (ben ingeleid, en zat al vrij direct na t breken van mijn vliezen aan 'm'n plafond qua pijngrens...maar qua ontlsuiting niet veel) - inwendig bloedonderzoek afnemen bij mijn zoontje, 3 keer! En tussendoor weeen hebben.. - vacuum, 3 keer (knip en hechten heb ik niet gevoeld, had verdoving)..
Ik vond liggend de weeen opvangen na het breken van de vliezen door de vk pijnlijk, gelukkig ging de ontsluiting toen snel van 5-10 in minder dan een uurtje. Verder eigenlijk al met al goed te doen als je zelf ontspannen blijft gewoon goed puffen! Het ergst vond ik het hechten van de knip en de genezing hiervan de eerste dagen, bah!
ik vond t pijknlijkst ook het hoofdje op t punt. Wat een branderig gevoel auuwww. verder ja de weeén die moeten er zijn anders kan je niet verder. daar zie ik niet zo tegenop wel t hoofdje. Maar zoals velen hier zeggen als dat er 1 maal dioorheen is dan voel je f niks meer.
Ja was echt vreselijk... Toen ik mijn mams/paps belde met t goede nieuws dat ik bevallen was van hun kleinzoon, zei ik direct toen ze vroeg hoe t was gegaan... Het was een hel..... En daar denk ik nog steeds zo over....
Mijn weeen bouwde zich gedurende de hele dag geleidelijk op dus ik kon me goed voorbereiden. Nadat me vliezen werden gebroken kreeg ik wel ineens heftige weeen en waren ze niet prettig maar ik kon ze nog met moeite wegpuffen. Op bed liggend kreeg ik in een klap een lichte weeenstorm op mijn buik , rug en benen.. Dat voelde totaal niet prettig ! Ik kreeg al vrij snel persdrang maar kwam nog 1 cm te kort die heeft de VK weggemasseerd. Mijn reactie : AUWWW ! ! ! Toen het hoofdje stond werd het heel branderig maar dat was snel over want vlot daarna was ze er. Tja wat is pijn , iedereen ervaart het idd anders..
de ontsluitingsweeen...ik kreeg ook een morfinespuit want ik hield het niet meer. daarna ben ik zonder wee en zonder verdoving ingeknipt dat deed zeer joh...maar daarna ben je alles vergeten!
De persweeen. Deze vielen nl. weg omdat ik erge bandenpijn kreeg en deze pijn dus overheerste en de persweeen wegvielen.
Het persen vond ik pijnlijker dan de ontsluitingsweeën. Maar het ergst was het moment waarop mijn kind er met de tang uit werd getrokken. Dat was verschrikkelijk. Maar gelukkig duurde dat maar een aantal seconden, de gyn deed het supersnel.
De rugweeën waren het pijnlijkst! Tot 8 cm was het een fluitje van een cent (buikweeën). Toen vielen de weeën weg en kreeg ik een infuus met weeënopwekkers (16:00 uur) Ik kwam in een rugweeënstorm, en ze bleven het infuus maar hoger zetten. Om 0:00 had ik nog steeds 8 cm.......
Hier ook iemand met rugweeen bevallen.. verschrikkelijk! Mijn vliezen waren gebroken en toen 24 uur later begonnen de rugweeen..toen moest ik naar het ziekenhuis en nog een keer 24 uur later ben ik pas bevallen. De ruggeprik bracht zeker verlichting maar omdat deze vooral de buik verdooft en ze mijn weeopwekkers steeds omhoog gooiden kwam de pijn net zo hard weer terug..Uiteindelijk ben ik met een keizersnede bevallen omdat hij met zijn hoofd gedraaid was en er echt niet uit kon! Was geen leuke bevalling, maar zo'n klein hummeltje maakt veel goed!
De eerste en tweede bevalling verliepen eigenlijk supergoed, zonder dat ik het idee had dat het 'verschrikkelijk' was. Het laatste stukje ontsluitingsweeën voelde ik geloof ik dan het meest. Maar niet zo dat het niet te doen was. Ik had met onze derde dan ook zin in de bevalling. Dat ging ik gewoon ff weer fiksen. Helaas bij het begin van de voorweeën liep de hartslag van Jesse terug en besloten werd tot spoedkeizersnede. Nou dames, dat is helemáál een makkie. Daar heb je dus helemaal geen pijn van. Ook het herstel daarna vond ik niet heel erg pijnlijk, want de pijnbestrijding is toppie tegenwoordig.