Ik vind het moeilijk om te zeggen of de zorg die ik krijg goed of slecht is aangezien het mijn eerste is. Wel had ik meer afspraken verwacht ter controle (ik probeer in een ander topic er al achter te komen of weken tussen de afspraken normaal is). Voor de rest baal ik dat de gyn medicatie uitschreef voor 10 dagen en ik het meerdere keren moest verlengen tussen de afspraken. De laatste keer heeft ze de bloeddruk medicatie voorgeschreven voor 14 dagen, zodat ik niet meer zo vaak hoef (dat maakt echt een groot verschil als je 6 of 7 weken tussen de afspraken laat zitten ) Het laatste komt natuurlijk ook doordat ik bij de huisarts de verlenging altijd 2 dagen van te voren moet aanvragen. Dus het is elke keer weer rekenen geblazen.
Ik was vanaf t begin af medisch en liep dus alleen bij de gyn...nou had ik een superleuke gyn, dus ging echt met plezier naar de afspraken toe! Bij ons in Purmerend beval je als je medisch bent met hulp van de klinisch verloskundige, was een prachtmens was dat! Eerst moest ik haar niet, omdat ze zo streng over kwam, maar later was ze zo lief.. Ja ik heb goede ervaringen met medisch zijn..kreeg ook continue echo's enzo..
Hier echt geweldig begeleid! Ik zat bij een praktijk met 3 verloskundigen, waarvan er tijdens mijn zwangerschap eentje in het buitenland zat, dus die tijd waren er maar 2. Ze bespreken alles met elkaar en kennen iedereen bij naam, dus heel persoonlijk. Toen ik al een dag met weeën rondliep die niet goed doorzetten, werd ik zelfs gebeld hoe het ervoor stond. Als er problemen waren, werd ik ook heel serieus genomen en kwamen ze meteen langs. Na 2 dagen (voor)weeën die dus niet doorzette (en één doorgehaalde nacht) werd ik direct doorverwezen naar het ziekenhuis om een nachtje te slapen, aangezien mijn lichaam helemaal uitgeput was en ik op die manier toch niet kon bevallen. Toen ze woensdagmiddag nog niets van me had gehoord, belde ze weer hoe het ervoor stond en toen was ik inmiddels bevallen in het ziekenhuis, haha! (een kwartiertje nadat ik slaapmedicatie had gekregen, braken daar m'n vliezen) Die kleinschaligheid heb ik dus als heel positief ervaren en bij een volgende zwangerschap zal ik daar dus zeker terugkomen!
ik werd op zich prima begeleid tijdens mijn zwangerschap...tot ik begon te klagen over pijntjes wat bij de verloskundige toch wel een belletje had meoten laten rinkelen, maar het werd gewoon genegeerd...het bleek een week of 3 later dat ik een zwangerschapsvergiftiging had waar ik mij dus erg ziek door gevoeld heb. dit wel uitgesproken met d vk. toen ik in het ziekenhuis moest bevallen liep het ook niet allemaal soepeltjes door de vergiftiging...het ging steeds slechter met mij. werd er slecht over in gelicht, ook nadien werd er weinig met mij gecommuniceerd. het bleek dus ook dat ik erg veel bloed verloren was, wat ik pas bij deze zwangerschap te horen heb gekregen. ben na de bevalling erg slap en ziek geweest, als ik wist dat ik veel bloed had verloren was ik waarschijnlijk meteen met ijzertabletjes begonnen..... ook werd mij niet uitgelegd wat er precies is gebeurd tijdens de bevalling, hoorde alleen vage berichten van: tja je ligt niet voor niks in het ziekenhuis....en tja we waren bang dat je weg zou vallen..maar geen duidelijke uitleg. achja...ik hoop dat deze zwangerschap gewoon voorspoedig verloopt en de bevalling ook.
Op zich was de zorg van de vk ok, vooral toen de zwangerschap weer goed ging. Maar in de eerste 20 weken was ik extreem misselijk en toen had ik wel wat meer belangstelling, zorg en dergelijke verwacht. Ik moest een paar keer naar het ziekenhuis voor opname en dat ging steeds via de vk, maar ze namen het allemaal niet zo serieus. Het kostte mijn vriend soms veel moeite om ze te overtuigen dat het slecht met me ging terwijl ik dus al niet meer in staat was om daar naar toe te komen of aan de telefoon te komen. En ook in de controles (waar ik tussen de opnames door nog naar toe ging) kreeg ik weinig tips of belangstelling over hoe het ging. Wat ik ook erg vervelend vond is dat ze niet eens zijn langs gekomen in het ziekenhuis terwijl ze daar bijna dagelijks zijn voor bevallingen en ook gezegd hadden dat te doen. De zorg van de gyn in het ziekenhuis was overigens ook wat vlak. Het leek ze allemaal niet zo te interesseren, misschien ook omdat ze er gewoon weinig aan konden doen. En wat ik ook erg naar vond is dat ze dreigden met sondevoeding om me te forceren te eten en te drinken. Sondevoeding is geen straf, maar een behandeling die soms ook veel uitkomst kan bieden. Misschien was ik er juist wel erg mee geholpen, maar door hoe het gebracht werd werd ik er alleen maar bang van. Ik ben bevallen in het ziekenhuis omdat het allemaal niet zo opschoot. Enige minpunt daar was dat de ruggeprik op een gegeven moment uitgewerkt was en ik niets bij kreeg. Ik had echt onwijs veel pijn door rug en beenweeen, maar kon door alle slangetjes geen kant op. En door drukte zijn ze me een beetje uit het oog verloren. Ik had volledige ontsluiting maar geen persdrang, toen hebben ze me zo'n 3,5 uur laten wachten (met rugweeen en geen pijnstilling!). Pas toen ik zelf begon te miepen en aangaf dat het echt niet meer ging mocht ik zelf proberen te persen. Mijn tips zijn dus: - neem zwangerschapsklachten serieus en heb vooral ook aandacht voor de emotionele kant ervan - wees belangstellend, vooral ook in het begin van de zwangerschap. Sommige vrouwen hebben juist dan een vk extra hard nodig. - verlies mensen niet uit oog als het druk is Hoop dat je er wat aan hebt! Succes met je opleiding.