We hebben veel hetzelfde idee over opvoeden. Ik merk dat we vaak op gevoel afgaan ( niet laten huilen toen hij klein was, consequent zijn, taken verdelen). Maar nu zoontje wat ouder wordt en boeviger, maken we wel afspraken in hoe we daar mee omgaan. Hij heeft een tijdje geslagen bijvoorbeeld. Dat is een waarschuwing, handje weghalen en ' zachtjes doen' zeggen, dan voordoen. Tweede keer is van schoot af even alleen verderop in de kamer zitten. Wij vinden dat het belangrijk is om in deze situaties precies hetzelfde te reageren zodat het voor zoontje duidelijk is...
Nou ja niet echt van te voren afgesproken maar al doende leert men Ik vind het heel belangrijk dat we op 1 lijn zitten.. Niet dat ik nee zeg en mijn man vervolgens ja. Verder is mijn man niet zo heel vaak thuis maar ik vind het dus wel belangrijk dat hij niet alleen maar leuke dingen doet, ook hij mag wel eens boos worden en de minder leuke dingen opknappen. Zou het niet helemaal eerlijk vinden als ik altijd maar de strenge mama ben en hij de papa die alleen maar lol maakt.. En op zich gaat dat allemaal wel goed
Bij ons is ook niemand de baas. Maar als het bij de ene 'nee' is, dan ook bij de ander. Ook al ben je het er niet meer eens. 's avonds in bed bespreken we het wel. Het keyword is 'consequent' zijn.
Hier zitten we goed op 1 lijn, wanneer we verschillen van mening dan wordt daar over gesproken. Ik moest er erg aan wennen dat we samen voor ons kind zorgen,voorheen deed ik het grotendeels alleen dus het is wel even wennen (geweest) dat ik dingen uit handen mag geven. en daar heeft hij me ook duidelijk op aan gesproken. Onze uk is bijna 6 maanden dus het "echte " werk komt nog maar voor zover gaat het prima. Ik denk wel dat ik wat strenger ben dan papa maar de tijd zal het leren. Geen baas hier,beiden gelijkwaardig.
Als mijn zoontje niet wil luisteren, zeg ik weleens: "wie is hier ook alweer de baas?" En dan komt er een 'mama' uitgemompeld Maar dat is tussen hem en mij, niet tussen papa en mij. En de baas zijn is nu gewoon een begrijpelijk begrip voor hem, dat betekent dat ik even geen zin in die eeuwige discussie heb, maar hij gewoon moet doen wat ik zeg (zonder de hele tijd te vragen 'waarom?').
wij zeggen altijd voor de grap; papa is de grote baas maar wat mama zegt gebeurd LOL dat is uiteraard een grapje...(alhoewel in werkelijkheid wel vaak zo werkt omdat ik het meeste thuis ben )
Wij zijn geen vriendje svan onze kinderen. Baas klinkt wat gek maar daar komt het dan wel op neer ja We zitten redelijk op één lijn, soms geeft de één iets meer/eerder toe dan de ander. Ik vind het belangrijk om duidelijk tegen de kinderen te zijn, ze moeten ook goed luisteren, ik houd niet van gezeur. En ja, ik ben de hele dag bij ze en man niet zo vaak dus het meeste (en automatisch de opvoeding/regels) komen dan op mij neer. Dan vraagt mn man weleens: hoedoe jij dat altijd? Maar inmiddels weet dochter zelf het meeste wel
Hier geen afspraken, maar laatst wel over gehad dat papa af en toe iets strenger moet zijn, omdat meneer dacht dat ie alles kon maken. Bedtijd en rituelen zijn bekend, papa en mama staan gelijk en er is niemand de "baas".
De zorg voor de kinderen is mijn verantwoording. Dat was de grote afspraak toen we aan kinderen begonnen aangezien het van hem niet hoefde. We hebben nu een zoon en de tweede is op komst en de afspraak is nog steeds hetzelfde. Wel ontvang ik reuze veel steun van hem. Hij zorgt voor de kleine als ik een nachtdienst heb, hij neemt het regelmatig van mij over als ik het even niet meer zie zitten als de kleine huilerig of 'lastig' is en hij speelt erg veel met hem. We liggen qua opvoeding heel erg op 1 lijn maar ik ben de baas Hij gaf al wel aan dat ie als stopzinnetje later vaak zal zeggen "dat moet je aan je moeder vragen, als het van haar mag, mag het van mij"
Wij doen ons meisje samen op bed, we hebben echt een heel ritueel om haar op bed te doen. Verder als de ene nee zegt dan gaat de andere daar in mee, ben je het er niet mee eens dan overleggen we dit als ze op bed ligt. Als de een met haar bezig is bemoeit de ander zich daar niet mee. Dus heeft ze iets gedaan wat niet mag of iets dergelijks dan vallen we haar niet beide aan. Wij hebben niet dat er iemand de baas is wij zijn gewoon samen de "baas". Maar mijn vriend heeft wat meer geduld met haar dan dat ik dat heb. Dus die probeert heel veel met haar uit te praten. En dat lukt hem ook altijd echt respect daar voor.
Hier is het niet heel handig verdeelt.. We beslissen samen dingen maar helaas staat mijn man vaak niet achter mij als ik bijvoorbeeld nee zeg.. Hij vind het dan zielig en zegt toch ja.. We hebben het hier vaak over gehad en hij wilt het niet veranderen. Onze dochter weet dus ook bij wie ze altijd moet zijn.. ik vind het wel heel vervelend, het zou fijner zijn als we op een lijn zaten.
Oh vervelend meis. Ze hebben het idd gauw genoeg door bij wie meer kan en testen dat ook echt uit. Ik merk het bij ons heel erg met de opa's en oma's. Daar mag wat meer dan thuis denk ik want krijg dan heel vaak te horen: Nou bij ....... mag het wel. Maar misschien is dit ook wel om mij te testen en uit te dagen hoor. Ik ben er gelukkig niet gevoelig voor en houd me bij mijn standpunt en mijn vriend gelukkig ook. Zeg altijd wat daar mag vind ik prima maar dat mag thuis niet en je bent nu thuis.
Wij doen het samen. Papa is wat makkelijker en ik wat bezorgder. Samen proberen we daar de middenweg in de vinden. Veel dingen gebeuren hier gewoon in overleg.
Ik zou echt super pissig op hem worden want uiteindelijk doe je je kindje hiermee te kort. En je man doet jou tekort omdat je dochter jou niet serieus neemt en denkt "ik ga wel naar papa" dus wat heb je dan eigenlijk nog te vertellen tegen je kind...
In principe doen we het samen. Maar aangezien de papa hele dagen werkt en vaak pas laat thuis is beslis ik van de 7 dagen in de week, 5 dagen alles zelf. In de weekenden doen we het echt samen. Als ze hier komen: mag ik een ijsje en ik zeg nee, en ze rennen dan naar papa, is papa gelukkig zo slim om te zeggen: dat gaan we aan mama vragen Waardoor nee dus nee blijft. Zo ook met andere dingen. Soms zijn er dingen waarbij ik niet achter zijn keuze sta, of hij niet achter mijn keuze, maar dat word dan later overlegd, of gewoon direct overlegd
wij staan samen op 1 lijn. als zoonlief snoepje komt vragen bij mij en ik zeg nee dan loopt ie naar papa en die komt dat eerst bij mij checken wat ik gezegt had tegen zoonlief of ik zeg al dat t niet mocht als ik in de buurt ben. maar vaak als hubby dan vraagt 'mocht het van mama?' dan is hij wel glas eerlijk en zegt dat t niet van mama mocht kwa naar bed brengen enzo doet hubby. die is om 18.40 pas thuis en kids gaan tussen 19u en 19.30 naar bed. even een papa-kind momentje. in bad doet hij ook. kids in bad/douche, handdoek om, hubby gaat dan zelf douchen en ik droog ze af en kleed ze aan. hier geen baas in huis. maar mama's wil is wet nee hoor hier gaat alles gewoon echt samen. go with the flow en we komen er altijd samen uit
wij zitten erg op 1 lijn moet ik zeggen, dus er zijn hier dan ook geen afspraken over gemaakt. en ben ik niet thuis, beslist mijn man natuurlijk en is hij er niet beslis ik. dingen zoals naar bed brengen, tanden poetsen en in bad doen enz gaat eigenlijk ook gewoon zoals het uitkomt, hihi lekker makkelijk! nu ik erover na denk zijn er geen specifieke dingen die alleen mijn man of ik met de kinderen doe. ik denk dat we een mooi balans hebben!