Ik vroeg me af hoe jullie moeders tijdens jullie zwangerschap(pen) deden, of eigenlijk hoe ze zich gedroegen.. Beetje rare vraag natuurlijk maar zal hem even toelichten. Toen ik haar vertelde dat ik in verwachting ben, reageerde ze echt heel leuk en positief...was ook echt met oprechte interesse geinteresseerd.. Maar de rest van de zwangerschap is er totaal niks meer van over, ik heb soms het idee dat het haar allemaal niet zo meer boeit, het nieuwe is er vanaf zeg maar....Aangezien we toen nog geen woning hadden, heb ik haar gevraagd het nog even stil te houden, ze deed dus het tegenovergestelde, nou ja, voor ons niet leuk maar begrijpelijk, zij wordt ook voor de eerste keer oma. Maar de interesse is weg, ze vraagt alleen nog maar hoe het met het huis is (we hebben er inmiddels 1 die wordt gerenoveerd) Ze vraagt helemaal niet hoe het met mij gaat, of met de baby, de bezoekjes aan de verloskundige vergeet ze gewoon, vraagt helemaal niet naar echo´s, krijg een beetje het gevoel van hoe sneller ik weg ben, hoe beter het is want ze kan wel vragen wanneer het huis nou af is....Terwijl ik haar toch echt betrek bij het hele gebeuren.. ik vraag haar mee naar de vk, laat haar foto´s zien, maar krijg altijd een lauwe reactie terug... Laatst ook, zegt ze, ja op 5 januari gaan we lekker uit eten!!! JA HALLO DA`S MIJN UITGEREKENDE DATUM!! alsof ik dan lekker zit te eten...en zo kan ik er nog tig andere opmerkingen bij zetten waarvan ik denk Zelfde geld voor de uitzet, ze bedoelt het waarschijnlijk heel lief, maar ze komt altijd met 2ehands ideetjes aanzetten, terwijl we echt niet hoeven te bezuinigen op spullen...sterker nog we hebben bijna alles al in huis. Begrijp me niet verkeerd, maar als ik zie wat mijn zus allemaal van haar krijgt, terwijl ze niet in verwachting is, en als ik dan zwangere dames met hun moeder lekker zie babyshoppen, steekt dat wel een beetje en ik verlang/verwacht echt geen kadoos van mijn moeder, maar gewoon een beetje oprechte interesse zou veel meer waard zijn, ik ga over 2 weken verhuizen naar een ander dorp, ik vraag me nu al af hoe vaak ze zal komen/bellen... Sorry maar moest het effe kwijt...soms kan ik het gevoel uitschakelen en soms niet....
ik had ook wel wat meer medeleven verwacht,ik vond het ook raar dat mijn moeder destijds niet alle in & outs wilde weten... maar goed ze hebben zelf ook een leven en zijn zelf ook zwanger geweest dus misschien vind zij het niet zo bijzonder meer. wij zijn er ook de hele dag mee bezig...
niet leuk. helaas lees je zulke dingen meer. geen ervaring mee maar begrijp je gevoel heel erg goed! sterkte meid
Maar is 5 januari dan een speciale dag om nog een andere reden? Noemde ze die dag niet juist omdat je dan bent uitgerekend? Het is natuurlijk niet echt heel handig, maar misschien wel heel lief bedoeld? Net als tweedehands spulletjes.. Goed, het is misschien niet wat jij heel graag wilt, maar ze doet het toch, dat betekent wel dat ze aan je denkt, toch? Of zie ik het verkeerd?
tjee meis...niet leuk zo...en kan me voorstellen dat je je daar onzeker, gekwetst door voelt. Mijn moeder is dementerende...dus helaas ook niet veel mee kunnen delen deze keer...ze vroeg steeds of ik niet teveel at omdat ik zo dik werd hahahah...ach...ik kan daar wel begrip voor op brengen..wetende dat ze met de zwangerschappen van mijn jongens er echt helemaal in mee ging... Ze weet ook alles nog van de jongens *denkt nog steeds dat ze op de lagere school zitten hahah* Vond het wel jammer hoor dat ze deze zwangerschap niet bewust heeft mee gemaakt.......maar ze is gek op ons meisje...al weet ze niet altijd haar naam....so be it..ze is er nog ..denk ik dan maar.
Denk wel dat jullie een beetje gelijk hebben, wij zijn er inderdaad elke dag mee bezig en misschien is dat haar misschien ietwat onhandige manier van hoe ermee om te gaan. Ik kan me er vrij goed van afsluiten en denken ach, misschien komt dat wel als de kleine er eenmaal is... maar soms bekruipt me het gevoel dat ze meer bezig is met wanneer ik weg ben dan met het oma zijn/worden Ik heb haar uitgelegd dat we over 2 weken de sleutel krijgen van ons huis (wordt kant en klaar opgeleverd) en dat ze zich geen zorgen hoeft te maken dat ik hier ga baren... Heb me misschien toch vergist dat niet alle moeders zo leuk en blij ermee omgaan, had me er iets anders bij voorgesteld, vooral omdat ze het in het begin het nieuws als eerste verkondigde ipv mij en mijn vriend.. @shaddix, 5 januari is verder geen bijzondere dag, pas toen ik zei dat dat mijn datum is, zei ze doodleuk, nou dan gaan we wel een andere keer en dan met jullie erbij, maar ik ken mijn moeder, die keer komt toch niet.. ik moest het gewoon even kwijt, had graag gewild dat we naar elkaar toe groeien maar wat niet is kan nog komen en zo niet is het voor mij ook goed
helaas hier met mijn schoonmoeder hetzelfde.. Kunnen goed met elkaar opschieten en ze was ook helemaal blij toen we zwanger bleken te zijn Maar nu.. helemaal geen belletje, vragen helemaal niks nada noppes... En we zeiden dat ze wel meemocht naar de pretecho met 28 week, zegt ze alleen maar dat echo's slecht zijn .... Had het zo leuk gevonden om met beide moeders te gaan shoppen, maar zoals het nu lijkt zal dat wel niet gaan gebeuren. Mijn moeder moet ik echt in bedwang houden, die koopt het liefst de hele prenatal leeg, da's dan ook weer niet leuk.wil zelf ook wel iets kopen voor ONS kind. Ze zegt ook steeds: doe je wel voorzichtig met mijn kleinkind.... zucht....
En dat is bij mij de omgekeerde wereld, wat jouw moeder doet, doet mijn schoonmoeder.. tot het irritante aan toe en dat mijn vriend haar weer even tot de orde moet roepen... Mijn moeder loopt zelfs te vitten op de reclame´s van Nutrilon, allemaal onzin en dat was er vroeger niet, wat is er mis met gewone melk blahblahblah terwijl ik zo iets heb, goh misschien moet ik dat ook gaan gebruiken, (weet ik veel) Kwam ik thuis met een SUPERLEUK jurkje, het enige wat ze kan vragen is hoe duur?? niet eens van oh wat schattig ofzo... Zal wel aan mij liggen denk ik
mijn moeder ook een tijdje midden in de zwangerschap ineens zo bezig met zichzelf dat ik zoiets had van : halllooo ik ben zwanger!"hahah...dan vroeg ze he het bijv met mn maagzuur ging, terwijl het al een week over was...dan kon ik zo boos worden, dat ze DAt niet eerder had gevragd! Maar ze was bij mn bevallign en sindsdien erg betrokken, ook met die kleine...ze vind het echt ge-wel-dig
Kan me voorstellen dat je dit helemaal niet leuk vind. Mijn moeder was mijn steun en toeverlaat tijdens mijn zwangerschap (en nog steeds), ze was altijd geïnteresseerd en enthousiast en heel erg betrokken. Hetzelfde geldt trouwens ook voor mij vader. Heb het erg getroffen met mn ouders.
Mijn moeder is er ook heel erg bij betrokken, Ik vind het erg lief. Daar in tegen mijn schoonmoeder niet.
kan me voorstellen dat je dit niet leuk vindt. Beetje belangstelling is wel leuk. Hier het tegenovergestelde: moeder dringt zich soms echt op en wil alles weten; krijg soms haast een kruisverhoor.... toen ik zwanger was: hoe was de controle? goed. Was je bloeddruk ook goed? ja Hoeveel dan? uhhhhh Als je ze wilt lenen hoor ik het wel
Zoooo herkenbaar. Maar 1 troost het komt goed!!!! (bij mij dan) Mijn moeder had ook niet veel interesse, paar voorbeeldjes: - toen wij 3D echo hadden gemaakt was eigenlijk de was en keuken poetsen dan wel een half uur naar de dvd kijken - alles wat ik kocht was onzin: want jè kreeg al zoveel ( nou over het algemeen geen badthermometers luierenmers en kruiken) - mocht eigenlijk geen kleren kopen en vooral geen kleine kleertjes ( ik ben dik=dus krijg reuzekind was de conclusie daarachter) uiteindelijk was Gijs net geen 4 kilo waardoor hij heel lang is 56 heeft gezeten dus ik had bijna niets - heb bijna tot geen spullen gekregen in mijn zwangersschap omdat hij maar zo kort baby was.... Wel als kraamcadeau een tripptrapp gehad - dat ik 6 weken van te voren wilde stoppen was toch onzin( terwijl ik in zorg werk en daar heel normaal is) Denk dat het bovenstaande het enigste was waar ze druk over deed maken. Verder vroeg ze amper hoe ik me voelde. Als ik zei ben toch zo moe.... Ja maar dat hoort erbij en mag je niet over klagen.... Maar goed toen ik eenmaal bevallen was liep ze de deur plat belde drie keer per dag op hoe met mij en Gijs ging. nu is mijn band ook veel beter. Laat me in mijn waarde in keuzes die gemaakt heb en over dingen die vroeger doodnormaal waren en nu niet meer... Maar snap je wel dus... En veel sterkte
Mijn moeder heeft 4 dagen niets van zich laten horen toen ik haar vertelde dat ik zwanger was dit was 5 dagen voor we mijn trouwjurk gingen uitzoeken, ze had alleen gezegd ow nou leuk maar ik wil geen oma genoemd worden. op de dag dat we mijn jurk gingen uitzoeken stond ze huilend voor mijn deur, dat ze er spijt van had maar dat ze het zo moeilijk vond, mijn vader is 4,5 jaar geleden overleden op dat moment was dat 3 jaar en ze besefte opeens dat de stappen zich wel heel snel opvolgden en dat ze dat allemaal alleen moest doen. ze had het hier heel moeilijk mee. ze was wel enthousiast maar anders, ze kocht wel wat maar er straalde op dat moment geen geluk van uit. uiteindelijk kwam ik in het ziekenhuis te lopen en moest bijna dagelijks voor ctg of echo en heb haar een paar keer meegenomen had zelf moeite met autorijden. toen ze zijn hartje hoorde heeft ze enorm zitten huilen en hebben we samen zitten huilen en toen zei ze zou jullie kindje weer wat vreugde brengen? Op het moment dat hij geboren was had ze het nog even 2 dagen heel moelijk terwijl ze enorm trots was en is. en inmiddels is ze de meest trotse oma die er bestaat. en ja mijn manneetje heeft al heel wat vreugde in de familie teruggebracht. en af en toe blijft het moeilijk maar ze is zo trots
Dat is wel minder ja ... Misschien is ze heel bang dat je het kindje toch bij haar in huis gaat krijgen en heeft ze daar echt geen trek in? Of hoe zit het met je zus? Heeft ze kinderen of wilt ze kinderen en gaat het moeilijk bij haar? Misschien is dat het? Was een wild guess, maar anders zou ik ook niet weten waarom ze zo zou doen. Want een beetje desinteresse oke, maar het helemaal doodzwijgen is niet goed.
Ts, mijn moeder was ook minder betrokken dan ik had gehoopt. Toch had ik het ook wel kunnen weten want mijn moeder heeft ook altijd gezegd, geniet nog even van je leven en wacht er nu toch nog mee. Mijn moeder was zelf pas 45 toen Julien geboren werd, ze was 20 ten ze van mij beviel. Ze heeft ook tijdens mijn zwangerschap niet de interesse getoond waarop ik had gehoopt. Ze zegt dan van, ja kinderen krijgen is toch de normaalste zaak van de wereld. Ook toen ik thuis kwam te zitten met zware BI zei ze: O lekker had ik ook gedaan hoor, ze kunnen toch niet bewijzen dat het niet waar is!!?? Ik liep serieus bij de fysiotherapeut en verging vna de pijn op het einde. Aan de andere kant moest ze wel huilen toen ik het nieuws vertelde en achteraf zei ze dat ze heel erg bang was dat er iets mis zou gaan. Ze kon zich pas ontspannen toen Julien er was. Ze is ook bij mijn bevalling geweest. Ze zei, als ik het zelf had kunnen doen had ik het gedaan. Ze was zo bang dat er iets niet goed zou gaan, dat ze er maar een beetje luchtig over heeft gedaan de hele zwangerschap door. Tja en verder is het gewoon niet zo'n familiemens. Ze is graag op zichzelf. Julien mag best komen maar een vaste oppas dag wil ze niet. Ik heb het tijdens mijn zwangerschap best jammer gevonden, maar nu vind ik het niet meer erg.
Hm toch niet zo vreemd dan, ik moet het maar laten gaan, misschien komt ze vanzelf wel. Ik kan zelf ook geen verklaring vinden...Ik ben zelf 24 bijna 25 jaar, mijn moeder raakte op die leeftijd ook in verwachting van mijn zus... en ze wist al wel dat ik jong moeder zou worden.... zelf heb ik wel goed contact met mijn zus... we zijn geen dikke vriendinnen maar zijn wel zussen voor elkaar. En zij denkt totaal niet aan kinderen, is echt zo´n carriere-poes... Het is dat we een mooie buik krijgen, anders had ik het makkelijk 9 maanden lang kunnen verzwijgen zeg maar.. @chilleke, die opmerkingen ken ik, ik krijg ze ook naar mijn hoofd alles wat er nu is, is geldklopperij want dat was er vroeger niet, nou sta je dan trots te wezen op je mooie lakentjes die je met zorg hebt uitgezocht..... Ik til er in ieder geval niet te zwaar aan, had het anders verwacht, ook omdat je als dochter zijnde nu ook moeder word... Maar ik ben blij dat ik even mijn verhaal heb kunnen doen en dat ik dan toch niet zo een heel rare moeder heb
Ik had ook verwacht dat mijn moeder en ik nog meer naar elkaar zouden toetrekken door mijn zwangerschap. Maar juist sinds ik zwanger ben, lijken we steeds meer afstand van elkaar te nemen.
ja dat is hier ook het geval, soms zitten we gewoon op de bank tv te kijken, maar ondertussen hangt er gewoon 220 volt tussen ons in... geen idee waar het vandaan komt.. Het is niet zo dat we ruzie hebben of dat er dingen gezegd zijn die kunnen kwetsen... Ik zit hierdoor ook vaker bij mijn vriend,. ik heb nou zoiets van, tja over 2 weken ben ik helemaaaal weg... kan ze vast een beetje wennen.... Maar misschien ligt het gewoon aan mij en niet aan de zwangerschap, had er net over na zitten denken en mijn zus belt ze om de dag altijd wel, soms elke dag.. maar als ik een weekend weg ben, of een soms een week, hoor ik niks en kan ik zelf gaan bellen... nou ja we zien wel....misschien dat ze het er nog uit gaat gooien...
Mischien dat ze realiseerd dat het bijna is dat je moet bevallen en haar dochter een moeder wordt Mischien dat ze zo gevoel heeft .. En dat de baby byna is.. Als je je moeder je graag uithuis wilt vind ik niet zo erg Ikweet nog toen ik zwanger was dat ik bij schoonfamilie woonden Me man en ik wouden snel weggaan. Was drama..maar vooral voor mij.. Maar dit is je moeder soo.. Ze bedoelt het goed