Ons zoontje (bijna 5) heeft in de klas een groepje van 3 vriendjes die veel met elkaar spelen, met zijn 4-en of 1 op 1 of 1 op 2, dat speelt heel leuk samen en als 1 van die kindjes hij ons thuis komt, spelen ze ook leuk. Naast dat groepje heeft hij 1 vriendje in de klas waar hij ook veel mee speelt. Dat jongetje is hier nu een paar keer geweest maar ik word daar niet blij van. Het jongetje is een beetje anders, ik krijg er moeilijk contact mee en hij doet een beetje eigengereid zijn ding. Maar waar ik vooral niet blij mee ben, hij triggert iets bij mijn zoontje. Als mijn zoontje met dat jongetje speelt (thuis, maar ik zie het in de klas ook) dan wordt hij heel druk, gaat zich uitsloven, gek doen, hoort je niet meer, luistert niet, doet dingen die niet mogen en zelfs dingen waarvan ik denk hoe verzin je het (bijv de stenen die op de zandbak-deksel liggen aan de andere kant van de tuin in de planten gooien). Ik denk op zo’n moment echt waar is mijn kind gebleven… en hoe lang duurt het nog voor het jongetje wordt opgehaald… Zeggen dat hij niet meer met het jongetje mag spelen kan natuurlijk, al kan ik de speelafspraakjes natuurlijk wel wat afhouden. Iemand nog andere tips?
Ik heb de speelafspraakjes van ons zoontje van net 5 het afgelopen jaar afgehouden. Ik vind sowieso als ze moe zijn, ze minder fijn spelen. Ik zou zelf met dat jongetje de speelafspraken wat af houden. Je zoontje uitleggen waarom en het dan over een tijdje bijv weer proberen. Laten ze dat gedrag dan weer zien, dan voorlopig niet meer thuis met elkaar spelen. Het kan natuurlijk ook zo zijn dat het niet perse aan dat ventje ligt, maar dat dit gedrag het naar elkaar toe versterkt. Ons zoontje doet sinds hij op de basisschool zit soms ook opeens erg vreemde dingen. Het kan ook de leeftijd zijn, geen idee?
Mijn zoontje van net 5 gedraagt zich met zijn vrienden ook echt als een uitslover af en toe. Op zich kan ik dat nog wel hebben, al is het jammer om je kind zich zo negatief te zien gedragen. Vermoeidheid speelt inderdaad ook een grote rol hier. De vriendjes die ik irritant vind bij hem, noemen mij een baby of een onderbroek Vragen om meer snoep en meer koek en meer... vragen mij om beeldschermtijd en geven hun afval het liefste aan mij ipv in de prullenbak te gooien. Daar kan ik allemaal slecht tegen en die vriendjes heb ik liever niet te vaak over de vloer, maar ik verbied het ook niet. Wel ben ik sinds dit soort vriendjes strenger geworden over de regels in ons huis richting vriendjes van hem.
Herkenbaar. Ik vind met sommige vriendjes de speelafspraakjes echt lastig omdat ze elkaar dan triggeren. Zoontje (4) is dan echt zich zelf niet, doet stoute dingen, luistert niet. Ik ben naar zoontje en betreffende vriendje wel veel strikter geworden over de regels. Zeg vooraf dat ik niet wil dat ze gillen, schreeuwen, rennen enz. Dat helpt wel. Ik begeleid het spel meer. Dus laat ze 1 ding uitkiezen en als ze daarmee klaar zijn laat ik ze iets nieuws kiezen. Door het minder vrij te laten, liopt het toch beter. Bij dat vriendje thuis zijn erg geen regels. Hij springt daar op de bank, staat op de tafel, doet zonwering in en uit en in en uit. Mijn zoontje wordt ook heel druk en wild als hij daat is en als ik hem dan kom halen is het een losgeslagen boel. Zo naar. Maar ik heb dus gemerkt dat als ik strikter ben, dat het veel helpt.
Sommige kinderen zijn nou eenmaal beter in staat om te gaan met de vele nieuwe prikkels bij een vriendje thuis dan anderen. Of het dan jouw keuze zal zijn om een kind van een ander daarin te begeleiden is natuurlijk afhankelijk van heel veel. Je moet er maar net de tijd en energie voor hebben. Maar als het lukt is het wel een fijne positieve ervaring voor een vriendje waarmee je hem toch weer wat vooruit helpt. Als dit vriendje nog eens komt spelen zou ik de afspraak niet te lang maken, begin met een uurtje of korter. Ook helpt het als de afspraak zeer voorspelbaar is. Dus hij komt niet 'spelen', maar hij komt samen wat drinken en een Duplo kasteel (bv) bouwen en gaat daarna weer naar huis.
Goede tips staan hiertussen! Onze dochter is soms ook een totaal ander kind als hier bepaalde vriendjes komen spelen, heel naar om te zien. Ze is van zichzelf heel rustig en lief, kan wel lekker uitbundig zijn maar is altijd wel gehoorzaam, maar ineens gaan ze dan speelgoedjes naar de kat gooien of op de tafel dansen, echt what the hell?! Maar dat zijn vaak kinderen die thuis ook veel meer mogen, jammer is dat altijd. Maar goed, verbieden om te spelen wil ik ook niet, het is ook goed voor kinderen om met verschillende typen mensen om te leren gaan, dus dan maar de teugels wat strakker. TS, jij ook succes met de situatie!
Ik ben ook van mening dat zolang het gaat, je dit soort afspraakjes aan ‘moet’ grijpen als leersituatie. Zodat je kind er mee om leert gaan en zonodig weerstand leert bieden ed. Liefst heb ik die afspraakjes dus juist bij ons thuis en niet bij de ander, waar het mogelijk niet of anders begeleid wordt. Wel zou ik voor je eigen gemoedstoestand de afspraakjes bv. wat korter houden dan je doet als ze leuk samen spelen. En vooraf (met je eigen kind) afspreken wat je verwacht, tijdens de afspraak beide kinderen duidelijkheid geven en ingrijpen als dat niet goed gaat en achteraf met je eigen kind nabespreken hoe het is gegaan en ook of er dingen anders zouden kunnen en zo ja, hoe dan.
Wat fijn hier om de herkenning te lezen! Stelt me wel gerust. Want ik maak me er soms ook zorgen om. Als ik dan mijn zoontje later weer gewoon als zijn lieve en vrolijke zelf zie, dan ben ik echt opgelucht. Nou ja, misschien hoort het dus bij de kleuterfase. En denk wel dat regels en houvast wel helpen voor de kindjes. Op school luisteren ze ook prima. Daar is de leerkracht ook heel duidelijk.
Ik houd het ook het liefst bij korte afspraakjes. Liefst 1,5 uur ofzo. Na 2 uur us de koek echt wel op.
Dan bij de zgn minder leuke kinderen doe je gewoon korter. Dan is er ook minder tijd om vervelend te worden etc. Verbieden heeft idd geen zin, hier ook 1 vriendinnetje die super irritant is vinden wij en dat tolereren we dus gewoon. Gelukkig speelt onze dochter echt met heel veel kinderen dus het rouleert fijn.
Ik heb ook wel eens speelafspraakjes afgehouden vanwege de energie die het kostte om het in goede banen te leiden. Dan dus bv wel aan het begin van de week (dochter nog opgeladen, in staat die prikkels aan te kunnen) en niet aan het einde van de week (dochter sowieso vermoeid). En als ik zelf bv ondertussen iets anders moest doen, dan ging Pietje bv prima bij ons thuis, maar Mientje niet - ligt totaal aan de dynamiek en hoeveel begeleiding er nodig is. Ook dochter een paar keer opgehaald ergens waarna ze uren hondsbrutaal was thuis, gewoon van de totale overprikkeling denk ik - dan vond ik daar afspreken even geen optie (en moest afspreken dus bij ons met dat meisje - maar ik hoorde toen ook verhalen waarbij ik het beeld kreeg dat dochter daar sowieso nooit meer mocht spelen (vader die moeder sloeg bv, veel ruzie met fysiek geweld - dochter zegt dat dat niet het geval was toen zij daar was, maar die hele sfeer daar thuis is zeer onprettig, misschien voelde ze dat toch aan - ik heb dit ook gemeld op school en daar werd aangegeven dat er al balletjes aan het rollen waren bij instanties voor hulp). Maar contact met bepaalde kindjes helemaal verbieden heb ik nooit gedaan, ik denk dat dat averechts werkt.
Dat is dus ook mijn ervaring. Gek genoeg lijk ik om mij heen wel de enige die er zo over denkt omdat door andere ouders vaak 3,5 uur wordt geopperd (12.30 - 16.00 u) maar ik vind dat echt veel te lang.
Ik vind dat bij kleuters gewoon heel snel. Mijn middelste kan echt druk en vervelend zijn als er vriendjes hier zijn en ik verwacht ook bij anderen. Terwijl hij thuis helemaal niet alles mag, we zijn juist vrij strikt. Hij is alleen heel snel overprikkeld, noemt het ook druk en met bepaalde vriendjes gaat hij uitsloven en kattenkwaad uithalen. Met anderen weer helemaal niet. Bij mijn oudste had ik dat ook met kleuters. Hij ging zichzelf niet uitsloven zoals mijn middelste overigens maar hij had wel vriendjes met dat gedrag. Nu ze ouder zijn is dat weggetrokken. Ik denk dat het ook gewoon bij de leeftijd hoort. Kleuters moet je nog wat meer begeleiden en de afspraakjes kort houden.
Op die leeftijd is anderhalf uur tot 2 uur lang zat. Het is bij zulke kinderen ook goed om even de regels duidelijk door te nemen bij aankomst thuis, zodat ze ook weten wat er van ze verwacht wordt. Niet iedereen krijgt het goede voorbeeld thuis of ziet dat zelf in (op die leeftijd). Die irritante of brutale kinderen sprak ik aan op hun gedrag en heel irritante gevallen die vervolgens nog niet luisterden waren gewoon een paar maanden niet meer welkom. Ook eens eentje in de auto gezet en thuis gebracht, die had een grote bek en was agressief, de groeten hoor.
Hier ook hoor. Op de korte dagen vaak ook niet gelijk uit school. Eerst even rustig eten en bijkomen en dan rond half 3 spelen.
Wat fijn om te lezen dat het zo herkenbaar is! Speelafspraakjes duren hier 1,5 tot 2 uur. Dus gelukkig niet heel lang, maar ik heb heel eerlijk gewoon de energie niet om zoon en vriendje de volledige tijd te begeleiden, nog los van het feit dat er ook nog een peuter van bijna 2 rondloopt. Met de andere vriendjes ben ik in de buurt, stuur ik wat bij, maar spelen ze ook gewoon leuk samen zonder de boel af te breken. Maar ik lees wel wat goede tips. Goed om het als leerschool voor mijn zoontje te zien en er met hem afspraken over te maken. Hij moet uiteindelijk toch ook leren om zich niet zo uit te sloven als er vriendjes thuis komen, want zo te lezen kan het nu dit vriendje zijn, maar kan het met evt toekomstige vriendjes ook gebeuren. (ik heb tot nu toe gewoon mazzel met zijn andere vriendjes denk ik). En verder ook goed om duidelijk te zijn wat betreft de regels, zowel voor mijn zoontje als voor het vriendje, wat strakker er in gaan zitten.
Ligt aan dd kindjes. Hier dezelfde ervaringen. Ene kind is een uur eigenlijk al genoeg, andere kind kan bij wijze van van 8 tot 5 komen. Hier de "pfff jouw moeder is echt streng" ook gehoord. Tja jammer dan, soms vibd ik dat nodig om streng te zijn. Hoeveel kindjes is dus ook zoiets. Soms lopen er 6 extra en is er niks aan de hand, soms met 1 is het drama.
Onze oudste kan ook druk gedrag vertonen, omdat hij dan gewoon overprikkeld is. Ik zou het jammer vinden dat hij er als persoon op aangekeken wordt en niet meer mag spelen met anderen daardoor. Of dat het aan de opvoeding zou liggen gelukkig nog geen negatieve ervaring gehad in die zin. En ja sommige vriendjes bij elkaar versterken het gedrag. Zo heeft hij 1 vriendje waar hij wel eens ging spelen en dan totaal niet meer luisterde en helemaal wild was bij het ophalen. Ik heb dan liever dat hij hier speelt met dat vriendje en max een uurtje zodat het leuk blijft.
Denk dat het heel erg aan het kind ligt, hier spreken we met de vaste vriendjes nog langer af, 1230-1700 en soms eten ze ook mee. Met nieuwe / af en toe afspraakjes vaak maar tot 16 uur. Hier zie ik juist dat kinderen die thuis heel veel regels hebben, bij ons helemaal los gaan. En hoe wel er bij ons wel veel mag, zijn de regels die er zijn wel heilig. Ik leg ze ook altijd even uit bij start spelen. En als het echt niet gaat bel ik ook wel eens een moeder om op te halen. Sommige kinderen kunnen het spelen nog niet aan denk ik of ze zijn moe etc. En eerst thuis eten en dan om bv half 3 nog afspreken mag hier niet, dat brengt zoveel onrust mee, dan heb ik een helemaal hyper de pieper kind die 2 uur. Het is direct afspreken of niet. Mijn oudste gedroeg zich ook wel eens echt heel anders, maar daar heb ik hem gewoon op aangesproken. Als dat zo zou blijven was het gewoon niet afspreken. Dat is voor mij een teken dat ze er nog niet echt aan toe zijn.
Oh ja pff, die speelafspraakjes bij de kleuters, echt niet mijn hobby. Komend jaar moet ik er weer aan geloven. Ik ben wel zo'n ouder die een beetje stuurt waarmee ze spelen. Als ze een vorige keer helemaal niet lekker gespeeld hebben en ik het andere kindje niet leuk vond doen dan herinner ik mijn kleuter daar wel weer even aan als ze weer willen afspreken. En dan bedenkt ie zich vaak. Sommige combi's van kinderen halen gewoon niet het beste in elkaar naar boven, dus dan beter met iemand anders spelen. En als ze dan een speelafspraakje hebben ben ik niet iemand die actief met ze gaat spelen, heb ik geen zin in en ook geen tijd voor met nog 3 andere kinderen. Wel ben ik bij ze in de buurt om te horen/zien of het een beetje oke gaat en waar nodig stuur ik bij. En corrigeer ik waar nodig naar onze regels (niet op de bank staan, niet gillen/schreeuwen tijdens het spelen, niet om snoep vragen, rennen doen we buiten en niet in huis etc). Spelen jullie echt actief mee met de speelafspraakjes? Mijn dochter kwam laatst thuis van een vriendinnetje, had de hele middag spelletjes gedaan en de moeder deed ook mee, helemaal leuk vond ze dat. Toen voelde ik me een tikkeltje schuldig, ik doe dat nooit, maar daar heb ik toch ook helemaal geen zin in joh