Laat ik voor opstellen dat mijn ouders veel van ons hielden. Maar ik moet zeggen dat ik regelmatig moet zeggen dat ik een kut jeugd gehad hebt. Het is nooit echt prettig thuis geweest. Veel veel heel veel ruzie tussen mijn ouders onderling. Vader dronk moeder onzeker(rotjeugd) dit werkt door naar kinderen. Geslagen werden we niet wel eens een tik. Schelde soms. agressie ouders onderling ja lijf lek geweld ja samen. De gekste dingen heb ik met die twee mee gemaakt. Dus ik koos voor optie 3
Wij hebben een super jeugd gehad wel een grote tegenslag gehad toen ik een jaar of 5 was (mijn broer 7 en mijn zusje nog een baby) Mijn vader kreeg 2 herseninfarcten op 1 avond (terwijl wij boven lagen te slapen en mijn ma naar een verjaardag was) Zij vond haar man op de grond en zag direct dat het foute boel was (mijn ma is verpleegkundige) Mijn vader is nu 56 en is halfzijdig verlamd maar wat een super vader is het doet alles mee al is het wel met beperkingen... Wij hebben zelfs nog een broertje gekregen 4 jaar na mijn vader zijn herseninfarct. Wat 1 voordeel is dat mijn ma een goede opleiding gedaan heeft en nog steeds als avond/nachthoofd werkt voor 24 uur en daardoor wonen ze in een prachtig huis met aanpassingen (aanpassingen zijn allemaal vergoed voor de rest is alles zelf bekostigd) Elk jaar gingen we 2 keer op vakantie en geregeld uit eten (nu nog steeds) Ook voor ons dochtertje zijn ze een super opa en oma als ik ze vanmorgen dan in de intratuin zie mijn ma achter de rolstoel en ons dochtertje bij mijn pa op schoot Zo zat mijn broertje ook altijd toen hij nog klein was. Ik ben echt super trots op mijn ouders,broer,zusje en broertje! En hopelijk kunnen wij die veilige haven ook aan onze dochter bieden
Ik heb een erg fijne jeugd gehad. Mijn ouders stonden en staan altijd klaar voor me. Heb het altijd goed kunnen vinden met mijn broer. En nog steeds zie ik mijn ouders bijna dagelijks en dat doet me elke dag weer goed. Ik ben zo blij dat ik zulke ouders heb! Als je kleiner bent zie je niet wat je ouders voor je doen, maar naarmate je ouder word, zie ik echt in wat een hart van goud die mensen hebben!
Veilig en warm nest. Ook toen mijn vader helaas overleed toen ik 12 was heb ik het als fijn ervaren. Volgens mij mijn broertje en zusje ook wel. Ook al hebben ze natuurlijk mijn vader niet zo lang gehad. Mijn moeder kon natuurlijk de eerste tijd thuis blijven ( 4 a 5 jaar, kon wel langer maar ze wilde weer werken) door pensioen en nabestaanden uitkering. Daarna is ze lekker gaan werken en kregen we een oppas thuis. Ja kan niet anders zeggen dan een fijne tijd.
Mijn jeugd was slecht. Toen ik 6 jaar was heeft mijn moeder een kruik met kokend water voor mijn ogen over mijn vader heen gegooid. Daarna zijn mijn zussen en broer het huis uit gegaan. Ik bleef achter. Ze hielden er nogal extreme ideeën op na, vooral op het christelijk vlak. Vrouwen moesten onderdanig zijn ect. Mijn moeder manipuleerde trouwens alles aan elkaar, doet ze nog. Ik denk niet dat ze ooit iets heeft gedaan, oprecht voor ons. Ik denk dat ze alles wat ze gedaan heeft en doet uiteindelijk doet om er zelf iets van winst uit te halen (goed gevoel of aandacht). Ik ben veel en vaak geslagen. Toevallig laatst nog over eten gehad. Mijn moeder heeft geen beeld bij normale hoeveelheden voedsel. Voedsel is voor haar iets wat haar probleem oplost, dus als ze hoofdpijn heeft, dan moet je eten, als je misselijk bent, dan moet je eten. Als ik dus buikgriep had liet ze mij geen moment met rust. Echt afschuwelijk was dat. Ze vond sowieso dat ik slecht at en niets lustte, dus ik werd vaak vast gehouden, mijn mond open geknepen, neus dicht, eten erin en soms ook echt flink geslagen daarna. Soms spuugde ik dan alles uit daarna, gewoon een reactie van mijn maag. Ik vind nu nog dat zij gewoon niet koken kan, ze kookt alles kapot. Nu zijn de rollen trouwens omgedraaid. Ik lust eigenlijk best veel (ook wel veel niet, maar ik probeer wel open te staan voor nieuwe smaken), ik eet nu dingen zoals carpaccio en tomaat, zij haalt er haar neus voor op. Ik eet helemaal niet slecht, maar ik kan niet blijven eten en ook niet zulke hoeveelheden. Nog steeds heb ik een hekel aan doorgekookt eten en ik hou ook niet van die vieze witte groentesausjes, ik wil gewoon groente zonder snot
Ik heb een fijne jeugd gehad met een paar problemen. Mijn ouders waren erg warm en zorgzaam voor me. Mijn vader had 6 jaar lang een eigen speeltuin recht tegen ons huis dat was leuk opgroeien. Maar ik werd seksueel misbruikt door mijn opa toen ik 4 jaar was, dat was een donkere wolk over mijn ontwikkeling, ik ben altijd erg onzeker geweest en veel gepest. Dat pesten maakte me nog onzekerder, daar ben ik pas net een paar jaar vanaf. Op mijn 11e kreeg mijn moeder borstkanker, weer een donkere wolk.....
Hier ook zoveel liefde van mijn ouders en dan zie ik nu bij me vriend dat dat niet echt 'normaal' is en vrij uniek dat ik uit zo'n hecht gezin komt
ik zal absoluut niet zeggen dat mijn jeugd slecht was, maar het was wel een jeugd met geweld van een vader die (nu jaren later is hij getest en weet ik veel wat allemaal) een aantal psychische stoornissen heeft en eigenlijk gewoon nooit kinderen had moeten krijgen. Maar er waren, als het goed met hem ging, ook genoeg leuke en mooie momenten in ons gezin, maar ik ervaar het niet als een veilige jeugd.
Bij mij was er een groot contrast tussen de eerste 12 jaar, en de jaren daarna. Tot mijn 12e heb ik een heerlijke jeugd gehad, niks te klagen. Vanaf het voortgezet onderwijs werd ik vreselijk gepest en ging het huwelijk van mijn ouders bergafwaarts. Op mijn 17e zijn ze uit elkaar gegaan, en dat ging met een totale oorlog gepaard, waar mijn broer en ik enorm de dupe van zijn geworden. Op mijn 20e ben ik onder zachte dwang van mijn vader (waar ik toen woonde) op mijzelf gaan wonen, omdat hij bij zijn vriendin wilde intrekken. Vanaf ongeveer mijn 22e ging het weer beter met mij. Maar de periode van 12 tot 22 jaar, daar heb ik geen fijne herinneringen aan.
helaas het laatste, maar het gaat nu hartstikke goed met me, heb mijn leven goed weten op te pakken. ik geef liever verder niet aan wat er allemaal gebeurt is
Ik ben gezegend met een heerlijke jeugd bij liefhebbende ouders die zelfs nu nog altijd voor ons klaarstaan en die nu onze kinderen dezelfde liefde bieden als die wij vroeger hebben gehad. Familie is heel belangrijk voor ons gezin. Mijn zus is dit jaar getrouwd met een man die al een zoon heeft. Ook hij noemt mijn ouders nu al opa en oma en mijn ouders maken ook geen onderscheid tussen hun 'eigen' kleinkinderen en mijn zus haar stiefzoontje. Om een beeld te geven van hoe belangrijk familie is voor mijn ouders: toen mijn oom en tante in Frankrijk onverwacht een hele dure autoreparatie moesten laten doen en geen geld daarvoor hadden, zijn mijn ouders naar Frankrijk gereden om ze te helpen. Mijn man heeft gelukkig dezelfde warme achtergrond. Onze eigen opvoeding is nagenoeg gelijk qua normen en waarden, dus ook in onze opvoeding van Nick zijn we het altijd eens.
Ik heb heel simpel gezegd vanaf mn 10e tot mn 21e (ben nu 23) een kl*te jeugd gehad. Gaat nu vrij goed, maar ben helaas nog niet van de problemen af.
Hier een hele goede jeugd, ik wist vroeger ook echt niet dat het ook anders kan... Heb zelfs nooit een meningsverschil tussen mn ouders gezien/gehoord. Al zullen ze dat ech wel gehad hebben. Toen kwam ik bij mn vriend thuis, en als ze daar woorden hebben dan is het volgens mij wie het hartste kan schreeuwen die wint het. Ik wist echt niet wa ik meemaakte zeg! Mijn broertjes wonen no thuis, echte pubers... Mn vriend zit er dus ooit bij dat ze me pubergedrag bezig zijn en mijn ouders gaan daar goed mee om. Als we dan thuis komen zegt mn vriend altijd; jee wat blijven ze rustig! Dat hoefde ik vroeger niet te proberen. Ben dus erg blij met mijn jeugd!
ik heb echt geweldige ouders, daar niet van. Maar het verongelukken van mijn zusje heeft mijn ouders kapot gemaakt.. Weinig ruimte voor emoties en warmte, vaak een bedrukkend gevoel in huis, veel angsten, en vrij veel kritiek en dat tegenover een grote zwarte foto in huis van het "perfecte" meisje. Nu ik zelf moeder ben kan ik het allemaal beter begrijpen, maar zowel ik als mijn zus hebben hiervoor hulp gehad, wij beseften al heel jong dat ook kindjes opeens dood kunnen gaan.. was niet zo prettig.. heb een geweldige zus waar ik van alles mee doe en een grote broer waar het contact een tijdje moeizaam mee is geweest, maar het gaat nu stukken beter.. Zo slecht heb ik het niet gehad, ze hebben het goed bedoelt, maar wou dat ik ze het verdriet had kunnen besparen..
ben door dit topic trouwens vandaag weer veel aan mn jeugd aan het denken, heb het lange tijd ver weggestopt.
Een heerlijke jeugd! Ik en mn broertje zijn gezegend met 2 geweldige ouders die nog steeds altijd voor ons klaar staan! Zou ze voor geen goud willen missen.
Vrij moelijke jeugd. Ook na mijn jeugd helaas aantal diepe dalen gehad. wil er verder liever niet op ingaan want ik zit niet anoniem op het forum. Laat ik er wel bij zeggen dat mijn ouders me niet lichamelijk of geestelijk mishandeld hebben.
Ik heb een fijne, warm jeugd gehad.. Ben blij met mijn beide ouders, maar met name voor mijn vader neem ik mijn petje af. Mijn moeder heeft een ernstig ongeluk gehad, waarvoor ze tijden in een revalidatiecentrum heeft moeten verblijven. Mijn vader heeft dit altijd goed kunnen opvangen. Toen mijn ouders zijn gescheiden (zonder problemen) zijn mijn broertje en ik bij hem blijven worden, maar het contact met mama is net zo goed.. Ik ben blij met ze.
Ik heb geen fijne jeugd gehad..ook geen contact meer met mijn ouders. gelukkig een plekje kunnen geven,nu aan mij om het bij mijn kinderen helemaal anders te doen.