Oke, met het risico dat ik enorm herkend ga worden, zet ik hier toch maar m'n verhaal neer... Het verhaal is LANG en dan zet ik het nog niet eens helemaal neer... hopelijk haken jullie niet af In elk geval komt het er op neer dat ik een half jaar geleden heb gebroken met iemand die ik 20 jaar lang mijn beste vriendin heb genoemd. De druppel was een opmerking over mijn zwangerschap destijds. We waren tegelijk zwanger, zij had helaas daarvoor een miskraam gehad. Ze heeft toen letterlijk tegen me gezegd: als ik nu weer een miskraam krijg en jij niet, weet ik niet of ik nog je vriendin kan zijn. Ik kan niet zeggen hoe erg me dat gekwetst heeft. Het was vreselijk moeilijke beslissing, maar toen het hoge woord er eenmaal uit was voelde ik een golf van opluchting, rust en bezinning. Het was goed zo. Zij voelde ook dat de vriendschap niet meer was wat het was en we spraken af om de deur niet helemaal dicht te gooien, maar het gewoon zo te laten met wie weet nog ruimte voor een opening in de toekomst. Een paar maanden later kreeg ik een hele vervelende mail van haar. De aanleiding was dat ik haar had geweigerd op Facebook omdat ik had besloten voor mezelf alleen maar naasten als 'vriend' wilde hebben. Dit heb ik toen ook gewoon netjes uitgelegd, maar dit werd niet geaccepteerd. Ze begon met modder te gooien, dat ik zo jaloers was en weet ik veel wat voor haatdragende opmerkingen nog meer. Ze zou me per direct overal blokkeren en hoefde me nooit meer te spreken. Ik heb nog terug gemaild ook, dat ik echt niet begreep waarom ze zoveel waarde hechtte aan iets onbelangrijks als Facebook als ze mijn telefoonnummer, adres en emailadres ook heeft. Heel vervelend dat het zo is gelopen, maar jammer dan. Ik was inmiddels zo boos en teleurgesteld dat die hele eventuele opening van mij ook niet meer hoefde. Zo'n twee maanden later kreeg ik weer een mail. Ze kwam per toeval wat mailtjes van mij tegen en wilde toch nog graag even iets zeggen. Ze had spijt dat ze destijds mijn getuige was geweest op onze bruiloft en wilde dat ze veel eerder had gestopt met de vriendschap. Oh en sorry dat ze me geblokkeerd had, ze was gewoon erg boos. Het zat haar allemaal nog erg dwars en dit wilde ze nog graag even kwijt. Bam. Die zat. Waar was dat toch weer goed voor? Ik heb terug gemaild dat ik het vervelend voor haar vond dat ze er nog zo mee zat, maar dat ik hoopte dat ze nu, nadat ze deze mail had gestuurd, alles kon loslaten. Wat er daarna kwam, daar lusten de honden geen brood van. Als we dan toch hatelijk gingen doen dan kon zij er ook nog wel wat van, en blabla, daar ging het weer heen. Oh en ze zou me nogmaals weer blokkeren, wat dacht ik wel niet. Van een vriendin hoorde ik later dat op haar Hyves een hele www aan mij werd besteed. Ik kon alleen nog maar grinnikken, werd niet eens meer boos of verdrietig. Wat een vriendin... Ondertussen bleef haar man contact zoeken met vrienden van ons, die ze via onze bruiloft hebben leren kennen. Zij kenden het verhaal inmiddels en hebben gezegd dat ze het contact niet zo zagen zitten. Heel lief van ze, het had echt niet gehoeven, maar wel loyaal. Haar man zei toen: Oh, maar NooNoo en man hoeven het toch niet te weten? Vrienden hebben vriendelijk bedankt en gezegd dat onze vriendschap niet zo in elkaar steekt. Bonk. Met terugwerkende kracht nog even een mes in je rug. Wat een fijne betrouwbare mensen waren het toch. En toch... heeft het me al die tijd niet los gelaten. Na die eerste afspraak, dat het goed was, had ik er redelijk vrede mee. Wel gek, want na 20 jaar vergeet je iemand niet. Mijn verleden is met haar verweven, we komen elkaar op social media vaak tegen en zelf in mijn oude woonplaats kan ik haar nog zo treffen. Toen die verwijten kwamen en al die verhalen achteraf, toen is het gaan knagen. Met oud en nieuw verzon ik geheel tegen mijn principes in een goed voornemen: ik mocht niet meer aan hun denken. En raad eens? Vanmiddag kreeg ik een sms van haar. Ze vond het niet kloppen dat een vriendschap van 20 jaar zo eindigde. Oke, het was niet meer een echte vriendschap, maar af en toe een berichtje op Hyves ofzo kon toch wel? Ze heeft spijt van haar rotopmerkingen, maar als je boos bent zeg je weleens verkeerde dingen. Ze mist ons en is oprecht benieuwd hoe het met ons gaat. Ik ben helemaal in de war. Weet niet meer wat ik moet doen. Zou het me rust geven als ik hier mee akkoord ga? Of kan ik het beter laten zoals het is? Helemaal niet reageren? Of nog eens praten. Van dat laatste weet ik wel hoe het loopt... het is iemand die altijd zo draait en praat dat de schuld niet bij haar ligt, het heeft altijd een reden en als het niet zo is heb ik het verkeerd begrepen. Voor een vriendschap is het te laat, er is teveel voorgevallen en gezegd. Maar dat wil ze ook niet... ze wil gewoon af en toe eens een berichtje. Ik weet het niet. Ik wil het zo graag loslaten, maar besef me ook dat dit niet kan. We hebben 20 jaar lief en leed gedeeld en ik kom haar overal tegen, al dan niet in levende lijve. Help! (als jullie er nog zijn... )
Nou lekker mens zeg... Wat ik zou doen, haar volkomen negeren. Jij zult de dingen die ze geflikt heeft nooit kunnen vergeten en je blijven storen aan alles. Zij zal weer iets onbenulligs gebruiken om zich weer tegen je te keren.
Ik heb het gered hoor, en het hele verhaal gelezen (viel best mee btw ). Ik geloof dat ik, na alles wat ze in het verleden eruit heeft gegooid, de deur echt definitief dicht zou laten. Ik geloof namelijk niet dat ze inene zo is omgeslagen. Waarschijnlijk is er iets gebeurd waardoor ze aan jou moest denken, en dacht ze ach...Maar ik denk ook dat dat gevoel zo weer omslaat en jij dan (weer) de dupe bent. Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt. Lastig hoor, want wat je zegt, je gooit ineens 20 jaar vriendschap "weg". Maar bedenk je wel dat zij dat zelf heeft veroorzaakt! Sterkte.
Is ze toevallig zelf zwanger? Ik heb namelijk een aantal jaar geleden een 'vriendin' gehad, die heel erg heeft lopen stoken tussen mij en een paar andere vriendinnen, waardoor ik ineens 5 vriendinnen kwijt was... Op een gegeven moment nam ze contact op, om het uit te praten. Ik heb dat geweigerd, omdat ze destijds zo achterbaks bezig was geweest. Een week later kwam ik erachter dat ze zwanger was (en ik heb het gevoel dat ze daardoor dit soort dingen uit het verleden 'goed gemaakt' wilde hebben....) Als ik je verhaal zo lees, zou ik er klaar mee zijn, als ik jou was!
Ik zou haar ook negeren. Elke keer als jij een net antwoord geeft op haar mails, komt ze nog bozer terug. Waarom zou je er nog energie in steken, een vriendschap wordt dit toch niet meer.
Ik zou haar compleet maar dan ook compleet negeren.. Lekkere vriendin jou uitkafferen wanneer het haar uit komt en het weer "goed" maken als het haar uit komt....
Ik kan hier kort en krachtig over zijn.Ik hoefde echt geen contact meer. Ik was er klaar mee want ik zou het zonde vinden van mijn tijd en energie. Ik denk dat je je moet afvragen of enig contact of misschien vriendschap met haar wat zou toevoegen voor jou en vanuit jouw antwoord hierop een beslissing nemen. Succes!
Dankjewel voor jullie snelle reacties al! Mijn eerste reactie, nadat mijn hart weer op z'n normale plek is gaan zitten, was: flikker op! Maar toen ging ik twijfelen. Kennelijk laat het haar ook niet los en mij dus ook niet. Moet het zo zijn? Maar ik twijfel ook aan haar oprechtheid. Aan de andere kant: wat kan een krabbel op Hyves voor een kwaad? Misschien had ik daar destijds ook makkelijker in moeten zijn: haar gewoon accepteren als vriendje. Dan zou ik m'n eigen principes even op zij moeten zetten voor de lieve vrede. Aan de andere kant: dat typeert wel de hele vriendschap, ik bewaarde altijd de lieve vrede. Ik ben zo klaar met haar, met hun... ik voelde niet voor niets die rust toen het hoge woord eruit was. Het is denk ik gewoon hoe het gelopen is, wat er nog is gezegd en wat haar man heeft gedaan en dan in combinatie met dat ik ze elke keer tegen kom.
Als ik mijzelf in jouw positie zou zetten zou ik mezelf aan mijn voornemen houden. Zij heeft je pijn genoeg gedaan. Het enige wat ze wil (denk ik) is jou gewoon opnieuw een keer raken. JIJ bent degene die van haar moet breken, niet zij. Houd jezelf sterk en laat haar niet meer in je leven. Blokkeer haar nummer, alle social media en kijk haar niet meer aan als je haar tegenkomt. Wat je zelf zegt, er is heel veel gebeurd tussen jullie. Laat dit niet nog een keer gebeuren!!! Succes met je besluit.
ik ben ook tot het einde geraakt het is een triest verhaal waarvan er helaas veel zijn denk ik. ik denk ook niet dat dit goed kan komen. jullie belangen liggen ook teveel uiteen al zou je willen. er zit al teveel aan gekwetste gevoelens tussen. je kunt een kopje wel lijmen maar de scheuren blijf je zien. het wordt nooit meer wat het was. kan ook niet want je bent moeder nu, dus zowieso veranderd. laat het verleden voor wat het is, probeer de wrok en teleurstelling los te laten probeer zelfs te glimlachen om de leuke dingen die jullie gedaan hebben en koester dat. maar vooral accepteer dat mensen leven soms uiteen gaan en negeer alles van haar kant verder.ga niet in op dit mailtje. het is een kwestie van tijd dat ze weer gaat modder gooien vrees ik.
Het gaat er natuurlijk om hoe jij je hier zelf bij voelt. Als ik het zo lees, had je er zelf al vrede mee dat jullie vrienschap was afgesloten. Ook zeg je dat een vriendschap er niet meer inzit en dat ze dingen verdraait. Ik denk dat je er wel klaar mee bent. Ik zou haar bericht niet negeren, ik zou even een (zakelijk) berichtje terugsturen dat je het waardeert dat ze je een berichtje stuurt waarin ze zegt dat ze spijt heeft, maar dat de vrienschap voorbij is, dat er wat jouw betreft te veel dingen zijn gebeurd en dat je geen behoefte meer hebt aan contact met haar. Als je haar dan een keertje tegenkomt, hoef je haar niet te negeren, maar kun je haar gewoon gedag zeggen. Maar nogmaals... het gaat erom hoe jij hier zelf instaat. Wat vind jij ervan als je haar nooit meer zou spreken? Wat zou je willen? Lastig hoor! Poeh, wat een nieuwe reacties zijn erbij gekomen in de tijd dat ik dit berichtje tiepte.
Lekker negeren! Heb onlangs hetzelfde meegemaakt en besloten dat wanneer ik het toch weer toelaat, ik me alleen maar weer druk ga maken. En ik heb wel wat beters te doen, jij ook denk ik! Sterkte, het blijft erg naar..
Ik zou er geen energie meer insteken... En dit zou toch heel makkelijk weer kunnen leiden tot een draaideurrelatie als je hiermee in zee gaat...
Het is niet alleen die ene krabbel, maar doordat je haar de toegang tot hyves geeft, geef je haar weer toegang tot je leven. Zij kan weer kijken naar jouw leven en zoals ik het zie, wil je dat helemaal niet toch? Ik zou het niet doen, ze kan je alleen maar pijn doen....
je moet helemaal niks doen waar je niet achterstaat als is het maar zoiets simpels als hyves of facebook. dat doe je dan voor de lieve vrede en niet omdat je dat zelf wilt.
meid je moet doen waar jij je goed bij voelt. als jij geen behoefte hebt aan contact en ook niet aan hyves contact ja dan is t jammer voor haar. niet om de lieve vrede zoals je al zegt dingen tegen je gevoel doen om dan maar de vrede te bewaren. ik zelf heb ook een vriendschap beeindigd van 26jaar. haar man heeft iets bij mij geprobeerd ze geloofde me niet. om de "vriendschap"te behouden ben ik nog een paar keer geweest alleen altijd als haar man er niet was. maar op een gegeven moment dacht ik van wat heb ik hieraan? ze gelooft me niet, ik zet mijn principes aan de kant voor een vriendschap die heel erg van een kant moet komen. ze houd er nogal een uitgesproken mening op na over buitenlanders. ik heb een buitenlandse partner. nee echt ik denk dat je t antwoord al weet als ik zo je verhaal lees. je voelt je prettig zonder t contact. en als ze je mail en tel nr al weet is toch genoeg? wat voor meerwaarde heeft t als ze je hyves heeft? succes met de situatie
Dit zijn geen dingen die een vriendin tegen je hoort te zeggen en te doen, of ze nu boos is of niet...... Ik zou dr nog niet eens een berichtje terug doen, voor mij zou er TE veel gebeurd zijn.
Je moet uiteraard doen wat je zelf wilt. Ik denk eerder dat ze nieuwsgierig is naar jouw leven nu, en dat ze dat op hyves even wilt bekijken.
Wat zit er voor jou nog voor voordeel in als je haar weer zou accepteren? Wat gebeurt er als er weer iets in jullie leven gebeurt wat haar niet zint, jaloers maakt of doet ontploffen? Ik denk dat je kunt wachten tot het weer mis gaat, voor mij persoonlijk zou er teveel gebeurd zijn.
Ik heb je lange verhaal gelezen en ik zou het hier lekker bij laten... Geen energie meer in steken. Wat als je weer contact hebt en het loopt weer na een kwetsende opmerking zo? Dan ben je weer terug bij af.