Hallo, Mijn dochtertje is bijna 1,5 jaar. Ze is altijd wel een klein driftkikkertje geweest. Maar een paar keer goed uit laten razen deed wonderen. Ze heeft een fase gehad dat als ze haar zin niet kreeg ze met haar hoofd tegen de box of op de grond ging beuken. En daarna natuurlijk hard huilen omdat het pijn deed. Als advies kreeg ik haar dan te negeren wat best wel moeilijk was want ze deed zichzelf zeer maar uiteindelijk stopte ze er mee. Nu is ze sinds een paar dagen weer niet meer te houden. Ze is net ziek geweest (verkouden, koorts). Ze krijgt dan een hele waas voor zich en gaat ons dan zeer doen (ons in het gezicht slaan, kopstoten geven, probeert te bijten) en wat wij vooral het ergste vinden zichzelf pijn doen (weer met hoofd op grond bonken maar nu ook met beide handen hard op haar hoofdje slaan en zelfs proberen haar ogen uit te krabben). Dit is nieuw voor ons. Ze doet het vooral als ze iets niet mag maar ook als ze geïrriteerd raakt omdat iets niet lukt/gaat zoals ze wilt. Overal hoor je: dat zal wel de peuterpuberteit zijn. Maar ze lijkt me nogal jong hiervoor. En dit is toch wel te erg gedrag. Zijn er mensen die dit gedrag kennen? Wat kan ik er aan doen, hoe kan ik er het beste mee om gaan? Ik word een beetje radeloos. Is dit gedrag echt normaal? Groetjes, Natalie
Poeh das best wel pittig ja. Ik denk dat ik het groot en deels zou negeren. Gewoon weg lopen als ze zo doet. Zou ze mij pijn gaan doen dan weet ik niet hoe ik zou handelen. Als ze nou wat ouder zou zijn dan zou ik eens laten merken dat het zeer doet maar met 1.5 jaar is dat nog niet echt te begrijpen voor ze denk ik. Meid ik wens je veel sterkte met je driftkikkertje.
Je zegt dat je dochter net verkouden en ziek is geweest. Hier speelt nl hetzelfde momenteel. Mijn zoon is erg verkouden en daardoor veranderd zijn gedrag enorm nu. Hij is erg dwars en erg driftig momenteel. Hij zit overduidelijk niet lekker in zijn vel. Ik negeer de dwarsheid en de driftbuien. Ik laat hem uittieren en als het klaar is komt hij wel bij mij voor ee knuffel, hier is dit de beste oplossing. En hij is erg moe door de verkoudheid en ik denk dat dit ook een rol meespeelt dus wellicht ook bij je dochter? Probeer haar wat vaker op bed te doen, dan kan ze misch wat bijslapen. Als mijn zoon moe is dan is hij nl heel erg dwars en driftig. Ik doe het hier nu ook dan maar 2x op bed overdag
Moeilijk zeg! Ik zou ook zeggen 'negatief gedrag negeren en positief gedrag waarderen' maar ik heb dan ook geen driftkikker (in die mate dan) in huis. Daarbij begint negeren natuurlijk wel erg moeilijk te worden als ze in haar ogen begint te krabben en dat soort enge dingen.... Wat betreft jullie zeer doen, ik zou hier persoonlijk wel op reageren. Mijn dochtertje heeft een tijd gehad dat ze me kneep en dat deed echt zeer. Maar 'niet doen' zeggen motiveerde haar alleen maar om het vaker te doen. 'Auw' was enorm grappig (weet zij veel) en zelfs een tik op haar vingers maakte het spelletje nog leuker. Tot ik het op een gegeven moment beu was en haar terug geknepen heb. Ze schrok en ging heel hard huilen. Heel zielig natuurlijk máár...ze heeft me daarna niet meer geknepen! Maar uiteindelijk kennen jullie je meisje natuurlijk het beste. Ga op je gevoel af zou ik zeggen en als je het echt niet vertrouwd kun je altijd nog informeren bij bijv. het consultatiebureau. Succes!
oei erg vervelend lijkt me dat maar het lijkt me ook niet goed om het te negeren vooral omdat ze ziek is geweest. tjah ik heb hier geen ervaring mee maddox is onze eerste en net 7 maanden. maar ik denk dat als je het negeert dat je haar ook het gevoel geeft dat het jou niks kan schelen. praat met haar en probeer daaruit op te maken wat haar scheelt. ze is 1,5 en begrijpt natuurlijk niet alles wat je tegen haar zegt maar het zal haar denk ik wel een goed/beter gevoel geven als zij merkt dat jij je best doet om haar te willen begrijpen.
tot een bepaald punt moet je inderdaad negatief gedrag negeren. maar dit gaat wel iets verder. je ogen uit krabben dat moet je niet te vaak doen. jullie bijten enz moet je ook niet goedkeuren en duidelijk nee zeggen en streng toespreken. eventueel met een time out in de box ofzo. misschien kun je het eens aankaarten bij de huisarts dat hij je doorverwijst naar een kinderarts/psygoloog. want dit is wel iets meer als een beetje peuterpubertijd. baadt het niet dan schaadt het zeker niet. je kan beter een keertje voor niks gaan, dan dat je straks als ze 5 is denkt had ik maar....... heel veel sterkte.
Wat ik nog vergeten was te vermelden is dat ze dit gedrag alleen thuis doet. Niet op de creche en niet bij de opa's en oma's. Daar is ze een voorbeeldig kindje. Ga je bijna denken dat wij iets niet goed doen .... Maar ik heb al vaker gehoord dat kinderen thuis heel anders kunnen zijn. We proberen het in eerste instantie te negeren. Maar als het te ver gaat dan moeten we natuurlijk ingrijpen. Ik denk niet dat een kinderpsycholoog nu al iets kan doen. Ze is pas 1,5 en kan niet aangeven wat er aan de hand is.
Dat ze t thuis doet, betekent niet dat je iets niet goed doet; kindjes reageren zich met name af in situaties dat ze zich t meest op hun gemak voelen; wat dat betreft voelt ze zich thuis dus erg veilig. Ik zou haar zoveel mogelijk duidelijkheid geven; sommige dingen mogen echt niet (kan je niet negeren), helpt t als je haar dan even 'weg' zet? Iris moet heel zelden op t deurmatje zitten als ze echt veel te ver gaat (eerst wel waarschuwen). Verder haar zoveel mogelijk bij je nemen, leuke dingen doen en geruststellen; ziek zijn en zich niet goed voelen kan lang doorwerken.
nathalie@ die kan wel observeren. kinderen met bepaalde afwijkingen vertonen bepaald gedrag. hoe eerder je dat weet hoe beter je erop in kunt spelen. als er echt iets aan de hand is agat eht niet vanzelf over en wordt het alleen maar erger. dan heb je over 5 jaar zoiets van had ik maar.... dan had ze naar een speciale creche kunnen gaan of speciale kleuterschool. maar je bent uiteraard vrij om te doen wat je wilt.
Ik lees graag mee met dit topic, want hier nog zo'n driftkikkertje. Onze dochter is bijna 14 maanden en herken alles! Hoofd bonken op de grond of tegen de tafel, slaan, knijpen, bijten. Gek wordt ik ervan. Ik probeer het te negeren, maar slaan, bijten en knijpen gaat er bij mij echt niet in. Soms weet ik het echt niet meer en heb ik net als gisteravond een flinke huilbui als ze op bed ligt, omdat ik niet meer weet hoe het aan te pakken. Tips zijn zeer welkom! Groetjes, Yvon
Mijn zoon heeft precies hetzelfde gedaan, ook slaan, bijten, krabben enz. Inderdaad het slaan op zijn eigen hoofdje en het bonken vonden wij ook het ergste. Wij zijn toen naar het dreumesspreekuur bij het consultatiebureau geweest en daar hebben wij veel goede tips gekregen. Als je kleintje in een driftbui schiet krijg je totaal geen contact met haar, hoe harder je er tegen in gaat hoe heftiger het wordt. Wij hebben hem toen in een hoek gezet of de box en laat hem maar uitrazen. Daarna als hij afgekoeld was een dikke knuffel geven en troosten. Ze weten daarna vaak niet eens meer wat de aanleiding was maar zijn wel verdrietig. Ook kregen wij de tip om inderdaad het positieve aantemoedigen en het negatieve te negeren. Veel complimentjes en aanmoedigen, het is wel moeilijk maar als je volhoud werp het zijn vruchten af. Wij wouden toen ook weten hoe het komt dat hij zo was, want net wat je zegt hij deed het ook alleen bij ons. Zij zeiden dat hij het juist bij ons deed omdat wij zijn stabiele thuis zijn, veilig en vertrouwd. Mijn zoon heeft dat trouwens nog, op school is hij heel verlegen maar thuis echt niet Ook zeiden ze dat het vaak voorkomt omdat de kindjes op die leeftijd nog niet goed duidelijk kunnen maken wat ze willen. Op deze manier proberen ze je duidelijk te maken wat ze willen alleen komt het dan helemaal niet meer goed over. Sorry voor het lange verhaal maar ik hoop dat je er iets aan heb. Anders kun je altijd het consultatiebureau om tips vragen, het komt vaak voor dus voor hun niet vreemd.
Kennissen van ons hebben via het cb een video interactie programma gedaan. Daar werden ze gewoon gefilmd tijdens hun dagelijkse bezigheden en daarna ging er iemand naar kijken die hun daarna tips hebben gegeven over hoe ze dingen anders aan kunnen pakken. Er wordt daar voornamelijk gekeken naar wat je goed doet, zodat je dat vaker gaat doen. Jezelf terug zien zorgt er ook wel voor dat je zelf vaak al ziet wat er "fout" gaat. Zou dus idd via het cb of de ha proberen om er wat aan te doen.
Luca heeft ook drifbuien, om niets! In mijn ogen dan, maar hij is oh zo boos! Als ik merk dat ik hem niet kan bereiken, omdat hij zo boos is, dan lijkt hij ook gewoon boos om de boosheid en dan til ik hem op en vertel hem dat hij best boos mag zijn, maar dat mama er niet op gaat reageren en leg hem even in een hoekje van de kamer, op een kussen. Dat is zijn uitraas-plekje. Inmiddels heb ik dat meerdere keren gedaan en weet hij dat hij daar lekker boos mag doen en dat ik ook niet reageer. Ik negeer hem. ALs hij weer naar me toe komt, omdat hij uitgeraasd is, krijgt hij een dikke knuffel en gaan we iets leuks doen. Ik merk dat als je er in mee gaat, of ertegenin gaat schreeuwen dat het dan erger wordt. Negeren is naar, maar werkt wel. Soms is hij 20 minuten aan het razen en boos doen, maar hij stopt vanzelf als hij merkt dat mama niet eens tegen hem praat of naar hem kijkt. Zo'n dreumes spreekuur klinkt heel goed. Ik denk dat dat ook een goede tip is om eens heen te gaan, als je zo'n driftkopje hebt.
Heel herkenbaar. Mijn dochter is ook zo erg driftig, op die leeftijd vooral. En idd, hoofd tegen de grond gooien, haren uittrekken, braken, mama krabben. Ik heb er wel altijd voor gezorgd dat ze niet haar hoofd op de stenen vloer kon bonken, dan legde ik haar in de box, maar haren uittrekken en zichzelf krabben heb ik vanaf het begin volledig genegeerd en dat was ook snel over. Mij probeerde ze in mijn gezicht te krabben en als ze dat deed zette ik haar in de box, of als dat niet kon pakte ik haar met haar rug en billen omhoog over twee armen zodat ze niks kon, naar een veilige plek om uit te razen. Ik ontdekte wel dat ze vooral extreme driftbuien kreeg als ze moe was, en zie d'r dan maar in bed te krijgen. Dus vermoeidheid voorblijven is ook erg belangrijk. Nu is ze nog steeds wel erg driftig, maar niet meer zo erg als toen en ze doet zichzelf en mij (meestal) geen pijn meer. Nou ja, gisteren heeft ze haar halve teennagel eraf geschopt in een driftbui maar dat was niet bewust. Succes ermee!