Wij hebben met zowel mijn ouders als schoonouders een goede band. Mijn ouders zijn de harde werkers, die zichzelf altijd blijven evalueren en zich altijd afvragen of ze nog iets beter kunnen doen. Ze hebben dan ook aardig wat carrière gemaakt, en willen buiten dat ook al het andere goed doen. Goede ouders en grootouders zijn, goed zijn in de hobby's die ze hebben, het huis en alles perfect op orde hebben, en ga zo maar door. Dat zijn best wat zaken bij elkaar, en ik merk dat het soms lastig voor ze is als iets niet loopt zoals zij willen. Mijn zoon is bijvoorbeeld wat eenkennig, en mijn moeder had zo graag die oma willen zijn die alles met mijn kinderen kon. Gelukkig doen ze ook het feesten zo goed als ze kunnen, dus mijn ouders vinden ontspanning in lekkere etentjes (regelmatig ook, op de laatste maanden na gezien de situatie), mooie en deels ook luxe vakanties afgewisseld met nostalgische camping-vakanties en avonden met vrienden en familie. Dat zijn echt de loslaat-momenten. Mijn schoonmoeder, daarentegen, is veel intuïtiever, en kan haar omgeving veel beter loslaten wanneer dat verstandig is. Ze werkt ook hard, maar dat doet ze voor haar cliënten; haar zelfbeeld is wel op orde. Ze maakt bewuste keuzes waar ze gelukkig van wordt en deelt haar geluk graag met al haar kinderen en kleinkinderen. Ze heeft flinke voelsprieten die haar vertellen wanneer er iets aan de hand is met haar gevariëerde club kinderen, stiefkinderen, schoonzonen en - dochters en kleinkinderen. En dat is regelmatig wat. Haar man, niet de biologische vader van mijn echtgenoot, heeft die voelsprieten minder, maar draagt op zijn eigen manier bij aan een leuke sfeer en helpt ook graag een handje wanneer iemand in de familie praktische hulp kan gebruiken. Met mijn schoonvader heb ik minder die emotionele band. Het is een schat van een man, en ik ben blij met hem als persoon. Maar ik weet waar de autistische trekjes van mijn zoon vandaan komen en dat maakt het soms lastig om persoonlijke gesprekken te voeren. De gesprekken gaan vaak over elektronica, politiek of andere dingen die wat op een afstandje spelen. Wel komt hij graag een handje helpen als dat nodig is, en wij helpen hem op onze beurt wanneer dat nodig is met dingen die wij beter kunnen. Dat laatste draait dan vooral om hulp van mijn man met zaken als computers, printers en netwerk. Van mij krijgt hij zo af en toe een reminder dat zijn gevoelsleven ook meetelt; iets wat veel mensen al snel een beetje uit het oog verliezen met iemand die zich zo moeilijk uit.
Mijn moeder was mijn beste vriendin maar helaas overleden. Ze was gescheiden van mijn vader en ik had dus een stiefvader maar na het overlijden van mijn moeder is het contact tussen ons verbroken omdat hij mij en mijn kinderen geen ruimte gaf om te rouwen door nieuwe vriendin. Mijn vader is een bijzondere man. We kunnen samen het pas sinds de laatste jaren enigszins hebben over onze gevoelens. Hij is heel veel ziek geweest en ik regel in die tijden alles voor hem. We houden veel van elkaar, maar omgang met gevoelens is voor ons beide lastig. Mijn schoonmoeder is een redelijk ouderwetse vrouw, heeft nooit gewerkt en we hebben een gigantische generatiekloof. Zij is 85 en ik 33 maar ze is goud waard. Mijn schoonvader is vanaf dag 1 mijn beste vriend.Ik heb het getroffen met ze na een lastige start.