Hallo iedereen, Ik lees regelmatig de website en nu zou ik graag jullie reactie willen op mijn probleem... Zo'n twee tot drie jaar geleden begon bij mij het verlangen naar een gezinnetje. Toen heb ik voorzichtig gepeild wat mijn vriend daarvan vond. Wij woonden in een erg kleine en dure studio. Hij zei dat hij graag met mij kinderen wilde, maar toen nog niet, omdat de situatie er niet naar was. Allebei nog geen vaste baan, te kleine en dure woonruimte en te jong... Inmiddels zijn we een hele poos verder en verlang ik enorm naar een gezin. Onze situatie is nu ideaal, vind ik: ons huis is klaar (eigen bouw), we hebben allebei een vaste baan en we trouwen op 25 mei 2007. Ik heb hem al vaker op de man af gevraagd hoe hij over kinderen dacht, maar daar kreeg ik vaak een ontwijkend/onzeker antwoord op. Toen heb ik mijn gevoelens op papier gezet en aan hem laten lezen. Hierna hebben we een gesprek gehad over kinderen en wat hij wilde. Nu blijkt dat hij heel graag kinderen wil, maar (wederom...) nu nog niet. Financiele situatie... Sorry hoor, maar dan kunnen we kinderen wel helemaal vergeten. Dat komt dan nooit uit. En hij wil geen kinderen voor het huwelijk. Maar zo lang kan en wil ik niet meer wachten. Ik ben bijna 27 en ik wil heel graag kinderen voor mijn 30e. En ik wil ook erg graag dat mijn kinderen van hun opa's en oma's kunnen genieten (en andersom). Mijn schoonvader, de lieve man, is vorig jaar nl. bijna aan een zware longontsteking overleden en is nog steeds niet de oude. En mijn vader gaat ook al hard achteruit, hij wordt echt ouder. Ik ben een paar jaar geleden met de pil gestopt, omdat ik het niet meer wilde. Mijn vriend wist ervan trouwens. Ik heb sowieso wat tegen medicijnen en mijn menstruatie verliep zonder pil veel prettiger. Maar ik hoopte natuurlijk ook stiekem op een (on)gelukje. Als ik nu om me heen kijk, zie ik alleen maar zwangere vrouwen en zijn er erg veel bevallingen in mijn omgeving. Als ik de tv of de radio aanzet, gaat het meteen over zwangerschap. Het lijkt wel een teken. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan. Ik ben niet jaloers aangelegd, maar dit doet gewoon zo'n zeer... 't Is een heel verhaal... Heeft iemand dezelfde ervaring? Of weten jullie hoe kan ik mijn vriend overtuigen dat we toch echt die condooms weg moeten doen? Hoe moet ik hiermee omgaan?
moeilijke situatie waar jullie samen uit moeten komen je zult toch samen voor een ja moeten gaan want als de een niet wil veel succes in ieder geval
Jeetje, vervelend zeg. Maar jullie moeten er inderdaad samen uit komen. Een kindje moet een beslissing van jullie beiden zijn. Veel succes.
Vervelende situatie zo ja. Ik kan me voorstellen dat je zelf een beeld voor ogen hebt met hoe en wanneer. Misschien kun je met hem overleggen om het comdoom vaarwel te zeggen , op jullie trouwdag. Zo zijn jullie toch eerst getrouwd , en zo lang wachten is dat niet meer. Symbolisch wel mooi vind ik. Maar als ik jou was zou ik hem toch eens vragen wanneer hij dan aan kinderen zou denken ( afgezien van de financiele kwestie, want als die goed is is dat geen echte reden natuurlijk). Ik hoop dat jullie er samen uit kunnen komen. heel veel succes
Moeilijke situatie. Mijn man staat er eigenlijk ook nog niet met de volle 100% achter, dus ik denk dat ik een idee heb hoe jij je nu voelt. Het is een belangrijke beslissing waar je allebei achter moet staan. Overigens kan het nog best een lange tijd duren voordat je zwanger bent. Kijk maar hier op het forum, sommige dames zijn al tig maanden bezig om een kleintje te verwekken. Kan je vriend concreet aangeven waarom hij nu nog niet wil? Heel veel sterkte en succes.
Het is moeilijk te forceren zoiets.. Ik heb ook een tijdje in die situatie gezeten... dat ik heeeeel graag wou maar dat mijn man zei dat hij er nog niet klaar voor was.. Ik had het er toch best wel vaak over en dat stootte hem juist af leek wel.. Op een gegeven moment had ik het even naast me neergelegd en toen gebeurde het.......... "klokslag 12 uur met oud en nieuw verzocht hij mij om de pil achterwege te laten"...
kan je maar 1 ding adviseren voor je gaat trouwen, en dat is een heel goed gesprek aangaan met je vriend (toekomstige man) en een duidelijk antwoord verwachten, VOOR je gaat trouwen, financiële dingen zijn kolder, want een kinderkamer kost tegenwoordig niet zo veel meer en qua eten etc. betreft valt het reuze mee... voor je gaat trouwen met je grote liefde mag je bepaalde dingen verwachten, waaronder wanneer hij eraan toe denkt te zijn, hij is niet meer alleen, dit is iets wat jullie beide aangaat, en daar mag jij gewoon duidelijkheid in vragen meid... heel heel veel succes!
Hoi Milootje, Ik vind het ook heel moeilijk om je advies te geven. Een kind moet je allebei willen anders krijg je problemen. Maar ik herken mezelf toch ook wel een beetje in je vriend. Ik was in onze relatie degene die het niet zeker wist. Ik wist gewoon niet of het de juiste tijd was. Maar ik ben er vanzelf achter gekomen dat het eigenlijk nooit de juiste tijd is en er altijd wel iets is waardoor het niet uitkomt. En nu 7 jaar verder in onze relatie ben ik erachter dat ik toch wel kinderen wil. Ik denk wel dat je duidelijkheid moet vragen aan je vriend. Het is een grote verantwoordelijkheid, misschien is hij bang voor de verantwoordelijkheid. En het ligt natuurlijk ook aan de leeftijd van je vriend. Misschien vindt hij zichzelf te jong. Maar het beste is om er een open gesprek over te hebben. En als zijn reden inderdaad is dat hij wil dat jullie getrouwd zijn, dan zal je dat moeten respecteren. Ook ik wilde getrouwd zijn voordat we aan kinderen gingen beginnen. En ik ben nu 1,5 jaar getrouwd. En we zijn nu ook al 6 maanden bezig. Vraaf om zijn mening en respecteer die, en kijk vanaf daar verder. Groetjes wendy
Daar sluit ik me helemaal bij aan Wendy! Ook mijn man gaf tot vlak voor we zijn begonnen aan dat hij niet wist of dit de juiste tijd was...(hij moet met alles wel een beetje aangespoort worden;samenwonen, trouwen). Toen heb ik hem gevraagd erover na te denken wanneer die tijd volgens hem dan wel geschikt was. Ook gaf ik aan dat ik wel vast met de pil wilde stoppen. Dat respecteerde hij (uiteindelijk). Hij heeft er idd over nagedacht en gaf toen aan dat ik misschien wel gelijk had en we er voor moesten gaan . Ik was dolblij. Nu, inmiddels in maand 8 beland, kan het hem niet snel genoeg gaan en geeft hij aan dat we misschien wel eerder hadden moeten beginnen hihhihi Geef je vriend de tijd, maar vraag wel om duidelijkheid. Hij MOET kunnen aangeven waarom hij nu nog niet wil en wat hij omstandigheden vind die wel geschikt zijn, ook al zal dat moeilijk voor 'm zijn. Heel veel suc6 meis. Ik hoop dat jullie er snel samen achter kunnen staan!
Hele wijze antwoorden die hierboven gegeven zijn. Ik sluit me daar volledig bij aan. Probeer vooral hem te laten nadenken en jou duidelijkheid te geven over wanneer en hoe hij de dingen ziet. Jij hebt daar al een duidelijk beeld over, maar bent er ook al veel langer mee bezig. Mannen zijn zowiezo veel praktischer ingesteld. En je kunt het ook zo bekijken dat hij graag een goede basis geregeld wil zien, zodat de kinderen in jullie gezin ook goed kunnen opgroeien. Wellicht heeft hij ook wel het beeld in zijn hoofd dat wanneer jullie voor kinderen gaan het meteen raak is. Er kan bij hem zoveel spelen, daar zul je eerst meer over te weten moeten komen. En als je dat weet, dan komen jullie er samen wel uit, toch?! Heel veel succes. Groetjes Vera
Bedankt voor jullie reacties! Het doet me goed om de mening van een ander te horen. Ik houd ook erg van symboliek, Jolanda. Het zou heel mooi zijn als we de condooms weggooiden op onze trouwdag (die is als het goed is in mijn vruchtbare periode). Maar ik ben daar gewoon te ongeduldig voor geworden. We wonen nu al ruim 5 jaar samen en hebben sinds 2,5 jaar een samenlevingscontract (i.v.m. de bouw van ons huis). En, het kwam er een beetje lullig uit bij hem, toen we na het huwelijksaanzoek wat aan het nakletsen waren, vertelde hij me zelfs dat hij mij eigenlijk eerder wilde vragen, nog voordat we aan ons huisproject begonnen. Ik heb me toen groot gehouden, maar dat deed zo'n zeer. Dan hadden we dus nu waarschijnlijk al een gezinnetje gehad... Hij geeft aan dat hij pas na het huwelijk aan kinderen wil beginnen. Ik heb ook het gevoel dat hij eigenlijk "bang" is voor de verantwoordelijkheden. Hij zegt dat hij erg graag kinderen wil, maar nu nog niet. Ik denk dat hij dan inderdaad eerst een basis wil hebben ofzo. Maar een samenlevingscontract is toch ook zekerheid? En hij is bang dat we het financieel niet rond zouden kunnen krijgen. Tuurlijk, kinderen zijn duur, dat weet ik ook wel, maar met opgeknapte tweedehandsspullen kun je ook een hele mooie kinderkamer maken. Ik probeer er vaak met hem over te praten, maar ik het ook het gevoel dat ik hem daardoor afstoot. Ik hoop dat hij net als bij jou, Joyce, mij bijvoorbeeld op mijn verjaardag (in juli) verrast door de condooms weg te gooien. Ik wil het ook niet forceren. Het is een keus van ons samen. Laatst heb ik hem wel gezegd dat het niet meteen de eerste keer raak is en daar keek hij vreemd van op. Ik heb hem toen meteen het een en ander uitgelegd. Misschien moet ik dat gewoon nog een keer doen. Hij was er echt van overtuigd dat hij mij meteen zwanger had, nadat wij getrouwd zouden zijn...
Hoi Milootje, Ik zit ongeveer in dezelfde situatie als jij. Ik heb ook een vriend die nog wil wachten, omdat we nog aan het verbouwen zijn, financieel het ook niet handig is en ik nog bezig ben met mijn studie. Toch ben ik met de pil gestopt en zo nu en dan vrijen we onveilig. Hij wil heel erg graag kinderen (hij is 30), maar ziet het nu niet zo zitten. Maar als het dan toch gebeurd is er ook geen man overboord. Ik vind het heel rot voor je, vooral omdat jij al 27 bent (ik word 26) en je heel graag voor je 30ste een kindje wilt. Ik kon mijn ei nergens kwijt en voelde me zo machteloos, alsof je iets niet wordt gegeven waar je zo naar smacht! Als je er over wilt praten of effe je ei kwijt wilt kun je me een PB sturen hoor! Ik weet hoe je je voelt... Succes ermee in ieder geval!
Hoi Milootje, Ik weet dat het voor veel mensen hetzelfde idee geeft, maar een samenlevingscontract is toch gevoelsmatig iets heel anders voor mij. Ik heb nl. met mijn vorige vriend ook een samenlevingscontract gehad en het enige wat je moet doen is de notaris bellen dat ze het mogen vernietigen. Je neemt vaak dat contract doordat het je wordt aangedwongen door de bank voor een hypotheek. Trouwen doe je voor je gevoel en voor de liefde. Ik hoop dat je als je getrouwd ben snel zwanger mag worden. Groetjes wendy