Hallo allemaal, Sinds mijn man weer aan het werk is gegaan maandag, kan mijn dochter alleen maar huilen De hele dag door jengelt ze de boel bij elkaar. Ik probeer het steeds te negeren (tenzij ze honger heeft of buikkrampen heeft) of haar af te leiden, maar dat helpt niet. Het lijkt wel alsof ik niks goed kan doen Mijn man, zus, beste vriendin en beste vriend kunnen met haar doen wat ze willen, dat vind ze allemaal prima. Maar zodra ik iets doe (bijv. luier verschonen of een liedje zingen) gaat ze huilen. Ik heb haar niet laten schrikken of pijn gedaan zover ik weet. En ik ben ook niet gestressed van iets of zit niet lekker in mijn vel... Ik weet niet wat het is. Zodra ik alleen met haar ben gaat ze huilen. Op het moment dat er iemand anders bij is, is ze het liefste kindje dat er is. Wat kan dit zijn?! Ik snap het niet... Doe ik iets fout? gr. Joeja
he hoi Misschien wil ze JUIST gewoon lekker bij je zijn? Ze is nog zo jong joh! Ik zou zeggen...lekker knuffelen en troosten maar!
Dat is het punt, bij mij blijft ze huilen ale: Gisteravond was ze schor van het huilen de hele dag, ik krijg haar niet getroost en MOE dat ze was, ik vond het echt heel zielig. Van ellende heb ik haar even bij onze goede vriend gebracht die schuin onder ons woont. Bij hem op de arm was het meteen goed en is ze (eindelijk) als een blok in slaap gevallen. Hij heeft haar toen in bedje gelegd en ze heeft de hele nacht doorgeslapen. Dat krijg ik dus niet geregelt bij haar, hoe hard ik het ook probeer; liedjes zingen, sjoggelen op de arm, lekker knuffelen in bed... niks helpt zolang ik het doe (behalve als het etenstijd is, dan ben ik wel goed ). Nu op dit moment is mijn man weer thuis; de kleine is weer rustig. Ligt, na de voeding van half 8, weer lekker in haar bedje te slapen. Om 13.00 uur moet hij gaan werken, dan zal het wel weer hommeles zijn [-o<
misschien ben je toch een beetje gespannen (dat je denkt: oh jee, straks ben ik weer alleen en zal ze wel weer gaan huilen), en dat merken die kleintjes toch.. Voeden gaat dus wel goed? En na het voeden bij jou in slaap vallen?
Bij ons zoontje werkte dit toen hij zo oud was als jouw dochtertje; als hij verdrietig is, heel rustig met hem blijven, hij wilde geen speeltjes oid...gewoon heel kalm troosten (lekker tegen je aan houden) misschien kan je een beetje heen en weer wiegen met haar? of in een buikzak doen en een beetje heen en weer lopen ...? en het ligt heus niet aan jou ofzo hoor; veel kleintjes zijn in het begin huilerig en moeilijk te troosten, het gaat wel over hoor...! Komt gewoon door alle nieuwe indrukken...!
Misscien is ze gewoon bang dat jij ook weggaat en probeert ze zo je thuis te houden! Toch ook wel heel erg lief? Gewoon lekker troosten en knuffelen.
Waarschijnlijk voelt ze je spanning aan en uit ze dit door te huilen. En voor jou is het natuurlijk nog heel onwennig, je bent net 2 weken mama, je moet nog zo veel leren! Maar je schrijft dat het voeden goed gaat, waarom leg je haar dan niet gewoon aan als ze huilt? Jij bent mama, dus bij jou ruikt ze melk. En babietjes van de ze leeftijd willen vaak elke 1,5 a 2 uur aan de borst, zo zijn ze voorgeprogrammeerd. Waarschijnlijk is ze daarom bij andere mensen rustiger: daar is niets te halen. De hele nacht doorslapen op deze leeftijd is niet zo goed hoor. Niet langer dan 5 uur slapen, en dan weer aanleggen!
dat moet echt moeilijk voor je zijn.... misschien ben je toch teveel bezig met haar te troosten,wat doet ze als je haar in haar box legt,of alleen vasthoud? in ieder geval heel veel sterkte!
Je kunt, hoe gek het ook klinkt, het ook als een compliment zien! Bij jou voelt ze zich het meest veilig en kan ze alles loslaten en verwerken wat er op haar af komt. Bij vreemden niet. Ik herken het wel dat je kindje bij vreemden zich voorbeeldig gedraagt, maar thuis alles bij elkaar krijst. Het is natuurlijk ook de afleiding en nieuwe indrukken die je kindje op dat moment krijgt. Maar later komt alle stress eruit, en dat is natuurlijk het fijnst bij mama! Ik zie dat ze 2 weken is, volgens mij is het normaal dat baby's dan meer huilen dan in het begin (zijn ze nog moe van de bevalling). Dus vooral niet aan jezelf gaan twijfelen Joeja! Ik had een huilbaby en heb ook veel gehad aan het boek "de taal van huilen" van Aletha Solter geloof ik. Beetje zweverig en overdreven soms, maar de kern vond ik goed.
Noooooooouuu dat zijn veel antwoorden! Ik heb ze allemaal eens goed gelezen en overdacht vandaag voordat ik erop ging antwoorden. Mijn antwoord: Ik heb die tiet-ding.. uhm .. oh ik ben zó moe dat ik niet meer uit mijn woorden kom hahahaha.. ik floep me er wat uit vandaag. Enniewee... Hoe zeg je het, ik heb haar proberen aan te leggen als ze huilt, maar dit wil ze niet. Ook vandaag bleeeeef ze maar huilen huilen huilen. Ik heb haar toen in de kinderwagen gegooid (ze vind rijden met de kinderwagen fijn) en naar mijn zus gewandelt. Daar ben ik in het grote bad gegaan met Louke dicht tegen me aan en een schemerlampje aan. Dit vond ze heerlijk! Daarna is ze niet meer huilerig geweest Eindelijk iets gevonden dat werkt dus We hebben in bad veel liedjes gezongen samen met haar tante en we hebben rustige klassieke muziek opgezet die ik veel luisterde toen ze nog in de buik zat. Ze is weer een blije rustige baby! Ze moest denk ik inderdaad gewoon even gekoesterd worden op haar eigen speciale manier. Dankzij jullie heb ik in eerste instantie wel kunnen accepteren dat ze huilt, dat wil ook wel helpen neem ik aan. Dank jullie! Liefs, Joeja
@mamamadelon: Als ik haar in de box leg gaat het 10 minuutjes goed en dan is het weer huilen geblazen. Als ik haar laat jengelen in bedje.. nou.. dat houdt ze heel lang vol! hihi.. (ik heb echt alles al geprobeerd.. )
Misschien raar om te zeggen en vat het ook niet verkeerd op maar het kan ook zijn dat je juist té veel probeert waardoor ze overprikkeld raakt. Je warmte en koestering is vaak meer dan genoeg en niet allemaal toeters en bellen uit de kast halen om haar rustig te krijgen. Veel sterkte en geniet lekker van de kleine want het gaat zo hard! Liefs Eva
Joeja fijn dat je iets hebt gevonden wat helpt. Het kost ook tijd om je kindje te leren kennen en te weten wat het nodig heeft.
ben blij dat je iets gevonden hebt! dat word een abonnement op het bad van je zus! laat je niet gek maken,ze is nog jong gaat echt vanzelf beter hoor!
Hier ga ik in mee. Wij zijn de eerste weken constant bezig geweest om Juul te troosten en te sussen door te wiegen, lopen, af te leiden.... Eind van het liedje was dat Juul na 4 weken doodop was... Ze wilde gewoon af en toe even lekker uithuilen op mijn borst zonder dat ik iets deed of zei. Gewoon er zijn voor haar was genoeg. Wij zagen het echt als onze taak om haar constant te entertainen terwijl het leven opzich voor zo'n kleintje al topentertainment is, het is dus al snel teveel. Waarom ze dat gedrag alleen bij jou vertoont? Ik kan me zo voorstellen dat je toch wat gespannen bent en dat laat je merken door bijvoorbeeld je ademhaling en dat boelt een baby dan weer feilloos aan. Ik probeer altijd heel rustig en diep naar mijn buik te ademen (de buikademhaling van zw-yoga, heb ik er toch nog iets aan gehad) en dat werkt erg goed.
Ik vat het niet verkeerd op, jullie hebben helemaal gelijk. Ik moest zelf effe een stapje terug doen en samen met haar ontspannen. Niet dat ik een stresskip ben ofzo, maar geestelijk rustig was ik niet en dat zal ze geheid gemerkt hebben. Het gaat nog steeds goed sinds het bad, al is ze een tikkeltje uit haar ritme wat betreft drinken. Dat schijnt echter normaal te zijn heb ik begrepen, iets van regeldag ofzoiets?... Ze slaapt ook heel onregelmatig, ik kan de klok er niet meer op gelijk zetten helaas. Maar dat is allemaal niet erg, zolang ze zich in haar persoontje vanbinnen maar lekker en fijn voelt. Je kindje van streek zien is werkelijk hartverscheurend Ik probeer wel haar ochtendbad/wasbeurt en middagwandeling in de kinderwagen op gezette tijden erin te houden. Ze reageert hier heel positief op ook als zij verder uit haar ritme is. Na het wandelen krijgt ze nog een fles en daarna gaat ze naar bedje. Het is alsof ze dit al weet, want ook al heeft ze honger, ze schreeuwt niet om deze voeding maar wacht geduldig af, valt vervolgens in bedje in slaap en wordt heel vrolijk weer wakker (af en toe eens een huiltje/geluidje ipv. schreeuwen om mama en/of papa) voor de volgende voeding. Dit is eigenlijk het enigste gedeelte van de dag dat ik kan plannen inmiddels hihi...