ik heb wat steekjes in mijn linkerschouder maar verder niks...kan dit alsnog wijzen op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap?
weet je wat helpt om te kijken of je een buitenbaarmoederlijke zwangerschap hebt? Naar het ziekenhuis gaan en je bloed laten prikken als een dokter dat van je vraagt... Dan had je dokter kunnen zien morgenvroeg aan het hcg wat er aan het handje is... En hij/zij had een echo kunnen maken... Steekjes in je schouders lijkt me niet het meest gangbare in jouw situatie om vanuit te gaan en zeker niet om hier door "ervaringsdeskundigen" te laten beoordelen... Je bent onder behandeling bij je arts... Laat hem/haar zijn/haar werk doen...
Ik denk dat ik even niet de juiste persoon ben om je vraagjes te beantwoorden... Ik vind dit nl. een domme zet van je en ik word er een klein beetje pissig van... Zal te maken hebben denk ik met dat ik het zelf heb meegemaakt en ik weet van hoe ver ze mij hebben weggehaald...
dat spijt me om te horen therese maar ,... om nou pissig te worden? ik doe de dingen weer anders dan jij en reageer weer anders op mijn angsten en emoties,ookal klinkt dit voor jou niet logisch,waarschijnlijk omdat het bij jou anders verliep...
Ik denk dat iedereen bedoelt Miranda, dat je je toch over moet geven aan de mensen die er verstand van hebben: in het bijzonder jouw gynaecoloog. Ik heb zelf ook een buitenbaarmoederlijke zwangerschap meegemaakt en kan me goed voorstellen hoe Therese zich voelt. Als je kindje je op die manier wordt afgenomen wordt je geleefd en beslist ineens het ziekenhuis voor je. Het is dus ook belangrijk om daar naar te luisteren. Maar ik denk dat jij je daarom vooral ook moet houden aan wat je dokter tegen je zegt. Dat ze je hCG willen checken (dus ook vandaag) is hun keuze. Die moet je (helaas, hoe moeilijk ook...) respecteren en navolgen. Zij zijn toch de specialisten. Er is hier niemand die jou om jouw emoties zou veroordelen, integendeel. Men probeert je hier de rationele gevolgen te laten zien van je emoties en je met twee voeten op de aarde te krijgen... hoe moeilijk dat ooit ook is. Ik kan erover meepraten. De eerste dagen was ik met mijn hoofd echt er niet bij. Ik ben blij dat er toen mensen zijn opgestaan die mij erdoorheen gesleurd hebben (mijn gynaecoloog voorop). Groetjes en succes morgen, Josien
ik ben het ook volkomen met Therese eens! Als een arts je vraagt om bloed te komen prikken voor je HCG gehalte dan moet je gaan. Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is niet iets om mee te spotten. Ik weet hoe het kan lopen met een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en hoeveel impact het heeft op je leven. Ik was er gelukkig net op tijd bij. Als ik 10 minuten later was geweest dan had ik nu waarschijnlijk geen berichtjes meer kunnen achterlaten. Ik vind het dus niet slim dat je vandaag niet geweest bent. Ik heb de hele avond lopen denken of ik (nog wel) zou reageren, maar het blijft mij heel erg bezig houden. Denk ook dat meespeelt dat ik nu weer zwanger ben en dat ik met 6 weken een echo moet krijgen om te kijken of ons kindje dit keer wel goed zit. Hete blijft dus een heel erg gevoelig onderwerp, en ik denk niet alleen bij mij maar bij alle meiden die dit meegemaakt hebben.
Nou miranda, zo lees ik dat echt niet. Dit komt echt uit bezorgdheid. De ernst van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is erg groot, je kunt er aan dood gaan!
En dat is precies wat volgens mij niemand hierboven gedaan heeft? Iedereen geeft aan je verdriet te begrijpen, maar probeert wel zo op je in te praten dat je je gynaecoloog serieus neemt. Maar goed... je spreekt hem/haar morgen weer. Ik hoop dat je dan meer duidelijkheid hebt. Succes, Josien
ik wil niemand de grond intrappen en ik reageer me niet af op jouw! Zoals Natasja al zegt je kunt er dood aan gaan. Bij mij is dit bijna gebeurt. En ik heb er nog steeds last van (buitenbaarmoederlijke zwangerschap in april)en het heeft mij heel erg veranderd.
ik wil gewoon even duidelijk maken dat ik geen nare opmerkingen meer slik,...dit doe ik nu al een tijdje en nu ga ik er wat va zeggen,en mocht ik dan van dit forum verbannen worden dan weet ik gelijk hoe het zit met de mentaliteit hier peace
volgens mij is het al duidelijk dat je geen nare opmerkingen slikt. Maar in dit onderwerp zie ik geen nare opmerkingen, alleen meiden die je advies willen geven. Kan me goed voorstellen dat je je niet prettig voelt hoor, maar nogmaals ik denk niet dat de meiden het hier vervelend bedoelen.
nee klopt,...maar weet je ik ben ook moe en prikkelbaar door morgen en daarbij zijn er wel 2 leden op dit forum die mij op mijn zenuwen werken...ben t gewoon een beetje zat,...wil hier net als ieder ander mijn verhaal kwijt en anderen steunen of feliciteren,adviseren noem maar op
Dat is logisch en dat mag jij net zo goed als een ander. Maar probeer in ieder geval de goede raad niet in de wind te slaan, want de lieve woorden van andere heb je ook nodig in deze situatie. En dan doe je boos tegen de verkeerde mensen, dat vind ik voor die andere meiden ook niet leuk.
Ik wil ook nog even zeggen dat ik me op niemand afreageer... Daar ben ik het type niet voor... Ik heb mijn miskraam en buitenbaarmoederlijke zwangerschap beiden heel goed verwerkt... beiden hebben ze een plaatsje gekregen en het is goed zo! Het is me nu eenmaal overkomen en het zal wel ergens goed voor zijn geweest... Ik vond en vind het nog steeds niet slim van je dat niet bent wezen bloedprikken... Je hoeft dan niet eens voor een uitslag want daarvoor moet je vandaag... Ik denk dat je nu nog langer in spanning zit, omdat de arts nu de waarden van je hcg niet bij de echo zal hebben. Ik hoop dan maar voor jou dat de echo genoeg duidelijkheid zal geven. En zoals anderen ook al gezegd hebben hier na mij: Luister naar je arts! Sterkte vandaag!
lieve lieve therese,je hebt me verkeerd begrepen,vrijdag moest ik een uur voor de echo bloedprikken,want dan hadden ze met de echo ook de uitslag van het bloed...en dat doe ik vandaag ook weer,moet ik alleen een nieuw prikformulier halen want ze moeten er dan even "voorrang" op zetten nt als bij de twee andere formulieren
en ik heb behoorlijke ongi pijn tijden s het lopen dus nogmaals ik vrees dat het niet meer goed komt,moet me er alleen nog 100% bij neer leggen en dat vind ik moeilijk
Maar waarom moest je dan gisteren eigenlijk prikken meid... Dat begrijp ik niet... Het kan ook bandenpijn zijn he... Wacht eerst maar es even af wat ze in het ziekenhuis gaan... Daarna kan je gaan vrezen of hopen... of genieten...