Ongeduldige papa

T is een baby dus vind persoonlijk dat hij zich kinderachtig gedraagd.

Aan de andere kant vind ik dat hij best veel doet.
Misschien toch zelf de voedingen maar doen??
Voor vaders ligt het vaak heel anders, die band is gewoon niet zo sterk gelijk als met mama.

 

En dat is alleen vandaag, en verder gaat het goed? Dan gewoon accepteren dat het ook hem soms wat teveel kan worden. Gebeurd jou dat nooit dan? Mij wel namelijk. Ik verlies ook wel eens mijn geduld hoor, heel menselijk.

 

Ik kan hem best wel begrijpen. Soms is geduld gewoon op en dan kan hij toch beter je zoontje even weg leggen en laten huilen (en met de keukenkastjes slaan...) dan met je zoontje gaan schudden of zo?

Misschien kan je met je man afspreken dat als het hem te veel wordt, dat hij jullie zoontje dan even aan jou geeft in plaats van hem in de box te leggen zodat jij kan overnemen? Misschien is dit omgekeerd ook wel leuk dat als jij het even niet ziet zitten, je hem gewoon aan je man kan geven?

 

Voor mama's is het heel anders dan voor papa's
Mama's stoten zichzelf naar achteren. Eerst de baby alles geven wat hij nodig heeft en dan pas ik
Papa's twijfelen erin, eerst de baby, dan een twijfel, dan toch de papa want de baby dronk niet dus is de papa aan de beurt en dan vragen ze zich af waarom de baby huilt.

Die hebben dat instinct niet

 

Haha inderdaad precies wat jij zegt !!!
Ik merk echt dat voor mij mijn zoontje op de 1e plaats staat en daarna pas ik zelf .
En bij mijn vriend staat ons zoontje op de 2e plaats , eerst komt hij zelf !!

 

Ik vind het erg dat hierboven aangegeven wordt dat mama's dat toch beter kunnen/weten en dat papa het dan maar niet hoeft te doen. Je krijgt toch samen kinderen? Waarom zou papa dan opeens het recht hebben om te passen voor de moeilijke momenten?

TS: Misschien laten zien hoe jij het doet, zo'n flesje volledig laten drinken?

 

Ja, herkenbaar.
Mijn zoontje is inmiddels bijna een jaar en soms heeft manlief er nog moeite mee..
Hij gaat dan lopen mopperen en doen.
Het niet leeg laten drinken van een flesje herken ik dan weer juist niet. Hier is het vaak juist zoontje die aangeeft niet meer te willen en vader die wil dat de fles leeg gaat...

Ik snap dat het voor de vaders anders is en daar heb ik alle respect voor. Maar soms is het best lastig en mis je toch echt een stukje medewerking/ inzicht..

 

Ik herken je verhaal wel van kijn eigen vriend. Maar ik denk ook dat het deels met mijzelf te maken had. Ik wilde graag dat hij hetzelfde deed als ik. Dus alles op mijn manier......erg fruatrerend voor mij want dat kan natuurlijk nniet altijd. Toen ik dat meer los ging laten en hem zijnngang liet gang ging het beter. Hier was het zo dat bij mijn briend het gewoon meer tijd kostte om de baby te leren kennen en dingen te herkennen zoals honger en moe zijn. Ik zag dat sneller, ook omdat ik meer tijd doorbracht met de kleine. Dat ging in de loop van de tijd steeds beter.

Ik heb ook echt wel gemerkt dat je als kersverse ouders je eigen ik weer moet vinden. Iedereen doet het op zijn manier en je hebt evht tijd nodig om je draai te vinden, ook samen als ouders. Maar hier is het helemaal goed gekomen. Hopelijk lukt dat ons bij uk 2 ook.

Ik zou dus zeggen, probeer ook geduld met hem te hebben. Je kunt hem tips geven, maar soms moeten ze ook zelf dingen ervaren. Geduld komt denk ik vanzelf wel een beetje.

 

mijn man is erg ongeduldig en heeft een kort lontje. Zijn dochter is zijn alles, maar als ze huilt dan kan hij beter even blokje om met de hond ofzo. Hij kan daar gewoon niet tegen en slaaptekort en depressie erbovenop maakt het nog lastiger voor hem. Gelukkig is het huilen nu stukken minder en kan hij leuke dingen met haar doen, dat maakt een hoop goed. De meeste moeders hebben het instinct van zichzelf, de meeste vaders moeten er nog in groeien.

 

Dat heeft alles met instinct te maken hoor. Voorbeeld: als Eva huilt, dan ben ik degene die haar stil kan krijgen. Mijn man heeft daar niet altijd de feeling/geduld of hoe je het ook wilt noemen voor. Dat betekent toch zeker niet dat hij een slechte vader is? Ik accepteer dat gewoon, hij is sterk(er) in andere dingen. We vullen elkaar aan wat dat betreft. Ik kan bv. veel "panischer" zijn nu ze kruipt, hij is daar een stuk makkelijk in en laat mij ook weten dat ik er soms niet zo bovenop moet zitten. Laat haar lekker ontdekken, zegt hij dan. En gelijk heeft hij.



Soms denk ik wel eens dat moeders het zichzelf ook wel heel moeilijk maken ...

 

Zorgen kan je leren. En net doordat mama's meteen in de verdediging schieten van "ik zal het dan wel doen", ontneem je de papa de kans om zelf te leren zijn kind te troosten.

Ik ben zelf helemaal geen zorgend type, en ik ben verschrikkelijk ongeduldig, ook met mijn dochter als baby. Ik heb heeeeeel hard moeten werken aan het mama-zijn, want iedereen verwacht dat van mij. En maar logisch ook, ik heb nu eenmaal een kind. Waarom mag je dat dan niet verwachten van papa?

 

laat papa doen waar hij goed in is. en doe de voedingen gewoon zelf. want dit is echt niet goed op deze manier.

 

Ik heb dit echt ook zo ervaren zoals je bovenste stukje. Ik was/ben juist het zorgende typje en wilde dat alles op mijn manier gebeurde want ik was er per slot van rekening de meeste tijd en kende dochter ondertussen het beste. Met als gevolg dat we in hetbegin best veel mopperden op elkaar. Ik vond dat vl het niet juist deed en verbeterde hem telkens. Ik bedoelde het niet zo, maar mijn tips kwamen anders bij hem over, betweterig. Met als gevolg dat vl zoiets had van: ja als jij het toch beter denkt te weten dan doe je het maar zelf. Ja en dan vond ik weer dat hij te weinig interesse toonde etc etc. Over en weer waren er dingen die niet fijn waren. Ik kreeg toen hier ook dectip om het wat meer los te laten en mijn vriend de tijd te gunnen om zich dingen eigen te maken. En dat heeft hier echt gewerkt.

 

Bij ons is het dan wel andersom, maar inderdaad bij vrijwel alle mannen zie ik dit gedrag. Hij wil toch niet meer, nou dan ga ik nu eten. kan ik er ook niks aan doen verder. En dat bedoelen ze niet naar denk ik maar zijn daar gewoon nuchterder in.

 

Het begin is ook een periode met veel stress, waarin zowel mijn partner als ik wel eens ongeduldig hebben gereageerd in de piek van een huilavond of het 's avonds laat niet in slaap vallen.

Petje af voor je partner, die zo te lezen veel doet in de verzorging van jullie kleine. Dat doen niet alle mannen. Ik zou niet die voedingen structureel gaan overnemen van hem. Kom op, hoe erg geef je iemand dan een signaal dat zij het niet kunnen. Zo krijg je van die mannen die niks doen in de zorg voor hun kind omdat vrouwen ze alles uit handen nemen.
Geef hem gewoon tips over hoe jij het doet, op een niet aanvallende manier. Grijp desnoods in en geef het tweede deel van de fles als het nodig is. Maar ga alsjeblieft niet alles structureel overnemen.

 

Of jij bent aan het koken, het vlees brand al 9 van de 10 keer aan omdat je meestal alleen kookt met de baby maar nu is het weekend dus papa is thuis.
De baby word wakker en huilt en dan vraag je of hij de baby gaat pakken "ja hoor is goed" maar ze moeten nog even dit en dat doen op de pc of een andere cd opzetten of plassen, schijten,drinken, een koekje eten,....je kent het wel dus uiteindelijk laat jij je vlees maar weer aanbranden

 

Moeder heeft haar kwaliteiten, vader heeft andere kwaliteiten. Zorgen kun je deels leren, maar als het je ding niet is, is het je ding niet. Veel mannen kunnen nou eenmaal weinig met een baby, plus een baby heeft mama in die periode meer nodig dan papa. De babytijd is met name een moedertijd. Tuurlijk kun je van vader veel verwachten en de meeste mannen doen dat ook gewoon. Maar sommige dingen kun je gewoon beter zelf doen.

Ik zou ook vragen om de kleine naar mij te brengen in plaats van dat ik hem moet gaan halen. Heb je zelf ook meer rust.
Mannen zien bepaalde dingen gewoon niet. Hier hoef ik het vlees niet aan te laten branden zoals in bovenstaande reactie als ik maar zeg dat hij de kleine 'nu' moet gaan halen. Dan doet hij dat ook 'nu'. Tegen mannen moet je direct zijn en duidelijke taal spreken.

 

het is niet dat het flesje niet op is, (dat kan en mag wel) maar dat hij met de kastduren slaat en het gehuil van de baby niet kan verdragen. zij wordt wakker van het lawaai , in de andere kamer, dat de vader schreeuwt en lawaai maakt omdat hij boos en gefrustreerd is.
dit is geen kwestie van leren 'verzorgen'. hij heeft dus zelf honger volgens de TS en wil zelf eten. en even later heeft de baby weer honger. en hij is dan boos.
dat is een teken dat hij het niet aan kan met al deze taken bij elkaar. neemt deze taak over, tenminste voor een tijdje en geeft de man rust en tijd om zich te herstellen. doe de voeding zelf. totdat hij ziet hoe het werkt en een beetje nacht rust heeft.
een baby verzorgen doe je samen. maar dat betekent niet dat jij strenge regels moet hebben voor altijd wie wat doet. wie zich goed voelt doet het. wie het niet aan kan mag even uitrusten, en doet iets anders.
heel praktisch zijn, ipv moreel of principieel. anders haal je het niet met z'n 2en.

 

Kijk, dat staat er al heel anders dan je vorige post. Daar kan ik inderdaad wel inkomen. Het hoeft ook idd niet volgens strenge regels, dat de één altijd de fles van 16.00 moet geven en de ander altijd die van 19.00 ofzo. Maar ik bedoel meer dat je er op moet letten dat de vrouw niet de volledige zorg 'opeist', zoals je dat regelmatig bij stellen ziet gebeuren.