dacht....dat doen we effe....3de kindje,EITJE! NOU mooi niet dus. Het begon om 6.30 's ochtends,elke 5 minuten had ik krampen,maar niet erg hoor,zelfs zo mild dat Ferg gewoon maar naar zijn werk is gegaan,omdat ik dacht van,ja straks blijft hij thuis voor niks.... Maar aangezien dit zo maar uren doorging,heb ik hem toch maar naar huis laten komen,en heb het ziekenhuis gebeld dat we eraan kwamen. Mijn moeder kwam bij me thuis op Daniel wachten. Clementine heb ik op school opgebeld en die was gelijk naar huis gekomen,die had pas 1 uur gymnastiek gehad dus die was er wel blij mee dat ik belde. Zo rond 11.30 vertrokken we met zijn 3en naar het ziekenhuis,ik vond het toch wel leuk dat Clem mee ging,want ze wilde ook zooo graag. In het ziekenhuis aangekomen toucheerden ze mij,en ik nog gewoon grapjes maken en zeggen ja,ik ben met een uurtje weer weg hoor,want tis mijn derde,dus dat gaat n eitje worden.Blijkt het dat ik al gewoon 4 cm. ontsluiting heb! Ik dacht nou,dat klinkt goed!En de pijn was goed te handelen,ik dacht nou als het zo verder gaat,dan is het dus ECHT zo,dat de 3de makkelijker gaat! Maar na een uurtje toucheerden ze mij weer,en had ik nog steeds maar 4 cm..... Ook niet erg...maar toch besloten ze mijn vliezen te breken. Maar eenmaal hadden ze mijn vliezen gebroken begon de ellende.... De weeen waren ZO heftig,niet zo gek.....ik ging van 4 cm. naar 10 cm. in.... 10 MINUTEN! Echt waar,ik dacht dat ik in de hel was beland! Maar daarbij kwam dus nog het ergste,het bleek dat River zijn hartslag erg achteruit ging en dus MOEST hij onmiddelijk eruit...Opeens werd het een chaos in de kamer en stond er een vreemde mannelijke dokter voor mijn neus,die wel even zijn handen in mij stopte om de boel te `helpen´ Hij besloot binnen een paar seconden een vacuumpomp te gebruiken,het was een zaak van leven of dood zei hij,het was dat of een keizersnee en toen ging het allemaal nog sneller.Ik barstte van de pijn...dacht dat ik moest overgeven,ik gilde het uit,om hulp om wat dan ook,als het maar wegging.... Toen persen,persen,en opeens had ik een levenloos blauw mannetje op mijn buik,die na een seconde weer werd weggegrepen en naar de reanimatiekamer werd vervoerd... Ik zeg: wat is er?,wat is er? iIs alles wel ok? Na een paar minuten kwamen ze met hem terug,hij had een apgarscore van 6 eerst ,5 minuten later van 9... Er is iets niet goed gegaan met het eruittrekken,ze hebben zijn zenuwen in zijn linkerarmpje beschadigd.Die kan hij nu niet zo goed bewegen,het kan zo zijn dat dat zo blijft,maar wij bidden natuurlijk van niet.....Ik was ZO geschrokken,en ZO in de war.....WAAROM moesten ze nou zonodig mijn vliezen dan breken? Later kregen we te horen dat ze dat hadden gedaan omdat ze bang waren dat ik tijdens de bevalling een aanval zou krijgen,ik ben daarover heel erg boos,mijn aanvallen stellen niets voor....en ons is NIETS gevraagd.... Heeft mijn mannetje daarom dus een slechte arm voor de rest van zijn leven misschien? Over 2 weken moeten we het nalaten kijken en weten we misschien wat meer. Maar de bevalling ging dus snel..maar ik mocht niet naar huis,neeeeeeh Mevr. van Scheppingen heeft epilepsie dus moet ze blijven .OK dan dacht ik,ik begrijp het wel,1 nachtje dan.... De volgende ochtend kwamen ze me vertellen dat ik moest blijven.IK zei waarom dan? Ja ze wilden het aankijken hoe het gaat met mij en mijn aanvallen en de baby.OH ik kon ze wel wat aandoen.IK wilde naar huis! Ik ben dus ook uiteindelijk wel thuis gekomen,maar na lang overleg.Ik vertelde dat ik die aanvallen toch wel ging krijgen en dat het niks uitmaakt of ik daar was of thuis. Maar goed ik ben thuis,en vandaag is de eerste dag dat ik me weer wat redelijk voel. Maar ik heb me wat afgejankt....,voelde me zo niet gerespecteerd.... NU ga ik de geboortekaartjes regelen.....nu pas... maar dat geeft niet vind ik.... Ik ....nee wij.....zijn dolgelukkig met onze zoon....
Erg jammer dat het zo is gegaan. Ja, vannochtend net over gehad dat dokters zijn eigenwijze mensen en luisteren niet goed naar hun patienten, en doen wat ze maar willen omdat ZIJ het de juiste beslissing vinden. Zij kennen niet en respecteren heel moeilijk eigen wil. idd naar wat ze met je hebt gedaan. Maar goed, GEFELICITEERD met de geboorte van je zoon. Hij is levend en hopelijk valt zijn kleine armpje toch mee. veel plezier met River!
Iris, een heel heftige ervaring, vervelend dat het zo liep, maar het is niet zo gek om de vliezen te breken hoor als weeen helemaal geen vooruitgang boeken, bij mij hebben ze ook met 1 cm de vliezen gebroken , dat was om 9.00uur , om 11.00 uur had ik 3cm, en om 13.13 was ik bevallen. Had ook heel heftige weeen , maar verder is alles toch goed verlopen. Bij mij had Iris de navelstreng 2 keer strak om de nek, en ook zij ademde niet en moest meteen weg, ze had een apgar van 4!, na 5 minuten ook 9! Dat is inderdaad vreselijk schrikken! Ik denk dat jou lichaam er gewoon heel heftig op gereageerd heeft, je hebt heel veel pech gehad, helaas. En misschien had je zoontje ook na een wat mindere heftige bevalling wel zo gereageerd, en was de vacuum en alles toch nodig geweest, je weet het niet. Ik hoop dat zijn armpje weer helemaal hersteld! sterkte met het verwerken van alles, en misschien moet je gewoon is met jouw behandelaars gaan praten over het gebeurde, dat kan heel goed helpen bij de verwerking! Gefeliciteerd met de geboorte van je zoon!
gefeliciteer Iris Wat erg dat ze zo met je zijn omgegaan Toen mijn moeder beviel van mij hebben ze te hard aan mijn linker arm getrokken waar ze ook zenuwen hebben beschadigd ik heb schokken gekregen en nu ben ik dan wel 29 maar ik kan me linker arm nog steeds niet optimaal gebruiken me strekspier is te kort waardoor ik een kromme arm hem ik kan hem wel gebruiken maar ik ben wel snel moe in die arm gewoon De vroedvrouw die dat deed kreeg jaren later zelfs nog een onderscheiding ik was zo boos want naar mijn gevoel was ze helemaal niet zo goed Maar anywayz het is niet de bedoeling om je bang te maken maar JE zoon gaat het wel goed maken hoor en hopelijk heeft hij niet teveel schade en kan hij zijn linker arm later goed gebruiken Dikke knuffel char
Gefeliciteerd met River! Heftige ervaring hoor, misschien een na-gesprek? Ik vind wel dat je heel dapper je er door heen geslagen hebt, sterke wil! Mijn complimenten!