Tijdens mijn vorige bevalling kreeg ik na 24 uur weeën opvangen een spoedkeizersnee omdat het niet zou passen... Zoontje was inderdaad best flink. Ik heb de keizersnee als zwaar traumatisch ervaren!! Nu ben ik weer zwanger en zie erg op tegen de bevalling. Ik hoop heel erg op een natuurlijke bevalling, omdat ik dat ook graag mee wil maken. Weten hoe het is om je kindje meteen bij je te hebben en niet een paar uur later pas. Bij de vorige controle zei de vk dat mijn buik en baby niet veel gegroeid waren en ze stuurde me door voor een groeiecho. Ik vond dit niet erg. Liever een iets kleiner kindje dan weer zo'n flinke dacht ik! Tijdens de echo bleek het een heel gemiddeld kindje te zijn. Ik voelde me er goed bij. Vandaag weer op controle geweest bij de vk en de kleine had een flinke groeidspurt gemaakt zei ze. Zit nu boven gemiddeld. Ze schat bij de geboorte een gewicht van ruim 8 pond. Eenmaal thuis sloeg bij mij de stress toe! Dit wilde ik eigenlijk helemaal niet horen... Nu zit ik me druk te maken over dat het dan weer een keizersnee zal worden. Dat is helemaal niet gezegd, en ik weet verstandelijk ook wel dat het helemaal niet zo hoeft te zijn...maar toch krijg ik het niet uit mijn hoofd! Nu pas merk ik hoe fijn ik me voelde bij het idee dat dit kindje iets kleiner zou zijn. En misschien zit de vk er wel helemaal naast, dat kan natuurlijk ook nog! Ik weet dat ik me niet druk moet maken, maar dat is makkelijk gezegd... Ik weet ook niet goed wat ik hier nu mee wil bereiken, maar moest het even kwijt!
vervelend zeg! Ik heb zelf geen ks gehad dus kan op veel van je punten niet echt ingaan. Wat ik wel weet is dat je tegenwoordig in veel ziekenhuizen wel je kindje meteen bij je kan houden na een ks (zogenaamde vrouwvriendelijke ks). Ik zou hier iig naar vragen zodat dat stukje zorg misschien al weg valt. succes!
Hier bij de eerste ook een ks gehad. Dit i.v.m. stuitligging. Dinand zelf was niet groot, maar 47 cm en 2850 gram. Ik vond de ks niet vervelend, maar ik vond het wel vervelend dat ook ik hem pas na 2 uur zelf vast kon houden. Dus ik snap helemaal wat je bedoeld. Nu ben ik bij Fabiënne normaal bevallen, maar ook zei was niet groot. 47 cm en 2920 gram. En ja, ik zou deze keer ook weer graag normaal willen bevallen. Je bent gewoon weer veel sneller op de been. Nu heb ik laatst een info avond bij het ziekenhuis bijgewoond. Hier is er in 5 jaar tijd wel veel veranderd. Ze voeren nu een natuurlijke ks uit. Je krijgt dus meteen je kindje bij je na een korte check-up. Moment van geboorte mag je ook mee kijken. Maar dit doen ze nog lang niet in alle ziekenhuizen. Mijn tip: maak van te voren een bevalplan waarin je ook de optie ks meeneemt. Dat je het niet als prettig hebt ervaren dat je pas uren later je kindje zag. Dat je het graag bij je wilt hebben, ook op de verkoever. Mijn man dacht serieus dat er iets grandioos mis was met me toen ik na 1,5 uur nog niet terug was op de kamer. Hij maakte zich echt zorgen. Heeft uiteindelijk gevraagd hoe en wat, want verpleegsters hebben in die tijd ook niets laten weten.
Ja ik heb een bevalplan gemaakt. En dat ga ik bij de eerste afspraak met de gynaecoloog bespreken. De vorige keer mocht ik ook meekijken bij de keizersnee dat was inderdaad bijzonder. Maar waarom ik mijn kindje niet bij me kreeg weet ik eigenlijk niet...hadden wel gezegd dat dit mocht maar is niet gebeurd. Of het kwam omdat ik koorts had gekregen door de bevalling en er daarom risico was dat ik of zoonlief een infectie hadden (hij moest daarom ook op een andere afdeling liggen die 3 dagen in het zkh omdat hij antibiotica kreeg) Of het zou kunnen omdat mijn verdoving niet werkte tijdens de keizersnede en ik dus veel pijn had. Ze hebben me daarna veel morfine gegeven waardoor ik me van de eerste keer dat ik m'n zoontje vasthield niks kan herinneren.... Moet weer huilen nu ik het opschrijf...wat was het toch een verschrikkelijke bevalling!! Mijn allergrootste wens is dat het dit keer allemaal goed zal gaan. En dat het kindje gezond is natuurlijk. Kon ik de tijd maar vooruit zetten... Belliebel: fijn om te lezen dat jij na ks een gewone bevalling hebt gehad. Hoop met je mee dat dit nu weer lukt!
De kans is natuurlijk aanwezig dat je weer een keizersnede krijgt. Echter hoeft deze natuurlijk niet te verlopen als je eerste spoedkeizersnede. Overleg goed met je gyn en spreek je angsten uit! En vraag naar de opties van een natuurlijke keizersnede (dan heb je in het gunstigste geval je kindje gewoon bij je). Ook in het geval als je gewone bevalling uitdraait op een spoedkeizersnede kunnen ze vaak nog een natuurlijke keizersnede uitvoeren vertelde mijn gyn. Probeer niet te angstig te zijn. Ze weten dit keer waar ze op moeten letten en zullen er samen met jou echt alles aan doen om alles zo natuurlijk en prettig mogelijk te laten verlopen. Daarbij kan het natuurlijk altijd lopen zoals je niet verwacht of gepland had. Maar door zoveel mogelijk uit te spreken wat je wensen zijn kan je er wel naar streven. Ik had een niet zo'n fijne geplande keizersnede bij mijn eerste dochter. Echter heb ik het nooit als traumatisch ervaren. Dit keer sta ik er weer positief in. Heb aangegeven dat ik het liefst normaal wil bevallen. Lukt het niet dan niet. Kan het door complicaties geen natuurlijke keizersnede worden dan niet. Wordt het kindje direct weggehaald dan is daar een reden voor en papa is een goede tweede. Dan zie ik mini wel een paar uurtjes later.. heb nog een heel leven om te delen als het goed is. En voor het geval dat mensen denken die heeft makkelijk praten.. dat heb ik niet. Ik weet wat het is om complicaties te hebben, je kind niet direct bij je, kind op de IC ed. En toch kijk ik er met een glimlach op terug. 6 december was een heftige maar de mooiste dag van ons leven!
Ik heb ook een spoedKS gehad bij mijn vorige bevalling. Niet als heel traumatisch ervaren, wel heel vervelend en teleurstellend. Ik kreeg laatst (moest rond de 20 weken) een gesprek met een arts in het ZH om dit vast te bespreken. Dat was tegenwoordig nieuw protocol in dit ZH bij mensen die een KS hadden gehad. Daarin kon je ook aangeven of je dat nu juist wel of niet weer wilde hebben. De arts had toen ook de gegevens van mijn vorige bevalling erbij, en dat was een goed gesprek. In mijn geval kon ik aangeven dat het voor mij totaal niet nodig was geweest, dus zolang er geen medische reden voor was, ik echt geen KS wil deze keer. Het was niet zo dat ik vermoeid was, dat de baby er niet uit wilde of dat er bij mij complicaties waren. Het was alleen het hartje van onze dochter waar ze geen goed beeld van konden krijgen, waardoor er teveel risico voor haar was. In jouw geval kun je dus heel goed aangeven wat je de vorige keer zo vreselijk vond, en wat je nu anders wilt. Het idee "ik wil gewoon geen KS" is niet altijd haalbaar, want je weet niet hoe het loopt. Maar als je terugkijkt, had je dan bijvoorbeeld liever eerder een KS gehad (zodat je niet zo lang had hoeven buffelen zonder resultaat), of een natuurlijke KS met je baby bij je naderhand, of of of. Denk daar eens over na, zelf al zou het nu zo gaan zoals de vorige keer. Wat had je dan graag gewild? En mss kun je zelf aangeven dat je eerder al een keer een gesprek wilt met een arts, vanwege de angst die opborrelt. Ik weet niet hoe ver je inmiddels bent? Maar wachten tot je bij de gyn onder controle komt dat duurt nog tot 36 weken. Het is wel heel vervelend als je nog heel lang zo in zorgen zit!
Mijn tip: vraag een gesprek aan bij een klinisch psycholoog! Ik ben bevallen middels een (geplande) ks en heb dit ook als zeer traumatisch ervaren doordat de ruggenprik zijn werk niet deed. Ik ben onder behandeling bij een klinisch psycholoog, misschien kan hij of zij ook iets voor jou betekenen. Gefeliciteerd met je zwangerschap trouwens! Ik vind het moedig van je om toch voor een tweede kindje te gaan ondanks je nare ervaring met de ks, ik wil dit nooit meer meemaken, wij gaan dus niet voor een tweede. Ik hoop voor je dat deze baby vaginaal geboren mag worden .
Ik heb onwijs veel gehad aan mn yoga cursus. Hier ook een trauma na mn bevalling, en het vertrouwen in mn lijf kwijt. Nu voel ik me ontzettend zeker, over beide opties. Vaginaal heb ik een beetje het idee wat me te wachten staat, door de cursus, en alle ademhalingstechnieken. Bij de optie ks weet ik wat ik (anders) wil omdat ik dat nu dus een keer heb meegemaakt, en weet hoe ik het absoluut niet niet wil. Dit heb ik ook meerdere malen aangegeven. Ze houden echt super goed rekening met je wensen, maar die moet je wel van te voren kenbaar maken natuurlijk!
Die ervaring heb ik helaas niet. Zorg er in ieder geval voor dat je partner ook goed op de hoogte is van jouw wensen en spreek af dat hij op zijn strepen gaat staan op momenten dat jij dat niet kunt.
Bedankt voor je tip! Wat erg dat je ook zo'n traumatische keizersnee hebt gehad! Ik had nog nooit een soortgelijk verhaal gehoord, maar lees het nu wel vaker. Ik heb ook lang gezegd dat ik daarom nooit een tweede zou willen, maar het verlangen naar nog een kindje werd steeds groter. Ik denk dan maar dat het nooit veel erger kan worden als toen!
@star84 Oh wauw als ik dit zo lees zou het zo mijn bevalling geweest kunnen zijn !! Weet precies hoe jij je voelt.
Ik weet hoe je je voelt. Ik heb een soortgelijke bevalling gehad en dit ook als zeer traumatisch ervaren. Vorige week begon de gyn over de risico's van een tweede ongeplande keizersnede icm mijn hoge bmi. Een geplande keizersnede zou beter zijn, blablabla. Ik sta nu doodsangsten uit En het is allemaal zo dubbel. Aan de ene kant wil ik het zo graag vaginaal proberen, maar de kans is vrij aanwezig dat dit weer niet lukt en dat het weer een ongeplande (of zelfs spoed) sectio moet worden met alle risico's van dien. Dan voelt een geplande en natuurlijke keizersnede weer een stukje veiliger. Maar het idee van weer een operatie met mogelijke complicaties en het niet meemaken van een gewone bevalling maakt me echt heeeeeeeel emotioneel Ik ga zelf in ieder geval mijn angsten wel goed kenbaar maken bij de gyn. En ook duidelijk aangeven wat ik in geval van een geplande keizersnede allemaal graag wel en juist niet wil. De vorige keer overkwam alles me zo, nu wil ik me graag goed voorbereiden. Dat Zijn de enige adviezen die ik jou ook mee kan geven. Sterkte! Ik hoop dat je wel enigszins van de zwangerschap kunt genieten? Ik zal eerlijk zijn, ik vind dat best moeilijk...
Heb jij het ook als traumatisch ervaren? Het is voor jou nog niet zo lang geleden zie ik... Sterkte en hopelijk kun je het een plekje geven!
Wat erg voor je! Ik heb nog geen gesprek gehad met de gynaecoloog dus ben wel erg benieuwd wat die zal zeggen over natuurlijk bevallen of geplande keizersnee. Ik hoop echt het eerste! Kan me heel goed voorstellen dat je erg emotioneel wordt van het idee dat je niet natuurlijk zou mogen bevallen. Wat je adviezen betreft, daar dacht ik inderdaad zelf ook aan. Weet goed wat ik wel en niet zou willen en dit ga ik zeker melden! Genieten gaat hier op en af. Maar nu het dichterbij begint te komen vind ik het wel steeds spannender worden! Ben blij als ik bij de gyn ben geweest, want dan weet ik hoe ze erover denken. Jij ook veel sterkte ermee en ik hoop dat je jouw bevalling deze keer positiever zal ervaren!
Weet je al wanneer je naar de gyn kunt? Nog een tip: ik heb van de week een heel A4'tje volgeschreven met alles wat ik tegen de gyn wil zeggen de 15e en wat ik wil vragen. Nu is het grotendeels uit mijn hoofd en dat zorgt dat ik er niet meer hele dagen over loop te piekeren. Dat maakt ook iets meer ruimte om te genieten van het kleine mannetje in mijn buik.
Ik heb dezelfde ervaring, mijn tweede bevalling was, ondanks alles wat ik op papier had, mogelijk nog erger! Ik wil je niet bang maken, maar zorg dat je man ook heel mondig is en zorg dat hij duidelijk weet wat jij wel of niet wil. Uiteindelijk is het weer een ks geworden en heb ik daarop onnodig lang moeten wachten. Het was echt nog erger dan de 1x. De 3e was een geplande keizersnede en wat een wereld van verschil zeg.
Hier ook een helse bevalling gehad. Na 22 uur weeën en 1,5 uur persen een spoed ks gehad (sterrenkijker en lag scheef met zijn nekje), waarbij ik volledig ben weggespoten omdat ik de operatie nog voelde. Herstellen van een keizersnede lijkt mij niet zo handig als je er al eentje rond hebt rennen. Mijn volgende bevalling wil ik dan ook absoluut via de natuurlijke weg proberen. Al laten ze me niet meer zo lang in de weeën. Lukt het niet dan grijpen ze nu eerder in. Zelfs tijdens de bevalling werd gezegd dat het een flinke jongen zou zijn en ruim 4 kg zou wegen. Uiteindelijk woog hij 'maar' 3715 gram en was hij 47 cm lang. Dus ik zou niet teveel waarde hechten aan de echo's e.d. Dan maak je je mogelijk voor niets ongerust.
Hier ook een traumatische bevalling bij de eerste! Na 27 uur een spoedks! Bijna een depressie eraan overgehouden bah! Maar wouw zo mooi was de geplande ks bij mn zoontje! Ik had ook echt vrede en heel veel rust bij die keuze!