Even jullie mening gevraagd. Weet namelijk even niet goed wat te doen. Wordt misschien wel een lang verhaal maar wil jullie mijn dilemma even goed uitleggen. Ons zoontje wil nu al een dikke week in de avond niet in zijn bed slapen. Ook overdag gaat het moeizamer dan een tijdje terug. Voorheen legde ik hem wakker maar moe weg en dan viel hij vaak zonder ook maar even te moeten huilen in slaap. Soms wel wat mopperen maar nooit echt huilen. Ik houd overdag zoveel mogelijk het ritme aan van slapen, wakker, voeding, spelen en slapen. Wakkertijd van ongeveer 1, 5 uur. Onze dag start nogal wisselend qua tijd. De nacht slaapt hij meestal door tot minimaal 6 uur. Wordt hij tussen 6 en 7 wakker dan valt hij vaak weer direct na de voeding in slaap en slaapt dan tot 9 a 10 uur. Ik merk ook dat hij vooral in de ochtend vast en diep slaapt, het lijkt erop dat hij nog een fout ritme heeft. Want in de avond wil hij dus minder goed slapen. Hij gaat dus te laat de nacht in en slaapt die nachturen in de vroege ochtend verder. Ik zou dit graag een beetje sturen naar een ritme van ongeveer 20 uur naar bed ipv na de laatste voeding van nu 22.30. Dit was eerst 23 uur maar heb ik vervroegd. De laatste week slaapt hij in de avond na de voeding van 19 uur op een van ons dmv onze pink. Op zich prima, maar ik zou toch liever hebben dat hij in bed slaapt. Als ik hem overdag naar bed breng dan moet ik er nu ook even bij blijven en mijn pink geven. Soms kannik wanneer hij rustig maar wakker ligt weg gaan en jengelt hij soms nog wat en valt dan snel in slaap, soms moet ik hem ecbt in slaap helpen met mijn pink. Hij slaapt overdag vaak maar kort ongeveer 45 a 60 min. Soms uitschieters. Nu vroeg ik me af wat jullie zouden doen in deze situatie en hoe jullie dit doen. - laten jullie ze soms even huilen en gaan steeds terug om te troosten of blijven jullie erbij tot ze slapen? Of wat doen jullie? Slapen ze in bedje? Wen je ze niet te veel aan niet zelf in slaap vallen door ze steeds in de draagdoek te doen of in slaap te helpen dmv zuigen op onze pink? - zou het kunnen werken als ik hem juist in de ochtend op een vaste tijd wakker maak om de dag te starten? Ik dacht zelf dat alle tijden na 7 uur als starttijd zouden junnen gelden met een max van 8 uur. Dus wordt hij 6 uur wakker en is hij nog moe dan gewoon terug in bed en eventueel toch 8 uur wekken? En als hij langer slaapt max om 8 uur wakker maken? Ik hoop hiermee te bereiken dat hij zijn ritme omgooit en niet in de avond laat de nacht in gaat. - zouden jullie hem in de avond bij je houden zodat hij in ieder geval slaapt of zouden jullie hem in bed proberen te troosten. Nu gaat dat vaak niet omdat hij best wel lang huilt ook als we erbij blijven en hij zijn zus wakker maakt/houdt. Gisteravond begon hij zelfs al te huilen toen ik met hem zijn kamertje in liep. Mijn moeder opperde al om het bedje te verplaatsen. Maar hij slaapt in de nacht wel gewoon goed. Kortom, wie heeft tips of kan me vertellen hoe jullie ritme eruit ziet en wat jullie mening hierover is. Bedankt.
Bij mijn jongste (3,5 mnd) zijn de slaapjes overdag ook nog een lekker rommeltje. Als alles helemaal goed gaat en we lekker in het ritme zitten, dan kan ik haar vaak, maar niet altijd, wakker in bedje leggen en slaapt ze ongeveer 45 minuten. Veel vaker echter is ze te geprikkeld en wil ze alleen in de wagen of in mn draagdoek slapen. Ik moet ook wel toegeven dat dit vaak door ons komt, omdat we ook een peuter dochter hebben en niet het hele leven volgens de slaapjes van de jongste kunnen inrichten. Ik vind het op zich geen probleem om haar in mn drager of in de wagen te laten slapen. De oudste deed dit tot ze ruim 7 mnd was vrijwel altijd en die is uiteindelijk ook gewoon in bed gaan slapen. Vroeg of laat komt dat echt wel. Om je vragen te beantwoorden. Ik laat mn dochter niet jengelen, omdat dit bij haar niet werkt. Onbeantwoord jengelen gaat 99 van de 100 keer over in huilen en dan krijsen en dan slaapt ze helemaal niet meer. Als ze in bed teveel huilt, haal ik haar eruit en stop ik haar in de draagdoek. In slaap laten vallen met je pink of handje vast of e.d. lijkt me niets mis mee. Zelfs als ze hier een beetje aan wennen (deed mn oudste wel), ze zijn nog zo klein en willen gewoon het liefst dat mama er bij is. Ik vind dat je hier best een jaartje of wat langer in mee kunt gaan. Het gaat echt vanzelf over, zelfs als ze er even aan gewend zijn geweest. Er zijn maar weinig mama's gezegend met een baby die je op bed legt en klaar... Ik zou wel proberen hem iets eerder wakker te maken of hem s avonds gewoon op jou te laten slapen. Als je dat doet, wordt hij wsl vanzelf eerder wakker en hoef je hem niet eens wakker te maken. Het lijkt er wel op alsof hij nu gewoon in een "laat" ritme is gekomen. Zeker als hij al gaa huilen als hij zn bedje ziet, zou ik dit proberen te onderbreken door hem op een prettige manier in slaap te laten vallen, al dan niet in zn bedje. Je wilt niet dat het bedje of s avonds slapen geassocieerd gaat worden met veel negativiteit.
Rond die periode lag onze dochter nog vaak beneden in de box te slapen in haar reiswieg, ik denk mede vanwege de woongeluiden die ze dan hoorde. Op haar kamertje alleen vond ze niks, is ook heel wat lijkt me; eerst in een rumoerige omgeving rondkijken, flesje krijgen, kroelen en dan ineens in een stille (verduisterde/donkere) kamer helemaal alleen. Maar goed, dit kan voor iedere baby anders zijn natuurlijk. Ongeveer bij 5 maanden deed ze haar eerste slaapjes in haar eigen ledikantje, ervoor een paar weken in de reiswieg op onze slaapkamer. We merkten dat de reiswieg haar steeds meer in de weg zat zogezegd, en dachten 'we proberen haar eigen bedje eens'. Dat ging meteen prima, en toen wilde ze ook niet meer in de box een dutje doen. Tot 3/4 maanden heb ik haar (bijna) nooit wakker weg kunnen leggen, dan ging ze huilen waarna ik haar oppakte en ze dan in mijn armen in slaap viel. Maar over je vragen.. Toen ze 3,5 maand was ging ik er direct heen om haar te troosten. Na de 6 maanden kon ik steeds beter herkennen of het echt huilen was of jengelen. Ik vond dat eerst nogal lastig, maar toen ik het herkende liet ik haar soms 5 minuten (vaak redde ik dit echt niet) even huilen (niet overstuur, dan ga ik direct naar boven). Inmiddels ben ik er achter gekomen dat het voor haar werkt als ik haar 10 minuten laat jengelen, een beetje zeuren dus. Soms gaat ze ook even zitten om na 2 minuten te gaan liggen. Maar ze is nu ook ondertussen al 13 maanden en dit doe ik pas vanaf dat ze ongeveer 11/12 maanden is. In ieder geval keek ik toen ze 3,5 maand was naar wat het beste werkte, de ene keer was dat haar in m'n armen in slaap laten vallen, de andere keer was dat naast haar zitten en telkens haar speentje teruggeven. Ik merkte dat het niet altijd 1 methode was die werkte. Met 5 maanden sliep ze elk slaapje in haar eigen bed. Tot 2 maanden sliep ze overdag in de box/'s nachts in de reiswieg naast ons bed, met 3 maanden sliep ze bijna elk slaapje in de reiswieg op onze slaapkamer, met 4 maanden overdag in haar eigen bed/'s nachts in de reiswieg bij ons, met 5 maanden overdag in haar eigen bed/'s nachts afwisselend haar eigen bed en bij ons, vanaf 6 maanden elk slaapje (ook 's nachts) in haar eigen bed. Daarna heeft ze nooit meer bij ons kunnen slapen. Wanneer ze dat nodig had/heeft troost ik haar en hoewel het met vlagen wat moeizamer gaat met slapen doet ze het toch best goed vind ik. En ik heb heel wat dagen/nachten met haar zitten wiegen tot ze sliep, rondgewandeld in een donkere kamer, soms tot een uur haar speentje teruggegeven zodat ze maar lekker kon slapen. Dus nee, in mijn ogen kun je een baby zo jong niet verwennen met op een prettige manier (dichtbij jou, met jouw aanwezigheid) in slaap vallen. Om een vaste tijd de dag te beginnen kan een goed begin zijn. En dan idd zoals jij het zegt, voor 7 uur is nog nacht, tussen 7 en 8 opstaan. En slaapt hij om 8 uur nog wakker maken. Je merkt snel genoeg of dat dit werkt voor hem/jullie. Op deze leeftijd zou ik hem gewoon bij je pakken en laten slapen bij jou tot b.v een half uurtje voor je zelf naar bed gaat hem in zijn bed leggen. Als hij gaat huilen zodra hij zijn bedje ziet dan zou ik hem niet in bed leggen, ik heb dat niet gedaan met die leeftijd omdat ik bang was dat ze dan misschien helemaal niet meer zou willen/durven slapen omdat ze de geborgenheid niet krijgt snap je? Op deze leeftijd is dat, vind ik, het belangrijkste.. Dat ze de geborgenheid voelen om in slaap te vallen, is dat in bed dan is dat goed, is dat perse bij mij dan is dat ook prima. Onze dochter liet duidelijk weten wat ze fijn vond, was het bed prima dan was ze stil, wilde ze bij mij dan was ze stil als ik haar oppakte. Dan was de keuze snel gemaakt voor mij. Uiteindelijk is ze hier ook in haar eigen bedje gaan slapen, en het duurde ook enkele maanden voor dat we haar elk slaapje wakker in bed kunnen leggen. En ja, soms huilt ze in bed en als dat overstuur is ga ik er zeker heen (ze is 13 maanden) want dan geeft ze aan dat ze me nodig heeft. Maar ze jengelt ook wel eens (is eigenlijk geen huilen), en dan weet ik dat ik haar even de tijd moet geven om haar plekje te vinden. Dat doe ik pas sinds 2 maanden ongeveer, voor die tijd kon ik haar niet laten huilen (die 5-10-15 minuten methode heeft hier nooit geholpen), in ieder geval niet langer dan 5 minuten. Een heel verhaal maar wat ik vooral erbij wil zeggen: wat voor de ene baby werkt hoeft voor de andere niet te werken. Ik vond het ook moeilijk maar als het niet goed voelt om hem te laten huilen, niet doen. Wil hij in slaap vallen met je pink, dan zou ik dat gewoon doen. Rond die periode probeerde ik een paar keer haar in haar eigen bed te laten slapen, ging ze huilen dan troostte ik haar, probeerde ik het nog een keer, ging ze weer huilen dan haalde ik haar uit haar bed en sliep ze of in de box of bij mij. Kijk wat voor hem werkt en dat dat wisselt of juist steeds hetzelfde is maakt niet uit, uiteindelijk slapen ze echt wel in hun eigen bed.