Sinds 2 weken zit m'n zoontje in de 18 maandensprong. Mijn man had eerst ook nog vakantie maar nu sta ik er weer alleen voor en ik word gek! Hij doet de hele dag niets anders dan schreeuwen, krijsen en huilen. Hij wil niets doen alleen tv kijken en zelfs dat is hij zo weer zat. Ik heb een barstende koppijn en ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik laat hem nu maar gewoon gillen en schreeuwen en huilen want wat ik ook probeer, hij gaat ermee door.
Vervelend he.. Mijn dochter had het met 17 maanden, het duurde wel een week of 4.... Tandjes op elkaar en dan maar gewoon weer even veel rondsjouwen enzo, sterkte!!
Gezellig Die fases zijn ontzettend zwaar, zeker als je er alleen voor staat! Ik heb het ook 1 keer gehad toen manlief in het buitenland zat, en je kon me echt opvegen... Wat voelde ik me ontzettend leeggezogen zeg. Doorbijten doorbijten doorbijten en opeens is het over... Sterkte.
Yep... Nog niet helemaal 18 maanden, maar hetzelfde gedrag... Constant aandacht willen, maar ook niet echt op schoot willen zitten. Niet alleen willen spelen, maar als je erbij komt zitten en iets doet wat zij nèt niet wil... huilen. Dreinen als je wegloopt. Achter je aan komen en aan je broek gaan hangen... *zucht* Zeker met die warmte is dat geen pretje. Na twee keer per dag de zandbak en een uur in badje, beetje Kabouter Plop kijken, verveelt ze zich weer en moeten we wéér iets anders gaan zoeken om te doen... Pffff Soms laat ik haar gewoon krijsen, huilen en dreinen... Gaat uiteindelijk wel weer over en dan speelt ze zelf eventjes. (lees: eventjes !). Ben blij als ze weer iets nieuws leert, zodat ze even alle frustratie vergeet...
Hier nog een collega... Kan niet anders dan je heel veel sterkte wensen. En bedenk dat we het allemaal doormaken en vooral dat het ook weer overgaat (zodat we vervolgens kunnen gaan bikkelen met een peuterpuber, whaaaahh!!!).